Kerstfeest

Met Kerstfeest herdenken wij de geboorte van de Heere Jezus; die grote en wondervolle geboorte, waardoor de Zoon Gods ons vlees en bloed heeft aangenomen uit het geslacht Davids, door de Heilige Geest, Die in Maria wrocht het Heilige, Dat uit haar werd geboren. Zeer nadrukkelijk verklaart de apostel, dat de verborgenheid der godzaligheid groot is, deze verborgenheid namelijk, dat God geopenbaard is in het vlees.
Hij, Die in Bethlehems stal geboren is, is Gods eigen, eengeboren Zoon. Overvloedig betuigt ons dit Gods Woord, en het is goed vooral daarop de nadruk te leggen. Ach, hoe arm is de kerstvreugde der wereld. Zij heeft behoefte aan feestviering en grijpt de gedachtenis der komst van Gods Zoon in onze menselijke natuur aan om zich naar het vlees te vervrolijken. De Kerstdagen zijn dagen van pret en vermaak en uitgaan en zonde-uitgieting voor duizenden en duizenden.
Wie onder die machtige vreugdebedrijvende mensensmassa's denkt een ogenblik aan het ontzaglijk feit, waarop Kerstfeest wijst, dat God in het vlees geopenbaard is? Ja, erger! In de kerk sloop een Kerstfeestviering in, die het Kerstwonder onder uiterlijk vertoon begraaft. Meer en meer heeft de kerstboom zich een plaats veroverd onder kerkelijke mensen. In de kerken der Hervorming, eens op Rome vermeesterd, drong een oppervlakkigheid binnen, die steeds verder voerde tot verloochening van Christus en Zijn komst in het vlees. Want toch die rijk beladen kerstboom, dat fantastische kerstlicht en het uitgezochte kerstgeschenk passen niet bij de arme kribbe in Bethlehems stal. Het is er verre van. De Zon der gerechtheid verbleekt, en hart en ziel zijn vervuld van uiterlijke, oppervlakkige dingen, die wel het vlees voeden, maar de ziel schaden. Men zoekt zekere godsdienstige stemming te kweken, gevoeligheden op te wekken; maar wat beduidt dit alles anders dan in de grond de enige Zaligmaker te verloochenen? Niet de kunstmatig verwekte aandoening van ons gevoel, maar het waarachtig geloof, dat Christus kent in het diepst Zijner vernedering, en alleen op Hem doet bouwen ter zaligheid, kan onze ziel vervullen met een ware vreugd in God en ons doen feestvieren in de Geest.

Het komt er sindsdien op aan, dat tegen de veroppervlakkiging en verloochening in met nadruk worde gehandhaafd het Kerstfeit, dat namelijk de Zoon Gods onze menselijke natuur aanvaardde uit Maria. Aan dit feit hangt heel het Kerstwonder. Is de Geborene niet de eeuwige. natuurlijke Zoon Gods, dan heeft Kerstfeest geen waarde meer. Van een onschuldig kindeke te zingen, dat niet meer is dan enig Adamskind, is godslasterlijk. Onschuldige kindertjes worden niet geboren. Niemand kan een reine geven uit een onreine; niet één. Ook Maria niet, want ook Maria, die geenszins een onbevlekte maagd was in de zin als Rome haar beschouwt, was een gevallen Adamskind, behouden alleen door Hem, Die naar het vlees haar Kind was. Alleen daarom was de Geborene in Bethlehems stal zonder zonde, omdat Hij buiten de bondsbreuk in Adam geboren werd. Immers Hij had op aarde geen vader. Ontvangen is Hij van de Heilige Geest. Waarachtig mens werd hij: ons eigen vlees en bloed. En rechtvaardig mens; zonder zonde. Maar Hij was en bleef ook bij en na de aanvaarding van onze menselijke natuur waarachtig en eeuwig God. „Het Woord is vlees geworden en Het heeft onder ons gewoond", zegt Johannes.

Dat Woord is Gods eniggeboren Zoon. „Alzo lief heeft God de wereld gehad, dat Hij Zijn eniggeboren Zoon gegeven heeft, opdat een iegelijk, die in Hem gelooft, niet verderve, maar het eeuwige leven hebbe". Bij herhaling heeft de Heere Jezus het Zelf verklaard, dat Hij de eeuwige en natuurlijke Zoon Gods is. De Joden zochten Hem te meer te doden, omdat Hij niet alleen de sabbat brak, maar ook zeide, dat God Zijn eigen Vader was, Zichzelf Gode evengelijk makende (Joh. 5 : 18). De Joden hadden dus zeer wel verstaan, dat de Heere Jezus verklaarde Gods eigen Zoon te zijn. Ook in Joh. 10 betwisten de Joden Hem wederom, dat Hij Gods Zoon is. Zij wilden Hem stenigen, en verklaren dat zij dit doen, niet over enig goed werk, maar over godslastering, „en omdat Gij, een mens zijnde. Uzelf God maakt". De uitspraken van Christus over Zichzelf lijden dus geen twijfel. Hij verklaarde te zijn de Zoon Gods, Gode de Vader evengelijk. Die is eer Abraham was. En nu van tweeën één: óf de Heere Jezus was gewoon mens, zo velen van Hem verklaren, maar dan heeft Hij vals van Zichzelf gesproken en is niet waardig in Hem te geloven; óf Hij is God bovenal te prijzen in der eeuwigheid. Het laatste is buiten twijfel. Weigert te geloven in een Jezus, die de wereld zich schept. Het is een valse, die niet redden kan van het verderf. De uit Maria Geborene is meer dan alle mensen. Hij is Gods eigen en natuurlijke en eeuwige Zoon. De Vader heeft het uit de hemelen geroepen: „Deze is Mijn Zoon, Mijn Geliefde, in Dewelke Ik Mijn welbehagen heb". En de Heilige Geest heeft het de gehele Bijbel door betuigd. „In den beginne was het Woord, en het Woord was bij God, en het Woord was God". Alleen dan kan het Kerstfeest voor ons enige betekenis hébben, wanneer wij het Kerstwonder erkennen: „God geopenbaard in het vlees". Daarmede is alle oppervlakkig Kerstfeestgevier veroordeeld.

De gelovigen van de oude dag hebben geen andere Zaligmaker verwacht. Abraham heeft Zijn dag begeerd te zien, en de herders in Bethlehems velden zagen, hoe donker de tijden ook geworden waren, naar de komst van de Zoon Gods uit. Welk een Zaligmaker zouden wij anders zoeken? Zulk een Middelaar kan alleen de zondaar met God verzoenen. Die waarachtig God en waarachtig en rechtvaardig mens is. Deze Middelaar is geboren in Bethlehems stal. „Een Kind is ons geboren, een Zoon is ons gegeven; en men noemt Zijn Naam Wonderlijk, Raad, Sterke God, Vader der eeuwigheid. Vredevorst". O, volk van God, dat onze ziel op Hem alleen zinke, als op het onwrikbaar firmament der zaligheid; dat wij toch alles prijs geven wat buiten Hem is, want voorwaar, elleen Zijn Naam is Zaligmaker. God uit God, Licht uit licht, de waarachtige God werd mens uit Maria om Adams kinderen te redden van het verderf.

Hoe moet het de herders een onbeschrijfelijke vreugde geweest zijn van de engel te vernemen, dat hun heden geboren was de Zaligmaker in de stad Davids. Het waren eenvoudige herders, die de nachtwacht hielden bij hun kudde; arme, geringe, onaanzienlijke mensen. Noch aan Herodes, de koning, noch aan Israels oudsten verschijnt de hemelbede; maar aan deze bij de wereld niet geachte herders. Ook in de verkondiging van het grote mysterie der geboorte van Gods Zoon komt zo Idaar aan het licht wat de Heere Jezus eenmaal Zijn Vader dankend betuigde, dat het voor de wijzen en verstandigen verborgen is en de kinderkens geopenbaard; „Ja Vader, alzo is geweest het welbehagen voor U".

Wijlen Ds. G. H. Kersten

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen