Buitenlands OVERZICHT

„Ik zoek U in de dageraad; mijn ziel dorts naar U" — zo getuigt David in de 63ste Psalm.

Deze psalm is in de eerste eeuwen van de christelijke kerk bij christenen in het oosten de vaste morgenpsalm geweest. Daarin komt niet alleen in de aanhef, maar in zijn geheel het innig zielsverlangen naar persoonlijke gemeenschap met God van David op de aandoanlijkste wijze tot uiting. Ook toen reeds was dat verlangen iets zeldzaams, want tegenovei de ene David stonden ook in Israël zo vele anderen, die deze zieledorst niet kenden.

Vele eeuwen zijn er verlopen sedert David zijn zielsverlangen tot uiting bracht, maar in onze donkere dagen is deze zieledorst stellig nog zeldzamer dan in die van David. En toch, zou hij ook niet bij ons aanwezig moet zijn, wilde het wel met ons zijn? Gewis en zeker. God de Heere is toch de enige Bron van leven en licht, van kennis en wijsheid, van vrede en vreugde, van heil en zegen. De kerkvader Augustinus heeft zo zeer naar waarheid geschreven: Onze ziel kan alleen rusten indien zij in God rust.

Dooh hoewel er nog op de laatste bladzijde van Gods Woord wordt getuigd: „En de Geest en de bruid zeggen: Kom! En die het hoort, zeggen: Komtl En die dorst heeft, kome, en die wil, neme het water des levens om niet"; hoe is deze dorst vreemd aan de mens van nature en hoe onuitsprekelijk groot is zijn onwil en afkeer tegen het water des levens om niet. Hij zoekt het leven en het licht bij zichzelf, gaat op in eigen kennis en wijsheid, jaagt de vrede en de vreugde na in zichzelf, in zijn omgeving en in de wereld, verwacht heil en zegen overal elders dan van de Heere.

Het is wel zeer bedroevend, zoals dat in onze dagen op een grote schaal valt waar te nemen. Dit verklaart ook de grote onrust, welke onze tijd zo kenmerkt, het jagen en jakkeren in onze dagen. Het gaat velen in onze tijd, waarin het al zo snel gaat, nog lang niet snel genoeg, nooit snel genoeg. Tram en trein vervoeren de mens al zo snel; met de auto en de motorrijtuigen wil men daarin niet voor de trein onderdoen; met de stoomboten en de vliegtuigen is men er ook al op uit om de reis zo snel mogelijk te volvoeren. Er is een grote wedijver in snelvervoer, zoals men dit op de grote wegen kan waarnemen, waarop men naar hartelust kan jakkeren. Een rustig bestaan, zoals onze voorouders dit in het maatschappelijke, burgerlijke leven gekend hebben, behoort bij tallozen tot het verleden.

En gelijk het in onze naaste omgeving is, alzo is het ook al gesteld op het grote wereldterrein. De rust is daar wel geheel zoek, veel erger nog zoek dan in vorige eeuwen. Onrust en verontrusting zijn er daar thans aan de orde van de dag, en dat zelfs na twee wereldoorlogen, welke zo veel onrust en verontrusting, jammer en ellende over millioenen mensen gebracht hebben. Nu hebben de machtigen der aarde wel naarstig geprobeerd om daarin verbetering aan te brengsn. Doch daarvan valt nog niets te bespeuren. Dit behoeft geen verwondering te baren. Zij zoeken de verbetering nog altijd op een geheel verkeerde wijze. Zij zoeken daarbij de Heere niet, maar trachten haar nog immer met eigen krachten en middelen te verkrijgen, wat altijd op een grote mislukking is uitgelopsn. Nochtans behoort het volstrekt niet tot de onmogelijkheden, dat er straks weer in de loop van dit jaar een conferentie, zelfs een dusgenaamde topconferentie, zal plaats vinden. Door de Russische regering wordt daar sterk op aangedrongen. Nog maar betrekkelijk kort geleden is in een brief uit haar naam door maarschalk Boelganin daarvoor een voorstel ingediend. Zonder dat het antwoord van de regeringen, waaraan de brief met het voorstel was gericht, bij de Russische regering was binnengekomen, heeft Boelganin uit haar naam een tweede brief de wereld ingezonden, welke nog aan een veel groter getal regeringen was gezonden dan de eerste brief. Wanneer de laatste brief verder gaande voorstellen had bevat dan de eerste, had voor het vervaardigen en verzenden daarvan een gegronde reden bestaan. Dooh dit was niet het geval. Al is in de laatste brief een groter aantal onderwerpen ter sprake gebracht en zijn deze iets concreter gesteld, nochtans staat daarin niets nieuws te lezen. De reden van het verschijnen van deze brief is heel gemakkelijk te verklaren, wanneer men er op let, dat de Russische regering er op uit is zichzelf bij de volken als de vredelievende voor te stellen. Telkens toch doet zij het voorkomen alsof zij op de vrede gebrand is en het in het geheel niet aan haar ligt, dat de koude oorlog nog steeds gevoerd wordt en de hoog geklommen spanningen nog altijd onder de volken bestaan. Aan de Russische brieven kan dan ook een propagandistisch karakter moeilijk ontzegd worden. Goed en wel beschouwd is zowel de eerste als vooral de laatste Russische brief een stuk handig gevoerde propaganda.

De Russische regering heeft dan voorgesteld om een topconferentie te houden. President Eisenhower heeft in zijn beantwoording van het Russische voorstel dit voorstel niet kortweg van de hand gewezen. Hij heeft zich daarin uitgesproken voor het houden van deze conferentie, doch onder zekere voorwaarden. Hij heeft dit voorstel vi'illen aanvaarden onder voorwaarde, dat zij terdege zal worden voorbereid door de ministers van buitenlandse zaken en door diplomatiek overleg, opdat er alzo een resultaat verkregen zal worden en de conferentie niet weer op een grote mislukking uit zal lopen, zoals de vorige conferenties. Door de ministers van buitenlandse zaken en door de diplomaten moet er van te voren overeenstemming verkregen zijn over zekere punten, welke dan op de topconferentie nader vastgesteld en omschreven moeten worden.

Zo wil de Amerikaanse regering blijkbaar voorkomen, dat de Russische regering de topconferentie voor propagandistische doeleinden zal uitbuiten en Amerika en de westelijke mogendheden in de ogen van de wereld verantwoordelijk kan stellen voor het uitblijven van een overeenkomst, gelijk het van Russische zijde nu al propagandistisch wordt voorgesteld, dat de Amerikaanse regering tegenstribbelt om een bespreking met de Russen het heropenen, waarmede zij haar positie als een grote voorstandster van de vrede en de ontwapening versterkt en die van Amerika verzwakt. Of het echter gelukken zal de Russische propaganda geheel te verhinderen wanneer er een topconferentie zal plaats vinden, is een open vraag. De Amerikaanse regering heeft een topconferentie op het oog zoals indertijd in 1945 één te Berlijn en in 1955 één te Geneve plaats gevonden heeft. De Russische regering staat echter een veel uitgebreider confe­ rentie voor. Zij wil daarop onderscheidene landen, onder meer Aziatische en Afrikaanse, vertegenwoordigd zien. Het heeft er alles van weg, dat de Russische regering alles in het werk zal stellen om althans Aziatische landen bij de conferentie te betrekken. Als de Amerikaanse regering en die van de westelijke mogendheden zich daartegen verzetten en het volstandig weigeren, dat Aziatische landen aan de conferentie zullen deelnemen, zullen de Russen die weigering ongetwijfeld als een propagandamiddel gebruiken om de Aziatische en Afrikaanse volken nog meer tegen Amerilca en de westelijke mogendheden op te hitsen dan zij dat nu al doen. Ook is het dan niet ondenkbaar, dat het Sovjetblok er in zal slagen om esn conferentie met de Aziatische en Afrikaanse landen te beleggen, waarop besloten zal worden om een dusgenaamd veiligheidsverdrag met hen te sluiten. Ook zal stellig de Russische regering er munt voor haar propaganda uit kunnen slaan indien er geen overeenstemming inzake ontwapening en andere kwesties tussen de volken van het Noord-Atlantisch verdrag en die van het Warschau-pact bereikt wordt. Hierbij komt nog, dat het Sovjetblok onder dwang en leiding van Rusland eendrachtig optreedt en naar buiten één en dezelfde gedragslijn zal voeren, terwijl de westelijke mogendheden het op alle punten lang niet eens zijn.

Het laat zich dan ook zeer wel verstaan, dat de Amerikaanse regering en die van de westelijke mogendheden om verschillende redenen, ook al om propagandistische overwegingen — de Westduitse bondskanselier Dr. Adenauer noemde Boelganins brieven een propagandaveldtocht — niet zo zeer gesteld zijn op esn topconferentie, al wijzen zij die niet af. De Franse minister-president Gaillard, de tweede regeringspersoon na die van president Eisenhower, heeft nu ook dezer dagen het Russische voorstel beantwoord. In zijn antwoord, dat over het algemeen sterk overeenkomt met dat van president Eisenhower, aanvaardt hij een topconferentie, mits deze goed is voorbereid door de ministers van .buitenlandse zaksn. Hij gaat niet acooord met de Russische suggestie, dat deze conferentie zeer uitgebreid zal moeten zijn, verklarende, dat er slechts die regeringsleiders aan deel zullen moeten nemen, die erkende verantwoordelijkheid dragen ten aanzien van de ondei-werpen der besprekingen. Aangaande de Russische verklaringen van vrede en vriendschap merkte minister Gaillard op, dat de Russische steun aan de onlangs gehouden conferentie te Kairo daar niet op wijst, aangezien deze conferentie onder meer regelrecht tegen Frankrijk was gericht. Ten aanzien van een niet-aanvalsverdrag tussen het westen en het oosten bracht hij in het midden, dat dit verdrag geen zin heeft zo lang de Russische regering geen vertrouwen stelt in dé garanties van de westelijke mogendheden, welke zij meermalen gegeven hebben, inhoudende, dat zij nimmer tot een aanval zouden overgaan. Betreffende het Russische voorstel om een deel van midden-Europa tot een atoom vrije zone te maken, verklaarde Gaillard, dat hij niet vijandig staat tegenover regionale veiligheidsverdragen, doch dat de westelijke mogendheden in 1955 in Geneve reeds een voorstel gedaan hebben voor een enigszins gedemilitariseerde zone in midden-Europa, indien tegelijk Duitsland herenigd zou worden door middel van vrije verkiezingen in Oost- en West-Duitsland, waarmede de Russische regering destijds haar instemming betuigd heeft en waartoe zij zich zelfs vei-plicht had. Ook was de Franse minister van oordeel, dat he.t weinig nut zou opleveren om over de ontwapening de besprekingen te voeren, waar de Russische regering die bespre­ kingen in Londen had afgebrokea. Dr. Adenauer gaf dezer dagen in een r». diorede voor alle Westduitse radiosti tions zijn mening over Boelganins hri» ven te kennen. Daaruit bleek ook al wei. nig ingenomenheid met een topconferen. tie. Volgens hem had een topconferentii alleen zin als zij door diplomatieke ge. spreld< en goed voorbereid was, dewijl zjr anders toch zou mislukken, wat de span. ning in de wereld nog zou verhogen, Voorts noemde hij wat Boelganin over di Duitse hereniging geschreven had zeer teleurstellend, omdat het geschreveni een erkenning van de Oostduitse repu. bliek inhield, hetgeen voor het Duitsi volk onaanvaardbaar was, omdat in è Oostduitse republiek de terreur heerste, waarbij alle vrijheid om hals gebraclil wordt en is. Met nadruk verwierp hij het Russische voorstel inzake de atoomvriji zone in Midden-Europa. Werd d-eze in. gesteld, zo zouden alle buitenlands! troepen uit West-Duitsland verdwijnei en zou het met de veiligheid van en di vrijheid in West-Duitsland gedaan zijn, Ook de Engelse minister-president heell thans de eerste brief van Boelganin beantwoord. In dat antwoord wordt vooropgesteld, dat de Engelse regering nimmer een aanval op Rusland zal beginnei of gedogen. Verder wordt daarin verklaard, dat een topconferentie slechts gehouden kan worden na een degelijlji voorbereiding langs diplomatieke kanalen. Tegenover het veiibod tot produe» ren of stationeren van kernwapens het grondgebied van Duitsland, Polen ei Tsjecho-Slowakije, hetgeen de Russisclit regering wü, staat de Engelse regerinj niet zo volstrekt afwijzend als de Duitse, Uit deze antwoorden blijkt wel heel dui delijk, dat er nog immer een diepe klooi tussen de Russische inzichten en die van de westelijke mogendheden bestaat, alsook dat de regeringen van de westelijkt mogendheden het niet op alle punten eens zijn. Er is dan ook van de iRussi.schi regering niet te verwachten, dat zij een Stap tot beëindigen van de koude oorloj en van de spanning onder de volken nader zal brengen, te meer niet waar de daden van de Russische regering in flagrante strijd met hun woorden van zo vre delievende aard zijn. Zij blijft toch maai stoken in het midden-oosten en wendt Ie middelen aan om daarin de iovloeii van de westerse mogendheden te verbannen en haar eigen machtssfeer er ft vestigen.

En dit probeert zij ook al te doen ii Zuid-Amerika. Sedert enige tijd tocl doet de Russische pers steeds veelvuldiger aanvallen op de Amerikaanse kapitalisten, die volgens een tijdschrift op dl schandelijkste wijze hun arbeiders Zuid-Amerika uitbuiten. Een Russiscl tijdschrift gaf kort geleden een uiteenzetting over het Amerikaanse uitbuiting? systeem in landen als Brazilië, Venezuela Ghili, Peru en andere Zuid-Amerikaansi landen. De ellende, de armoede en dl honger worden nog verergerd door è politieke slavernij in deze landen, waai dictaturen bestaan, die de instemming steun van de Amerikanse regering heb ben — zo schrijft het tijdschrift. Alsof e in Rusland en zijn vazalstaten geen die tatuur hestaat, zo hekelt het tijdschrifi de dictatuur. Begrijpelijk met het doel om de bevolking der Zuid-Amerikaansi landen op te hitsen tegen de Amerika nen.

Wij zien uit dit alles wel hoe ver de vre de van de aarde geweken is, alsook ( deze nimmer op aarde te brengen is de wegen, welke men bewandelt en me de middelen, welke men daartoe aaD wendt. Hoe toch zal de vrede ooit vef kregen worden, waar men deze zoekt me totale miskenning van God en Zijn g' openbaard Woord?

Niet alleen de hoog geklommen spanni» gen onder de volken wijzen dit uit, maal ook d eoorlog, welke nog in onderscheidene gebieden woedt, onder meer in Marokko, waar de Fransen nog immer een i'trijd op levsn en dood voeren met de Marokkaanse opstandelingen; een strijd, welke zich inmiddels heeft uitgebreid tot de Spaanse kolonie in Marokko. Ook daarin wordt ©en verbitterde strijd gestreden. Het is daarin tot een hevig gevecht tussen de Spaanse troepen en eenheden van het Marokkaanse leger van de opstandelingen gekomen. In een gevecht verloren — volgens esn mededeling van het Spaanse ministerie van oorlog — de opstandelingen 241 man aan doden, terr wijl aan de Spaanse zijde 51 doden en gewonden werden geteld.

Ook in Noord-Ierland is het verre van rustig. De aanslagen van Ierse terroristen duren er nog steeds onverminderd voort, al komen zij de ene tijd veelvuldiger voor dan in de andere.

Wat Indonesië betreft, is er in de verhouding tussen Nederland en Indonesië nog niets verbeterd. De evacuatie van Nederlanders gaat onverzwakt en onverpoosd voort. Onze regering heeft het beroep op haar om besprekingen met de Indonesische regering te heropenen, vai; de hand gewezen, verklarende, dat onder de huidige omstandigheden zulks ongewenst is.

Op het hoofdkwartier van het Noord-Atlantische pact is men van oordeel, dat er tien eskaders of bataljons, elk uitgerust met ongeveer vijftien ballistische en geleide projectielen, in Europa zulen moeten worden gelegerd. Over 18 maanden moet dit plan zijn uitgevoerd. Bovendien zullen nog raketbases in Groot- Brittannië moeten worden aangelegd. In Schotland is daartegen verzet gerezen, gelijk ook in andere landen. Onze regering heeft bevsdlligd in het plaatsen van ballistische en geleide projectielen en het aanleggen van raketbases, indien zulks door gezaghebbende militairen van het Noord-Atlantisch pact nodig geacht wordt.

Hoe toont dit overzicht weder ontegenzeggelijk aan, dat de vrede op de aarde nog zoek is en de onrust en verontrusting hoog geklommen zijn!

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen