De S.G.P. dood verklaard en dood gewenst

Het is wel heel merkwaardig met de S.G.P. verlopen.

Van het uur van haar oprichting af heeft men in de pers geschreven, dat zij, indien zij al niet als een doodgeboren kind te beschouwen was, toch geen levensvatbaarheid zou hebben.

Dit ontleende men dan daaraan, dat de partij bij haar oprichting klein was. En inderdaad, dat was zo. Er is pep tijd geweest, dat zij nog geen tien plaatselijke kiesverenigingen telde.

Daarover verblijdden al degenen, die de S.G.P. het leven niet gunden, zich uitermate, ja, zij verkneuterden sdch zelfs daarin. Daarop grondden zij het, dat de S.G.P. weldra tot het verleden zou be-Aoren; wat zij vurig hoopten en wat zij als verreweg het beste beschouwden.

Hoe zou, aldus redeneerden velen, een partij als de S.G.P., die haar tijd in het geheel niet verstond, van welke zij al spottende zeiden, dat zij driehonderd jaar te laat geboren was, enige toekomst kunnen hebben?

Daar is zelfs een tijd geweest, waarin men in veel meer dan één dagblad kon lezen, dat elke stem, welke bij de verkiezing van de Tweede Kamer op haar candidatenlijst werd uitgebracht, een verloren stem was, dewijl de S.G.P. het stemmenaantal, dat vereist was om een zetel te behalen, toch niet zou kunnen halen.

Ja, hoe vaak heeft men in het verleden al de dood van de S.G.P. voorspeld en gewenst. Daar is in de loop der jaren vrijwel geen verkiezing voor de Tweede Kamer geweest, of er zijn lieden geweest, die zeiden, dat men er vrij zeker op kon gaan, dat de S.G.P. in stemmen achteruit zou gaan; ook al omdat zij zulks van harte wensten.

Ën toen dan in 1937 het stemmenaantal der S.G.P. aanmerkelijk bij de verkiezing van de Tweede Kamer was achteruit gegaan, riepen velen van haar tegenstanders victorie. Niet weinigen hunner beschouwden dit als het begin van het einde van de S.G.P. Zij zagen reeds de dag naderen, waarop hun wens in vervulling zou gaan.

De S.G.P. keerde toch, na drie afgevaardigden in de Tweede Kamer te hebben gehad, met twee terug. De A.R.P. daarentegen zag het aantal harer afgevaardigden van 13 tot 17 stijgen. Er heerste in haar kamp dan ook een uitbundige vreugde. Deze vreugde heeft echter maar betrekkelijk heel kort geduurd. In 1939 gaf de iRooms-Katholieke Staatspartij de A.R. en de C.H. de bons. Dat was me even een teleurstelling voor de A.R.! die steeds de kiezers opgezweept hadden en naar de stembus gelokt hadden met de leuze, toch zó te stemmen, dat na de verkiezing de formering van een Christelijk kabinet mogelijk was. Heel het zo hoog opgeschroefde Christelijke kabinet was meteen van de baan, en heel de christelijkheid, welke de A.'R. in bondgenootschap met Rome en de C.H. ten aanzien van het landsbestuur zo bepleit en gepropageerd hadden, was met één slag van de kaart.

Rome, van gevoelen, dat er meer zijde voor zijn belangen te spinnen viel in een samengaan met de socialisten, had maling aan de christelijkheid, waarvan inzonderheid de A.R. zo hoog hadden opgegeven.

Bij de eerste verkiezing na de bezetting liep het aantal der A.R. Kamerleden van 17 op 13 terug, terwijl de S.G.P. daarbij met een sterk vermeerderd aantal stemmen haar twee afgevaardigden in de Tweede Kamer terug zag keren.

Zo was dan betreffende de A.R. de victorie ten einde, hetgeen van de S.G.P. niet gezegd kan worden, want hoewel zij in het verleden zo menigmaal dood verklaard en dood gewenst is, mag zij zich door Gods goedheid nog in toenemende bloei verheugen. Daarvan levert het aantal plaatselijke kiesverenigingen, dat eenmaal nog geen tien bedroeg en thans tot over de 250 gestegen is, een afdoend bewijs.

Hierbij is het voor haar niets vreemds, als desniettegenstaande deze of gene beweert — hetgeen al zo vele jaren achtereen onafgebroken beweerd is — dat de S.G.P. het niet lang meer zal maken en op retour is.

Geen S.G.P.-er late zich dan ook door zulke onjuiste beweringen, waarbij de wens de vader der gedachten en redeneringen is, van de wijs brengen. Ook niet als straks of nu reeds, nu de dag der Tweede Kamerverkiezingen meer en meer in het gezicht komt, zulke praat bij monde of geschrifte rondgaat. Hij tone vóór en bij de stembus, dat de beginselen der S.G.F, hem waarlijk ter harte gaan, en ij vare er voor, dat degenen, die de S.G.F, gram zijn, straks over de uitslag ten aanzien van de S.G.P. geen victorie kunnen kraaien en zich niet in de handen kunnen wrijven over enige teruggang der S.G.P. bij de Tweede Kamerverkiezingen.

Diezelfde belangstelling en datzelfde medeleven, welke zo vele S.G.P.-ers toonden, toen zij ondanks het koude, gure weer en de zo ongeregelde treinenloop in zo groten getale de Algemene Vergadering te Utrecht bezochten, alsook de grote offervaardigheid, welke de zo grote opbrengst der collecte op die vergadering uitwees, mogen ook alle S.G.P.-ers tonen vóór en bij de verkiezing van de Tweede Kamer.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen