Buitenlands OVERZICHT

In de geschriften van godvrezende schrijvers staat geschreven, dat de oorzaak, dat er zo weinig vrees voor God en Zijn oordelen in de wereld is, daarin gelegen is, dat er zo weinig waar geloof onder de mensen is. Daarin wordt tevens gesteld, dat dewijl het ware geloof bij de grote massa zo gemist wordt, bij haar de zorgeloosheid, dodelijke gerustheid en hardigheid des harten zo ontzaggelijk groot is. Nooit zijn er volgens deze schrijvers meer goddeloosheid en goddeloze praktijken in de wereld, worden recht en gerechtigheid meer met de voeten getreden, waarop Gods rechtvaardige oordelen te wachten zijn, dan wanneer het oprechte, levende geloof schaars is; wat naar hun beschrijving altijd gepaard gaat met zorgeloosheid, brooddronkenheid, het bedrijven van en uitspatten in openbare zonden, en het zoeken van en opgaan in allerlei zondig, werelds vermaak. Zij wezen daarbij op Christus' uitspraak aangaande de toekomst van de Zon des mensen, weUce in Matth. 24 : 38 en 39 beschreven staat, namelijk deze: Want gelijk zij waren in de dagen vóór de zondvloed, etende en drinkende, trou­ wende en ten huwehjk uitgevende, tot de dag toe, op welke Noach in de ark ging; en bekenden het niet, totdat de zondvloed kwam en hen allen wegnam; alzo zal ook zijn de toekomst van de Zoon des mensen".

In de geschriften van auteurs uit de oude christelijke kerk en ook die van latere eeuwen is er melding gemaakt, dat, wanneer de christenen in de oudheid voorspelden, dat er zware oordelen Gods op de grove zonden, welke in hun tijd bedreven werden, naar Gods rechtvaardigheid en heiligheid te wachten stonden, en deze niet aanstonds of in een korte tijd in de één of andere zichtbare vorm werden waargenomen, zij dan vanwege de door hen aangekondigde oordelen bespot en uitgelachen werden door de heidenen, gelijk dat uit de bewaard gebleven geschriften van de heidense schrijver Lucian blijkt.

Ook in onze dagen, waarin de verzaking en miskenning van God en Zijn geboden zo groot zijn, zijn de oordelen Gods waar te nemen; welke zijn waar te nemen niet aUeen in de vreselijke verharding des harten, maar ook in de zogenaamde kou­ de oorlog en in de hoog geklommen spanningen onder de volkeren. En dat deze oordelen nog niet zwaarder zijn, is te danken aan Gods grote lankmoedig, heid en verdraagzaamheid, doch zij zullen, als de maat der zondeii vol is, zict stellig in zwaardere, meer zichtbare vorm openbaren.

De stand van zaken blijft op het grote wereldterrein toch ook ten aanzien van de vrede en de verstandhouding onder de volken hoogst zorgelijk. Men kan zich daar wel allerlei illusies over maken maar de werkelijkheid geeft daar allerminst reden voor, zoals uit een gesprek, dat de Russische minister-president Chroestsjef te Moskou met een groep Duitse socialistische journalisten gevoerd heeft, wel duidelijk blijkt.

Chroestsjef heeft in dat gesprek verklaard, dat de Russische regering een apart vredesverdrag met de Oostduitse regering zal sluiten, als de regeringen der westelijke mogendheden niet bereid blijken te zijn tot het sluiten van een vredesverdrag met de beide Duitse staten. De Russische regering zal er dan van uitgaan, dat de regeringen der westelijke mogendheden alle kwesties, die in een vredesverdrag plegen te worden geregeld, reeds eenzijdig met de Westduitse regering hebben geregeld. Door een apart vredesverdrag tussen Rusland en Oost-Duitsland zouden de funkties en rechten van de westelijke mogendheden in West-Berlijn naar de mening van Chroestsjef komen te vervallen, ook het recht om er troepen te legeren.

Tijdens het bezoek van de Engelse minister-president Macmülan aan Moskou is, aldus Chroestsjef, over de mogelijkheid van een kompromis gesproken op de grondslag van het Russische voorstel om West-Berhjn de status van een vrije stad te geven. De Russische regering wil rekening houden met het prestige van haar vroegere bondgenoten, en is daarom bereid voor een overgangsperiode symbolisch troepenkontingenten van alle vier de mogendheden, dus ook van de Sovjet-Unie, in West-Berlijn toe te laten. De Russische regering zou er akkoord mee gaan, dat de nieuwe status van Berlijn door de Organisatie van de Verenigde Naties wordt gewaarborgd. De Oostduitse regering zal zich verplichten zich niet te mengen in de aangelegenheden van een vrije stad West-Berlijn.

Chroestsjef verklaarde verder, dat de Russische regering ook dan een spoedige bijeenroeping van een konferentie van de regeringshoofden vereist en 2dnvol zou achten, als de aanstaande konferentie van de ministers van buitenlandse zaken geen noemenswaardige resultaten zou opleveren. Misschien zullen de ministers iets bereiken, maar zij zullen toch waarschijnlijk niet alle moeilijke vraagstukken kunnen oplossen.

Op de vraag of de Russische regering, hangende de vermoedelijk langdurige konferenties, geen maatregelen ter zake van Berlijn zou nemen, gaf Chroestsjef ten antwoord, dat hij zich aan zijn in dit opzicht gegeven woord hield en dat ei voorshands niets tegen Berlijn zou worden ondernomen. In dit verband wees Chroestsjef er echter op, dat het de Russische regering om meer te doen is dan om Berlijn, namelijk om een vredesverdrag aangaande Duitsland, zoals zij dat voorgesteld heeft. De kwestie Berlijn zou volgens Chroestsjef maar een detailkwestie zijn. Komt er geen vredesverdrag met de beide Duitse staten tot stand, dan zal de Russische regering alleen een vredesverdrag met de Oostduitse regering sluiten en daarbij komt dan de kwestie Berlijn automatisch aan de orde.

Een verbinden van het sluiten van een vredesverdrag aan het vraagstuk van de Europese veiligheid wees Chroestsjef met alle beshstheid van de hand. Rusland is te machtig om zich de wet voor te laten schrijven, voegde hij er aan toe. pe Europese veiligheid, z» sprak vervokens Chroestsjef, is een moeilijke aant^elegenheid; de totstandkoming daarvan zal een langdurig proces zijn; maar het belangrijkste probleem is het sluiten van een vredesverdrag. De Russische regering is voor beperking van bewapenning, evenals voor het terugtrekken van (Je buitenlandse troepen uit West-en Oost-Duitsland. Het zou wenselijk, ja goed zijn, als alle buitenlandse troepen naar hun eigen land terugkeerden. De Russische regering zou in dit geval haar troepen uit Oost-Duitsland, Polen en Hongarije terugtrekken. Als men gelooft, dat na het vertrek van de Russische troe pen de politieke en sociale orde in Oost-IJuitsland zou veranderen, waarom stel; men dan niet de proef op de som?

Chroestsjef bracht in het gesprek met de groep Duitse socialistische journalisten ook nog de tegenwoordige stand van zaken in de wereld ter sprake. Gelet op de huidige machtsverhoudingen in de wereld en de stand van de bewapening^ kunnen de grote vraagstukken alleen langs vreedzame weg worden geregeld. Slechts dwazen kurmen een-andere weg wensen. Weliswaar, zo vervolgde Chroestsjef, nnenen sommige generaals in het westen, dat zij over de grootste formaties bommenwerpers beschikksn, maar volgens hem zijn deze reeds verouderd, dewijl zij niet hoger dan twaalf tot zeventien kilometer kunnen vliegen en daardoor binnen het bereik van de Russische luchtdoelartillerie zijn, om van de raketten maar niet eens te spreken.

Uit de verklaringen van Chroestsjef in het onderhoud met de Duitse socialistisohe jorunalisten bhjkt wel heel overtuigend, dat de Russische regering in haai in November van het vorige jaar ingenomen standpunt hoegenaamd niets veranderd is. Er hebben in de laatste tijd geruchten de ronde gedaan, welke door velen als waarheid werden aangenomen, dat de Russische regering het sluiten van een apart vredesverdrag met die van Oost-Duitsland had opgegeven. Deze geruchten waren uit Polen afkomstig. Van daaruit werd beweerd, dat in de konferentie van Rjissische gedelegeerden en die van de vazalstaten overeengekomen was, dat de Russische regering van het sluiten van een apart vredesverdrag met die van Oost-Duitsland had afgezien. Het is zeer wel mogelijk, dat de Poolse regering dit zeer gaarne zou hebben gezien, maar niet deze, doch de Russische deelt de lakens uit. Zij bepaalt wat haar welgevallig is en daarin blijken de regeringen der vazalstaten, als het bepaald niet naar de zin van de Russische regering is, niets te kunnen veranderen.

Het afzonderlijk vredesverdrag met de Oostduitse regering is door Chroestsjef nu weer geheel op de voorgrond geplaatst als doel van het Russische optreden. Het is voor de Russische regering het middel om de westelijke troepen üit West-Berlijn de aftocht te doen blazen. Wel heeft Chroestsjef op zijn Oostduitse reis nog maar kort geleden het recht van de westelijke mogendheden erkend om troepen in West-Berhjn te legeren, maar deze rechten zullen volgens hem met het sluiten van een afzonderlijk vredesverdrag automatisch vervallen. Wel heeft Chroestsjef verklaard, dat de Russische regering rekening wil houden met het prestige van haar vroegere bondgenoten en dat zij daarom bereid is voor een overgangsperiode symbolisch troepenkontingenten van alle vier de mogendheden, die van de Sovjet-Unie inkluis, welke tot dusver geen troepsn in West-Berlijn gelegerd heeft, in West-Berlijo toe te laten. Dit is niet anders dan een doekje voor het bloeden, een omhulsel om de pil, welke de westelijke mogendheden te slikken krijgen, te vergulden; maar de bedoeling, welke de Russische regering met haar plan beoogt, is geen andere dan de westelijke troepen uit West-Berlijn te verjagen, gelijk zij de terugtrekking van alle buitenlandse troepen uit Duitsland wü.

Premier Chroestsjef heeft later nog een ander onderhoud met een journalist uit India gehad, waarin hij hetgeen hij tegenover de Duitse socialistische journalisten verklaard had, in een andere vorm vrijwel herhaald heeft, waarin hij tevens de betrekkingen van de Sovjet-Unie met Egypte betrok. Hij zeide daarin, dat zijn regering zich niet kon verenigen met de opvattingen van president Nasser over diverse vraagstukken, die deze de laatste tijd ter sprake heeft gebracht, en meer in het bijzonder met zijn aanvallen op de kommunisten van het midden-oosten.

In dit laatste onderhoud merkt Chroestsjef op, dat het Duitse vraagstuk beslissend was voor oorlog en vrede.

De nieuwe Amerikaanse minister van buitenlandse zaken, Herter, heeft zich dezer dagen voor het eerst via radio en televisie tot het Amerikaanse volk ge­ richt. Hij gaf de verzekering, dat de gedragslijn van de Amerikaanse pohtiek inzake het buitenland nog altijd dezelfde was, en legde er vervolgens de nadruk op, dat de ministers van buitenlandse zaken van de westelijke mogendheden met een verenigd standpunt naar Geneve gaan. De kern van de westelijke politiek aldus drukte minister Herter zich uit, is, kort en goed, een in vrijheid verenigd Duitsland, een veiligheidsstelsel, dat N'erbonden is met regelingen voor toezicht op de bewapening en, daarbij een vrij en vredig .Berlijn, terwijl een blijvend verdeeld Duitsland door ons niet aanvaard kan worden.

De Amerikaanse Engelse en Franse regeringsn zullen niet afwijken van hun beginselen, maar zijn bereid over de toepassing daarvan te onderhandelen, mits konsessies worden beantwoord met gelijkwaardige tegenkonsessies. Wij geloven in de gegarandeerde vrijheid voor Berlijn, zonder vermindering van bebestaande rechten of plichten, tot Berlijn weer de plaats zal innemen, welke deze stad toekomt.

Minister Herter gaf toe, dat hij geen grote verwachtingen van de komende onderhandelingen in Geneve had. Vrees en toegeven zouden het oorlogsgevaar niet verminderen. Als de Sovjetleiders de diepte en ernst van de plechtige gelofte van de westelijke mogendheden jegens Berlijn beseften, zouden zij er van afzien de regeringen der westelijke mogendheden op de proef te stellen, zo geloofde de minister. Wellicht zouden de Russische autoriteiten inzien, dat het niet ver- «tandig is, - weer esns een krisis, zoals die van Berlijn, uit te lokken.

Met dat al is het een zeer zorgelijk geval, waarvan Chroestsjef verklaard heeft, dat het een kwestie is van oorlog of vrede, en van de zijde der westelijke mogendheden verklaard is, dat zij de oorlog verkiezen boven een toegeven aan de eisen der Russische regering. Het toont ons, dat het thans allerminst een tijd is — wat het nimmer is — voor zorgeloosheid, alsook dat men, waar alles van de mens, met miskenning van de Heere, verwacht wordt, zich niet te verwonderen heeft als daarop algemeen zichtbare oordelen zullen volgen.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen