Het Neo-gereformeerde beginsel

«et is een algemeen erkend feit, dat dit beginsel op tal van punten geheel afwijkt van, zelfs in flagrante strijd is met de aloude Gereformeerde geloofsbelijdenis, leer en praktijk, zoals die geheel naar Gods Woord eenmaal in de bloeitijd der Reformatie is vastgesteld en, wat de praktijk betreft, bedreven is. Het neo-gereformeerde beginsel is ook in bet Anti-Revolutionnaire program ten uitvoer gebracht. Onder meer ten aanzien van de taak van de overheid. Dit is samengesteld overeenkomstig de wijziffing, juister gezegd de verminking, van bet oude artikel 36 van de 'Nederlandse Geloofsbelijdenis, zoals deze ook in de belijdenis van de Gereformeerde Kerken is aanvaard.

Mede als protest daartegen is de Staatkundig Gereformeerde Partij opgericht. Haar afgevaardigden hebben van stonde af aan in de Tweede Kamer het pleit gevoerd voor de naleving van het ongewijzigde oude artikel 36. Dit kwam reeds aan de dag bij het debat, waai-in door de Anti-Revolutionnaire woordvoerders bepleit werd, dat aan de pantheïstisclie, deïstische en atheïstische lectuur en propaganda niets in de weg mocht worden gelegd, maar dat deze in volkomen vrijheid in ons land behoorden te worden verspreid en gevoerd, waartegen krachtens de belijdenis en de praktijk van de gereformeerden uit vroegere eeuwen de Staatkundig Gereformeerde Kamerleden zich met alle besUstheid verklaard hebben.

Dit zo principiële verschil is in de loop der jaren steeds meer en meer in het parlement en ook daar buiten aan de dag getreden. Om iets van het vele te noemen, dit trad in het Ucht ten aanzien van de heiliging van en de rust op des Heeren dag, telkens wanneer in het parlement desbetreffende wetten in behandeling kwamen; ten opzichte van het gezantschap bij de paus, waarbij de A.R. het eenmaal door de Hervorming ingenomen standpunt verloochenden, want hun Kamerleden gaven hun stem daaraan, wat Calvijn en Luther nooit zouden hebben gedaan. Dit principiële verschil trad ook in het licht nog kort geleden in het debat betreffende de benoeming van de rooms-kathoheke bm-gemeester van Den Haag. Om kort te gaan, iedere keer weder als de Kamerleden van de S.G.P. op mochten komen voor de naleving van het oude, ongewijzigde artikel 36 der Nederlandse Geloofsbelijdenis, bevonden zich ook de A.R. Kamerleden onder hun besliste tegenstanders.

En het is niet alleen daarin, dat het voor elks oog zichtbaar openbaar wordt, dat net neo-gereformeerde beginsel afwijkt van en in flagrante strijd is met de leer en de praktijk onzer gereformeerde voorouders, maar ook op allerlei ander terrem. Dit tonen ons evenzeer de christeli|Ke dansclubs, de christelijke toneelverenigingen en de christelijke gezelschappen, waarin het kaartspel bedreven wordt. Het is daarbij zelfs zó ver gekomen, dat de kerkeraad van de Gereformeerde Kerken te Bameveld zich geroepen gevoeld en het noodzakelijk geacht heeft zijn afkeuring uit te spreken over ^n zijn protest te laten horen tegen de leden van zijn gemeente, die des Zondags na de predikatie hun tijd zoek brengen met het kaarten. Het is wel heel erg, dat ook in neo-gereformeerde kringen christelijke dansclubs, christelijke toneelverenigingen en christelijke gezelschappen, waarin het kaartspel beoefend wordt, zijn aan te treffen, ja deze zelfs daarin een zeker burgerrecht hebben verkregen, want naar de leer en de praktijk onzer gereformeerde voorouders waren deze niet alleen op de Zondag niet geoorloofd, maar waren zij ook in de week als een zondig, van God veroordeeld en dus vervloekt bedrijf niet toelaatbaar. Doch wat hiervan te zeggen? Hoe tekent dit ook het steeds verder gaande verval in de neo-gereformeerde kringen!

De teksten van het cabaretprogi-amma „Tingel-Tangel", dat in het Leidesepleintheater in Amsterdam uitgevoerd wordt en te zien valt, zijn voor een deel geschreven door twee theologische studenten aan de Vrije Universiteit, en dus allicht aanstaande predikanten in de Gereformeerde Kerken. In de pers worden deze teksten „pittige, moderne teksten" genoemd.

Niet voor niets schrijft het Lutherse Weekblad over een stille omwenteling, die zich in gereformeerde ki-ingen aan het voltrekken is.

Gewis, wanneer men eenmaal de vaste grondslag van Gods Woord verlaten heeft, dan gaat het zowel in het ene als in het andere steeds verder bergafwaarts; dan komt men tenslotte in de Tingel- Tangel terecht, waarin men dan zijn leven en vermaak heeft en waarin men eerst recht in zijn element is, als men zich daar temidden van allerlei werelds gezelschap, dat als het er op aankomt van God en Zijn Woord niets moet hebben, bevindt. Hoe ver is men dan toch af van degenen, die met de bijbelheiligen getuigen: „Wie heb ik nevens U in de hemel? 'Nevens U lust mij ook niets op de aarde", en hoe is men daarbij de wereld gelijkvormig geworden.

In dit zo afschrikwekkend verval ligt voor elk persoon en voor elke partij een ernstige waarschuwing om te waken en te bidden: „Heere, maak mij Uw wegen bekend; leer mij Uw paden. Maak mijn gang en treden in Uw Woord vast", want ons aards en vleselijk bestaan is tot hinken en zinken ieder ogenblik gereed en wü de kant van de wereld wel op, want het bedenken des vleses is vijandschap tegen God, want het onderwerpt zich de wet Gods niet en kan het ook niet. Daarbij moge een ieder ter harte nemen: „Hebt de wereld niet lief, noch hetgeen in de wereld is; zo iemand de wereld liefheeft, de liefde des Vaders is niet in hem"

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen