De Paus en de Televisie

Met veel belangstelling namen we kennis van de jongste encycliek van de paus over de televisie. Over de televisie lopen de meningen in allerlei kerken nogal uiteen. De gereformeerde gemeenten spraken reeds uit: televisie behoort niet 'in een christelijk gezin. Op de Generale Synode der Chr. Geref. Kerk werden vele en ernstige bezwaren tegen haar geopperd. Wat de R.K. Kerk aangaat, is daar ook meningsversdhil. We weten van pastoors (ook in Spanje), die de gevaren zo groot aohten, dat zij er tegen zijn. De Engelse protestantse aartsbisschop van Canterbury sprak uit: „Ik aoht de televisie een ramp voor de mensheid". En nu klonk het pauselijk woord, hetwelk voor roomsen gezaghebbend zal zijn. De korte inhoud is: de televisie mag en moet gebruikt worden, als het maar met een keur van onderscheid geschiedt; als het maar niet met moraal en geloofsleer in strijd is. We kunnen dit woord wel tot op zekere hoogte waarderen, namelijk zover de paus ernstig waarschuwt tegen alles wat de zedelijkheid en het christelijke te na komt. Er dient, alzo de paus, zeer sdherp controle te worden geoefend. Dat gaat al een beetje de goede kant uit, zou men zeggen. En de paus heeft zijn twintigduizend bisschoppelijke ambtenaren van zijn wereldorganisatie dan ook alvast opdracht gegeven, om de wacht te betrekken. Maar daarmee zijn we onzes inziens toch niet klaar, en zeker niet genoeg gewaarborgd.

De goede bedoelingen kimnen we zeer zeker waarderen, maar we voelen ons onder het schild der encvcliek todh niet veilig genoeg. Vooreerst als er zovele duizenden leden van toezicht voor nodig zijn, lijkt het zaakje zelf ons toch nogal riskant; en ware het beter onzes inziens om radicaal te zeggen: haat ook de rok, die van het vlees is besmet. Want de televisie bedoelt bevordering van passief zingenot en verlamt de activiteit van de menselijke geest en bevordert enorm de misdadigheid, enz. Nu kan men wel zeggen, maar de paus vermaant dan ook, om scherp te keuren. Wat komt echter bij Rome althans daarvan terecht in de practijk? Het is toch bij Rome zo gesteld, dat onder „christelijk" en „christelijke moraal" moet verstaan worden: wat rooms is en roomse moraal. En wat is in de practijk bij Rome de grens tussen moraliteit en immoraliteit? Ga daartoe maar eens op inspectie b.v. bij de Carnavalsfeesten; wat 'n dronkemansjool vaak. Zie ook maar eens hoe het toegaat op de kermissen; hoe zelfs de „geestelijken" (met eigen ogen gezien) zelfs op zondagavond onder pret en jolijt staan te kijken naar de potsenmakers op de markt. Welke is bij Rome de keursteen voor wat al of niet met de vreze Gods overeenkomt? De televisie als cultuurverschijnsel moet naar haar wezen, zin en bedoeling ingeschakeld worden bij die cultuur uit de tent van Lamech, welke behoort bij het terrein der zingenietingen. We willen waarderen wat te waarderen valt in het pauselijk woord; maar het is onzes inziens niet afdoende en biedt allenninst waarborg voor ons reformatorische christenen. Dat we op die manier gerustelijk de televisie in huis kunnen halen. Een bekend christelijk dagblad in Ne- deiland schreef dezer dagen, dat tot aanbeveling van de televisie onder andere kon strekken, dat de televisie de inhuizigheid bevordert, en ook een middel om meer bezoek te ontvangen; het opzoeken van elkaar zou er door vergroot worden. Maar dat blad vergat helaas er m te wijzen, dat als de houder van een televisietoestel zelf met zijn gezin in huis blijft, en hij vele vrienden 's avonds te zijnent kan verwachten, hij dan daardoor toch de uithuizigheid van al die bezoekers van zijn kijkkast uitermate bevordert! En dan nog in het midden gelaten, wat al die bezoekers komen bekijken. En als er (uat God verhoede) per televisie soms een preek \\ erd.... „vertooiwi"! Dit de ernst en waardigheid van het Woord Gods te nakomt en de „onkerkelijkheid" zeer zou bevorderen. Ook dit nog: men vindt een uur al een half uur te lang, om in Gods huis de gemeenschap der heiligen te oefenen; maar een hele ganse avond te zitten kijken in deze kijkkast van de satan, dat is maar niks! .^ch, dat ons volk, dat nog de reformatorische, oude waarheid en haar beleving bemint, zin hebbe of krijge om de geesten te beproeven of ze uit God zijn.

WISSE

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen