De Jeugd

Het is een kenmerkende eigenschap van de jeugd, veel van de wereld te verwachten.

Reeds de kerkvader Augustinus schreer, dat niet het minst in haar oog de vlaggen en vaandels der wereld zo bekoorlijk wapperen en op haar een grote aantrexkingskracht uitoefenen, waaraan hij zeel naar waarheid hoogst waarschuwend toevoegde, dat de wereld wel allerlei schoons belooft, maar met teleurstellinê en slaag betaalt.

Nu is het vele partijen, inzonderheid die der revolutionnairen, de Partij van de Ar- beid en die der communisten, zo eigen, dat zij in de dagen vóór de verkiezing met de schoonste en rijkste beloften zich bij het kiezersvolk aandienen, en deze met handenvol kwistig rondstrooien, beloften, waardoor zij menige kiezer in hun net vangen en waaraan de jeugd maar al te zeer geloof slaat en waardoor zij er voor gewonnen wordt om onder hun vaandels op te trekken.

Dit is een feit, dat niet ontkend kan worden.

Doch wat gaat er van al die beloften in vervulling?

\lr. Groen van Prinsterer heeft zeer naar waarheid eenmaal geschreven, dat de revolutionnaire partijen niet alleen niet brengen wat zij beloven, maar juist het tegendeel. Onder meer beloven zij vrijheid, maar zij brengen slavernij. Het communisme in Rusland geeft ons dit wel heel klaar te aanschouwen. Van communistische zijde is en wordt dit zelf erkend, waar aan die zijde thans wordt ïezegd, dat het bestuur van Stalin er één is geweest van schrikbarende dictatuur, waarbij alle rechten en vrijheden van het volk met wreedaardig geweld werden onderdrukt, zó zelfs, dat Stalin door hen een massa-moordenaar is genoemd.

En ook in ons land kunnen wij aanschouwen, dat door de revolutionnairen vrijheid wordt beloofd, maar knechtschap wordt gebracht. Door de invloed en macht van de Partij van de Arbeid, daarin gesteund door de communisten en de K.V.P., en mede daarin geholpen door de Anti-Revolutionnairen en Christelijk-Historischen, wordt het staatsdwang op staatsdvvang. Heel het bedrijfsleven wordt in staatsboeien geklonken. De vrijheid wordt daarbij danig om hals gebracht; zelfs het geweten wordt daarbij niet ontzien. Men bedenke maar hoe gewetensbezwaarde veehouders daardoor maatschappelijk zo zwaar worden getroffen. En dit niet alleen. Allerlei lasten en belastingen worden de burgers maar opgeJegd. Zij hebben deze maar op te brengen en dat voor organisaties en instituten, waaraan zij meermalen ook al om des gewetens wil niet deel kunnen en willen nemen.

De Partij van de Arbeid geeft er gedurig hoog van op, dat zij van de Russische en Hitleriaanse methodes niets moet hebben. Doch met hulp en steun van andere partijen voert zij deze methodes ten onzent in, zodat Nederland maar al te zeer op Rusland en het Duitsland en Italië onder Hitler en Mussolini gaat gelijken. Dit is al heel erg, maar niet minder erg is, dat ons volk mede door deze maatregelen zo vermaterialiseert.

Ons volk vermaterialiseert

Wat bekommert de Partij van de Arbeid zich om de eeuwige belangen van ons volk? Wat doet zij daarvoor? Het regeringsbeleid van de rooms-rode kabinetten, waarin thans twee ministers van Anti-Revolutionnairen huize en twee van de Christelijk-Historische Unie mede de veranhvoordelijkheid dragen, "wijst wel uit, dat de eeuwige belangen het koud laten en dat het daarvoor niets doet. Integendeel. Dit beleid, dat door de overgrote meerderheid der Kamerleden wordt gesteund, werkt het hard in de hand, dat ons volk hoe langer hoe meer alleen zich on tijdehjke en stoffelijke belangen betommert, en bepaaldelijk voor panem et eiscenses, dat is voor brood en spelen, gaat leven. Dit wijst het steeds toenemend getal van onze landgenoten, die "Penlijk met God en Zijn dienst breken, wel heel overtuigend uit. Dit behoeft niet te bevreemden, als men bedenkt welke njke subsidies aan opera, toneel, dansen en de danskunst uit de schatkist (^es lands worden verleend. Daarmede wordt een ideaal van Goethe, die zichzelf een ""de heiden heeft genoemd, gediend, die het toneel in zijn geschriften zo grotelijks verheerlijkt heeft en bij het volk heeft aangeprezen; daarmede wordt het voorbeeld gevolgd van Hitler en Mussolini, die ook in dezelfde geest als de roomsrode kabinetten hebben gehandeld. Ook zij hebben hun onderdanen stenen voor brood gegeven, waar zij met hun regeringsmaatregelen er zo zeer toe bijdroegen, dat zij alleen in stofvergoding opgingen.

Dat dit lijnrecht tegen Christus' woord: „Maar zoekt eerst het Koninkrijk Gods en zijn gerechtigheid", ingaat, staat wel onomstotelijk vast. Dit moge de jeugd, en niet alleen zij, maar een ieder wel eens terdege overdenken. De jeugd late zich toch niet van Gods waarheid aftrekken door allerlei aardse, schone beloften, waarvoor elk mens, maar inzonderheid de jeugd wel zo vatbaar is. Zij moge eens overwegen, dat zij eenmaal van al haar doen sn laten voor Gods rechterstoel rekenschap af zal hebben te leggen, en dat zij, door schone beloften bekoord en daar geloof aan slaande en daarnaar levende, midden in de dood en in de hel terecht komt. Christus' Woord „Wat baat het de mens, al gewon hij de ganse wereld, en zijn ziel schade lijdt in het eeuwige verderf", gaat toch immer ook in onze voor de jeugd en elk mens zo verleidelijke dagen op.

Voornemens en beloften

Wanneer men de verkiezingslectuur van de revolutionnaire partijen leest, dan zijn die partijen met goede voornemens bezet en doen zij de heerlijkste beloften, en niet alleen zij. De verkiezingslectuur van de A.R.P. en de C.H.U. doet daarin al niet voor die van de P.v.d.A. onder. Wat al goede voornemens worden daarin kenbaar gemaakt; wat al klinkende beloften worden daarin gedaan! Daaraan ontbreekt het in het geheel niet. De eeuwige beginselen van Gods Woord zullen gevolgd en nageleefd worden; Gods Woord is het richtsnoer, waarnaar straks gehandeld zal worden. Dit zijn beloften, die in de dagen vóór de verkiezingen nu al jaren achtereen zowel door de A.R. als door de C.H, gedaan zijn.

Doch wat is daar in het verleden in de praktijk van terecht gekomen? Als de verkiezingen achter *de rug zijn, worden zij netjes in de ijskast opgeborgen. Wat is er van terecht gekomen bij de behandeling van de huidige Zondagswet? Wat bij die van de Winkelsluitingswet? Wat bij die van de Lijkverbrandingswet? Wat is er van terecht gekomen, als wij zien dat onder de verantwoordelijkheid en goedkeuring van de Anti-Revolutionnaire minister Mr. Algera goedkope treinen op Gods dag ten believe van de bezoekers van de voetbalwedstrijd te Antwerpen zijn ingelegd? Wat ook als wij er acht op geven hoe de Christelijk-Historische ministers Mr. Schokking en Ir. Staf telkens weer geweigerd hebben om de militairen des Maandagsmorgens met de eerste gelegenheid naar hun garnizoenen te laten terugkeren, hetgeen jaar op jaar door de Kamerleden der S.G.P. met alle nadruk is bepleit. Wat is er ook van de eeuwige beginselsn van Gods Woord terecht gekomen in 't rooms-rode kabinet, waarin twee ministers van de A.R.P. en twee van de C.H.U. zitting hebben, die als palfreniers op de bok van de regeringskoets dienst gedaan hebben, terwijl de roden en roomsen de leidsels stevig in de handen hielden en de koets naar hun inzichten bestuurden?

Zo zouden wij wel door kunnen gaan, doch waartoe is zulks nodig, dewijl uit deze dingen blijkt, dat de eeuwige beginselen van Gods Woord onder de aarde begraven zijn en slechts dienst doen voor de verkiezingen, om na de verkiezingen ter aarde te worden besteld.

Beloften die hun vervulling niet missen

Wij willen tenslotte de jeugd, en met haar allen er op wijzen, dat er beloften zijn, welke hun vervulling niet zullen missen. Dat zijn de beloften des Heeren. En dat zijn ook nog de rijkste. Geen macht dezer wereld kan zulke rijke beloften doen. Al wat de wereld geeft en heeft en belooft, valt bij deze beloften totaal in het niet. Gods beloften toch gelden voor lichaam en ziel, voor tijd en voor eeuwigheid. En wat hierbij tevens nog van zulk een onberekenbare waarde en onschatbare heerlijkheid is, is dat de Heere geen Zijner beloften ter aarde laat vallen. Het is trouw en staat op onwrikbare grondslagen bevestigd, al wat Hij ooit beval en beloofde.

En hoe groot en hoe rijk is hetgeen Hij belooft! Dienaangaande zegt het Woord des Heeren bij monde van de apostel Paulus: „Hetzij de wereld, hetzij leven, hetzij dood hetzij tegenwoordige, hetzij toekomende dingen, zij zijn alle uwe", zich tot de oprecht gelovigen richtende. Dat de jeugd en met haar een ieder deze schatten recht voor ogen mogen staan en deze door haar en ieder gezocht en begeerd mogen worden!

Dat niemand en ook vooral de jeugd niet, zich late vervoeren door de sü-enenzangen der wereld, en zich ook niet moge laten beetnemen door de beloften, welke in deze verkiezingsdagen zo kwistig op allerlei wijze worden gedaan. Zij hebbe deze wereld niet lief en late zich niet verstrikken door allerlei aardse belofteft. Zij moge de versmaadheid van Christus grotere rijkdom achten dan al de schatten der aarde, en zich gedragen naar die beginselen, die geheel naar Gods Woord zijn, en zich verenigen met hen, die in de S.G.P. vaak in zeer zware strijd en meermalen onder hoon en smaad, bij leugen, laster en verdere verdachtmaking, de beginselen voorstaan, die geheel naar den Woorde Gods zijn.

Dit zal ook de jeugd wis en zeker tot tijdelijk en eeuwig heil strekken. Christus toch. Wiens Woord waarachtig is, heeft gesproken, dat niet alleen al degenen, die om Zijns Naams wil schade lijden en iets verliezen, het honderdvoudig teruggegeven zal worden, maar ook dat alle dingen hun ten goede zullen en moeten medewerken.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen