Digibron cookies

Voor optimale prestaties van de website gebruiken wij cookies. Overeenstemmig met de EU GDPR kunt u kiezen welke cookies u wilt toestaan.

Noodzakelijke en wettelijk toegestane cookies

Noodzakelijke en wettelijk toegestane cookies zijn verplicht om de basisfunctionaliteit van Digibron te kunnen gebruiken.

Optionele cookies

Onderstaande cookies zijn optioneel, maar verbeteren uw ervaring van Digibron.

Bekijk het origineel

Buitenlands

Bekijk het origineel

+ Meer informatie

Buitenlands

7 minuten leestijd Arcering uitzetten

OVERZICHT

, , Zou God een tafel kunnen toerichten in de woestijn? " — zo vroegen in ongeloof de Joden, aldus wordt ons in Psahn 78 medegedeeld. Dit ongeloof woont in ieders hart. Daarom is deze vraag niet alleen in de wildemis van de woestijn gesteld, maar wordt zij nog gedurig gesteld.

En toch, de Heere kan dit. Dat hebben Gods kinderen ondervonden en ondervinden zij nog. Ten aanzien van hun personen, want ach, wat zijn 2aj van zichzelf anders dan een huüende wildernis, en ook al op andere wijze.

Doch hoe weinig wordt dit echter in der waarheid geloofd! Hoe zeer wordt het heü, de uitredding in nood, en het brood bij de mens gezocht en van hem verwacht. En juist daarom vertoont ons het leven der volken, niet het minst in onze donkere dagen, het beeld van een wildernis, waarin men, evenals de Joden in de woestijn, mtmnureert, met elkander twist en tegen de Heere en tegen elkander in opstand verkeert.

Tegen elkander in opstand verkeert, kunnen wij gedurig waarnemen en val op het ogenblik nog waar te nemen Cyprus, waar de Cyprioten tegen En land in opstand zijn en de Engelsen i allerlei middelen bevechten, zoals zij ^ het eiland een grote bosbrand ontstaken die zeer moeilijk te blussen viel en waat bij ettelijke Engelse militairen het levei Verloren. Dat valt ook al waar te in Algerije, waar ook al een heftige sttiji gevoerd wordt, waarbij Franse en Europese kolonisten gedood en vei wond worden, en ook Algerijnse delingen, en dat nog in groteren En ook al is het aldus gesteld, dat ma met elkander twist, hetzij dan met de wapenen, dan toch met de p€Dfl met de mond. Dat is een verscliijn dat bij herhaling te zien is en ook he' ten dage weer te zien is.

Ook nu weer woedt er een pennewoordenstrijd tussen de Amerikaanse f" de Russische regering. Van Russisdn zijde is het voorstel aan de Ameriki^ gedaan - men kan ook zeggen hernieuwd, want het is al verschillende keren gedaan — om hun troepen uit Euroterug te trekken. Het spreekt wel als vanzelf, dat de Amerikaanse regering dit van de hand gewezen en een weigerend antwoord gegeven heeft, want door dit voorstel te aanvaarden, zou Rusland vrij snel in Europa bekomen, waarvan Amerilce terecht niet gediend is en waarover dan nu weer de woorden-en permestrijd tussen Amerika en Rusland hervat is.

Deze strijd is thans van Amerikaanse zijde hervat, al is hij dan op een ander terrein verlegd. De Amerikaanse minister Pulles heeft deze ingezet door te eisen, dat het Sovjet-systeem zijn bestaansredht zal bewijzen door vrije verkiezingen in te stellen. Daarbij bracht hij in herinnering, dat de Russische regeringsautoriteiten tijdens de in Juli van het vorige jaar jrehouden conferentie te Geneve het Duitse volk het houden van vrije verkiezingen hadden toegezegd.

Zeventien millioen Duitsers — zo merkte Dulles in zijn bestrijding van het coanmunistische systeem op — kennen het communisme uit de eerste hand, en het merendeel van de anderen kent het uit veAalen van ooggetuigen. Wil de Russische regering haar belofte aangaande de vrije verkiezingen niet gestand doen, zo voegde hij er aan toe, omdat zij bang is, dat het Duitse volk de zogenaamde sociale verworvenheden, die het communistische regiem Oost-Duitsland heeft opgelegd, de rug zal toekeren?

Voorts zeide Dulles in zijn requisitoir tegen het Russische communistisdhe systeem, dat de aanval van Chroestsjef op Stalin de verschrikkeHjkste aanklacht tegen het despotisme was geweest, die ooit door een despoot was gedaan.

Het Sovjetsysteem - zo vervolgde DuUes - kent geen enkele veiligheidsklep tegen zulke misdaden als Chroestsjef heeft wereldkundig gemaakt. Aan zulk een absurd wanbestuur kunnen alleen dood en geweld een einde maken, en dit is zelfs ook altijd nog niet zeker. Als voorbeeld noemde DuUes Beria, die door Chroestsjef beschreven is als erger dan Stalin, die ongetwijfeld Stalin zou opgevolgd zijn, als hij in de strijd om de madht niet om het leven was gebracht.

Chroestsjef, de partijleider, en Boelganin, de premier, beschuldigde Dulles er verder van naaste medewerkers van Stalin te zijn geweest en van de partijzuiveringen van Stalin te hebben geprofiteerd.

Xog erger was volgens DuUes het communisme in China. Want terwijl de Russische regeringsautoriteiten en leiders van de communistische partij althans de hoop uitspreken een herhaUng van het , vanbestuur onder Stalin te vermijden, is dit bij die in China niet het geval.

Het is te verwachten, dat de Russische regeringspersonen deze aanval van Dulles zullen beantwoorden met redevoeringen en geschriften, waarin zij met mond en pen de oude bekende beschuldigingen zullen herhalen, namelijk dat Amerika een imperialistische politiak drijft en er naar staat om aan de wereldmacht te komen, en daarvoor ook allerlei ongeoorloofde middelen in het werk stelt.

Ten aanzien van de woorden-en pennestrijd is het wel merkwaardig, dat deze Öians ook uitgebroken is üi de communistische partijen en bij hun leiders. Het wst is er verzet gerezien tegen de onthullingen, welke Chroestsjef aangaande Stalin en diens gedragswijze gedaan tót, in de Deense en Noorse communistische partijen, wier partijleiders openlijk tegen Chroestsjefs onthullingen protest hebben aangetekend. En dezer dagen heeft de leider van de grote Commufflstische partij in Italië, Togliatti, zich '1 afkeurende zin over deze onthullingen uitgelaten, waar hij de vraag stelde, of °et Wel redelijk was Stalins fouten in zulk een schril licht te stellen, en zijn verdiensten zo te verdonkeremanen.

Daarop is een verklaring van de Franse communistische partij gevolgd, waaruit op te maken valt, dat zij niet goed weet, hoe zij zich in deze moet gedragen, in rond Nederlands gezegd: hoe zij dit varken moet wassen. Wat ook lang zulk een gemakkelijke zaak niet is. Bij Stalins dood is deze door de Franse communistische leiders toch zo hoog op het paard gezet, waar dezen hem toen hebben genoemd een geniale meester, een legendarische strateeg, de vader van de arbeiders van alle volken, drager van het licht, en meer van die snorkende benamingen.

In hun verklaring wordt wel door hen erkend, dat Stalin zeer ernstige fouten gemaakt heeft. Zij konden toch, door dit tegen te spreken, Chroestsjef moeihjk een klap in zijn gezicht geven. Maar hier tegenover stelt deze verklaring van het bureau van de Franse communistische partij de positieve rol van Stalin, welke deze gedurende een historische periode vervuld heeft. De conclusie, waartoe de Franse communistische leiders in htm verklaring gekomen zijn, is dat hetgeen Chroestsjef tot dusver over de fouten van Stalin gezegd heeft, niet bevredigend is. Het wordt door hen onder andere afgekeurd, alleen aan StaUn toe te schrijven, alles wat verkeerd is geweest in de handelingen van de communistische partij van de Sovjet-Unie. Daarmede geven zij, al wordt het niet zo rechtstreeks en onomwonden gedaan, Chroestsjef en de huidige Russische regeringsautoriteiten een veeg uit de pan. Het is toch ongetwijfeld waar, dat deze regeringspersonen mede aan de misdrijven van Stahn schuldig en daarvoor verantwoordelijk zijn, ook al pogen zij dit van zich af te wentelen. Daarom zal hun de opmerking in de Franse verklaring ook stelUg niet als muziek in de oren klinken.

Heel wat aangenamer zullen hun de woorden geweest zijn, welke de maarschalk van Joego-Slavië, Tito, tijdens zijn bezoek aan Rusland tot hen gesproken heeft. Overeenkomstig die woorden en ook volgens de woorden, die de Russische regeringsautoriteiten tot hem spraken, is het thans weder koek en ei tussen Rusland en Joego-Slavië, stellig niet naar genoegen van Amerika, waarin, ofsdhoon er daar geen bittere woorden over gesproken zijn, men dit nochtans stelBg met lede ogen zal aangezien hebben.

Vooral zullen de woorden, welke de Russische opperbevelhebber tot Tito richtte, namelijk dat, als dat nodig was, zij voortaan weder schouder aan schouder ten strijde zouden trekken, geen prettige indruk op de Amerikaanse regering gemaakt hebben.

Bittere woorden zullen er allicht niet in de VeiHgheidsraad over de Algerijnse kwestie gesproken worden, want de Franse minister-president Mollet heeft zich met stellige nadruk er tegen verklaard, dat deze kwestie aldaar besproken zal worden, hetgeen echter wel niet zal beletten, dat daarover de Arabische regeringpersonen wel danig zullen spreken en hun mond er allerminst over zullen houden.

Hoe zeer vertoont de geschiedenis onzer dagen ons het beeld van de gedragswijze van de Joden in de woestijn, waarin zij met elkander twistten, tegen de Heere en tegen elkander in opstand kwamen, waarbij verreweg het ergste was, wat ook thans verreweg het ergste is, dat zij tegen de Heere in opstand kwamen en in ongeloof leefden, zeggende: „Zou God een tafel kuimen toerichten in de woestijn? "

Dit artikel werd u aangeboden door: Staatkundig Gereformeerde Partij

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Bekijk de hele uitgave van donderdag 28 juni 1956

De Banier | 8 Pagina's

Buitenlands

Bekijk de hele uitgave van donderdag 28 juni 1956

De Banier | 8 Pagina's