Digibron cookies

Voor optimale prestaties van de website gebruiken wij cookies. Overeenstemmig met de EU GDPR kunt u kiezen welke cookies u wilt toestaan.

Noodzakelijke en wettelijk toegestane cookies

Noodzakelijke en wettelijk toegestane cookies zijn verplicht om de basisfunctionaliteit van Digibron te kunnen gebruiken.

Optionele cookies

Onderstaande cookies zijn optioneel, maar verbeteren uw ervaring van Digibron.

Bekijk het origineel

Brief uit Zeeland

Bekijk het origineel

+ Meer informatie

Brief uit Zeeland

4 minuten leestijd Arcering uitzetten

CCCXXII.

Tegenwoordig wordt veel over de vrijheid gehandeld en geschreven. Die wordt hoog geroemd, en het wordt als een grote deugd geacht die te bevorderen.

Niet alle vrijheid is te aanvaarden. Want een vrijheid voor de mens om zich uit te leven, tegen God en Zijn Woord te handelen, is niet goed te keuren. Dus geen vrijheid van „elck wat wils" kan worden voorgestaan, als onder dat „elck wat wils" wordt verstaan die losbandigheid, die de door de zonde verdorven mens eigen is.

Toch kunnen wij ook niet medegaan met de mening, dat alles maar geregeld moet worden. En dat juist geschiedt tegenwoordig veel. Er is schier geen terrein meer vrij.

Dat alles is al lastig en bezwaarlijk genoeg, maar het wordt en is nog erger als mensen, van wie mag worden aangenomen, dat de vreze Gods in hen wooni^, in hun consciëntie worden bezwaard door de maatregelen, welke zijn getroffen. Daarbij worden wij in de eerste plaats wel genoopt te denken aan de veehouders, die, om des gewetens wil, zich in hun bestaan zien aangetast.

Om vee te mogen houden dient men of moet men aangesloten zijn bij een erkende Gezondheidsdienst.

Die Gezondheidsdiensten zijn geen eigenlijke overheidsdiensten, maar door de overheid erkende diensten, welke een verenigings-of andere vorm hebben. Die diensten hebben statuten, want hebben ze die niet, dan zullen ze geen erkenning verkrijgen.

Van de veehouder wordt een aansluiting geëist, en wel door ondertekening van een foiTnuher, waarin hij moet verklaren de regelen, welke de dienst stelt, te zuUen opvolgen; niet alleen de gestelde regelen, maar ook die nog gesteld kunnen worden, en dat nog wel zonder dat de statuten ter kennis worden gebraclit. Reeds uit een oogpunt van de gewone regels van verkeer onderling is dat een niet te aanvaarden zaak, want dan weet men niet tot wat men zich verbindt en welke rechtsmiddelen ten dienste staan om tegen te gaan hetgeen te veel eist, Nog erger wordt het wanneer ook het geweten zich stelt tegen een dergelijke aansluiting, om der maatregelen wil, welke nu reeds geëist worden.

In die gevallen blijft er niet veel van de vrijheidsroep over.

Toch, hoe ook over die bezwaren geoordeeld wordt, dient de overheid de consciëntie te eerbiedigen, voor zover die achtbaar is.

Zijn dat dan geen achtbare mensen? Welke norm meent men wel te moeten aanleggen om die niet te eerbiedigen? Ja, maar er zijn toch vrijstellingen te verkrijgen?

Inderdaad, er worden vrijstellingen verleend, maar onder voorwaarden, die het houden van vee schier onmogelijk maken.

Reeds eerder is daar over geschreven, maar het blijkt nodig telkens de bezwaren maar naar voren te brsngeri. Wordt gezwegen, dan is niet te verwachten, dat de regering verder aandacht aan die zaak zal geven.

De voorwaarden houden in, dat het vee van de verklaringen, waartegen bezwaar is, moet zijn voorzien, en dan bovendien nog na zestien maanden moet worden opgeruimd, als tweede kwaliteits vee.

Voor gebruiksvee is dat al een onmogelijke eis, want melkvee is een vertrouwensartikel. Een veehouder ruimt niet graag zijn goede melkvee op, dus degene, die nieuw moet kopen, zal het minder goede verkrijgen.

Het is daarom zo teleurstellend voor de bezwaarde veehouders.

Zij dachten nog wat mogelijkheid te verkrijgen, maar in de praktijk is het niets. Ook voor slachtvee geven die maatregelen geen baat. Het gaat er toch om door het houden van dat vee enige winst te maken, althans zijn weiland productief te maken; en dat gaat op die wdjze niet. Een landbouwer moet ook leven, en hij moet ook lasten opbrengen. Hij moet pacht betalen, of heeft ook recht op inkomen van zijn bezit.

En om des gewetens wdl kan dat niet. Het is zwaar. Is er dan geen plaats meer voor die mensen? Moet dan alles maar naar de materialistische instelling geregeld worden?

Waar bhjft dan het geroep over vrijheid. Over de rechten van de mens? Theorie en praktijk dekken hier elkander niet.

Intussen, het is zwaar voor de beü'okkenen. Onze Kamerleden hebben voor hen gepleit, maar zij vinden geen baat.

De overheid moet worden gehoorzaamd, maar „eert God" staat boven alles! Tegen de consciëntie in handelen is af te ki'iiren.

Uw Zeeuwse Briefschrijver

Dit artikel werd u aangeboden door: Staatkundig Gereformeerde Partij

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Bekijk de hele uitgave van donderdag 21 juli 1955

De Banier | 8 Pagina's

Brief uit Zeeland

Bekijk de hele uitgave van donderdag 21 juli 1955

De Banier | 8 Pagina's