Een groot onderscheid

I.

M de dagen des bedrukten zijn kwaad, maar een vrolijk hart is een gedurige rruialtijd. Spreuken 15 : 15

De wijze SpreUkendichter Salomo wijst ons in deze tekst op 't grote ondersdieid, dat er is tussen een hart dat overwonnen is door smart, en een hart, dat gedurig verzadigd wordt met blijdschap. Dat onderscheid wordt waargenomen, omdat het één zowel als het ander beleefd wordt. Het onderscheid is groot: het ene verHaart de dood, en het andere het leven.

In Psalm 102 hebben wij het gebed der verdrukte, als hij overstelpt is en zijn klacht iiitstort voor het aangezicht des Heeren.

Die Psalm is een gebed voor elke gelovige onder zijn verdnAking en tegelijk voor de ganse gemeente ten dage als zij onder de hand van hmi vervolgers en onderdrukkers moeten doorgaan. In Psalm 126 : 3 zingt de kerk van de oude dag: „Die hier bedrukt met tranen zaait".

Zo wordt het leven getekend van Gods volk in het strijdperk hier beneden, en daarin drukken zij de voetstappen van tun gezegende en dierbare Middelaar Christus, Die door de weg van diepe vernedering kwam tot de hoogste heerlijkheid en eer.

Want die verdrukten en onderdrukten in dit tranendal hebben vele redenen, en er zijn vele oorzaken waarom zij hun tranen tot spijze hébben. Maar wat het voorrecht was van Christus in Zijn. vernedering, ook daarin mogen zij delen hier op aarde. De Vader zag iii gunst van de hemel op Zijn Zoon neer, vandaar dat er ook in Ps. 22 : 25 getuigd is: „Want Hij heeft niet veracht, noch verfoeid de verdrukking des Verdrukten, noch Zijn aangezicht voor Hem verborgen, maar Hij heeft gehoord, als Die tot Hem riep. De verdrukking werkt voor Gods kinderen lijdzaamheid. Het komt hun van Gods Vaderhand toe. Het is een bewijs, dat zij „kind" zijn, volgens Hebr. 12 : 6. Ja, God zendt 't hun toe, om er door geoefend te worden, om het Hjden Christi te Ieren verstaan, en om Zijn heiligheid deelachtig te worden; om gespeend te worden aan alles wat van de wereld is; 6n:

Want Gods goedheid zal uw druk, Eens verwiss'len in geluk.

Dat is het vooruitzicht voor al degenen, die hier vanwege hun schuld en zonde, en het missen van God, in bedruktheid hun jaren en dagen op de wereld heboen doorgebracht. God zal eenmaal voor al dat volk, de' tranen van hun ogen afdrogen.

En de hoop daarop is oorzaa]c, dat zij hier bij ogenblikken hun hoofd mogen opheffen, en dat de blijdschap des Heeren hun sterkte is.

Gans anders staat het met degenen, waarvan in het eerste gedeelte van on2se tekst gesproken wordt.

Het gaat hier over bedrukten, over zwaar beladen geesten, die zoveel lasten hebben te 'dragen, en die door hun smart overwonnen en verslagen worden. Bedrukten, wier dagen alle kwaad zijn, zó, dat het gebeente verdroogt. Neerslachtigheid werkt ziekte in de hand. Een gewond geweten, druk en zware zorg, vreet het merg op en doet de mens een geraamte worden. Een verslagen geest, die niet in God zijn troost heeft, maakt de gehele mens ziek. Overmatige droefheid is kwaad, zij is als een worm, die door de beenderen knaagt. Er zijn mensen, die altijd Uagen en steeds murmureren, die nooit opgewekt zijn; altijd maar ontevreden, en bijten op de steen, zonder ooit te zien op Hem, Die ze werpt. Nimmer hebben zij 'n oog voor het doel en oogmerk waarom God ons alle lijden toeschikt op de wereld, 't Is alles riohterlijk en nooit vaderUjk. O, wat een droevig leven, om zo over de aarde te moeten gaan. Neen, op zuEce mensen kunt gij nooit jaloers worden. Een droefgeestig leven is een wanhopend leven. Eenzijdig staren dezulken op het leed en het hjden van dit leven. Steeds is het voor hen donker, en zij zinken met alle moeite en kruis in zichzelf weg.

Gods arme voDc heeft hier ook niet altijd een weg op rozen. Veel wederwaardigheden zijn hier vaak hun deel. Denk maar aan Jacob, aan Job, en aan David. Dagen en nachten van moeite zijn hun bereid, uit- en inwendig. Zij zitten soms ook als een eenzame mus op het dak. De strijd en de beproevingen zijn soms zwaar. De moedeloze klacht komt soms over hun lippen: „Zou God het wel weten, en zou er wetenschap zijn bij de Allerhoogste? " Maar dat volk kent ook de tijden, dat de rechterhand des Heeren verandert.

In al hun smart en in al hun donkerheden mogen zij s-oms ervaren en betuigen, dat Gods goedertierenheid dè ganse dag duurt. Het wisselt hier voor Gods kinderen af, maar voor zulke bedrukten, die in onze tekst genoemd worden, is het altijd maai hetzelfde. Al hun dagen zijn kwaad. Er komt nooit verandering. Zo reizen zij voort door de tijd en zo gaan zij naar de eeuwigheid; om in eeuwige wanhoop weg te zinken.

't Is een bedruktheid, die niet gaat over de eer Gods en over het heil himner onsterfelijke ziel. Het is een bedruktheid die nooit tot God uitdrijft, maar waarmede men blijft zitten in zichzelf. Een eenzijdig staren op het leed des levens, zonder ooit in ootmoed onder God te buigen, in erkenning, dat wij aUe ellende^ ja de verdoemenis zelf onderworpen zijn. Het is een droefheid, die de dood werkt. Het is een bitterheid der ziel, die voortkomt uit de ingekankerde vijandschap tegen God, en die zal eindigen in het eeuwig vloeken van God, in de plaats der verdoemden. Inderdaad, het was voor dezulken te wensen, dat zij nooit geboren waren geweest.

Zeker, het uitnemendste van dit leven is moeite en verdriet. Waar de mens gaat of staat of nederligt zal hij gewaar worden, dat er overal doornen en distelen zijn, die ons zullen steken en vi'onden.

Ook Gods kinderen moeten ervaren, dat het hier het land der rust niet is. David klaagde, dat hij een vreemdeling in Mesech en in de tenten van Kedar woonde. Psalm 120 : 5. Ja, van Gods volk staat geschreven, dat indien zij alleenlijk in dit leven op Christus waren hopende, Can waren zij de ellendigste van alle mensen.

O, de werkelijkheid van het leven is zo gans anders, als dat de mens er tegen aanziet en vei-wacht. Er is buiten God geen vervulling of bevrediging te vinden. Het roept ons gedurig maar toe: „Bij mij is het niet". De stoïcijnse onverschilligheid is ook te veroordelen gelijk zovele mensen op de wereld daarmede zijn bezet. En ook kunnen wij het niet opnemen voor degenen, die zeggen: „Laat ons eten en drinken en vrolijk zijn". Er zijn mensen, die zeggen; Wij moeten van het leven maken, - wat er van te maken is. Zij zijn er op uit om alle gevoel en besef van dood en eeuwigheid af te schudden, door te leven alsof er geen eeuwigheid aanstaande is.

De 'tijden, die wij thans beleven, gelijken op velerlei wijze op de dagen van Noach, toen zij waren etende en drinkende en ten huwelijk uitgevende. O, wat ds de brooddronkeidieid groot, en wat zal het straks zijn, wanneer de werkelijkheid der eeuwigheid zich zal openbaren. Met rasse schreden gaan wij tooh het einde aller dingen tegemoet; en welk een ontnuchtering zal het dan zijn, uit al de ijdelheid van het leven gedagvaard te worden voor die grote Rechter van hemel en aarde.

Dan zal het lachen veranderen in treuren, en de aangezichten betrekken als een pot. Denk maar aan Belthsazar, die in zijn feestvreugde eensklaps gestoord werd, doordat die hand aan de wand schreef. De spranken van de hel gevoelde hij in zijn consciëntie, en het was in één ogenblik met al zijn vreugde gedaan. Onder het vonnis Gods verteerde hij.

Welgelukzahg zijn degenen, die hier in de tijd door Gods Geest van dood levend gemaakt zijn en iets van de werkelijkheid der eeuwigheid in de tijd hebben beleefd. Dezulken krijgen met God te doen en worden vervuld met een droefheid naar God, die een onbero-uwelijke bekering tot zaligheid werkt.

Gr. R.

Ds. W. C. LAMAIN

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen