Buitenlands OVERZICHT

Wie zal kunnen ontkennen, dat eendracht onder de mensen en onder de volken een grote zegen zijn? Wie zulks zou wülen onticennen, stelt zicb daarmede lijnrecht tegen Gods Woord, dat ons gebiedt zo veel mogelijk de vrede met alle mensen na te jagen en de eendracht tussen mens en mens en volk en volk te dienen.

Het is dan ook niet dan klare laster, indien men de S.G.P. in de schoenen schuift omdat zij van het internationalisme, waarvan zo velen, tot vele A.R. en C.H. toe, zulke grote verwachtingen hebben, geen heil verwacht, dat zij daarom ook tegen de eendracht onder de volken gekant is en de vrede tussen hen niet op hoge prijs zou stellen. Integendeel, zij acht dit een goed van hoge waarde. Doch hoe zal deze zo grote schat ooit verkregen worden als men de weg ter verkrijging daarvan, welke Gods Woord ons daarvoor aanwijst, niet wil inslaan? Hoe zal dat zo heerlijke en grote goed ooit het onze worden, indien men deze buiten God en Diens geboden zoekt te verwerven? Hoe zal er ooit van eendracht en vrede onder de mensen- en onder de volken sprake kunnen zijn als men zelf de vrede met God en zijn naaste niet «sekt en kent?

De Heilige Schrift leert ons, dat om waarlijk vrede, eenheid en eendracht onder de mensen te verkrijgen, vrede met God Zelf allereerst van node is, en dat als deze ontbreekt, al onze pogingen om vrede en eendracht onder de mensen te verkrijgen, onherroepelijk zullen falen. •Dat het metterdaad zo en niet anders gesteld is, leert ons niet alleen des Heeren Woord, maar wordt ook door de praktijk eeuw in eeuw uit keer op keer bevestigd. Doch slaat men acht op onze tijd, hoe bitter weinig wordt de vrede met God gezjocht en hoe schaars is het getal dergenen, die de vrede, eenheid en eendracht onder de volken en de mensen in de wegen, welke des Heeren Woord ons daarvoor aangeeft, zoeken.

Daarom is men met al zijn pogingen, met al de tonnen gouds, welke men daarvoor heeft uitgegeven, met al de brieven en nota's, die door de regeringen geschreven en uitgewTSseld zijn, met al de konferenties, welke gehouden zijn om de fpanningen onder de volken weg te nemen, althans te verminderen tot op de dag van heden geen stap nader tot de vrede, eendracht en eenheid onder de mensen en volken gekomen. Het is niet in een deugdelijke weg gezocht. Het is van de mens, met miskenning van de levende God en Diens geopenbaard Woord verwacht en bij hem gezocht. iDe één schrijft de mislukking er van aan deze, en een ander weder aan gene oorzaak, doch allen slaan de plank ten deze geheel mis. Zelfs het A.R. dagblad „Trouw" deed dit, als het enkele jaren terug zijn lezers in een hoofdartikel diets zocht te maken, dat de oorzaak van de mislukking eigenlijk gelegen is in de wedstrijd tussen het besef van noodzakelijkheid van de sprong en de aarzeling voor de sprong. Daaraan vervolgens toevoegende; „Dit brengt de zaken telkens op het dode punt. En om daar overheen te komen, moet men een federale autoriteit hebben. Men moet de resolute daad doen en de beslissingsmacht uit het eenzijdig nationale naar het gezamenhjke vlak overbrengen. Dat kan en dat is aanvaardbaar, mits de landen zich inderdaad verplichten om dan ook geen halve maatregelen te nemen, maar hele".

Hoe is het in deze uitspraak van het dagblad „Trouw" uitermate opmerkelijk, dat dit blad deze zo gewichtige aangelegenheid geheel in de handen van mensen stelt en hoe het hierbij het Godsbestuur geheel negeert, waarvan heel het menselijk geslacht in het diepste wezen geheel afhankelijk is, tervTijl het toch juist de gruwelijke miskenning van God en Diens Woord is, welke de oorzaak van de mislukking van de vrede, eenheid en eendracht onder de volken is. Heel dit streven naar vrede is ingezet zonder de Allerhoogste en Diens getuigenis daarin te kennen, nog minder te erkennen. Het is van het bes^in tot het einde een werk van mensehjke overleggingen en wijsheid, een werk van de wereldwdjzen. En dit terwijl Gods Woord ons op tal van plaatsen leert, dat de Heere de wijsheid der wijzsn teniet zal maken. En dit kunnen wij thans met onze eigen ogen waarnemen. Het is in deze wat de vrede, eendracht en eenheid onder de volken betreft, toch zeer duidelijk waarneembaar, gelijk dat met de Volkenbond het geval was en nu ook de Organisatie der Verenigde Naties het geval is, dat de Heere het verstand der verstandigen beschaamt en in de hovaardij van de mens zichtbaar blaast. Dit tonen ook de gebeurtenissen van de laatste tijd.

De koude oorlog is zelfs in sterke mate weder tot uiting gekomen bij de pogingen om een weg te vinden tot het staken van proefnemingen met de kemwap«DS. Nadat do Russische regering op dinsdag 27 juni zidi nog bereid verklaard had de besprekingen voor de technische voorwaarden daarvoor op 1 juli in Geneve te beginnen, heeft zij de volgende dag dit overleg weer problematisch gesteld. Er was ; besloten, dat d»; geleerden uit Amerika, Groot-Brittannië, Frankrijk en Canada kollega's zouden ontmoeten uit Rusland, Polen en Tsjecho-Slowakije. Dezen moesten vaststellen over welke middelen men beschikt om te konstateren of een mogendheid experimenten met kernwapens onderneemt, onder of boven de grond. Uit de voorafgaande briefwisseling is gebleken, dat de Russische regering 75 seismografische stations zou vvóllen inschakelen, terwijl de Amerikanen eventueel bijzonderheden zouden bekend maken over nu nog geheime kontrole-apparaten. In het algemeen wordt doeltreffende inspektie op proefexplosies wel mogeHjk geacht. De Russische regering dringt er nu echter op aan, dat de proefnemingen ook zullen worden gestaakt indien de geleerden tot de konklusie komen, dat inspektie afdoende kan zijn. Maar de Amerikanen hebben zich daartoe niet verbonden, ook al achten zij afdoende kontrole een eerste voorwaarde voor het stopzetten van de proefnemingen. Doch de Amerikaanse regering vraagt meer. De andere kondities, welke zij stelt, liggen op politiek terrein. En op dat terrein bevinden zich inderdaad grote moeilijkheden, welke moeilijk op te lossen zijn.

De moeilijkheid, welke zich hier voordoet, is het kommunistische China. Ook al komen de Russische regering en die van haar satelhetstaten met die van de westerse mogendheden tot overeenstemming, dan blijft het rode China daar buiten staan. En de regering er van gevoelt zich zeer sterk door haar enorme bevolking van zeshonderd miljoen zielen. Joegoslavische journalisten, die vóór de breuk tussen China en Joegoslavië een onderhoud met de minister-president van China hadden, zijn toen niet weinig geschrokken van diens militante taal. Hij zeide tegen hen, dat hij een derde wereldoorlog niet gevreesd had, in de overtuiging, dat zijn land daaruit als één van de overwinnaars te voorschijn zou gekomen zijn.

De Joegoslavische ambassadeur is bij zijn vertrek uit China bepaald beledigd. Hij had aan de avond vóór zijn vertrek in Peking een receptie gegeven, waarvoor Chinese autoriteiten en leden van het korps diplomatique waren uitgenodigd, doch wie ook op de receptie verscheen, geen Chinese autoriteit, zoals ook geen hunner aanwezig is geweest op het diner van het korps diplomatique, terwijl sedert enkele maanden de Joegoslavische ambassadeur door de Chinese ministers geboycot werd.

Onder de gegeven omstandigheden hgt het derhalve voor de hand, dat China zelf kernwapens vnl bezitten en zal produceren begrijpelijk met Russische steun. Ook zouden de Chinese proefnemingen met de kernwapens niet onder het verbod vallen. De Russische regering, gesteld dat zij daartoe bereid zou zijn, wat niet denkbaar is, zou de Chinezen niet kunnen dwingen om van de vervaardiging van atoombommen af te zien. Het is zelfs de grote vraag of zij de middelen daartoe te verschaffen zou kunnen weigeren aan zulk een belangrijke bondgenoot als het kommunistische China is. Doch binnen de westelijke alliantie bestaan er in het geallieerde westelijke kamp ook grote moeihjkheden ten aanzien van de regeling van de kernwapens. De Franse minister van buitenlandse zaken, Couve de Muwille, heeft verklaard, dat Frankrijk het streven naar de vervaardiging van een atoombom niet zal opgeven, tenzij er éen internationale overeenkomst zou worden gesloten voor de kontrol» op atoomwapens en de ge­ leidelijke vernietiging van de bestaande voorraden van de atoomwapens. Franse geleerden zijn nu druk bezig met de vervaardiging van een atoombom. Nadat Engeland zichzelf van kernwapens heeft voorzien, eist ook Frankrijk het recht op om deze te vervaardigen. Generaal De Gaulle heeft verklaard hiervan niet te willen afzien zo lang andere tno. gendheden kernwapens bezitten. De Franse regering zou, wanneer Frankrijk eenmaal kernwapens bezit, wel wülea medewerken aan enig akkoord tot het beperken van de voorraad der atocmibonimen.

Stuiten de onderhandelingen over het vervaardigen van en de proefnemingen met de kernwapens op zichzelf reeds cm grote moeilijkheden, het is een open vraag of er zelfs van een bespreking over technische aangelegenheden te Geneve wel iets zal komen. De Russische regering heeft de Amerikaanse een nieuwe nota gezonden, waarin verzekering wordt geëist, dat het doel van de Geneefse kc». ferentie hetzelfde is gebleven. De Russische regering beschuldigt nu de Amerikaanse er van, dat zij de konferentie wil gebruiken om de wereldopinie te misleiden. De Amerikaanse regering zou de volken willen voorspiegelen, dat er aan de stopzetting van de kemproeven wordt gewerkt, terwijl er in feite niets gebeurt. De Russische regering is van oordeel - aldus de nota — dat de konferentie slechts vrucht zal dragen indien er positieve resultaten kunnen worden bereikt, en dat anders slechts tijd wordt verspüd, in welk geval de Russen niet aan de konferentie vdUen deelnemen. Onder positieve resultaten verstaat de Russische regering een politieke overeenkomst inzake het staken van de proefexplosies. De Amerikaanse regering wil echter, dat de konferentie beperkt blijft tot de problemen van de technische kontrole. Zij staat op het standpunt dat zelfs indien te Geneve deze problemen worden opgelost, de partijen zich nog niet hebben verbonden inderdaad de proefnemingen met da kernwapens te staken. De Russische regering beschuldigt nu de Amerikaanse er van aanvankelijk ook naar een pohtieke overeenkomst te hebben gestreefd, maar later daarop terug te zijn gekomen. Daarentegen verklaart de Amerikaanse regering, dat zij nooit van standpunt te dezer zake is veranderd.

Inmiddels heeft de laatste nota niet nagelaten in Amerika verbazing en niet minder ergernis te verwekken. Een dag tevoren had men daar nog steeds in de overtuiging geleefd, dat alle hinderpalen voor het houden van de Geneefse konferentie uit de weg geruimd waren. Toen president Eisenhower van het laatste Russische nieuws op de hoogte gebracht was, stelde hij zich onmiddellijk in verbinding met zijn minister van buitenlandse zaken Dulles. Na dit onderhoud verklaarde Dulles, dat hij nog steeds de hoop koesterde, dat de konferentie door zou gaan. Sommige persbureau's hadden reeds gemeld, dat in de Russische nota te kennen was gegeven, dat geen Russische delegatie de konferentie zou bijwonea In tegenstelling met deze mededelingen verklaarde Dulles wel zeer teleurgesteld te zijn over de Russische nota, waarin met afwijzing van de besprekingen gedreigd wordt, maar haar niet als het laatste Russische woord in deze aangelegenheid te willen beschouwen. Wij willen de Russen een laatste kans geven, aldus Dulles.

Er werd van de zijde van de Amerikaanse regering voorts nog eens de nadruJ: op gelegd, dat de uitslag van de Geneefse konferentie uitsluitend technische kwesties kon betreffen en dat de resultaten geen der partijen zouden verplichten een politieke overeenkcHnst aan te gaan betreffende het daadwerkelijk star ken der proefneming«i m»t de kemw»- lens. Men verwierp de Russische bewe- ^ff, dat de Amerikaanse regering er mee ogestemd zou hebben dat eventuele ivereenstemming in Geneve daartoe op jehzelf reeds voldoende zou zijn. ilinister Dulles verklaarde verder: Twee aken zijn voor mij van groot belang ge- ^gest om te kunnen uitmaken of bet wer- ; elijk mogelijk zou zijn tot op zekere loogte met Rusland tot overeenstemming komen. De eerste vs^as het Amerikaane voorstel tot het invoeren van een stelel van inspektie vanuit de lucht boven iet noordpoolgebied, om verrassingsaanrallen te voorkomen. De Sovjetregering naakte de uitvoering van dit voorstel in jg Veiligheidsraad onmogelijk door haar teto. De tweede betrof het voorgestelde edinische overleg te Geneve over de iroefnemingen met kernwapens en het riet er naar uit, dat de Russische regering ook dit wü torpederen. Doch ik heb jog niet aUe hoop laten varen — aldus jiinister Dulles.

In zoverre kon hij daarin wel eens gelijk (rijgen, dat — want één der Russische »edelegeerden naar de konferentie van sperts, die dinsdag 1 juh in Geneve zal jeginnen, is reeds in deze Zwitserse stad langekomen — de Russische regering toch op de één of andere wijze aan de konferentie deelneemt. Toen de Russifche gedelegeerde gevraagd werd of hij lan tet overleg zou deelnemen, haalde bij de schouders op en zeide niet te weten wat zijn chefs daar uiteindelijk over zouden beslissen. Ik wacht maar af, zo berloot hij.

Inmiddels heeft de leider van de westelijke delegaties medegedeeld, dat hij niet minste bezwaar heeft, dat een Chinese afgevaardigde als lid van de Russische delegatie de konferentie bijwoont. Hij leide verder nog, dat hij nog steeds hoop heeft, dat de Russen het overleg zouden bijwonen. Mocht dit niet het geval zijn, dan gaan het westen (Engeland, Frankrijk, Italië, Amerika en Canada) en Roemenië toch maar wat met eikander pralen.

Met dat al koestert men niet de minste verwachting, dat Tiit deze besprekingen iets te voorschijn zal komen, dat zelfs ook maar op een overeenkomst gelijkt.

Wat het midden-oosten betreft, het kan Bu wel als vrij zeker worden aangenomen, dat er voorlopig geen politieleger Vin de Organisatie der Verenigde Naties aaar de Libanon zal worden gezonden. Waarnemers in de kringen van voornoemde Organisatie leiden dit af uit de verklaring van de sekretaris-generaal Dag lammarskjoeld, waarin deze liet bhjken et op te vertrouwen, dat de 100 waarnemers dezer Organisatie in de Libanon voldoende waren. Hij bezag de toestand m de Libanon iets gunstiger, omdat er lanwijzingen waren, dat de infiltratie van de Verenigde Arabische Republiek, die wel bestaan had, thans had opgehouden of in elk geval belangrijk verminderd was. Deze nieuwe — voorlopige — ontwikkeling is voor de opstandelingen n de Libanon aanleiding geweest om onmiddellijk driester op te treden. Kennelijk verkeren zij in de mening, dat de Organisatie der Verenigde Naties haar handen van de Libanon aftrekt en dat zij thans vrij spel hebben. Er worden toch momenteel hevige gevechten in de Libanon gevoerd. Zelfs op de dag van het grote Bairenfeest hadden deze plaats in Beiroet. De grimmige pantserwagens van de regering en het onophoudehjk gesnerp ran de kogels der rebellenscherpschutters dwongen de burgers birmen te blijven. Zowel in Beiroet als in Tripolis vonden ïware gevechten plaats, waarbij verscheidene doden en gewonden vielen. Van verschillende zijden maakt men zich over de houding, welke de Organisati» "er Verenigde Naties inzake de Libanon heeft aangenomen, bevreesd. Teruggekeerd uit de Libanon heeft de sekretari* van de Organisatie der Verenigde Naties nog steeds geen rapport over zijn bevindingen uitgebracht. Dit heeft in, dat de Verenigde Naties in ieder geval in de week van 22 juni in vergadering bijeengeroepen zouden worden. Velen zijn nu bevreesd, dat de sekretaris-generaal en vele leden van de Organisatie der Verenigde Naties er niet genoegzaam van doordrongen zijn wat hier eigerdijk in het geding is. De olie in het middenoosten, een levensbelang voor het gehele westen, en de doeleinden van de val van de huidige Libanese regering, Jordanië, Irak, Iran, Turkije, de staat Israël, alle aangelegenheden waarbij de Sovjetunie en de Verenigde Arabische Republiek onder president Nasser hand aan hand gaan en één en hetzelfde doel beogen, nameHjk om hen onder hun machtssfeer te brengen.

In Indonesië zijn de troepen van de regering Soekamo er in geslaagd om het verzet in Menado te breken. Op Sumatra wordt nog wel de gueriUa-oorlog voortgezet.

President Soekamo heeft de door hem samengestelde regering uitgebreid. Alle door hem aan het ministerie toegevoegde ministeries zijn mannen van de linkse kant, zodat men over de2!e uitbreiding, behalve dan in het hnkse en kommunistische kamp, in Indonesië niet te spreken is.

In Frankrijk werkt generaal De Gaulle met zijn ministerie nog steeds voort aan zijn voorgenomen hervormingen. Hij is er van overtuigd, dat vóór het eind van dit jaar Frankrijk een grote stap vooruit zal zijn gegaan bij het oplossen van zijn drie belangrijkste problemen: Algerije, financieel en ekonomisch evenwicht en grondwetherziening. De Gaulle verklaarde dit in een één dezer dagen gehouden nationale televisieuitzending.

Frankrijk wil de toekomst van Algerije bepalen met de Algerijnen zelf. Laten zij hun stem laten horen, het geluid van hun geweren zal geen vrucht dragen, aldus De Gaulle, die aan deze verklaring toevoegde: het jaar 1958 is er één rol hoop voor de AlgerijnerL

Over de grondwetswijzigingen zeide hij, dat deze een middel waren om de rampzalige regeringskrisissen, die Frankrijk in de ogen van de gehele wereld in achting deden dalen, zelfs belachelijk maakten, af te schaffen. In België is een minderheidsregering van de rooms-katholieken gevormd, welke reeds, na de vereiste eden in de handen van de koning te hebben afgelegd, in funktie is getreden.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen