Brief uit Zeeland

CCCLXIX.

De Staten van Zeeland hebben weer ver gaderd en naast andere zaken is ook l streekplan Walcheren weer behandeld. De Kroon heeft indertijd het in 19i vastgestelde plan gedeeltelijk goedg keurd, maar ook tevens een deel ats keurd en de herziening bevorderd. Die herziening is dan nu behandeld. He ontwerpen daarvan heeft lang geduuril en dat is niet vreemd, als gezien wonl dat getracht is, om het zo te stellen, tus sen twee klippen heen te varen. Enerzijds was dat de klip van het ninkhjk woord, en anderzijds de klip de wil van hen, die het plan onhvorpei hebben, om toch zo veel als mogelijk m, eigen mening vast te houden. De Kroon had toch wel duidelijk gesteld dat het plan te ver ging en te veel legi de, maar het plan is toch nog van ven strekking gebleven. Er is dan ook, en dat wel door een soon, die aan het eerste plan had medf gewerkt, omdat hij toen bij de Provin ciale Planologische Dienst een king vervulde, in een dagblad ven, dat het „een uitbreidingsplan hoofdzaken" voor geheel Walcheren wi Nu zal het enige verduidelijking ven wat daaronder verstaan wordt, e; dan moet worden gesteld, dat een „uil breidingsplan in hoofdzaken" een pb is, wat een gemeentebestuur kan vast stellen teneinde daardoor de hebouinii: van de gemeente in hoofdzaken te len. Het is onderscheiden van wat me een , , uitbreidingsplan" noemt, want & regelt de bebouwing in een bepaald gf bied, maar dan ook tot in bijzonderlf den, terwijl een uitbreidingsplan i hoofdzaken dat voor de gehele gemeenl doet, maar dan meer in grote lijnen, zoi der te veel in bijzonderheden te tred( Hoe het ook zij, het plan is ook nu IIM de Staten aanvaard, maar de S.G.P. W tegengestemd. Een moeilijk en niet tot klaarheid 8' bracht punt is wel de regeling van» schadevergoeding. De Kroon had uitdrukkelijk gesteld, 4 een regeling voor schadevergoeoinB moest worden opgenomen. Dat is dan ook in zoverre gedaan, dat' de voorschriften van het plan naar B regeling, welke in een afzonderlijke ve ordening is gesteld, verwezen wordt. Nu is in die verordening gesteld, dat, o' recht op vergoeding te hebben, er e< „onevenredige schade" moet zijn onstas door het Streekplan.

Twee punten lopen in het oog. Er kan dus schade zijn welke niet ve goed wordt, want de schade moet evenredig zijn, en de gemeentebesfuf^ zullen verplicht zijn hun plannen aan passen aan het Streekplan, zoQ^' •raag ontstaat, of er wel ooit sprake kan iin dat de provincie aansprakelijk is. Het'punt van de onevenredige schade is 2eer moeilijk punt. In de laatste tijd umt dat punt meer onder het oog dan , j.el voorheen. M is wel een vaststaand feit, dat de overheid, in het gewone verkeer, eveneen particulier, als ze schade beroktent aan een anders bezittingen, verplicht is tot vergoeding. Oe Kroon heeft dan ook de eis tot het jeoelen van die schade gesteld. \{aar inmiddels is ook in een wetsont- ^•erp het begrip „onevenredige schade" sevoegd, en nu staat het dus zo te worden dat de overheid slechts „onevenredige schade" dient te vergoeden, en de jogenaamd evenredige niet. Dus kan een deel van iemands bezit door de overheid worden aangetast, zonder dat die overheid ook tot vergoeding verplicht zal worden. Daarmede wordt getreden in de kwesties, te ook voortvloeien uit een rechtma- [i(re of onrechtmatige daad. Uiteraard zal een onrechtmatige daad van de overheid aanspraak geven op vering, maar er kunnen rechtmatige worden gedaan, waardoor een bezitter toch wel schade ondervindt. Nu wordt de vergoeding van schade echter beperkt, omdat zij „onevenredig" moet zijn.

Het juricHsche begrip staat nog allerminst vast, en vermoedelijk zal er ook wel weinig vastigheid kimnen worden gegeven, omdat elk geval wel afzonderlijk bezien moet worden. levenredig wijst op vergelijk met anderen. Nu kan vergeleken worden met velen en met weinigen. Om een voorbeeld te noemen: Er wordt een weg verlegd. Die verlegging kan hebben over een groot aantal kilometers, maar ook over enkele tientallen meters.

iVu is ia te denken, dat in een verlegging over enkele tientallen meters, een afsnijding van percelen, bij een hofstede md, als „onevenredig" moet worden aangemerkt, maar als dergelijke gevallen, bij een verlegging over een groot aantal kilometers nu meermalen zich voordoen, is dan de schade nog „onevenredig"? Uit alles blijkt wel, op welk moeilijk terrein hier getreden wordt, maar ook t, dat de overheid tegenwoordig weinig oog meer heeft voor de bescherming van bezit. Het is hier tegenover ook wel moeilijk om te stellen, dat de overheid voor elke die zij doet, kan worden aangesproten voor vergoeding. Zeker zal een onderscheid gesteld moeworden tussen daden, welke de orde regelen, waarin dus het oezit niet als bezit wordt aangetast, maar wardoor wel belemmeringen kunnen in het gebruik van dat bezit, telijk doet de overheid vele van die en, want zij regelt, en daardoor 'dt de ene wel eens belemmerd tegen- *t een andere, omdat de overheid re- Sel stelt.

™ alles blijkt wel, dat het zo nodig is, de overheid ook een richtsnoer heeft "oi naar te handelen. Vraagt de overheid WrGod en Zijn Woord, dan heeft ze ^ richtsnoer, maar als de overheid steunt op de wil van de meerderheid van '^t volk, dan is het wel een vraag of er l^^ste richtlijnen zijn. arom blijkt wel, dat het beginsel van Staatkundig Gereformeerde Partij zo * is, want dan gaat het er om te han- °*'i naar de wil, die God openbaarde Zijn Woord. Kes wees Israël er op, dat er geen Was, dat beter en rechtvaardiger inhad dan dat. O, mochten daar- voor de ogen eens opengaan.

Nu is iet „democratisch" recht. Maar wat is dat? Wijzen de uitingen in de wereld ons er niet heen, dat het dan een willekeurig recht is, hetwelk gevormd door de helft plus één, naar een streven van een mens, onbekwaam tot enig goed en geneigd tot alle kwaad? Hadden wij er maar meer oog voor, dat het op beginselen aankomt, want de mens kan dwalen. Kunnen dan de S.G.P.ers dat ook niet? Zeer zekerl Maar het beginsel van de S.G.P. heeft vaste grond in Gods Woord en dat is zuiver. En nu nog een enkel woord over het tweede punt, dat in het oog loopt. Het is wel gemakkelijk voor de provincie om regelen te stellen voor schadevergoeding, terwijl anderzijds toch de gemeenten hun plannen zullen moeten aanpassen.

Daarin Hggen ook wel grote mogelijkheden tot conflicten. De gemeente wordt, omdat anders de goedkeuring niet verkregen wordt, als het ware gedwongen tot aanpassen. Zal dan nu een weg moeten worden bewandeld, dat de gemeente eerst gaat stellen wat het bestuur zelf meent te moeten stellen, en als dan geen goedkeuring verkregen wordt, dat dan een aanvulling plaats vindt, maar dat dan-ook de daaruit vloeiende schade voor de provincie komt?

Dat zal toch wel een vreemde weg worden, een weg, die niet zonder bedenking is; maar moet dan anderzijds de gemeente maar vergoeden wat zij niet wenst, maar wat opgelegd is? En hoe was nu dat alles te vermijden geweest? Wel, door het plan veel. eenvoudiger te houden. Maar dat had ingehouden, dat dan ook de zeggenschap van de heren provinciale planologen een stuk minder was geworden. Hierbij zal uw briefschrijver het maar laten. Mogelijk kan in het vervolg nog worden vermeld wat bij dat plan van de zijde der S.G.P. is opgemerkt.

Uw Zeeuwse Briefschrijver

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen