Zedeloze lektuur

Het is volstrekt niet overdreven geweest, dat de afgevaardigden van de S.G.P. in de Tweede Kamer bij de regering jaar op jaar sterk aangedrongen hebben op het nemen van krachtige maatregelen tegen de zedeloze en andere lektuur, welke in de hand werkt, dat ons voUc nog al meer van God en Zijn geboden afwijkt

De regering weigerde echter ingrijpende maatregelen te treffen, hetgeen, gezien het verwoesting aanrichtende kwaad, dat deze lektuur sticht, wel een geboden eis is. Dat dit kwaad diep ingrijpt, toont wel heel overtuigend de procedure tegen twee boekhandelaren in Amsterdam, die zich kort geleden te verantwoorden hadden voor de officier bij de Amsterdamse rechtbank. Mr. H. G. van Everdingen, omdat zij in hun wirikels van onder de toonbank pornografische romans hadden verkocht. De officier was terecht van oordeel, dat deze boekhandelaren tot een afschrikwekkende straf behoorden veroordeeld te worden. Hij brak met het gebruikelijke boetetarief en vroeg tegen beide boekhandelaren vier maanden gevangenisstraf, waarvan drie maanden voorwaardelijk, met een proeftijd van drie jaar. Op zichzelf genomen verblijden wij ons er in, dat deze officier van justitie met het boetesysteem gebroken heeft, maar toch rijst bij ons de vraag, of de geëiste straf wel in overeenstemming is met het aangerichte kwaad. Naar ons oordeel is dit volstrekt niet het geval, hetgeen ook wel blijkt uit de verdere behandeling van de procedure.

Nadat toch de president van de rechtbank. Mr. J. Knottenbelt, bij de verhoren de deuren gesloten had, en deze weder geopend waren, sprak hij uit, dat hij het van belang achtte, dat de officier en de raadsman in het openbaar aan het woord kwamen. Hij zeide: de verkoop van dit soort lektuur is vooral voor de jeugd een niet te onderschatten gevaar. De officier loofde die politie, die er scherp tegen optreedt.

Begrijpelijk — zo werd gezegd — is de enige reden, waarom deze schandelijke rommel verkocht wordt, de grote winst, die het oplevert. De officiële verkoopprijs is per stuk nog geen tien gulden, maar in Amsterdam gaan ze voor ƒ 15.— grif van de hand. Om daarna voor een krats te worden teruggekocht, om opnieuw, voor een paar gulden minder, , , tweedehands" in de handel te worden gebracht, soms zelf vier, vijf keer achtereen.

«De boekhandelaren gaven grif toe geweten te hebben, dat de boeken „pikant" waren. Zij hadden ze niet gelezen, zeiden zij, maar ze waren er toch wel van op de hoogte geweest, dat het geen gewone belletrie was.

De raadsman van één der boekhandelaren hield een academisch betoog over het kwaad, dat pornografie al dan niet zou kunnen stichten, en dat was zijns inziens niet zo heel erg groot. In dit geval te meer niet omdat het Engelse boeken waren en lang niet iedereen Engels kan lezen. Voor een heel grote groep kan deze lektuur dan ook niet aanstotelijk of schadelijk zijn, meende hij.

De officier van justitie antwoordde daarop, dat iedere MULO-scholier of HBSjongen tegenwoordig meer dan voldoende Engels kent om met dergelijke, stilistisch nogal primitief geschreven, boekjes uit de weg te kunnen. Geen van u, zo wendde hij zich tot de leden van de rechtbank, zou willen, dat deze verderfelijke lektuur in de handen van uw kinderen kwam.

Hoogst bedroevend was de houding van de raadsman, die dit alles nog maar goed trachtte te praten en zelfs ontslag van rechtsvervolging vroeg, of, wanneer de rechtbank over de strafbaarheid van deze lektuur ander mocht denken, een klement vonnis.

Behalve de boven gesignaleerde lektuur wordt er in ons land nog zo veel Godonterende en voor ons volk hoogst schadelijke lektuur toegelaten. Deze pornografische lektuur is niet alleen goede zeden verwoestende en ons volk verdervende lektuur, maar niet minder Gode onterend, waar de Heere in Zijn Woord allerwege op reinheid en heiligheid aandringt en alle onkuisheid — gelijk ook in de Heidelberger Catechismus staat — verbiedt. Daarop lettend, hoe droevig is het dan met de toelating van allerlei lektuur in ons land gesteld. Daarbij gaat het zelfs zó ver, dat allerlei lektuur, waarin het bestaan van God geloochend wordt, Zijn Naam door vloeken misbruikt wordt, pantheïsme, deïsme en atheïsme openlijk worden aangeprezen, ongestraft en ongehinderd in de winkels te koop wordt aangeboden, in bibliotheken en leesza­ len verkrijgbaar wordt gesteld, ja zelfs tot in de openbare leeszalen toe, welke met gelden uit de pubHeke kassen gesubsidieerd worden.

Ook daartegen hebben de S.G.P.-Kamerleden steeds geprotesteerd. Doch ook hierbij klopten zij aan dovemansoren, zowel bij die van de regering als bij die van de Kamerleden. En dit niet alleen. Zelfs deed zich daarbij het bedroevende verschijnsel voor, dat de Anti-Revolutionaire en Christelijk-Historische voormannen zich in deze aangelegenheid openhjk tegen hen keerden, verklarende, dat de vrije uiting van het deïsme, pantheïsme en atheïsme niet belet mocht worden en aan het hoge goed van deze vrijheid niet mocht worden getornd, wat in flagrante strijd is met de beginselen der Reformatie, en zuiver revolutionair is. Dit revolutionaire vrijheidsbeginsel heeft allerverderfelijkst onder ons volk gewerkt. Zo is het voorgekomen, dat er in ons land vergaderingen konden worden belegd, waarin onderwerpen werden behandeld, als: „God is het grootste kwaad". Het is wel ten hemel schreiend, dat in ons land zo iets mogelijk was en is.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen