Brief uit Zeeland

CCCLXVIII

Zeeland, staat wel in de. belangstelling. Er zijn rampen over Zeeland getrokken. Er is een Deltaplan. Zeeland wordt bezocht door vele vreemdelingen. Het is vakantietijd en de trek naar buiten is groot. Het is te begrijpen dat zij, die door de werkzaamheden steeds midden in een stad moeten leven behoefte hebben aan de rust en de ruimte, aan de buitenlucht. Jammer is dat die trek, in vele gevallen gepaard gaat met een ontheiliging van Gods Dag. Dat is de uitgaansdag bij uitnemendheid geworden, en onze overheid werkt daaraan, maar al te veel mede. Daarin ziet de overheid niet haar roeping om Gods gebod te handhaven maar daar tegenover wordt medewer' king verleend aan de ontheiliging van Gods Dag.

Haast zou gesteld worden „Hoe kan het ook anders", want als wij er acht op slaan wat in de mens leeft en hoe de tegenwoordige overheid, althans in vele gevallen, in meerderheid, denkt over het gezag, dan is echt te begrijpen dat het gaat zoals het gaat. Alles gaat in de naam van de democratie, dus in naam van de regering van het volk. Dat volk zal uitmaken wat reek en wat goed is. Dat volk zal beslissen over het gezag. Geen oog is er voor dat het gezag van God afstraalt, en dat de overheid haar gezag aan God ontleent en niet aan de mens, ook niet aan de meerderheid. Maar, als wij God verlaten, wat wijsheid zouden wij dan nog hebben? Daaraan wordt maar al te weinig ge dacht.

Het gaat onder de mom van verdraagzaamheid maar steeds verder. De mens zal niet alleen uitmaken wat recht is, maar ook wat vredelievend, wat verdraagzaam is. Geen oog is er voor dat wij in de zondeval onbekwaam geworden zijn tot e- nig goed en geneigd tot alle kwaad, Wat is er in Zeeland overgebleven van die godsvrucht welke weleer er uitblonk. Dat blijkt wel in het uitleven. Des zondags zijn de wegen en straten vol, niet van hen die opgaan naar Gods huis, maar naar de plaatsen van vertier en vermaak.

De oordelen Gods gaan over de wereld. Is het niet opmerkelijk dat sommige opzetten om pret te maken door de weersomstandigheden worden te niet gedaan? Heeft men er wel oog voor dat God ook de regen bestuurt en de winden leidt? In de voorzomer was er grote droogte. Vele gewassen zijn daardoor niet ontwikkeld zoals dat anders plaats had, zodat er nu reeds gesteld moet worden dat de landbouwer geen best jaar zal hebben. En nu komt de regen en de wind, terwijl weer anderen meenden te profiteren van mooi weer. Och, dat wij toch opmerking hadden! Dat wij mochten zien de breuke die in ons is. Dat wij verwaardigd werden v'l schuldenaar voor God te worden. Dat zou zo wenselijk en zo profijtelijl zijn.

We hebben echter ook een taak te getuigen. We hebben echter ook een taal de noden voor God te brengen. We zijn er niet af met vast te stellen dat het verkeerd is, maar wat doen mj er tegen? Het is wel gemakkelijk te stellen dat van de wereld geen verwachting meer is; geen verwachting dat die ooit iets goeds geven zal; maar ook geen verwachting dat die naar God en Zijn gebod leiden 'zal, maar hoe staan wij er zelf tegenover? Het is ook gemakkelijk om te denken dat zij die door om zijn gekozen in raden, staten en kamer wel hun plicht zullen doen, maar daarmede zijn we toch niet van onze verantwoording af? En laten we toch bedenken dat ook zij maar mensen ziji> en dat er wel een zeer zware taak op hen rust. Zij staan steeds midden in * strijd en zullen wel willen bekennen ie' van zichzelf niet te kunnen. En daarom is een opwekking nodig om aan hun D"" den te gedenken. Een opwekking om * lasten van land en volk mede te drage"'

Uw Zeeuwse Briefschrijver

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen