Digibron cookies

Voor optimale prestaties van de website gebruiken wij cookies. Overeenstemmig met de EU GDPR kunt u kiezen welke cookies u wilt toestaan.

Noodzakelijke en wettelijk toegestane cookies

Noodzakelijke en wettelijk toegestane cookies zijn verplicht om de basisfunctionaliteit van Digibron te kunnen gebruiken.

Optionele cookies

Onderstaande cookies zijn optioneel, maar verbeteren uw ervaring van Digibron.

Bekijk het origineel

Buitenlands OVERZICHT

Bekijk het origineel

+ Meer informatie

Buitenlands OVERZICHT

10 minuten leestijd Arcering uitzetten

Nog steeds blijft de toestand onder de volkeren aangaande de bestaande spanning onverzwakt bestaan. Zij is zelfs eerder versterkt dan verzwakt. Daarop wijzen verschillende aangelegenheden; ook al het feit, dat de mogendheden hel na vele deliberaties en briefwisselingen niet eens hebben kunnen worden over de zogenaamde topkonferentie. Nadat de Franse regering had doen weten, dat zij bereid was dat de topkonferentie gehouden werd zonder dat er vooraf een bespreking van de ministers had plaats gehad, heeft de Russische regering er in toegestemd, waartegen zij tot dusver zich immer verzet had, dat aan een topkonferentie een bespreking van de ministers van buitenlandse zaken zou voorafgaan. Deze besprekingen behoorden dan volgens haar slechts over enkele bepaalde punten te gaan. Kort daarop heeft echter de Amerikaanse minister van buitenlandse zaken, Dulles, op zijn perskonferentie verklaard dat de 'Russische voorwaarden voor de Amerikaanse regering onaanvaardbaar waren.

De Russische regering had eerder d« westelijke voorwaarden, waaronder de topkonferentie gehouden kon worden, verworpen. Hierbij heeft zich de oude geschiedenis herhaald. Het is ook thans weder als weleer, dat er geen probleem van betekenis is, waarover de westelijke en de oostelijke mogendheden het eens, zijn.

Een topkonferentie — zo staat de Amerikaanse regering het voor — moet terdege voorbereid zijn. Zij mag volgens haar niet op illusies berusten en niet voor het voeren van propaganda misbruikt worden.

Dulles was van oordeel, dat ef voortgebouwd moet worden op hetgeen in 1956 op de topkonferentie te Geneve bereikt was. Daar is besloten om de kwestie van de hereniging van Duitsland nader te bespreken. Tot deze bespreking is het echter nooit gekomen. De Russische regering heeft nu zelfs verklaard, dat deze kwestie op de komende konferentie niet mag besproken worden; terwijl de Amerikaanse er min of meer op staat, dat deze wel besproken zal worden. Ziedaar een geschilpunt. En dit is volstrekt niet het enige. Ook over het getal van landen, dat aan de konferentie zal deelnemen, zijn de Amerikaanse en de 'Russische regering het verre van eens. Het heeft, naar Dulles verklaarde, geen zin, dat aan de ene zijde Amerika, Groot- Brittannië, Frankrijk en Italië vertegenwoordigd zouden zijn, en aan de andere kant de Sovjot-Unie, Polen, Tsjecho-Slowakije en Roemenië, waarbij dan de afgevaardigden van de vazalstaten .slechts enige malen zouden herhalen wat tevoren door de vertegenwoordigers van Rusland reeds gezegd was. Ziedaar een tweede punt van verschil. Een derde loopt over het aantal landen, dat bij de voorbespreking en op de topkonferentie vertegenwoordigd zal zijn. De Russische regering zou daarop de vijftien landen van het Noord-Atlantische pact, de acht landen van het Warschau-pact, benevens India, Afghanistan, Egypte, Joego-Slavië, Zweden en Oostenrijk vertegenwoordigd willen zien, , doch zou, als de Amerikaanse regering dit aantal te groot zou zijn, ook er in kunnen berusten, dat er elf landen vertegenwoordigd waren. Ook ten aanzien van de ontwai^ening, of deze al dan niet op de konferentie besproken zal worden, schijnt er tussen de Amerikaanse en de Russische regering verschil van opvatting te bestaan. Dulles gaf namelijk op de perskonferentie te kennen, dat er over de ontwapening op een andere wijze kon worden onderhandeld dan op de topkonferentie. Door diplomatiek overleg zou de ontwapening eerder tot stand kunnen gebracht worden dan op de topkonferentie — aldus Dulles — waaraan hij toevoegde, dat de Amerikaanse regering nooit eenzijdig, zonder haar bondgenoten daarin te raadplegen en te erkeimen, zou onderhandelen met die van de Sovjet-Unie over ontwapening, een verbod van proeven met kernwapens en het staken van de produktie van atoomwapens. Het Amerikaanse standpunt dienaangaande kan veranderen, zeide Dulles, doch dan in overleg met de bondgenoten. De Amerikaanse regering — merkte hij voorts op — is niet zo zeer bevreesd voor een aanval met konventionele strijdkrachten, maar wel voor die met raketten, doch voor verscheidene bondgenoten ligt het anders; deze moeten met de oude, vroeger bestaande vormen van bewapening terdege rekening houden.

In soortgelijke geest als minister Dulles op zijn perskonferentie gesproken heeft, heeft de Amerikaanse regering een nota aan die van de 'Sovjet-Unie gezonden. Ook daarin wordt het Russische voorstel onaanvaardbaar genoemd en een zeer degelijke voorbereiding voor de topkonferentie als eis gesteld. In deze nota wordt verklaard, dat de Amerikaanse regering het beslist nodig acht, dat men voor het houden van de topkonferentie de fundamentele vraag moet oplossen, wat er met zulk een konferentie bereikt kan worden. Wil men alleen een vertoning, of wil men werkelijk resultaten bereiken? Naar het oordeel van de Amerikaanse regering heeft de mensheid er recht op te eisen, dat een topkonferentie belangrijke besluiten zal nemen, welke het begin zullen kunnen vormen van de oplossing van althans een aantal vraagstukken. Hierdoor zou een geest kunnen ontstaan, welke heilzaam is voor de oplossing van een aantal andere vraagstukken. Daarom acht de Amerikaanse regering uitgebreide maatregelen nodig ter voorbereiding van de topkonferentie. En dit te meer omdat het uit de tot dusver gevoerde korrespondentie tussen Boelganin en Eisenhower en uit de verschillende officiële verklaringen van beide regeringen niet valt op te maken over welke kwesties het sluiten van een akkoord mogelijk is.

Het is er dus volgens de Amerikaanse nofa om te doen, uit te vinden waarover msn het op de topkonferentie eens kan worden. De Amerikaanse regering staat er bepaald niet op, dat dit op een samenkomst van ministers van buitenlandse zaken uitgevonden moet worden, indien dit op een andere wijze uitgevonden kan worden.

In de nota staat voorts te lezen, dat men het op de topkonferentie van 1955 er over eens was, dat er tussen de vraagstukken aangaande de Europese veiligheid en de hereniging van Duitsland een nauw verband bestaat en dat men gezamenlijk de verantwoording draagt voor de oplossing van de Duitse kwestie. Desniettemin heeft de Russische regering in haar memorandum van 28 februari zich zo beslist mogelijk verklaard tegsn het behandelen van de kwestie van de hereniging van Duitsland op de aanstaande topkonferentie. Volgens de Amerikaanse regering moet echter de komende topkonferentie de Geneefse konferentie van 1955 niet negeren, maar integendeel beginnen waar deze eindigde. In Geneve hield men zich vooral bezig met de, Europese veiligheid, de Duitse kwestie, de ontwapening en de ontwikkeling van kontakten tussen de westelijke en de oostelijke mogendheden. Uit het voorafgaande blijkt wel zeer duideilijk, dat de geschilpunten tussen de westelijke en de oostelijke mogendheden allerminst uit de weg zijn geruimd en dat er voorshands nog gesn gegronde hoop bestaat, dat deze uit de weg geruimd worden.

Is de spanning tussen de westelijke en de oostelijke mogendheden stellig niet minder groot dan tevoren, zij is dat ook in het middsn-oosten niet. President Nasser van Egypte doet zich in dit gebied geducht gelden. Het is hem gelukt Jemen aan zijn bond te verbinden. Daarbij heeft hij zich zeer kritisch en bepaald vijandig uitgelaten tegen de Irak-Jordaanse vereniging, zodat er ook verdeeldheid heerst onder de Arabische staten. In één ding bestaat er echter ten aanzien van de Arabische staten een sterke overeenkomst. Zij zijn alle met sterke afkeer tegen de staat Israël vervuld en wedijveren met mond en pen om daar getuigenis van af te leggen. Zij zoeken elkander daarin te overtreffen, zodat dit weinig goeds voor Israël voorspelt en allerminst ter bevordering van de rust in het midden-oosten dient.

Ook in Noord-Afrika is het nog allesbehalve pais en vrede. Daarin wordt nog danig gevochten. De Franse regering denkt er dan ook niet aan, wil er zelfs niets van weten om haar strijdkrachten in Algerije te verminderen; maar zij is zelfs van plan deze nog te versterken. In verband hiermede heeft de Franse minister-president Gaillard in de Franse Tweede Kamer dezer dagen een veelomvattend plan aangekondigd. Hij wil namelijk een westers Middellandse Zeepact opgericht zien, wat dan van defensieve en ekonomische aard zal zijn. Hij wenst dat bij dit Middellandse Zee-pact zullen aangesloten zijn: Frankrijk, Spanje, Italië, Tunesië, Marokko, Lybië, Turkije en ook Engeland (als Middellandse Zee-macht). Ook wenst hij uiteindelijk Algerije daarbij aangesloten te zien. Dit pact zal dan meteen esn aanvulling vormen op het Noord-Atlantische pact. De Franse minister-president zeide over niet al te lange tijd meer bijzonderheden over het Middellandse Zee-pact bekend te zullen maken. Het plan, dat hij in een lange rede in de Nationale Vergadering bekend maakte, viel daarin in een zeer goede aarde. Met 286 tegen 147 stemmen en 6 onthoudingen werd door de vergadering een motie van vertrouwen aangenomen, waarbij onder meer goedgekeurd werd om de Franse militaire macht in Algerije te versterken ten koste van andere posten op de defensiebegro­ ting, en tevens de financiële en defensiepolitiek der regering aanvaard werd. Volgens de Franse minister-president moet het Middellandse Zee-act een tegenwicht vormen tegen de Egyptisch-Syrische unie. Men vreest namelijk in de Franse diplomatieke kringen, dat deze unie met verloop van tijd steeds meer onder Russische invloed zal komen.

Stellig zal' dit nieuwe pact in de sympathie van de Amerikaanse regering delen, alsook is het even zeker, dat het een doom in het oog der Russische regering zal zijn, en allicht, zo het tot stand komt, een nieuwe twistappel tussen de westelijke en de oostelijke mogendheden zal zijn, zodat de kans groot is, dat, in plaats van toenadering tussen de westelijke en de oostelijke mogendheden, het tussen hen nog al meer verwijdering en spanning zal brengen.

Een verwijdering is er inmiddels ook tussen Nasser en Bourguiba gekomen. President Bourguiba van Tunesië heeft in zijn wekelijkse radiorede gevraagd om verklaring van het feit, dat een boodschapper, die brieven bij zich had, waarin er op aangedrongen werd hem, Bourguiba, te vermoorden, in het bezit was van een Egyptisch vrijgeleide en een Lybisch visum.

Bourguiba richtte zich om nadere opheldering speciaal tot de Egyptische regering en verklaarde, dat diplomatieke betrekkingen tussen Egypte en Tunesië geen zin meer zullen hebben indien het Egyptische antwoord niet bevredigend zou zijn. Wat Indonesië betreft, ook daarin is de rust nog allerminst teruggekeerd. Volgens sommige berichten maakt de regering te Djakarta toebereidselen om een landing op Sumatra ten uitvoer te brengen. In Midden-Sumatra is met het oog daarop door de tegenregering de algemene dienstphcht ingevoerd, terwijl Zuid-Sumatra een gewapende inval in Midden- Sumatra heeft afgekeurd.

Er zijn inmiddels ook weer bombardementen op plaatsen in midden-Sumatra uitgevoerd. In Djakarta zijn weder pogingen aangewend om tussen Soekarno en Mohammed Hatta een verzoening tot stand te brengen. In enkele berichten uit Indonesië werd aanvankelijk reeds gemeld, dat deze verzoening tot stand gekomen was sn dat Hatta tot de regering van Djoeanda was toegetreden, doch in latere berichten werd dit tegengesproken. Daarin werd bericht, dat een nieuw onderhoud tussen Soekamo en Hatta was uitgesteld, zonder dat er een nadere verklaring werd gegeven waarom dit onderhoud was uitgesteld. Zo geeft dit overzicht ons weder het beeld van een vrij algemene onrust en spanning te aanschouwen. Wat niet te verwonderen valt. „Want er is geschreven: Ik zal de wijsheid der wijzen doen vergaan en het verstand der verstandigen zal Ik teniet maken. Waar is de wijze? Waar is de schriftgeleerde? Waar is de onderzoeker dezer eeuw? Heeft God de wijsheid dezer wereld niet dwaas gemaakt? "

Dit artikel werd u aangeboden door: Staatkundig Gereformeerde Partij

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Bekijk de hele uitgave van donderdag 13 maart 1958

De Banier | 8 Pagina's

Buitenlands OVERZICHT

Bekijk de hele uitgave van donderdag 13 maart 1958

De Banier | 8 Pagina's