Buitenlands OVERZICHT

Veel belangrijk nieuws valt er sinds wij ons laatste overzicht schreven uit het buitenland niet te melden.

Het kabinet Mollet heeft in Frankrijk de vuurproef doorstaan. Het had bij het debat over zijn gevoerd beleid, en wel in het bijzonder over de Algerijnse kwestie, het wel zwaar te verantwoorden. Het is er daarbij zelfs heftig naar toe gegaan. Het heeft daarbij maar heel weinig gescheeld of de Poujadisten en de communisten waren met elkander handgemeen geworden. Een Kamerlid van de Poujadisten had op een vrij duidelijke en verstaanbare wijze de communisten van landverraad beschuldigd. Daarover ontstaken de communisten in hevige toorn. Zij maakten zich reeds op, vanuit hun banken komende, om de Poujadisten te lijf te gaan. Zo ver is het echter niet gekomen. De Kamerwachters kwamen tus-.senbeide en wisten een vuistgevecht te voorkomen. Ook is het door de houding van de communistische Kamerleden, die aan de stemming over de motie van vertrouwen, welke de regering gesteld had, niet deelnamen, niet zo ver 'gekomen, dat het ministerie Mollet tot aftreden gedwongen werd. Daaraan heeft ook medegewerkt, dat Laooste, de minister voor en gouverneur van Algerije, verklaard had, dat het in Algerije veel gunstiger voor Frankrijk verliep sinds Frankrijk daar met een grote troepenmacht optrad. De minister-president Mollet had in het debat tevens te kennen gegeven, dat er krachtig opgetreden zou worden tegen degenen, die de verzending van de troepen naar Algerije poogden te verhinderen.

Ook heeft hij het aanbod van de premier van India, Nehroe, om bemiddelend op te treden, van de hand gewezen.

Dit neemt echter niet weg, dat de rust in Algerije nog niet is teruggekeerd, en dat Frankrijk niet alleen ten aanzien van Algerije, maar ook in andere aangelegenheden zich in grote moeilijkheden bevindt.

Ook op Cyprus is de rust nog niet teruggekeerd. Telkens hebben daar nog aanslagen plaats. De positie van de Engelse troepen is daar allesbehalve benijdenswaardig, daar zij gedurig in levensgevaar verkeren door onverhoedse, onverwachte overvallen.

De Engelse minister van buitenlandse zaken heeft echter verklaard, dat de Engelse regering er niet aan denkt om Cyprus prijs te geven, hetgeen zij ook zeer moeilijk, met het oog op de zeeverbindingen, zal kunnen doen.

De Engelse minister-president Eden heeft aangekondigd, dat ia de eerste helft van 1957 in een afgelegen deel van de Stille Oceaan een waterstofbom tot ontploffing zal worden gebracht. Hij zeide, dat deze proef een noodzakelijk onderdeel was van het programma om Engeland van waterstofwapens te voorzien. Amerika en Rusland hebben reeds dergelijke proeven genomen, en de Britse regering heeft thans besloten eveneens een aantal proefexplosies van negatonbommen uit te voeren, zo verklaarde Eden, daaraan toevoegende, dat de explosie ver van de bewoonde wereld en op een tijdstip zal plaats hebben, dat er geen persoonlijke of materiële schade uit voort zal komen.

In de Sovjet-Unie is gebeurd, wat al lang voorspeld en verwacht is. Molotof is daar als minister van buitenlandse zaken afgetreden. Dat hij bij de koers, welke de Russische regering thans heeft ingeslagen, op den langen duur door Chroestsjef en de zijnen niet gehandhaafd zou worden, liet zich sinds de koersverandering aanzien. Hij is toch bij zijn optreden altijd de spreekbuis van Stalin geweest, wiens doen en laten nog steeds door de huidige Russische machthebbers aan de kaak wordt gesteld, en wiens vrienden het thans hard in Rusland te verantwoorden hebben. Zo zijn er enkele dagen geleden nog drie van de aan Stalin en Beria nabestaande vrienden ter dood veroordeeld, en krachtens dat vonnis door de kogel neergeveld.

Een vriend en medewerker van Chroestsjef, een voormalige hoofdredacteur van de Prawda, is in de plaats van Molotof benoemd als minister van buitenlandse zaken en reeds in functie getreden.

Onder de gegeven omstandigheden behoeft "het geen verwondering te baren, dat maarschalk Tito, het hoofd van de Yoego-Slavische regering, wie Stalin niet kon luchten of zien, met grote eerbewijzen bij zijn 'huidig bezoek aan Rusland ontvangen is. Hij is bij de tegenwoordige Russische machthebbers een zeer gevierd persoon, en omgekeerd is hij ook met de huidige Russisdhe regeringspersonen zeer ingenomen. Het beeft er zelfs alles van weg, dat hij met hen onder één hoedje speelt. Tito heeft namelijk verklaard, dat hij zich beschikbaar stelt om naar Amerika te gaan, om aldaar met de Amerikaanse regering te gaan praten, indien de Amerikaanse regering hem daartoe uitnodigt. Of die uitnodiging echter tot hem gericht zal worden, dient afgewacht te worden. Doch het is wel zeker, dat, gesteld dat Tito in Amerika zal gaan praten, dit weinig effect zal opleveren. Er is toch al zo veel op de conferenties en ook anderszins gepraat en nog eens gepraat, zonder dat al dit gepraat iets wezenlijks heeft opgeleverd. Doch het is bij de Russische machthebbers een zeer gewild artikel, waarmede zij handig uit de weg kunnen en waaruit zij him voordeel weten te slaan; daarbij voor het aanzien van heel de wereld het voorkomen gevende, dat zij de oprechte vrienden en voorstanders van de vrede zijn.

Amerika noemende, is het opmerkelijk, dat president Eisenhower, en niet minder minister Dulles, die het geven van müde financiële steun zo vaak heeft aanbevolen, een nederlaag geleden hebben, waar er op de steunverlening, welke de president aan andere landen wilde verlenen, sterk besnoeid is geworden.

De Franse maarschalk Juin heeft in een artikel in de „Revue des deux Mondes" herziening van het Noord-Atlantisch pact ten aanzien van Noord-Afrika bepleit.

De Westelijke positie is sedert het sluiten van dit pact aanmerkelijk gewijzigd, verklaarde hij. De Britse troepen hebben Egypte verlaten, Lybië is onatharikelijk geworden. Er zijn onlusten op Cyprus en in het bijzonder in Algerije, en het Balkanpact is minder hecht dan enige jaren geleden.

De militaire staven van Engeland en Amerika hebben de mogelijkheid van een geallieerd opperbevel in het gebied van de Middellandse Zee bestudeerd, en m» heeft in het algemeen de aandacht wijd aan de verschuiving van het nij: tair zwaartepunt van Europa naar A ka.

Juin vroeg zich met het oog daarop of niet een nfeuw opperbevel voor U Middellandse Zeegebied ingesteld en een Fransman moet toevertrouwd v» den.

De Saar zal met ingang van 1957 waj» Duits worden. Zo is overeengekomen Frankrijk bekomt bij deze overeenkom grote economische voordelen.

Perzische militairen hebben dezer dag^ een Russische oUe-installatie in \ooii Oost-Perzië bezet en de Russen gevaj. gen genomen.

De Russische regering had in Janimj 1955 er in toegestemd haar laatste oli installatie in Perzië te ontruimen, ma» dat was nog steeds niet geschied. Vu daaruit werd nog steeds druk gespioj neerd.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen