Buitenlands

OVERZICHT

„Heeft God de wijsheid dezer wereld niet dwaas gemaakt? " zo wordt in 1 Gorinthe 1 : 20 gevraagd. Deze vraag kan niet anders dan bevestigend worden beantwoord. In heel de wereldgeschiedenis valt dit toch te aan­ schouwen. Reeds direct vrijwel in de aanvang daarvan in de torenbouw van Babel. Het voïïc van Israël dacht in eigen wijsheid er verstandig aan te doen zich met de Moabieten te verzwageren, maar juist deze verzwagering werd het tot een strik, vloek en val. beroemde zich in zijn eigen wijsheid en kunde als hij zich in dezer voege uitliet: „Is dit niet het Babel, dat ik gebouwd heb", als hij deze grote stad van de tinnen van zijn paleis aanschouwde, doch hoe werd hij in zijn vermetele wijsheid geslagen. Hij werd toch van de mensen verstoten, zijn woning werd bij de beesten des vdds en men gaf hem gras te eten. Sommige Farizeeërs verhieven zich op hun eigen wijsheid en inzicht als zij tegen de Heere Jezus zeiden: „Zijn wij dan ook blind? " Waarop Hij ten antwoord gaf: „Indien gij blind waart, zo zoudt gij geen zonde hebben; maar nu zegt gij: wi] zien; zo blijft dan uw zonde". Herodes had in de zin tegen de Tyriërs en de Sidoniërs te krijgen, maar zij kwamen eendrachtelijk tot hem, en Blastus, die des konings kamerling was, overreed hebbende, begeerden vrede, omdat hun land gespijzigd werd van des konings land. En op een gezette dag. Herodes, in zijn overmoed, eigenliefde en eigen wijsheid een koninklijk kleed aangedaan hebbende, en op de rechterstoel •gezeten zijnde, deed een rede tot hen. En het volk riep hem toe: Een stem Gods en niet eens mensen! En van stonde aan sloeg hem een engel des Heeren, daarom dat hij God de eer niet gaf; en hij werd van de wonnen gegeten en gaf de geest.

En niet alleen in vroegere eeuwen, doch ook in de onze kunnen wij zien hoe God de wijsheid dezer wereld tot dwaasheid gemaakt heeft. Zij had immers geprofeteerd, dat het door verlichting en beschaving steeds excelsior zou gaan, en daarbij zelfs een ongekende welvaart en een eeuwige wereldvrede aangekondigd Doch hoe zeer het tegendeel gekomen is, hebben ons de twee wereldoorlogen, welke wij beleefd hebben, getoond. En nog is het gevaar van het uitbreken van een derde wereldoorlog niet geweken. In de hoogste Amerikaanse militaire kringen vreest men daarvoor in niet geringe mate. Getuige de verklaring van de Amerikaanse stafchef, generaal Majcwell Taylor, die dezer dagen verklaarde: „D© dag is niet ver meer — als die dag tenminste niet reeds is aangebroken — dat de twee partijen op deze wereld in staat zullen zijn elkander in een onbeperkte atoomoorlog volledig te vernietigen. Acht-en-vijftig procent van onze strijdkrachten heeft de taak agressie af te weren". Bij deze verklaring sloot zich een andere hooggeplaatste Amerikaanse militair aan, die ook al het uitbreken van een oorlog vreesde en daarvoor waarschuwde. Deze was de Amerikaanse voorzitter van het comité van chefs van staven, admiraal Arthur W. Radford. E> eze heeft ook onlangs nog al zijn mening te kennen gegeven: „In het Midden-Oosten zal waarschijnlijk een oorlog uitbreken, tenzij de Eisenhowerleer wordt aanvaard. En een oorlog in dat gebied kan een derde wereldoorlog tengevolge hebben".

Dit tekent wel mede de donkerheid van onze dagen, welke voorts ook nog op een andere wijze aan de dag treedt, en wel op economisch en financieel gebied. De Amerikaanse minister van financiën toch heeft kort geleden veAlaard, dat, indien doorgegaan wordt met de rijksuitgaven van Amerika zo de lucht in te drijven, dan een crisis te wachten staat, welke de mensen de haren ten berge zal doen rijzen. Zelfs hield volgens hem de 'huidige hoge stand van Amerika's rijiksuiigaven een gevaar voor het Amerikaanse maatschappelijke leven in.

En in Engeland is de financiële noodtoestand nog al hoger gestegen. Deze is zelfs van die aard, dat de Engelse regering zich genoodzaakt'heeft gezien om op de uitgaven van de Engelse bezettingstroepen in West-Duitsland ernstig te bezuinigen. De slechte financiële toestand van de Engelse schatkist dwong volgens de Engelse minister-president daartoe. Er zal geen kleine bezuiniging plaats vinden. De Engelse regering heeft het Noord-Atlantische pact en de West- Europese Unie er van op de hoogte gebraóht, dat zij vastbesloten is de Engeke bezettingstroepen in West-Düitsland van 85.000 tot 50.000 man tenig te brengen. In weerwil van het feit, dat de bevelhebber van het Noord-Atlantische pact, generaal Norstadt, tegen deze sterke vermindering van de Engelse bezettingstroepen zijn ernstige bezwaren bij de Engelse regering heeft ingebracht, heeft zij nochtans van deze vermindering niet willen afzien. Zij acht de bezwaren van generaal Norstadt niet gegrond, bewerende, dat door verbetering van de bewapening met de meest moderne wapens de strijdwaarde van deze Engelse strijdkrachten niet verzwakt is. Bovendien, zo merkte zij voorts op, zal in geval van oorlog de Engelse luchtmacht vanuit Engeland direct kunnen optreden.

Mogelijk is het zelfs, dat de financiën er ook het hare toe bijgedragen hebben, dat twee commissies van de Amerikaanse .senaat met 20 tegen 8 stemmen besloten hebben de volmacht, welke president Eisenhower inzake het Midden-Oosten verlangt, enigszins te besnoeien. Wat de leer van president Eisenhower voor het Midden-Oosten betreft, daaruit heeft de 'Russische regering weer munt trachten te slaan voor haar propaganda. Zij heeft namelijk bij de Organisatie der Verenigde Naties een klacht ingediend betreffende deze leer en andere Amerikaanse agressieve stappen. In het bij deze klacht gevoegde memorandum werd de Amerikaanse regering er tevens van beschuldigd, dat zij nieuwe maati-egelen genomen had om de voorbereidingen te versnellen voor het ontketenen van een nieuwe atoomoorlog, terwijl bij de toelichting van het memorandum de Russische gedelegeerde zeide, dat de Amerikaanse regering een politiek voert, welke beoogt om de internationale spanning te doen toenemen.

In antwoord daarop betoogde de Amerikaanse regering een politiek voert, welke beoogt om de internationale sparming der het Amerikaanse staatsbestel geen aanval mogelijk is, daaraan toevoegende, dat er in Amerika geen heersende kringen zijn, tenzij de 62 millioen bedoeld worden, die bij de laatste verkiezingen gestemd hebben. De in Amerika aan het bewind zijnde personen — zo vervolgde hij — heersen niet, zij zijn openbare dienaren, hetgeen voor de Sovjet-Unie moeilijk te begrijpen is. Voorts merkte hij op, dat Eisenhowers leer bedoeld is om te voorkomen, dat in het Midden-Oosten plaats vindt wat in de vazalstaten van Rusland, b.v. Hongarije, gebeurd is. De comrnissie voor de samenstelling van de agenda besloot tensüotte met 8 tegen 6 stemmen de Russische klacht niet op de agenda te plaatsen. Onder de voorstemmers bevond zich ook de Amerikaanse gedelegeerde, daarbij zijn stem motiverende met de opmerking, dat elk land het recht heeft zich belachelijk te maken indien het dit wenst.

Zo zal er dan in de Algemene Vergadering van de Organisatie der Verenigde Naties geen debat gevoerd worden over de president Eisenhower-leer, wat de regering van de Sovjet-ünie echter niet belet om deze leer bij de Arabische volken verdacht te maken en Amerika daarbij in een zwart daglicht te stellen, met het klaarblijkelijke doel om haar eigen macht en invloed bij .hen te vestigen en te versterken. En dit zoekt zij niet alleen bij de Aziatische volken te doen, maar graag in troebel water vissende, probeert zij zelfs bij de Westduitse regering en de Westduitsers een wit voetje te verkrijgen, hetgeen de Russische regering daar echter minder zal gelukken dan bij de Arabische volken. Bij de laatstgenoemde volken mag de grote massa niet ingenomen zijn met het communisme, maar de sterke antipathie, welke bij hen tegen de Westerse volken heerst, maakt dat de Russische propaganda bij hen welwillend, zelfs met zekere ingenomienheid ontvangen en aangehoord wordt, terwijl de grote massa van het Westduitse volk allerminst op de Russsn en op de Russische praktijken gesteld is. Dit wel wetende, heeft de Russische regering een voor vele Westduitsers begeerlijk lokaas uitgeworpen. Zij heeft namelijk bij de Westduitse regering een voorstel ingediend om tot een handelsverdrag te komen, waarbij de handelsrelaties tussen Rusland en West- Duitsland sterk worden uitgebreid. Bevat deze voorslag voor vele Westduitsers iets zeer bogeerlijks, wat de voorslag echter veel minder aantrekkelijk voor hen zal maken, is, dat bij de Russische voorslag elke positieve toezegging om er aan te willen medewerken om tot de hereniging van Duitsland te geraken, ontbreekt. Wel wordt in deze voorslag over de hereniging van Duitsland gesproken en ook de welwillende medewerking van de Russische regering om daartoe te komen toegezegd, maar daaraan is tevens toegevoegd, dat zij niet eerder haar medewerking zal kunnen verlenen alvorens ook de Oostduitse regering als wettig erkend is.

Levert het in dit overzicht tot dusver besprokene al een overtuigend bewijs, dat de wijdheid der wereld er niet in geslaagd is om de spanning onder de volken weg te nemen en de vrede onder hen tot stand te brengen, de nog altijd gespannen verhouding tussen Israël en Egypte bevestigt dit nog te meer. Te dien opzichte is er wel iets zeer merkwaardigs gebeurd. De secretaris van de Organisatie der Verenigde Naties Hammarskjoeld is als een blad van een boom omgekeerd, nadat de Israëlische' regering — welke daarbij een heel wat flinker en prijzenswaardiger houding heeft aangenomen dan de onze destijds in de Indische kwestie — pertinent verklaard had, dat zij haar troepen niet binnen de bestandslijn zou terugtrekken alvorens zij van Egypte de positieve toezegging verkregen had voor de vrije doorvaart in de Golf van Akaba. Hammarskjoeld, die altijd zo sterk op het nemen van sancties tegen Israël bij de Organisatie der Verenigde Naties had aangedrongen, heeft dit standpunt radicaal laten varen. In een der'de rapport over het Midden- Oosten toch waarschuwt hij de Algemene Vergadering van deze Organisatie om sancties tegen Israël te nemen, omdat er dan nieuwe elementen in het conflict kunnen worden gebracht. En ook de Amerikaanse minister van buitenlandse zaken, Dulles, h met Hammarskjoeld radicaal van standpunt veranderd, nadat hij aanvankelijk nog na 'de bekendmaking van Hammarskjoelds advies op het nemen van sancties tegen Israël had aangedrongen. Volgens de laatste berichten, welke van ambtenaren van het Amerikaanse ministerie van buitenlandse zaken afkomstig moeten zijn, beoogt de Amerikaanse regering thans het navolgende:

a. Als Israël accoord gaat met de resolutie van de Verenigde Naties, zal de Amerikaanse regering bekend maken, dat zij de vrije vaart in de Golf van Akkaba zal steunen.

b. De Amerikaanse regering zal een koopvaardijsohip naar dat gebied zenden. Als Egypte het schip tracht aan te houden, zal zij niet geweld met geweld beantwoorden, maar trachten een rechterlijke beslissing van het Internationale Gerechtshof in Den Haag over de status in deze golf uit te lokken, c. Ondanks de nijdige Egyptische reacties op het Amerikaanse voorstel is de Amerikaanse regering er van overtuigd, dat de uitoefening van het recht van vrije doorvaart een precedent zal scheppen, dat in feite zal betekenen, dat Egypte de internationalisering van deze waterweg zal aanvaarden. Op deze wijze zou Israël verlost worden van het gevaar beschoten te worden door Egyptische kanonnen, die de toegang tot de waterweg beheersen.

Inmiddels heeft de Egyptische regering de eis gesteld, dat Israël binnen de door haar bepaalde tijd accoord gaat met de terugtrekking van zijn troepen van het Egyptische grondgebied. De Egyptische minister van buitenlandse zaken, Fawzi, heeft aan Hammarskjoeld verklaard, dat anders de Algemene Vergadering spoedig bijeengeroepen zal moeten worden ter bespreking van de sancties tegen Israël.

Van Israëlische kant is door haar gedelegeei'de bij de Algemene Vergadering der Verenigde Naties verslag uitgebracht over de herleving van het optreden van fudajien (de zogenaamde zelfmoordenaarstroepen). Israels vertegenwoordiger heeft daarbij aan Hammarskjoeld in een rapport een lijst met incidenten van de laatste tijd ter hand gesteld, waarbij hij in het bijzonder de aandacht er op veS' tigde, dat in twee gevallen de fudajien Israël zijn binnengekomen uit door de politietroepen van de Verenigde Naties bezet gebied. Daarbij werd van Israëlische zijde uitdrukkelijk verklaard, dat het niet in de bedoeling ligt kritiek te oefenen op het politieleger, doch dat de Israëlische regering alleen duidelijk wil maken, dat de aanwezigheid van het politieleger geen einde gemaakt heeft aan de Egyptische aanvallen.

Dat het nog altijd ernstig spant in het Midden^Oosten, en deze spanning weder in het brandpunt van de belangstelling staat, blijkt ook mede daar wel uit, dat in 'het Engelse Lagerhuis door minister Butler toegezegd is, dat hij de aandacht van de minister-president en de minister van buitenlandse zaken zal vestigen op een motie, ondertekend door honderd parlementsleden van alle partijen.

In deze motie is gesteld, dat de terugtrekking van de Israëlische strijdkrachten uit het gebied van Gaza en het gebied langs de Golf van Akaba vóórdat de Israëlische regering voldoende waarborg zal hebben verkregen voor de veiligheid langs de Israëlische grens en voor een vrije vaart in de Golf van Akaba, niet in het belang is van de vrede in het Midden-Oosten.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen