Het sterven van koning Asa

Alzo ontsliep Asa met zijn vaderen; en hl] stierf in het eenenveeHigste jaar zijner regering. 2 Kr on. 16 : IS

Asa was de derde koning in het rijk van Juda en een zoon van Abia, wiens hart niet recht was voor de Heere en die slechts drie jaar geregeerd heeft. Asa regeerde gelijk met de koningen van Efraïm: Nadab, Baësa, Ela, Zimri, Omrien Achab, van 955 tot 914 voor Christus, En Asa deed wat goed en recht was in de ogen des Heeren, zijns Gods, want hij nam de altaren der vreemden en der hoogten weg en brak de opgerichte beelden en hieuw de bossen af en hij zeide tot Juda, dat zij de Heere, de God hunner vaderen zoeken, en dat zi] xie wet en het gebod doen zouden (2 Kron. 14 : 2-4). Uit dat alles zou men wellicht aannemen, dat Asa een wedergeboren mens en een waar kind Gods was. En toch is het zeer waarschijnlijk, dat hij geen geestelijke, doch een vleselijke Israëliet geweest is; het oordeel van Luther over hem was verre van gunstig. Wel begon zijn regering met krachtige reformatie en de Heere zegende die pogingen tot hervorming ook door hem rust te geven in het land. En toen de Moren onder hun koning Zera tegen hem optrokken met een geweldige legermacht, en Asa in de nood tot God riep, plaagde de Heere de Moren, zodat zij vloden en het volk van Juda roofde een zeer grote buit. Ook had hij de conditionele belofte van God: „Daarom wees gij sterk en laat uw handen niet verslappen, want daar is loon naar uw werk". Bovendien vielen velen hem toe uit Efraïm en Manasse «n uit Simeon, want zij zagen, dat de Heere zijn God met hem was. Zelfs Wm de Geest Gods op Azaria, de zoon van Oded, om hem te zeggen: , , De Heere is met uheden, terwijl gij met Hem zijt", hetwelk op Asa zoveel uitwerking had, dat hij de reformatie nog l< rachtiger doorzette en ' het verbond Gods vernieuwde, tot blijdschap des volks. En de Heere werd van hen gevonden en Hij gaf hem rust van rond- "m, het hart van koning Asa was volkomen al zijn dagen. Men zou zeggen, het valt niet te betwijtelen, Asa was een ware geestelijke zoon van koning David. Toch was het laatste van zijn leven zo geheel anders en het liep zo laag af met hem, dat men zeer moet vrezen, dat Asa wel algemene genade had in het begin, doch dat de zaligmakende genade nimmer in zijn ziel verheerlijkt is geworden. Want toen Baësa, de koning van Efraïm, tegen hem optoog in verbond met Syrië, liep Asa God voorbij en zocht hij hulp bij een heidens vorst, namelijk bij Benhadad, de koning vas Syrië, die ie Damaskus woonde. Benhadad hoorde wel naar hem eu verloste hem ook wei, maar niet in Gods gunst. In diezelfde tijd kwam Hanani de ziener tot Asa, om hem daarover te bestraffen. Maar Asa werd toornig tegen de ziener en zette hem in het gevangenhuis, want hij was hierover tegen hem ontsteld. "- Bovendien onderdrukte Asa enigen uit het volk terzelfder tijd, zeer waarschijnlijk mensen, die voor de ziener en zijn belangen opkwamen tegenover koning Asa. Asa had vlees tot zijn arm gesteld en wilde voor de bestraffing Gods niet buigen en de rechtvaardige critiek onderdrukte hij met geweld. Maar de Heere kwam het bezoeken. Asa had Hanani's voeten gesloten in de stok, zodat hij niet vrijuit kon gaan; de Heere sloeg Asa aan beide voeten met een vreselijke kranldieid. Maar ook dfe krankheid bracht hem niet onder God, want hij vertrouwde op zijn medicijnmeesters. Hij wendde zich meer en meer van de Heere af. Alzo ontsliep Asa met zijn vaderen en hij stierf in het eenenveertigste jaar zijner regering. Hoe heerlijk was hij begonnen het land te zuiveren en het volk te reformeren, en hoe droevig liep het aan het einde af. in deze geschiedenis ligt voor elk mens een ernstige waarschuwing. Het kan in de godsdienst buitengewoon ver gaan. De algemene genade kan de mens doen ijveren voor de zuivere betrachting van de godsdienst en kan zelfs zoveel beslag leggen op de omgeving, dat zonden worden afgebroken en de waarheid weer in eer wordt gehouden, dat men zou denken: dat kan niet anders, dat moet wel een waar werk Gods wezen. Ook heerlijke gebedsverhoringen ten dage der benauwdheid zijn geen waarborgen van de \^'are innerlijke vernieuwing des harten. Dat kan er allemaal zijn, terwijl toch in de grond der zaak het hart onvernieuwd blijft en de mens onder de vloek en de macht van een verbroken werkverbond leeft. Ter wille van Gods volk gaf God aan Asa zoveel algemene genade, da, t in het eerst zijn regering tot een zegen was voor het volk van Juda, terwijl Asa voor zichzelf de ware genade mi'-te en als een tijdgelovige terstond «•^gergS'rd werd, toen hij van 's Heeren wege door de ziener om zijn dwaasheid bestraft werd. Al met al een ernstige waarschuwing om bij mensen, die ijveren voor de godsdienst en een zeer grote verandering in de levenswandel openbaren, zeer voorzichtig te zijn met het oordeel aangaande de staat voor de eeuwigheid. Zelfs al zouden er zulke duidelijke gebedsverhoringen zijn, dat men er klaar de hand des Heeren in kan zien, dan is het nog nodig onderscheid te maken tussen gebeden om vervulling van de tijdelijke noden, en gebeden die voortkomen uit de nood der ziel, met het oog op de ontzaggelijke eeuwigheid.

Rotterdam-Z. Ds. CHR. VAN DAM

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen