Digibron cookies

Voor optimale prestaties van de website gebruiken wij cookies. Overeenstemmig met de EU GDPR kunt u kiezen welke cookies u wilt toestaan.

Noodzakelijke en wettelijk toegestane cookies

Noodzakelijke en wettelijk toegestane cookies zijn verplicht om de basisfunctionaliteit van Digibron te kunnen gebruiken.

Optionele cookies

Onderstaande cookies zijn optioneel, maar verbeteren uw ervaring van Digibron.

Bekijk het origineel

Buitenlands OVERZICHT

Bekijk het origineel

+ Meer informatie

Buitenlands OVERZICHT

12 minuten leestijd Arcering uitzetten

„Wat is waarheid? " — zo sprak eenmaal Pilatus. En nog is het getal dergenen, die met Pilatus alzo spreken, legio. Velen hunner spreken daarbij als hun overtuiging uit, dat er buiten het gebied der zinnelijke waarneming niets met zekerheid, met onbetwistbare zekerheid, te weten is. Bij hen ti'eft gij het vrij algemeen gevoelen van onze dagen aan, dat het er daarom ook niet op aankomt wat iemand gelooft. Hun opinie is: denk zoals en geloof wat ge wilt, als gij maar goed leeft, althans een nuttig, niet a-sociaal burger in het maatschappelijke leven zijt. Onze tijdgeest heeft er een besliste afkeer van zich nauw te onderzoeken, zoals de apostel Paulus dat beveelt en aanbeveelt, of wi] in het geloof zijn. De zonen en dochteren van de heersende tijdgeest staan vijandig gekeerd tegen een onderzoek of er waarheid in het binnenste is, welke de Heere eist en waarmede een iegelijk mens alleen maar voor God kan bestaan. Zij maken zich in het algemeen niet druk over de waarheid, maar jagen naar zingenot, naar een leven, waarin zij niet gestoord worden door enig ongemak of ramp. Ook degenen, die niet geheel opgaan in het verlangen naar brood en spelen, maar nog een ietwat hoger doel in hun leven najagen, bekommeren zich in der waarheid, hetzij zij alleszins godsdienstig zijn, of hetzij zij midden in de wereld leven, niet of hun leven naar Gods geopenbaarde Woord en waarheid is. Dit is, ofschoon het slechts weinig geloofd wordt, wel allervreselijkst, want dan zijn wij nog onder de toorn en vloek van God. Men moet er echter wel op rekenen, dat wanneer iemand dit zegt of predikt, hij de tijdgeest tegen zich zal vinden, zelfs in het geweer roept, om hem als een zwartgallige, ziekelijke of duisterling te bespotten; waarbij zich onder deze bespotters vermaarde geleerden, beroemde wijsgeren, hooggeplaatste personen, zelfs alleszins godsdienstige lieden bevinden. Doch hoe hoog aangeschreven zij in de wereld ook mogen zijn, met welke eretitels, ordetekenen en waardigheden zij ook mogen onderscheiden zijn, met hoe grote achting in de alleszins godsdienstige kringen zij ook vereerd mogen worden, naar de onfeilbare uitspraak van Gods geopenbaarde Woord rust de toorn en vloek Gods op hen. Gelijk de Heilige Geest bij monde van de apostel zegt: „Doch al ware het oek, dat wij, of een engel uit de hemel, u een evangelie verkondigden, buiten hetgeen wij u verkon­ digd hebben, zo zeg ik ook nu wederom: indien u iemand een evangelie verkondigt buiten hetgeen gij ontvangen hebt, die zij vervloekt". Dit getuigenis wordt op onderscheidene plaatsen in Gods Woord bevestigd. Gewis, wie een ander Evangelie dan ons in Gods Woord geboden is, aanneemt en gelooft, die is vervloekt. Hij is, naar des apostels uitspraak, niet alleen een dwalende of verduisterde, maar ook een kind des doods, die onder Gods vloek ligt. En ach, ach, wat wordt er in onze donkere dagen al een ongeloof betreffende de waarheid van de Bijbel aangetroffen en hoe wordt ook al veelvuldig geleefd door menige belijder alsof Gods Woord de waarheid niet was! Hoe weinig vrees \oor Gods vloek wordt er heden ten dage onder de mensen aangetroffen! En dit terwijl Gods strafgerichten zo zichtbaar over de aarde en haar bewoners gaan. Toen Jona de Ninevieten het naderende strafgericht Gods aankondigde, hebben dezen God geloofd en Hem gevreesd, zij het dan met een uitwendige bekering. Toen de apostel Petrus de vloek uitsprak over Ananias en Saffira, vielen zij neder en gaven de geest, hetgeen bewerkte, dat er grote vrees kwam over de gehele gemeente en ook zelfs over allen, die dit hoorden. Doch welk een verharding valt er thans onder de mensheid waar te nemen! Hoe maken tallozen zich rijp voor de dag der slachting! Ook kunnen wij waarnemen, dat de vloek rust op de arbeid van de machtigen der aarde en op die van zo velen, die met hen wanen, zonder de Heere te erkennen en verlegen om Zijn Geest te zijn, de vrede, zelfs de wereldvrede, wel te kunnen stichten. Hoe zien wij al hun pogen met vruchteloosheid geslagen! Hoe is de wereld als in Noachs dagen weder met wrevel vervuld! Hoe donker laat zich de toekomst aanzien! Hoe openbaart zich de vijandschap tussen de volken, welke in de pers, in de radio en in de redevoeringen aan de dag treedt, keer op keer weer! Welke \ifschuwelijke wreedheden worden er ook al bedreven! Hoe groot onrecht wordt, met gebruik van tanks en machinegeweren, ook al tegen een volk uitgeoefend, dat zich van een vreemde, tyrannieke heerschappij poogt te bevrijden; zoals dat in Hongarije op bevel van de Russische regering is gedaan. Deze aangelegenheid is in de Algemene Vergadering van de Organisatie der Verenigde Naties in behandeling genomen.

De Amerikaanse afgevaai _Mgde heeft na opening der vergadering namens 36 landen een resolutie ingediend, waarin de Russische regering wordt veroordeeld wegens het gewelddadig neerslaan van de Hongaarse opstand eind vorig jaar. De resolutie stelt voor, dat de vergadering haar voorzitter, prins Wan van Thailand, machtigt maatregelen te treffen, welke hij nodig oordeelt om de vroegere aanbevelingen van de Algemene Vergadering ten aanzien van Hongarije (onder meer terugtrekking van de Russische troepen) uitgevoerd te krijgen. Naar verluidt, zou het de bedoeling van de opstellers der resolutie zijn, dat prins Wan Moskou en Boedapest met dat doel bezoekt. Tevens stelt de resolutie voor de goedkeuring uit te spreken over het rapport, dat over de Hongaarse kwestie door de ingestelde commissie van vijf gedelegeerden is uitgebracht. De voorzitter, prins Wan, dankte, toen hij de vergadering opende, de leden van de commissie voor hun toegewijde inspanning bij het onderzoek. Hij zeide voorts, dat de vergadering een oplossing in overeenstemming met haar handvest moet zoeken voor het Hongaarse vraagstuk, dat tenslotte een menselijk vraagstuk is. De rapporteur van de commissie, Keith Chann (Australië), diende daarop het rapport in. De commissie — zo verklaarde hij — is van oordeel, dat het rapport, ook al kan het op bepaalde punten wellicht nog aangevuld worden, de toets van toekomstige onderzoekingen kan doorstaan, dewijl het een waar en getrouw getuigenis van de kwestie geeft. Direct nadat de Australische afgevaardigde was gaan zitten, stond de Hongaarse afgevaardigde. Peter Mod, op en vroeg en verkreeg het woord. Hij zeide, dat de commissie het handvest van de Verenigde Naties had geschonden door 2uch in binnenlandse aangelegenheden van Hongarije te mengen, en dat zij zich niet aan de opdracht van de Algemene Vergadering had gehouden. Zijn regering verzoekt — zo vervolgde hij — de vergadering dan ook de commissie en haar rapport, dat de waarheid vervalst, te veroordelen en de zogenaamde Hongaarse kwestie van de agenda af te voe-

Ook de Sovjet-afgevaardigde, Sobolef, protesteerde tegen het debat over deze uitdagende kwetsie. Hij sprak van een poging van heersende kringen in bepaalde landen — in de eerste plaats van Amerika — om zich in binnenlandse aangelegenheden van Hongarije te mengen en de Organisatie der Verenigde Naties te gebruiken voor propaganda tegen de Sovjet-Unie. Voorts — zo zeide hij — zou het debat de aandacht moéten afleiden van de agressieve daden van Engeland en Frankrijk in het Midden-Oosten en van ander agressief optreden van de westelijke mogendheden. De voorzitter, prins Wai; , verklaarde echter, dat de vergaderina z , h aan de agenda had te houden en slechts over de Hongaarse kwestie had te spreken, waarop de Tsjecho-Slowaakse afgevaardigde althans voorlopig van verdere protesten afzag.

Daarna diende de Amerikaanse afgevaardigde de resolutie in, waarbij hij een redevoering hield, waarin hij de Russische geweldpleging in Hongarije scherp veroordeelde, waarbij zich onderscheidene afgevaardigden, ook onze minister van Buitenlandse Zaken, Mr. Luns, aansloten. Op het ogenblik, waarop wij dit overzicht schrijven, staan er nog verscheidene sprekers ingeschreven, zodat de debatten nog wel enige tijd in beslag zullen nemen. Het is, gelet op de huidige stand van zaken, echter nog volstrekt niet zeker, dat de door de Amerikaanse gedelegeerde ingediende resolutie ongewijzigd zal worden aangenomen. Een aantal neutrale delegaties moet thans achter de schermen bezig zijn om de in dieners van de resolutie over te halen om de veroordeling van de Sovjet-Uni» uit de resolutie te schrappen. Daarente. gen werd aan de voorzitter van de vergadering, prins Wan, een petitie, onder, tekend door honderd vooraanstaande personen op politiek en cultureel gebied uit de gehele wereld, aangeboden, waarin de imperialistische Russische agressie in Hongarije wordt veroordeeld en de terugtrekking van de Russische troepen werd geëist. Het blijkt, dat in deze vergadering de eenheid en eendracht, gelijk zo menigwerf, geheel zoek was, en de gedelegeer. den in twee kampen verdeeld waren, ge. lijk dat op het laatst in de Volkenbond het geval was, terwijl er ook gedelegeerden waren, die probeerden water op het vuur van de hevige brand te spuiten en zekere toenadering en verzoening tussen de partijen zochten tot stand te brengen al ging dit ten koste van de waarheid, doordat zij de Sovjet-Unie en haar gewelddadig gruwzaam optreden in Hongarije niet veroordeeld wilden hebben, maar de gang van zaken in Hongarije slechts in de resolutie betreurd wensten te hebben. Hierbij staat het wel vast, dat op zult een wijze de koude oorlog tussen de westelijke en de oostelijke mogendheden niet tot een einde gebracht kan worden en de vloek daarvan niet van de aarde weggenomen zal kunnen worden. De koude oorlog zal blijven woeden. Dit wijzen de feiten in het Midden-Oosten wel heel overtuigend uit. De radio Moskou en de Russische autoriteiten en pers hebben toch de wapenleveranties van Amerilca aan landen in het Midden-Oosten in het bijzonder en het optreden van Amerika in het algemeen fel en scherp gehekeld. En daarbij is het niet gebleven. Van Russische zijde is dezer dagen scherpe kritiek geleverd op Turkije en de Turkse regering gewaarschuwd, waarbij ook de Amerikaanse regering betrokken werd, tegen het uitlokken van een gewapend conflict, waarin Rusland niet afzijdig zal kunnen blijven. Amerika heeft niet voor de eerste keer gebruik gemaakt van Turkije, aldus de commentator van radio Moskou, om Syrië van zijn onafhankelijkheid te beroven, Begin 1955, bij de pogingen om Syrië in het pact van Bagdad te betrekken, heeft de Amerikaanse regering een actie tegen Syrië ontketend, waaraan de Turkse regering actief heeft deelgenomen, In korte tijd richtte de Turkse regering twee memoranda en een nota aan de regering van Syrië. De Turkse regering beweerde daarin, dat de weigering van Syrië om tot het pact van Bagdad toe te treden een vijandige daad tegenover Turkije zou zijn en zij dreigde — volgens radio Moskou — de politiek tegenover Syrië te zullen herzien, als het de buitenlandse politiek niet zou wdjzigen. Er volgden militaire dreigingen in de vorm, dat Turkse troepen aan de Syrische grens werden samengetrokken.

Thans, £¥2 jaar later, staan wij volgens radio Moskou voor dezelfde situatie. Op het ogenblik worden Turkse troepen - wat door de Turkse regering officieel ontkend is — aan de Syrische grens samengetrokken. Naast de politieke druk en de pogingen om een economised blokkade tegen Syrië te organiseren, ontstaat het gevaar van een gewapend optreden. Op Turks gebied toch worden ook de Syrische elementen verzameW, (Velke vijandig staan tegenover de liuio'ge Syrische regering. De door de Turkse regering gevoerde politiek van verslecntering van de betrekkingen met Syrië belooft weinig goeds. Met het voortzetten van de uitdagende handelingen tegen Syrië bevindt — aldus de radio Mosko» — Turkije zich op een gevaarlijk pad' Stellig is de toestand in het Midden-Ooi- „ niet zonder gevaar voor het uitbre- ' ygn een oorlog. Grensincidenten, ko- - vveer voor. Aan dé grens tussen jbanon en Syrië is dezer dagen danig evochten tussen de Libanese gendarmeen een bende gewapende Syrische urgers, waarbij drie gendarmes en teninste zes bendeleden gesneuveld zijn. fjn woordvoerder van het Syrische le- ' jjgeft verklaard, dat Israëhsche troe- ' 3jn de grens in het gedemilitariseergebied het dorp Altawafik een tijdj hebben bezet. Zij zouden de Arabiche bewoners hebben verdreven en kareringswerkzaamheden hebben verricht, •aarop zij zich weer verwijderd zouden lebben. )e Syrische regering heeft het besluit enomen meer vrijwilligers te werven flor haar semi-niilitaire organisatie voor illcsweerstand. Zij heeft al haar manneijke onderdanen van 17 tot 50 jaar opercepen om zich als vrijwilligers bij dele organisatie aan te sluiten. De Egypti- [lie algemene arbeidersfederatie te [airo heeft verklaard, dat zij haar 000 leden ter beschikking van het Jirvptisch oppercommando zal stellen oor vrijwilligersdiensten in Syrië. )e stafchef van het Syrische leger, Afif lizri, en de chef van de Syrische inlichicrendienst, kolonel Abdoel Hamid arraj, zijn in Damascus teruggekeerd, adat zij in Kairo besprekingen hadden ;evoerd met president Nasser en Egyphooggeplaatste mihtairen. Bizri erklaarde, dat een nieuw plan tot coör- [inatie voor de defensie van beide lanlen was opgemaakt. Egypte en Syrië lebben thans één leger met één bevelbber en één strategie, zelde hij. Bizri dcende, dat de Syrische regering mele verantwoordelijk v/as voor de recente 'aarsohuwing van de Russische regering an die van Amerika beti-effende inmen- :ing in bet Midden-Oosten. Hij verklaare tevens met alle nadruk, dat de Russi- :he wapenleveranties aan zijn land alxa voor verdediging dienen. De Russiihe regering heeft de Syrische regering iet verzocht om de onafhankelijkheid an Syrië te offeren en zij is daartoe ook iet bereid, aldus Bizri, die hier aan toeoegde: 'De verklaringen van de Ameitaanse minister van buitenlandse zaen Dulles zijn een onderdeel van - de zeuwenoorlog van de Amerikaanse regeing tegen Syrië. )it alles wijst wel op een toenemende panning in het Midden-Oosten, waarop het bezoek wijst, dat de Israëlische Bibassadeur Abbor Eban te Washington sn minister Dulles bracht, waarbij hij ij hem vooral bepleitte om zo krachtig logehjke maatregelen te nemen om moelijke aanvallers in het Midden-Oosten f te schrikken.

Dit artikel werd u aangeboden door: Staatkundig Gereformeerde Partij

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Bekijk de hele uitgave van donderdag 19 september 1957

De Banier | 8 Pagina's

Buitenlands OVERZICHT

Bekijk de hele uitgave van donderdag 19 september 1957

De Banier | 8 Pagina's