BUITENLANDS OVERZICHT

In de gespannen toestand tussen de volkeren is nog steeds geen verbetering ingetreden. Wat op zichzelf geen verwondering 'behoeft te baren. De menselijke wijsheid toch zit bij de machtigen der aarde op de troon. Naar hun kortzichtig en verduisterd verstand wanen zij alles wel te kuimen regelen, tot heel het wereldbestuur toe, en een eeuwige wereldvrede te kunnen stichten. Dat de Heere in deze hoogmoed geblazen heeft, heeft hun niets geleerd. De twee wereldoorlogen, die er gevoerd zijn, hadden hen van de dwahng van hun weg kunnen overtuigen. Doch de mens is in zulk een ongeloof en hoogmoed gevallen, dat ook al stond er iemand uit de doden op, hij het zich niet zou laten gezeggen. Bovendien hebben wij het profetisch Woord, dat zeer vast is, en gij doet wel dat gij daarop acht hebt als op een licht, schijnende in een duistere plaats, totdat de dag aanlichte en de morgenster opga in uw harten — zo getuigt de Heüige Geest bij monde van de apostel Petrus. Doch hoe bitter weinig wordt op het profetisch Woord acht genomen. De Bijbel, Gods geopenbaard Woord, wordt door tallozen in het geheel niet meer gelezen. Daar zijn al wat woningen, waarin het niet meer wordt aangetroffen. En als het nog gelezen wordt, hoe wordt het vaak gelezen en de lezing er van aangehoord? En hoe wordt er naar gehandeld en geleefd? Dit geschiedt wel op een allerbedroevendste wijze. En juist dat naar het profetische Woord niet gehandeld en geleefd wordt, is de oorzaak van zo bittere ellende, zowel in het leven der partikuheren als in dat van de magistraatspersonen; ook de oorzaak van zo vele bittere vijandschap en hooggeklommen spanningen onder de volkeren, en ook al van de verdeeldheid onder bondgenoten. Deze bestaat er ook en is in de laatste dagen nog weder toegenomen. De Amerikaanse generaal Carl Spatz, die tijdens de laatste wereldoorlog bevelhebber was van de Amerikaanse strategische luchtmacht in Europa, heeft dezer dagen in het Amerikaanse tijdschrift „Newsweek" scherpe kritiek geleverd op de gedenkschi-iften van de Engelse veldmaarschalk Montgomery, waarin deze onder meer geschreven heeft, dat president Eisenhower als opperbevelhebber van de geallieerden te kort geschoten is en de oorlog onnodig heeft verlengd. In de boeken van hoge mihtairen over de tweede wereldoorlog hebben de schrijvers uiteraard neiging zich te rechtvaardigen, doch geen van alle bevat zulke walgelijke rechtvaardiging als dat van veldmaarschalk Montgomery. Deze veldmaarschalk beschouwde elke militaire beslissing, welke niet met zijn eigen aanbevelingen overeenkwam, als een fout. Volgens „Newsweek" is president Eisenhower, ondanks zijn gematigde reaktie op Montgomery's publikatie, bijzonder ontstemd.

Ook heeft Montgomery kritiek op het Noord-Atlantisch pakt geleverd, dat volgens hem een grondige reorganisatie behoeft. Volgens hem is de organisatie topzwaar, heeft zij te veel stafofficieren, kost zij te veel geld en is de administratie veel te omvangrijk. De tegenstrijdigheid in de Amerikaanse politiek, waarin de Amerikaanse regering veel te veel haar eigen belangen zoekt te dienen, is één van de faktoren, die tot verzwakking van het Noord-Atlantisch pakt hebben bijgedragen. Eenvoud en besluitvaardigheid, in tijd van oorlog twee onmisbare faktoren, zijn in genoemd verdrag niet meer aanwezig. Wij produceren bevelhebbers, die getraind zijn in de kunst van het compromis — aldus veldmaarschalk Montgomery. Montgomery's kritiek heeft in vele Amerikaanse kringen bittere ontstemming verwekt Er zijn er zelfs, die er op aandringen, dat de Engelse regering zijn kritiek zal logenstraffen. Heerst er zelfs tussen bondgenoten een zekere geprüdcelde stemming, in Frankrijk bestond deze al geruime tijd tegen de Amerikaanse regering. En tussen de westelijke en de oostehjke mogendheden, 2» ver zijn wij van de wereldvrede af, woedt de koude oorlog nog onverminderd voort.

Dat bewijst de voortgaande beschieting van af het vasteland op de eilandengroep Quem: oy, welke nog steeds om de andere dag plaats vindt, en dat er nog steeds geen overeenstemming tussen de Amerikaanse en de kommunistische Chinese ambassadeur te Warschau inzake de kwestie van de Straat van Formosa is bereikt, en bewijst ook de hevige agitatie, weUce in Rsuland tegen de Russische schrijver Pasternak gevoerd is. Deze schrijver heeft een boek geschreven, getiteld „De Zjivugo", waarin hij het voor de vrijheid opneemt en een scherpe kritiek op het kommunistische systeem möt zijn dwang levert. Het boek is in Rusland zelf verboden. De regering heeft de lezing er van in Rusland op deze manier weten te verhinderen. Nu is echter de schrijver Pasternak om de htteraire waarde van zijn boek de Nobelprijs toegekend. Dit heeft in Rusland een grote hetze tegen hem ontketend. De Russische regering heeft in haar officieel orgaan, de „Pravda", daartoe de stoot gegeven, waarin in een artikel Pasternak een verrader en vijand des volks werd genoemd. De vereniging der Russische schrijvers, uit welker inkomsten de schrijvers geldelijke baten ontvangen, heeft hem als een onwaardig lid van haar ledenlijst geschrapt. Een Sovjet jeugdleider heeft voor de radio Moskou, kort nadat Pasternak de Zweedse akademie van wetenschappen had laten weten de No- 'belprijs voor litteratuur niet te aanvaarden, gezegd: Pasternak moet de Sovjetunie verlaten. Hij heeft in zijn boek „De Zjivago" hen bevuild, door wier arbeid hij leeft en ademhaalt.

Van de zijde van de Zweedse akademie van wetenschappen is verklaard, dat deze akademie diep teleurgesteld is, vraar Pasternak in zijn eerste telegram haar had bericht, dat hij „vereerd en ontroerd" 'was door het toekennen van de Nobelprijs, en nu een bericht gezonden had bij de weigering van de Nobelprijs, dat luidde: „Gezien de betekenis, welke in de maatschappij, waarin ik leef, toegekend wordt aan deze onderscheiding, meen ik te moeten zeggen: neen, dank u voor de onverdiende prijs. Neem mij mijn vrijwillige weigering niet kwalijk". Vrijwel algemeen wordt aangenomen, dat deze weigering onder sterke pressie is gedaan. Onderscheidene telegrammen zijn naar Moskou gezonden, welke daarvan blijk geven. Onder meer had de bond van Poolse schrijvers reeds een telegrafische gelukwens aan Pasternak betreffende de toekenning van de Nobelprijs gezonden. Zij wijzen er nu op, dat alleen bedreigingen van de Sovjetregering hem gedwongen hebben van deze prijs af te zien. De Amerikaanse minister Dulles verklaarde, dat de weigering door Pasternak aantoont, dat de Russische autoriteiten er naar streven de vrijheid van gedachte te vernietigen. Wel is door de Russische regering toegestaan de hun toegekende prijzen wegens hun verdiensten op natuurkundig 'gebied in ontvangst te nemen. De „Pravda" schreef: „Deze beslissing is genomen uit wetenschappelijk standpimt, terwijl de htteratuurprijs werd toegewezen uit politieke motieven". Heel de affaire met Pasternak wijst er bovendien op hoo diep de vijandschap tegen wat zij do kapitalistische en imperiahstische wereld noemt, bij de Russische regering wel zit, alsook daarop, dat zij er nog altijd op zint om deze wereld door een revolutie ten onder te brengen.

De vijandige stemming, welke er bij de Russische regering heerst tegen de westehjke mogendheden, blijkt al evenzeer uit het ontwapeningsdebat, dat gevoerd is in de politieke kommissie van de Organisatie der Verenigde Naties.

Tegenover elkaar stonden ia dat debat de Russische eis om de atoomproeven permanent en onvoorwaardehjk te staken — de Sovjet-Unie heeft inmiddels de proefhemiagen met de kernwapens hervat — en het Amerikaans-Engelse aanbod om deze proeven ormiiddellijk voor een jaar te schorsen, mits voordien overeenstemming over een 'kontrole op de naleving wordt bereikt.

De Amerikaanse afgevaardigde Lodge merkte op vrij scherpe vdjze op, dat de in dit debat afgelegde verklaring van de Russische afgevaardigde Zorin precies het tegendeel van de vroegere Russische houding inhield. Op de laatste bijeenkomst van de Algemene Vergadering vroeg de Russische afgevaardigde toch namens zijn regering een stopzetting van twee of drie jaar onder toezicht van een internationale kommissie. Nu wij echter de positie naderen, welke de Russen verleden jaar innamen, veranderen zij de hunne zo, dat hun wens onmogelijk te verwezenlijken is. Tot het laatst toe bleven echter de Russen op hun standpunt in het debat staan.

Zorin had niet nagelaten bovendien in het debat de Amerikaanse en de Engelse regering te verwijten, dat zij allerlei uitvluchten bedenken om een stopzetting met de proefnemingen met de kernwapens te verhinderen en dat zij alzo de wereldvrede tegenhouden. Op dit verwijt gaf zowel de Engelse als de Amerikaanse afgevaardigde een scherp antwoord. De Amerikaanse bracht naar voren, dat de Russische regering gedurig de plannen en voorstellen tot vermindering van de spanning onder de volken had gedwarsboomd, zijn bewering met ettehjke voorbeelden daarvan stavende. Daarbij stelde de Amerikaanse afgevaardigde de vraag, of uit deze achtereenvolgende Russische handehngen niet beschouwd kon worden, dat het de Russen waren, die de komst van de wereldvrede tegenhielden. Komt het, zo vroeg hij verder, omdat de Russische regering haar zaken behartigt volgens een oud boek, dat een eeuw geleden geschreven werd door Karl Marx, en dat nooit van toepassiag is geweest op Amerika en ook niet meer ter zake doet voor wat de rest van de wereld betreft, of omdat zij zo dwaas is om te denken, dat Amerika als een kapitalistisch land de vorderingen van Rusland in de weg staat? Amerika is geen kapitalistisch land. Doch zoals een Franse filosoof schreef: Amerika is een land van ekonomisch humanisme. Amerika wü niets anders dan gezondheid en geluk voor de bevolking van de Sovjet-Uiüe. Wanneer de regering van de Sovjet-Unie haar filosofie, dat iedereen verkeerd handelt, behalve zij zelf en die haar volgen, wilde opgeven, dan zou zij zelf en tallozen met haar, heel wat gelukkiger zijn, en de wereld zou de vrede beter kuimen benaderen. Er is nog tijd voor deze omkeer. De konferentie in Geneve begon op 31 oktober. Wij hopen dat de Russen er zijn zullen en dat zij hun antieke meningen zullen afschaffen en met ons zullen voorwaarts streven. Het is in dit debat weder op ouderwetse wijze, zoals dat nu al jaren aaneen gegaan is, hard tegen hard gegaan, waarbij dan niet verzuimd wordt het eigen land en de daarin heersende toestand prachtig af te schilderen, en niet naar de uitspraken van Gods Woord gevraagd wordt. Evenmin valt er op te rekenen, dat de Algerijnse oorlog binnen korte tijd beëindigd zal zijn. De vrijlating van vier Franse gevangenen door de Algerijnse nationahsten en de heel kort daarop volgende vrijlating van tien opstandelingen door de Franse legerleiding in Algiers heeft bij vele Fransen de hoop gewekt op mogelijke bestandsonderhandelingen nog vóór de verkiezingen, zodat deze inderdaad, zoals door generaal De GauUe is gewenst, in voUe vrijheid kunnen plaats vinden en er een eigen politie!» ehte uit zal kunnen voortkomen.

In Algiers heeft generaal Salan kort geleden laten weten, dat de aktiviteit der opstandelingen de laatste dagen geringer was dan ooit in de drie afgelopen jaren. Vrijwel tegelijkertijd heeft in New York de minister van voorlichting der Algerijnse regering in ballingschap, Yamid, nogmaals bevestigd, dat de nationalisten bereid waren op neutraal terrein zonder voorafgaande voorwaarden betreffende erkenning van onafhankehjkheid onderhandelingen te beginnen over de politieke en miüitaire voorwaarden, die een „staakt het vuren" mogelijk zouden maken. Hierbij bevestigde Yamid echter, dat het einddoel der nationalisten onafhankelijkheid voor Algerije was en een konfederatie met Marokko en Tunesië. Deze hoopvolle stemming is echter de bodem ingeslagen. Generaal De GaiiEe heeft een uitnodiging gericht tot de Algerijnse opstandelingen om door hen gevolmachtigde onderhandelaars naar Parijs te zenden, opdat dezen aldaar met hem en zijn regering over het staken van het vuren en de vrede zouden onderhandelen. Deze uitnodiging is echter door de Algerijnse regering in ballingschap, welke haar zetel in Kairo gevestigd heeft, van de hand gewezen. Men oordeelt, dat president Nasser aan deze weigering heeft medegewerkt en dat zij onder zijn invloed tot stand gekomen is.

Op Cyprus is de rust ook nog niet teruggekeerd. Er zijn weer aanslagen op Engelse miUtairen gedaan. In Parijs heeft de permanente raad van het Noord-Atlantisch pakt, die zes weken lang geti-acht heeft de kwestie Cyprus tot een oplossing te brengen door een Grieks- Turks-Engelse konferentie te beleggen, haar pogingen daartoe officieel opgegeven. Een woordvoerder kondigde aan, dat de onderhandelingsmachinerie de partijen nog wel ter beschikking stond, doch dat de kwestie voorlopig van de agenda was afgevoerd bij gebrek aan medewerking. Het enige konkrete resultaat van de onderhandelingen is, dat de Griekse regering, welke dreigde uit het Noord-AÜantische pakt te treden, haar dreigement heeft ingetrokken. Het officiële einde kwam toen de Griekse gedelegeerde verklaarde, dat zijn regering de voorwaarden voor een konferentie over Cyprus niet kon aanvaarden. Sekretarisgeneraal Spaak had aanvankelijk voorgesteld om een ronde-tafelkonferentie te houden van de drie mogendheden samen met de vertegenwoordigers van de Griekse en de Turkse bevolkingsgroepen op Cyprus. De Griekse regering stelde toen voor, dat ook Franse en Amerikaanse gedelegeerden zouden deelnemen, dewijl zij bevreesd was in de minderheid te zullen geraken. De Engelse en de Turkse regering wilden het deelnemersaantal niet uitbreiden, en bovendien wenste de Engelse regering die van Griekenland geen verzekering te geven, dat de deling van Cyprus als oplossing van tevoren zou worden uitgesloten. Op advies van bisschop Makarios besloot toen de Griekse regering aan de voorgestelde konferentie niet deel te nemen. Zij is nu van plan de kwestie Cyprus voor te leggen aan de Organisatie der Verenigde Naties. In ve^ band hiermede zal aartsbisschop Makarios naar Nevir York gaan.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen