Nederland is in de kou komen te staan

De Euromarkt

Na anderhalve dag vergaderen over de vrijhandelszone in het komitee Standling in het Chdteau de la Muette werd door bijna alle delegaties toegegeven, dat een volkomen impasse is bereikt. Indien er nog hoop zou zijn op het tot stand komen van deze zone, aldus één der Nederlandse onderhandelaars, dan wordt deze op het ogenblik geenszins door feiten gestaafd. Zou men het pessimisme van de Franse kant nog opzettelijk kunnen noemen, omdat de Fransen op het ogenblik het hefst de hele idee van een zone zouden laten varen, bij staatssekretaris van d'sn Beugel en minister Zijlstra komt daar nog de ernstige bezorgdheid bij voor onze nationale belangen; aldus in het kort de visie van onze onderhandelaars. Nederland is immers thans in de kou komen te staan.

Van het begin af bestond de hoop, dat de vijf partners in de Euromarkt Frankrijk tot een redelijke houding zouden kunnen brengen, en dat aldus in de grotere zone voor Nederland goed zou kunnen worden gemaakt hetgeen het bij het verdrag van Rome verloor — zo kunnen wij lezen in het nummer van het „Algemeen Handelsblad" van 25 oktober 1958. En nog wordt over deze kwestie op de konferentie van de ministers der 17 landen van de Organisatie voor Europese Ekonomische Samenwerking te Parijs gehandeld, zonder dat men een stap nader tot dit doel is gekomen op het ogenblik, dat wij dit artikel schrijven. Het ziet er ook niet naar uit, dat dit spoedig zal geschieden, zelfs dat dit ooit zal gebeuren.

De Franse regering, die in de Euromarkt voordelige bepalingen heeft verkregen, verzet zich er met hand en tand tegen. Daarin wordt zij gesteund door de Centrale Raad van het Franse bedrijfsleven, waarin in scherpe bewoordingen een anval op de vrijhandelszone wordt gedaan en op het standpunt, dat de Engelse regering daaromtrent inneemt. In de genoemde verklaring wordt ge­ zegd: „Het ogenblik is gekomen om openHjk de vraag te stellen of zij, die de vrijhandelszone begeren (Engeland) er soms op uit zijn de Euromarkt en vervolgens ook de vrijhandelszone zelf snd tot een mislukking te doemen. Als grond voor deze bewering voert de Centrale Raad van het Franse bedrijfsleven aan, dat de Engelsen weigeren: Ten eerste: de interne discipline, zoals die voor dte landen van de Euromarkt in het verdrag van Rome is vastgesteld, tot de vrijhandelszone uit te breiden. Ten tweede: een gemeenschappelijk buitentarief voor de vrijhandels2»ne te aanvaarden.

Ten derde; voor wijziging van hun tarieven jegens derde landen toestemming aan de andere landen van de vrijhandelszone te vragen. Het zal onmogelijk zijn, aldus deze verklaring, aan de regeringen en het bedrijfsleven van de zes Euromarktlanden de discipline op te leggen, die voor de totstandkoming van deze gemeenschappelijke markt zo noodzakelijk is en trouwens in het verdrag van Rome is vastgelegd, en tegelijkertijd de elf andere landen van de vrijhandelszone van die disciphne te ontheffen.

Ook op de hervatte ministerkonferentie van dinsdag 28 oktober van de 17 landen der Organisatie voor Europese Ekonomische Samenwerking over de vrijhandelszone zijn de ministers geen stap nader gekomen tot de totstandkoming er van. Het was weder Frankrijk, dat blijk gaf uiteindelijk niets van de vrijhandelszone te willen weten. Het bleef er op staan, dat de viijhandelszone een afgesloten eenheid zal vormen, die niet zal gedogen, dat één lid individueel zijn tarieven zonder instemming van anderen verlaagt.

Het toont daarmede, dat het van de gunstige bepalingen, welke het door het verdrag van Rome verkreeg, geen afstand wü doen Het is alsof de Fransen voor elke oplossing een moeilijkheid weten te vinden — zo zeide een lid van de Nederlandse delegatie, welke delegatie met de Engelse ijvert voor de vrijhandelszone. Dit belette de Nederlandse staatssekretaris Drs. E. H. van den Beugel niet ter waarschuwing van de Engelse de Scandinavische afgevaardigden te zeggen: „Laat men niet denken, dat men zich zou kunnen gaan amuseren over de meningsverschillen tussen onze zes. Want al zijn er inderdaad onderlinge geschillen van mening, de toestand is toch zo: óf de zes willen de vrijhandelszone, en deze zal er dan komen; of zij willen haar niet, en dan komt zij er ook niet".

Op de Parijse konferentie hebben de ministers nog gepoogd om althans tot een compromis inzake de vrijhandelszone te komen, dat ook door de Franse regering aanvaard zou worden. Echter tevergeefs. De Franse wil om de vrijhandelszone te keren is de reden geweest, dat een compromis niet tot stand is kunnen komen, wat ook deze aangelegenheid niet tot een bevredigende oplossing zal kunnen brengen. Vele kleinere leden van de O.E.E.S. dringen thans aan op een topkonferentie van de minister-presidenten De Gaulle— MacMillan—Adenauer, die spijkers met koppen zou moeten slaan. Doch de Fransen willen daarvan niets weten, terwijl de Engelsen zich op de vlakte houden. In dat licht moet dan ook stellig bezien worden het besluit, dat de Franse regering genomen heeft en in alle Franse couranten heeft gepubliceerd. Zij besloot dat zijl zich zou houden aan het verdrag van Rome en dat zij haar verplichtingen op de Euromarkt op 1 januari aanstaande zal nakomen. Aan de Franse minister Pinay werd tevens de opdracht gegeven om betreffende investeringen, die de Franse konkurrentie mogelijk moeten maken, en betreffende de betalingsbalans, voorzieningen te treffen voor dit doel. Met het besluit van. de Franse regering werd ia feite de doodsteek gegeven aan de vrijhandelszone. Het is tooh uit alles igebleken, dat de Franse regeling de vrijhandelszone pertinent niet \vü, gelijk ook bleek uit het feit, dat minister-president De Gaulle aan de gedelegeerden van de werkgeversorganisatie, welke zich zo fel tegen deze zone verzette, op een bijzonder demonstratieve wijze een audiëntie verleende.

De vertegenwoordigers van de zes landen zullen in Brussel wel doorgaan met de sektorgewijze bestudering, doch zullen hun rapporten opzenden naar een nieuwe generale kommissie Standüng (het hoofd van de Engelse vertegenwoordiging) van tot onderhandeling bevoegde regeringsvertegenwoordigers op ministerieel niveau, die in Parijs door zal blijven onderhandelen tot zij het eens wordt.

Daarop bestaat ten aanzien van de vrijhandelszone al bitter weinig kans. In de bladen, welke daarover schrijven, kan men met vette letters afgedrakt lezen: Gesprek over vrijhandelszone in totale impasse.

Met dat al bevindt ons land zich in een jammerlijke positie betreffende de Euromarkt. Het is daarmede alzo gesteld, dat er alle reden voor bestaat, dat er bij de staatssekretaris van den Beugel en minister Zijlstra de ernstige bezorgdheid bestaat voor onze nationale belangen, en dat de visie, welke onze onderhandelaars hebben, is, dat Nederland in de kou zal komen te staan; hetgeen voorwaar geen kleinigheid is, want het raakt heel ons bedrijfsleven en daarmede heel ons volk. Wat de afgevaardigden van de S.G.P. in de Tweede Kamer ten opzichte van de Euromarkt immers gevreesd hebben, en Ds. Zandt in zijn rede bij de behandeling van het desbetreffendee wetsvoorstel, toen het in die Kamer ter goedkeuring werd behandeld, ook voorspeld heeft. Doch tal van Kamerleden, onder wie zelfs de A.R. en de C.H., waren zo doldriftig met blakende sympathie bezet voor het internationalisme, dat zij met zekere opgetogenheid him stem gaven aan het desbetreffende wetsvoorstel inzake de Euromarkt.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen