Digibron cookies

Voor optimale prestaties van de website gebruiken wij cookies. Overeenstemmig met de EU GDPR kunt u kiezen welke cookies u wilt toestaan.

Noodzakelijke en wettelijk toegestane cookies

Noodzakelijke en wettelijk toegestane cookies zijn verplicht om de basisfunctionaliteit van Digibron te kunnen gebruiken.

Optionele cookies

Onderstaande cookies zijn optioneel, maar verbeteren uw ervaring van Digibron.

Bekijk het origineel

Progressief

Bekijk het origineel

+ Meer informatie

Progressief

6 minuten leestijd Arcering uitzetten

Elke tijd heeft zijn modewoord. Het karakteriseert zelfs een zekere tijd. Men heeft daarin de mond er vol van. Men kan dan schier geen geschrift lezen of men treft het er in aan. Het zal wonderen verrichten, als hetgeen dit woord uitdrukt, maar in de praktijk in vervulling gaat. Heel de maatschappij, het volk in al zijn geledingen, zal er dan wel bij varen.

Zo was het vóór en in de Franse revolutie en ook daarna nog een tijd het woord „verlichting". Zou het volk in al zijn lagen in de hooggeroemde zegeningen van de verlichting gaan delen, dan zou zijn geluk schier volmaakt zijn. Elk die daarin destijds niet mee instemde, werd een duisterling, zelfs een aterling genoemd, die niet waard was dat hij in zulk een verlichte tijd leefde. Wanneer toch de ouderwetse bijbelse leer van zonde en genade maar eens tot het verleden behoorde, dan zou er iets van het Paradijs op aarde komen.

De uitkomst heeft in een latere tijd bewezen, dat het louter drog-en droombeelden geweest waren, welke de nieuwlichters voor 't heilbrengend licht hadden aangezien. Hun theorie heeft afgedaan, zelfs zó, dat men in de zin, waarin de nieuwhchters het gebruikten, het woord „verlichting" nooit weer hoort noemen.

In een vroegere tijd was het modewoord het „menselijke verstand" geweest, waarnaar alles afgemeten en beoordeeld werd. Wat voor de rechtbank van het verstand niet kon bestaan, werd met het vonnis van onmogelijk veroordeeld. De wonderen, welke ons in de Bijbel beschreven staan, werden zowel de ene als de andere als onmogelijkheden gevonnist. Men schroomde niet om heel de Bijbel met zijn beschrijving van Israels geschiedenis als een Joods fabelenboek naar het rijk der fabelen te verwijzen. Alles werd op een zeer platte wijze aan het oordeel van het verduisterd verstand van de mens onderworpen. Ook dit modewoord behoort alweder lang tot het verleden.

'De opgravingen in Palestina hebben onwedersprekelijk bewezen, dat wat in de jaren van de zogenaamde Anfklarung als onmogelijk en als een fabel was aangeduid, werkelijk geschied was.

Weer in esn latere tijd lag in veler mond het woord „liberaal" bestorven als dat­ gene, wat in staat was op allerlei gebied een zegenrijke uitkomst te brengen. Al wie niet liberaal was, was niet in tel. Het ging hierbij zelfs zo ver, dat het liberale beginsel boven Gods Woord gesteld werd. De Bijbel moest deswege van de openbare school verdwijnen. Degene, die niet liberaal was, werd niet waardig gekeurd om een openbare betrekking waar te nemen. Zelfs werden hoogst geleerde personen, omdat zij de liberale beginselen niet deelden, als hoogleraar van onze akademies geweerd.

Zó overtuigd waren vele liberalen van het deugdelijke van hun beginsel, dat men in hun geschriften in het begin van de vorige eeuw kon lezen, dat na enige tijd èn rooms-katholieken èn orthodoxen tot liberalen bekeerd zouden zijn. Een liberale predikant noemde in zijn overmoed de orthodoxie duf, muf en suf, terwijl men ook al in een zeker liberaal geschrift heeft kunnen lezen, dat de liberalen het denkend deel der natie uitmaakten.

Hoe is de liberalen de erekroon, welke zij zichzelf gevlochten hadden, van het hoofd gevallen! Hun beginselen hebben het heil allerminst gebracht, dat zij er van voorspeld hadden, en evenmin is vervuld geworden wat zij verwachtten, dat hun beginselen door heel ons volk aanvaard zouden worden. Integendeel zijn de liberalen, die eens in ons land het bestuur voerden en daarin de toon aangaven, ingeschrompeld tot een partij, kleiner dan die van de K.V.P. en de gezamenlijke christelijke protestantse partijen, terwijl vele links georiënteerden in groten getale hun de rug toegekeerd hebben en nog toekeren door zich vroe­ ger bij de S.D.A.P. en de Vrijzinnig-Democratische Bond en thans bij de P.v.d.A. aan te sluiten.

In onze dagen is het woord „progressief" het modewoord, dat bij zeer velen van ons volk opgeld doet. Progressief moet ge zijn, progressief moet ge optreden, anders deugt het niet — zo oordelen thans zo velen heden tsn dage, waarbij de ene partij tegenover de andere zich er op beroemt progressiever te zijn dan de andere, en de partijen tegen elkander opbieden wie van hen maar het meest progressief is, want dit woord is thans bij de grote massa kiezers in trek, zodat men alleen met het aanheffen van de leuze „progressief" menige kiezer in zijn net vangt.

De K.V.P. noemt zich progressief, de P.v.d.A. al niet minder, de kommunistisehe partij overtroeft deze partijen daar nog in, terwijl ook de V.V.'D., de A.R.P, en de CH.U. allerminst wülen aangemerkt worden als niet-progressief te zijn. Met dat al is bij al de progressieviteit dezer partijen Nederland naast Italië onder al de Europese landen het minst welvarende, werd de eeuwenoude band tussen Nederland en Indië tot enorme schade voor ons volk verbroken, Indië aan Soekarno en de zijnen prijs gegeven, waartegen de S.G.P. zich verzet heeft en deswege voor reaktionair werd uitgekretsn. En om van het vele, dat allerminst van progressieviteit getuigt, maar één ding te noemen, bestaat nu zo vele jaren na de beëindiging van de bezetting nog de woningnood, de bron van zoveel volksellende.

Neen, neen, het woord „progressief" en wat daaraan verbonden is en er ten nauwste mede samenhangt, zal het heil en het welvaren aan ons volk niet kunnen brengen. Het is esn m.odewoord, dat als de mode enige tijd in zwang is. Het is een woord, dat de tijd ontstaat en met de tijd vergaat. Het kan daarom een werkelijke vooruitgang niet brengen. Het is door mensen uitgedacht en daalt daarom ook met de mensen ten grave.

Voor de vooruitgang, het welzijn van ons volk biedt alleen Gods Woord een hechte grondslag. Dit is niet menselijk, feilbaar, maar een Goddelijk, onfeilbaar getuigenis. Daarom heeft het ook waarde voor alle eeuwen. Het biedt bovendien in alle tijden en onder alle omstandigheden gewisse beloften voor dit en voor het toekomende leven, voor ziel en lichaam aan allen, die hun leven naar Zijn geboden richten.

Het is daarom ook, dat de S.G.P. ons volk voorhoudt en ten sterkst© aanbeveelt om ook in de staatkunde zich naar dat Woord te richten, want dan staat er waarlijk progressieviteit, dat is vooruitgang, te wachten.

Dit artikel werd u aangeboden door: Staatkundig Gereformeerde Partij

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Bekijk de hele uitgave van donderdag 5 maart 1959

De Banier | 8 Pagina's

Progressief

Bekijk de hele uitgave van donderdag 5 maart 1959

De Banier | 8 Pagina's