Buitenlands OVERZICHT

Vrede, vrede en geen gevaar — ziedaar in korte bewoordingen weergegeven de hoofdinhoud van de prediking der valse profeten.

Zulk een prediking is geheel naar de smaak van de natuurlijke mens. Deze verlangt hier op aarde immers in alle rust en genoegen naar de inspraken van zijn hart te leven. En al hetgeen dat hem dit belet, daar moet hij niets van hebben, dat haat hij zelfs. Vandaar dat elk vredegeroep hem als muziek in de oren kliiJct. Doch hoe zal er vrede op aarde zijn als men het getuigenis Gods versmaadt? Het is toch te allen tijde een vaste, onbedriegelijke waarheid, het Woord des Heeren, dat luidt: „Tot de wet en tot de getuigenis; zo zij niet spreken naar dit woord, het zal zijn dat zij geen dageraad zullen hebben".

Men moge er smadelijk van zeggen, dat dit woord al driehonderd jaar oud is en in onze tijd niet meer past. Men had er echter veel juister aan toe kunnen voegen, dat het al veel meer dan driehonderd jaar oud is, al even oud is als de wereld zelf, even oud is als God de Heere Zelf, dat het van eeuwigheid is en tot in alle eeuwigheid zal gelden en waar zal zijn; maar daar hoort men hen met geen woord van reppen. Nochtans, al wordt dit niet opgemerkt en erkend, is het alzo gesteld. Het was waar vóór, tijdens en na de schepping, waar alle eeuwen door, en het is waar ook in onze eeuw, waarin het ook al door de feiten bevestigd wordt. Telkens toch wanneer er enig vredesgebaar door de Russische regeringsautoriteiten werd gemaakt, werd dit door duizenden met uitbundig gejuich begroet. Zij spraken zelfs in brede kringen, dat er enige verademing was ingetreden. Zij hoopten, dat de zo zwaar drukkende lasten van de defensie verminderd zouden kunnen worden. Zij maakten zich blij, dat men zonder dreigend oorlogsgevaar zou kunnen leven. En dit allerminst om dan naar de uitspraken van Gods Woord zich te gedragen, neen, om hetzij in een eigenwiUige godsdienst, hetzij volop in de dienst der wereld, hun leven ontslagen van kwellende zorgen, naar eigen inzicht en zondige lust volop en ongestoord te kunnen uitleven.

Bij zulk een levensopvatting, if/éïke helaas die der overgrote massa is, behoeft het geen verwondering te baren, dat het bij duizenden en nog eens duizenden een bittere teleurstelling heeft verwekt, dat Imre Nagy en Pal Maleter onder het kommunistisoh regiem ter dood zijn gebracht, waarop wij in dit artikel niet nader zullen ingaan, dewijl wij dit in een ander artikel in dit nummer van „De Banier" hebben gedaan.

Doch wel willen wij met enkele woorden er nog op wijzen, dat vwe de vrede van een mens verwacht, deze tevergeefs verwacht, en dat al heeft Ohroestsjef indertijd de stalinistische methode scherp afgekeurd, wij deze door hem en de zijnen thans weer zien beoefend. Het gaat er in Rusland en in zijn vazalstaten hoe langer hoe meer naar toe als het er eenmaal onder Stalin naar toe gegaan is. Elk, die tegen Chroestsjefs bewind in verTset komt, is evenmin als onder Stalin van zijn vrijheid en van zijn leven verzekerd. Zo wordt van verschillende z^'den gemeld, dat tegen de Poolse regeringsleider Gomoelka, die zijn ongenoegen over de terechtstelling in Hongarije geuit heeft, een ultimatum gesteld is, waarin geëist is, dat hij zich onvoorwaardehjk aan het Russische en Hongaarse bewind zal onderwerpen. En van Poolse zijde wordt uit Warschau gemeld, dat Molotof, de voormalige minister van buitenlandse zaken, als ambassadeur bij de regering van Buiten-Mongohë vervangen zou zijn en zich thans onder politietoezicht in Moskou zou bevinden. Molotof zou nog wel de titel van ambassadeur voeren, maar in Oelan Bator zou zijn plaats ingenomen zijn door een ander, die de titel voert van „speciale afgezant, in plaats van zaakgelastigde. Molotof is reeds zes weken in Moskou, aldus beweren welingelichte kringen in Warschau. Hij kwam in Moskou tezamen met een groep parlementsleden en moest aldaar blijven voor overleg. Later werd hij onder politietoezicht geplaatst.

Ook Boelganin wordt met strenge maatregelen bedreigd, volgens een bericht, ontleend aan het dagblad „France Soir", dat dezer dagen over een stijgende spanning in Mo.skou een artikel publiceerde. Politiekontrole en censuur zijn er volgens dit blad verscherpt. Het blad heeft dit in verband gebracht met de vergadering van het centrale komité, dat reeds drie dagen in vergadering bijeen is. Daarin wordt een breuk met Joegoslavië, een strenge houding tegenover Polen en de positie van de uit de gunst geraakte Boelganin besproken, aldus de „France Soir". Volgens berichten uit Praag zou vooral de binnenlandse en buitenlandse pohtiek van premier Ohroestsjef het onderwerp der besprekingen zijn geweest. Over de gevoerde besprekingen van de vergadering van het centraal komité zal, naar verwacht wordt, een kommuniqué worden uitgegeven. De vraag zal echter zyn of dit kommuniqué een juist verslag van het verhandelde zal geven.

Tot op dit ogenblik is het rustig in Hongarije en in Boedapest gebleven, al valt er een zekere spanning onder de bevolking waar te nemen, getuige de versterkte politiemacht. Van deze spanning viel echter in het Hongaarse parlement niets waar te nemen. Onbewogen hoorden de parlementsleden de mededeling van de vice-premier Antal Apro aan, dat het Hongaarse volk eindelijk de rekening had vereffend met de kontra-revolutionaire misdadigers, die in 1956 de opstand hadden ontketend. Applaus klonk op toen Apro aan deze mededeling toevoegde, dat er thans in het westen geen geruchten meer zullen zijn over Nagy en zijn volgehngen.

Daarin vergiste hij zich danig. De uit vijftien landen bestaande Raad van Europa nam de volgende dag een resolutie aan, waarin de terechtstellingen een barbaarse daad werden genoemd. Het besluit van de speciale kommissie van de Organisatie der Verenigde Naties voor Hongarije om reeds 2aterdag 21 juni in speciale spoedzitting bijeen te komen ten einde zich te beraden om dergelijke terreurakties in de toekomst te voorkomen, getuigt ook al van het tegendeel. Zelfs president Eisenhower stelde op een perskonferentie de vraag of het nog wel enig nut zou hebben om in een topkonferentie met de Sovjet-Unie bijeen te komen na hetgeen er op aandrang van haar regering in Hongarije had plaats gevonden.

Ongetwijfeld zijn de Hongaarse terechtsteUingen niet bevorderlijk voor de vrede onder de volken, evenmin als de gebeurtenissen in de Libanon dit zijn. Doch daarover bekommert de Russische regering zich bitter weinig. Veel en veel meer bekommert zij zich er over om haar machtspositie tegenover haar tegenstan­ ders in Rusland en in de vazalstaten te handhaven, want deze wordt op het ogenblik, hetgeen uit heel de gang van zaken wel bUjkt, danig aangevallen. Het zou dan ook allerminst vreemd zijn ia, dien de regering van Ohroestsjef, oni haar machtspositie te verstevigen, gg. strenger in Hongarije en krachtiger ij het midden-oosten is opgetreden en ja haar landbouwstelsel een revolutionaire wijziging heeft aangebracht.

Op een vergadering van het centrale komité van de Russische kommunistische partij is namelijk besloten — Chroestsjei heeft daarin zijn zin gekregen — \^ systeem van de verplichte graanleveranties aan de staat te vervangen door eea nieuw prijzenstelsel. Voorts werd besloten achterstallige verpBchte leveranties, evenals schulden in natura aan de macliinetraktorstations kwijt te schelden. De staat zal in de toekomst de produkten van de koUektieve landbouwbedrijven kopen tegen prijzen, welke de boeren zullen aansporen de produktie op het gebied van landbouw en veeteelt te verhogen — aldus het officiële kommuniqué. Buitenlandse waarnemers zijn van oordeel, dat Ohroestsjef zijn. positie, die in de laatste tijd nog al scherp bestreden is geworden, belangrijk door deze maatregelen heeft weten te versterken, gezien het feit, dat hij ze aangenomen heeft gekregen en hij door deze maatregelen aanmerkehjk in de gunst van een groot deel der bevolking is gestegen.

In de officiële verklaring van het oentra- Ie komité wordt verklaard, dat de Russische landbouw op sommige gebieden de Amerikaanse benadert en op enkele zelfs al overtreft in produktie. 2k) bedroeg de Russische melkproduktie 95 procent van de Amerikaanse, terwijl de boterproduktie al iets hoger lag dan de Amerikaanse, en op het gebied van taiwe, suiker, wol en bieten de Amerikaanse produktie werd overtroffen. Heeft Chroestsjef in dezen zijn positie versterkt, ook is hij druk ia de weer deze ten aanzien van de stalinisten te versterken. Hij poogt dezen de wind uit de zeilen te halen door kraöhtig in het middenoosten op te treden.

Het orgaan van de Russische kommunistische partij, de „Prawda", heeft in één zijner nummers dezer dagen medegedeeld, dat de Russische regering misschien vrijwilligers naar de Libanon zal zenden, als de Amerikaanse regering en die van Groot-Brittaimië besluiten de strijdkrachten van president Chamoun te verstericen. Daarop gaat het zeer veel lijken, als men er acht op slaat, dat president Eisenhower bevolen heeft, dat een deel van de Amerikaanse vloot, dat zich in de Middellandse Zee bevindt, dichter naar de staat Libanon zal koersen, en dat ook de Engelse regering een groot aantal parachutisten naar Cyprus gezonden heeft, waarvan een aantal zich naar de Libanon zal kunnen begeven om president Chamoun in geval van nood hulp te bieden.

De sekretaris-generaal van de Organisatie der Verenigde Naties, Hammarskjoeld, die inmiddels reeds te Beiroet, de hoofdstad van de Libanon, is aangekomen, heeft volgens officiële Libanese kringen verklaard, dat hij tegen Amerikaanse en Engelse militaire interventie in de Libanon is. Hij zou van oordeel zijn, dat de waarnemers van de Organisatie der Verenigde Naties voldoende in staat zijn om de grenzen van de staat Libanon te kontroleren. Ook wordt in de diplomatidke kringen te Beiroet gezegd, dat de westehjke mogendheden hun best doen om president Chamoun er van te overtuigen, dat hij onmiddellijk alles in het werk moet stellen om de opstand de baas te worden, dewijl het anders te laat zal zijn en de opstand niet meer te onderdrukken zal zijn, omdat de rebellen door het treuzelen der regering steeds sterker arorden. De westelijke diplomaten zoujgu trachten president Chamoun te be- ^vegen de stafchef van het leger te ontslaan als deze niet krachtiger tegen de opstandelingen optreedt, pe Amerikaanse minister van defensie heeft verklaard, dat hii niet zou aarzelen bij een eventuele interventie in de Libanon B-47 bommenwerpers met atoombommen van beperkte sterkte en hopelijk schoon in te zetten. Maar het leek hem jjet waarschijnlijk, dat zulks nodig 20U OTii. Later is hij op zijn verklaring in zoverre teruggekomen, dat hij met het inzetten van de genoemde bommenwerpers niet bepaaldelijk een inzetten in de Libanon bedoeld had.

Met dit al blijkt het toch wel, dat de vre- (Je in het midden-oosten toch nog groot gevaar loopt en dat aldaar verre van een vredige stemming heerst. Een vredige stemming heerst er al evenmin op Cyprus. De minister-president van Engeland deed in het Lagerhuis, na 48 uur uitstel op verzoek van de sekretaris-generaal van het Noord-Atlantische pakt. Paul Spaak, het vrijwel reeds volledig bekende Engelse plan voor Cyprus uit de doeken. Hij had daarbij nog een verrassing in petto. Hij verklaarde namelijk dat de Engelse regering bereid is om, wanneer de Turkse en de GrieJkse regeringen bereid zijn om hun medewerking aan het plan te verlenen, de soevereiniteit over het eiland te delen met beide andere regeringen. De beide andere regeringen hebben dit driemanschap edhter reeds verworpen. Over dit Engelse aanbod zal echter volgens premier Macmillan nog nader worden gesproken. Dit zal via diplomatieke kanalen geschieden in Londen, Ankara, Athene en het hoofdkwartier van het Noord-Atlantische pakt te Parijs. Uiteindelijk zal dit overleg kunnen leiden tot een driemogendhedenkonferentie tussen Engeland, Griekeidand en Tiukije — aldus Macmillan.

Van de zijde van het Noord-Atlantische pakt werd nu echter reeds medegedeeld, dat het niet gelukt is een dergelijke konferentie tot stand te brengen, hoewel zowel Engeland als Turkije er voor waren. Toen Macmillan dit plan in het Engelse Lagerhuis bekend maakte, ontving het een gunstiger onthaal dan men verwacht had. Er ging zelfs een gematigd applaus op, zowel van de konservatieve leden als van die van de labourpartij, toen Macmillan voorstelde om over het plan thans niet te veel te zeggen, ten einde de kansen op aanvaarding in het begin al niet om hals gebracht zouden worden.

Het plan voorziet in twee parlementen, één van de Grieken en één van de Turken; dubbele nationaliteit voor de Cyprioten; een hoge kommissie, bestaande uit de Engelse goevemeur en een Griekse en een Turkse hoge kommissaris, die het laatste woord zal hebben wat de binnenlandse aangelegenheden betreft en laat Engeland tenslotte de zeggenschap en verantwoordelijkheid over en voor defensie, buitenlandse aangelegenheden en binnenlandse veiligheid behouden.

Wat de rust en de vrede in Frankrijk en in de Noord-Afrikaanse landen aangaat, deze laten nog steeds op zich wachten, il is er enige verbetering ingetreden ten opzichte van de verhouding tussen Frankrijk, Tunesië en Marokko tengevolge van de toezegging van de regering De Gaulle, dat veel meer Franse troepen uit deze rijken zullen worden teruggetrok- Ifen. Vooral ten aanzien van Tunesië Wft deze verklaring zeer gunstig gewerkt. Dit kwam wel heel duidelijk tot uiting bij het bezoek aan Tunesië van een kommissie, welke uit Kairo kwam, die op het oog had om met Marokko, Tunesië en Algerije één gezamenlijke regering te vormen, welke ten doel had om tegen Frankrijk op te treden. Deze konamissie werd door de regering van Tunesië al bij­ zonder koel ontvangen. Wel kreeg zij de gelegenheid om kort na haar aankomst met de minister-president een onderhoud te hebben. Daar kon het ook al niet buiten. De beleefdiheid eiste dit. Het was dan ook niet veel meer dan een beleefdheidsbezoek. Tot nadere bezoeken en besprekingen is het tot dusver niet gekomen. Als reden dat zulks niet plaats vond gaf de Tunesische regering steeds op, dat het haar aan tijd ontbrak vanwege zo vele andere dringende bezigheden om de kommissie te woord te staan.

De Tunesische president Bourguiba heeft in zijn wekelijkse radiorede zijn voldoening openlijk uitgesproken over het akkoord, dat tussen Frankrijk en Tunesië is gesloten, dat voorziet in een ontruiming van Tunesië door zevenduizend man Franse troepen binnen vier maanden, en ook daarover, dat er esn bilaterale onderhandeling over het statuut van Bizerta in het vooruitzicht wordt gesteld. Ook heeft de Franse minister van Financiën een door goud gedekte lening van 3K procent aangekondigd, waar veel belangstelling voor bestaat, gezien de gewaidig grote verkopingen van goud in Parijs, waarvan men aarmeemt, dat de opbrengst besteed za! worden tot deelneming in de aangekondigde lening. De Franse Kamer vergadert nog steeds niet. Dit belet de vaste kommissie echter niet om druk te vergaderen, doch zonder dat daarbij een minister aanwezig is. Generaal De Gaulle heeft zijn ministers ontraden om bij die vergaderingen aanwezig te zijn. De kamervoorzitter zal nu proberen om De Gaulle tot ander inzicht te brengen.

Overigens zullen wij de Franse aangelegenheid en de gang van zaken in Tunesië, Marokko en Algerije verder buiten bespreking laten, ook al omdat daarin zo veel onzekers is, alleen nog vermeldende, dat generaal De GauUe voornemens is zich in het begin van juli weder naar Algerije te begeven.

In Indonesië is de aanval op Noord-Celebes ingezet. De troepen van de regering van Soekamo zijn in de buurt van Menado geland. Voorts is bekend gemaakt, dat er in feibruari van het volgend jaar verkiezingen voor een nieuw parlement in Indonesië zullen plaats vinden. Ook dit overzicht toont ons hoe bedriegelijk het geroep „Vrede, vrede en geen gevaar" van de valse profeten wel is, alsook dat er nooit vrede op aarde zal komen als enig mens die zal moeten brengen.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen