De ineniing tegen kinderverlamming

Zonder enige twijfel is de kinderverlamming een zeer ernstige kwaal. Wie daarmede bezocht wordt, mag zich gelukkig achten als hij niet een kwaal voor heel zijn leven heeft opgedaan. En ook al zijn de gevolgen van kinderverlamming niet immer van zulk een ingrijpende aard, nochtans zijn zij niet te onderschatten. Vooral wanneer de organen der ademhaling worden aangetast door deze verlamming, dan is dit een zeer ernstige bezoeking; doch ook als dit niet het geval is, dan nog kunnen bij kinderverlamming de gevolgen er van ontzettend zijn.

Het kan dan ook verstaan worden, dat van medische zijde, met het oog op de kinderverlamming, de ouders en voogden van kinderen ten sterkste is aanbevolen er zorg voor te dragen, dat de kinderen op tijd naar bed gaan en dat dezen zich door spel of anderszins niet buiten mate vermoeien, en ook, dat vooral reinheid en rein houden van de lichaamsdelen betracht zal worden. En dit geldt niet alleen voor de kinderen, maar ook voor volwassenen, die ook door kinderverlamming getroffen kunnen worden. Deze maatregelen juichen wij van harte

toe, dewijl zij in overeenstemming zijn met de reinigingswetten, welke de Heere eenmaal aan Israël gaf. Ook verdient het aanbeveling, dat er niet op de grote trom geslagen wordt als zich hier of daar een geval van kinderverlamming voordoet, hetgeen maar al te zeer het geval was wanneer zich een geval van pokken voordeed. Zelfs toen zich in België een paar gevallen van pokken enige jaren terug voordeden, werd daar van medische zijde met veel ophef gewag van gemaakt, en dit uitgebuit om alle Nederlanders er toe aan te zetten, zelfs in zekere zin er toe op te hitsen, om zich toch vooral te laten inenten en herinenten. Zo werd er een zenuwachtige stemming onder onze landgenoten verwekt en hun de schrik op het lijf gejaagd, hetgeen wis en zeker niet goed voor de gezondheid is. De schrik en de zenuwachtige stemming brachten zelfs treinreizigers er toe om de ramen van de coupe's in de trein te sluiten in Tilburg, waar toentertijd een paar gevallen van de pokkenziekte zich voorgedaan hadden. Schrik te verwekken op deze wijze onder de mensen is af te keuren. Een hevige schrik kan zelfs de dood tengevolge hebben, zoals dat in een gemeente in ons land voorgekomen is bij een vrouw, die, toen de klokken bij het uitbreken van de eerste wereldoorlog in de plaats van haar woning geiluid werden, zo door de schrik bevangeri werd, dat zij stierf. De schrik is voorwaar geen luttele zaak. Zij kan in het leven van een mens hoogst ernstige, nadelige gevolgen hebben. Het is in de loop der eeuwen zelfs gebeurd.

dat een heel leger door schrik bevangen in een paniekstemming op de vlucht geslagen is. Ten vorigen jare waren er dokters, die sterk ontrieden om melding in de dagbladen te maken van het uitbreken en voorkomen van kinderveflamming, omdat zij in hun praktijk ontwaai'den, dat dit een hoogst schadelijke en gevaarlijke zenuwachtige stemming ten aanzien van de gezondheid onder de mensen teweeg bracht.

Nu is er dan van medische zijde aanbevolen om zich tegen kinderverlamming te laten inenten. Van die kant wordt aanbevolen, dat dit op grote schaal zal geschieden. Grote sommen gelds zullen daarvoor beschikbaar gesteld en uitgegeven worden. Tegan deze inenting gelden bij ons dezelfde bezwaren als tegen de inenting tegen de pokken. Onze principiële godsdienstige bezwaren zijn bekend. Zij zijn meermalen beschreven en uiteengezet. Eén er van is, dat men zijn leven en gezondheid niet nodeloos in gevaar mag stellïn, hetgeen Gods Woord ons op tal van bladzijden verbiedt. En dit is nog altijd het geval wanneer men zich laat inenten. Kort geleden hoorden wij nog van een militair, die, nadat hij ingeënt was, tengevolge van de inenting zo zwaar ziek werd, dat men vreesde, dat hij het leven zou verliezen. En ook zijn ons gevallen bekend van ouders, die geen principiële godsdienstige bezwaren tegen de inenting hebben, die, dewijl zij na de inenting hun kind doodziek hebben zien worden, bij welks ziekte zij onuitsprekelijke angst hebben doorstaan, gezegd hebben: Wat de dokters ook mogen beweren, nooit, nooit meer zullen wij een kind laten inenten. Gelukkig is de huidige inentingswet nog zo, dat geen ouders, indien zij aan een paar wettelijke voorschriften voldoen, gedwongen kunnen worden om hun kind te laten inenten. Indien zij toch opgeroepen worden om voor de burgemeester of diens plaatsvervanger, die dan bijgestaan wordt door een medicus, te verschijnen, dan kunnen zij ook niet gedwongen worden om hun kind te laten inenten, indien zij daarbij alsdan maar standvastig volhouden, dat zij hun kind niet ingeënt willen hebben. Zij behoeven daarvoor bij de verschijning voor burgemeester en medicus zelfs geen bijzondere reden op te geven; alleen is het de ouders alsdan geraden zich niet te laten ompraten, maar pertinent te verklaren, dat zij hun kind niet willen laten inenten. Dan moet de medicus zijn handen van het kind afhouden, en ook al is hij nog zulk een verklaarde voorstander van de inenting, en ook al prijst hij deze nog al zo zeer aan, dan mag hij volgens de huidige inentingswet het kind in geen geval inenten. Ten aanzien van de dienstplichtige militairen is het gans anders gesteld. Volgens de wet, welke sinds enige jaren van kracht is geworden, zijn de dienstplichtige militairen verplicht om zich te laten inenten. Het blijkt ons telkens weer, dat tal van Nederlanders van deze wet geen kennis hebben, en er ook geen kennis van hebben wat er gedaan moet worden, willen de militairen van deze verplichting vrijgesteld worden. Daar is toch aan de verplichting, welke de wet de militairen oplegt, te ontkomen. Wie van onze lezers daar niet mee op de hoogte is, en daarover ingelicht wenst te worden, die wende zich — het zou te veel plaats in , , De Banier" innemen om te dezer zake een uitvoerige inlichting te geven — tot Ds. P. Zandt, Phoenixstraat 50 te Delft, of tot Ir. C. N. van Dis, Frankenslag 123 te Den Haag, om nadere inlichtingen, die ze, zo deze gevraagd worden, gaarne zullen geven en de aanvrager tevens zullen mededelen .wat hij te doen heeft en op welke wijze hij aan de verplichte inenting als militair kan ontko-

De inenting tegen de kinderverlamming is niet verplicht. Wij vestigen daar de aandacht met alle nadruk op. Er zal straks wel veel propaganda gevoerd worden voor de inenting tegen de kinderverlamming, waarbij dan mogelijk de kinderverlamming in haar aard als een vreselijke kwaal in schrille kleuren zal getekend worden — en inderdaad, dat ontkennen wij allerminst, de kinderverlamming is een hoogst ernstige kwaal — doch naar principiële overtuiging mag niet tot inenting daartegen worden overgegaan.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen