Vijftig boeren voor de Ekonomische politierechter te Zwolle

Het waren niet minder dan vijftig boeren, die voor de rechter moesten verschijnen, omdat zij, zoals het in de dagvaarding heette, „in strijd met de inventarisatieverordening niet tijdig ondertekende gegevens aan het Landbouwschap hadden verstrekt". Het betrof 52 boeren uit Staphorst, 5 uit Speulde, 4 uit Elspeet, 3 uit Putten, 2 uit Steenwijkerwold, 1 uit lErmelo, 1 uit Zwollerkerspel, 1 uit Nieuwleusen en 1 uit Ommen.

In de kleine z.ttingzaal van het Zwolse gerechtsgebouw werd — volgens esn bericht : n het Kamper Nieuwsblad van Dinsdag 13 januari 1959 — de ekonomische politierechter vrijdag langdurig gekonfronteerd met de gevoelens van de boeren, d: e een afwijkend standpunt innemen ten opzichte van de pubhekrechtelijke bedrijfsorganisaties.

Wij laten het bericht uit genoemd blad hier ongewijzigd volgen:

„Vrijwel allen bleken van mening te , zijn, dat het Landbouwschap op on- demokratische wijze tot stand was geikomen, omdat de boeren er zelf niet in gedcsnd waren. Enkelen hunner betwijfelden of het wel een „wet" gold en verscheidenen van de gedagvaarden ontwikkelden godsdienstige bezwaren. Deze laatste bezwaren werden onder woorden gebracht door de 46jarige landbouwer Andries W. M. uit' Putten, een kleine boer, die zei, dat het hem niet ging om het bedrag van de heffing, doch om zijn principiële instelling, die er hem ook steeds van had weerhouden om de steun aan de kleine boersn bij wijze van uitkeringen of toelagen in ontvangst te nemen, waarbij het soms om bedragen van ƒ 380.— ging. Ik wil mijn vrijheid houden — zei deze begioselvaste boer.

Hij iberiep zich hierbij op Gods Woord en d-e strijd voor de vrijheid van Willem de Zwijger en andere leden van het Oranjehuis.

De officier van justitie, zowel als de ekonomische rechter, kon de principiële overtuiging van de gedagvaarde •waarderen, doch zij vonden, dat de wet ook geëerbiedigd, dient te worden, en op enkele uitzonderingen na, waarin sprake was van moeilijke financiële omstandigheden, werden de boeren veroordeeld tot betaling van ƒ 10.— iboete of vier dagen hechtenis".

Aldus het bericht in het Kamper Nieuwsblad.

De officier van justitie en de dkonomisohe rechter hadden aan hun woorden, „dat de wet geëeitiiedigd dient te worden", toe kunnen voegen, dat ook een officiële regeringsondertekening van een regering geëerbiedigd dient te worden, en wanneer deze geëerbiedigd was, dan had de uitspraak van het gerecht gans anders geluid.

In een artikel, verschenen in het blad „De Boerderij", staat te lezen:

„Wat het dwangmatig karakter van het Landbouwschap betreft, schreef niemand minder dan Prof. Mr. J. M. van iB«mmelen, hoogleraar in strafrecht en strafvordering te Leiden, dezer dagen het volgende: Als in ons land mensen verphcht worden hd te zijn van een ibedrijfsorganisatie, dan strijdt dat te^ gen het tweede Hd van artikel 20 van de Universal Declaration: Niemand kan worden gedwongen om tot een bepaalde vereniging te behoren.

Ook Nederland tekende deze deklaratie 'betreffende de rechten van de mens.

Velen zouden goed doen zioh hier eens op te bezianen".

Wij zijn het volkomen eens met Prof. Mr. J. M. van Bemmelen, dat velen goed zouden doen zich hier eens op te bezinnen, onder meer stellig ook de V.V.D., de partij van vrijheid en demokratie, welke er zo hoog van opgeeft, dat zij de vrijheid voorstaat, maar van wie een vooraanstaand lid, lid van de Eerste Ka^ mer, voorzitter is van een Landbouwschap, dat dwangmaatregelen uitvoert, waardoor maar eens eventjes in ZwoUe vijftig boeren voor de ekonomische politierechter gedagvaard zijn en de meesten hunner door deze rechtbank veroordeeld zijn tot betahng van ƒ 10.— boete of vier dagen hechtenis.

Men moet toch wel een heel zonderling begrip van vrijheid hebben als men deze affaire met de vijftig boeren voor een opkomen voor de vrijheid zou willen laten doorgaan, waarvan de V.V.D. te pas en te onpas zegt, dat zij er bovenal voor opkomt.

En niet alleen de V.V.D. zou er goed aan doen zich ten aanzien van het Landbouwschap eens te bezinnen, want behalve de S.G.P. dan zijn alle regeringspartijen, tot de A.R.P. en de CH.U. toe. verwoede voorstanders van het Landbouwschap.

Voorts is het, om geen ander woord te gebruiken, dat nog juister het ongehoorde van. het feit zou uitdrukken, zonderling, dat onze regerkig een deklaratie, een overeenkomst aangaande de rechten van de mens, van de Organisate der Verenigde Naties ondertekent, welke zij in het eigen land met voeten treedt. Te ondertekenen, dat niemand kan worden gedwongen tot een bepaalde vereniging te behoren, en in het eigen land dwang op dwang uit te oefenen, dat zulks wel geschiedt, is toch in flagrante strijd met goed fatsoen en goede zeden, en druist vierkant in tegen wat in Nederland eertijds algemeen en in verschillende kringen nog in ere is, namelijk: Een man een man, een woord een woord.

Het is toch wel een aUervreemdst, allesbehalve prijzenswaardig stuk, voor het forum aller volkeren een deklaratie te ondertekenen, die men in eigen land keer op keei schendt.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen