Buitenlands OVERZICHT

Als dit nummer van „De Banier" verschenen is, ligt de herdenking van de uitstorting des Heiligen Geestes op het Pinksterfeest alweder achter ons.

Daarop is herdacht mogen worden welk een machtig wonder de Heilige Geest vermag te werken. Niet alleen de discipelen, om maar iets van dit Pinksterfeest te vermelden, waren er allen eendrachtelijk volhardende in het bidden en smeken, met de vrouwen en Maria, de moeder van Jezus, en met Zijn broeders, bijesn, maar daar waren ook mensen uit drie verschillende werelddelen, uit Europa, Azië en Afrika, anders menigmaal jegens elkander vijandig gezind, in hoge eendracht tezamen.

Dit leert ons, dat de Heilige Geest bij machte is om alle staketsels, waardoor de mensen van elkander gescheiden zijn, weg te nemen en ook alle vijandschap onder hen zo te verbreken, dat hun harten in grote eendracht en liefde samensmelten.

Het is de Geest des Heeren, Die wat voor de mens onmogelijk is, mogelijk kan maken, waarbij dan alle eigenbelang en - liefde ten onder gebracht zijn en er een vs'aarlijk oprechte broederliefde aanwezig is.

Het maakt al de ellende van onze tijd uit, dat er zo bitter weinig behoefte aan die Geest onder de mensen aanwezig is en er zo weinigen onder hen om die Geest verlegen zijn. Ware dit wel het geval, er zouden geen hooggaande verschillen, hevige twisten en bittere vijandschap zijn.

Doch het is er inderdaad helaas gans anders gesteld. De mens zoekt zichzelf, eigen eer en belang. Vandaar ook zo vele heilloze twisten, jammerlijk gekrakeel en diepgaande, meermalen onopgeloste geschillen.

Wij kunnen dit thans in het klein en ook in het groot waarnemen.

Het is ook weer waar te nemen in de bijeenkomst van de ministers van buitenlandse zaken te 'Geneve, die op 11 mei j.l. een aanvang zou nemen.

Deze bijeenkomst, zoals was vastgesteld, zou op 11 mei direkt geopend worden, maar dit kon niet geschieden vanwege de geschillen, die vóór de aanvang rezen. De Russische gedelegeerden stonden er op, dat ook gedelegeerden van Oost-Duitsland, Tsjecho-Slowakije en Polen tot de bijeenkomst toegelaten zouden worden, onder het motief, dat deze landen het zwaarst in de laatste wereldoorlog geleden hadden.

'De gedelegeerden der westelijke mogendheden gingen met het Russische voorstel niet akkoord, verklarende, dat wanneer 'de landen, weUce het zwaarst onder die oorlog geleden hadden, gedelegeerden om die redenen ter 'bijwoning naar de bijeenkomst der ministers konden afvaardigen, ook andere landen, onder andere Nederland, dan ook s'tellig er recht op hadden om in de bijeenkomst vertegenwoordigd te zijn. Dit konden de Russen kwalijk tegenspreken. Nochtans trokken zij hun voorstel niet in. Deze kwestie bleef deels onbeshst, maar nochtans is zij niet geheel van de baan. De Oostduitse regering stelt nog alles in het werk om gedelegeerden met gelijke rechten als de anderen in de bijeenkomst der ministers vertegenwoordigd te krijgen. Als vanzelfsprekend doet zij dit niet op eigen houtje, maar wordt ze daarin door de Russische regering gesteund, die er weer blijk van geeft, dat zij et op uit is om haar machtssfeer uit te breiden en verder in West-Europa op te dringen.

En ook al is de kwestie nog niet geheel opgelost, toch hebben de kommunisten een sukses weten te behalen. Toen de konferentie van de ministers van buitenlandse zaken eindelijk geopend werd, zat er immers voor het eerst ©en Oostduitse minister in de zaal. Daar was een compromis gesloten en de Russisch© minister Gromiko had niet bereikt, dat de Oostduitse minister Bols gelijkgerechtigd werd. Bols mocht niet aan de hoofdtafel zitten en hem was niet toegestaan ongevraagd het woord te nemen. Maar de twee tafels, welke voor de Oost-en de Westduitse delegaties zijn neergezet, staan slechts ©en paar centimeter van het o-vormige centrale meubelstuk af en niet achter doch tussen de stoelen van de gedelegeerden van de vier grote mogendheden.

En hoewel de voorzitter steeds zal moeten vragen of niemand er bezwaar tegen heeft als hij het woord verleent aan een Oost-of een Westduitser, is er afgesproken, dat er van een vetorecht normaliter geen gebruik gemaakt zal worden. De Oostduitsers zijn nog geen deelnemers, maar ook geen adviseurs meer. De Russische minister Gromiko heeft weten te bewerken, dat zij gepromoveerd zijn tot deelnemers met adviserende stem. Bedenkt men dat de regeringen der westelijke mogendheden tot dusver standvastig hebben geweigerd ook maar notitie te nemen van het bestaan van het kommunistisohe Oostduitse rijk, dan zal niet ontkend kunnen worden, dat de kommunisten een sukses hebben weten te behalen.

Woensdag 13 mei is het op de konferentie van de ministers van buitenlandse zaken dan toch eindelijk zover gekomen, dat de openingsredevoeringen gehouden konden worden, welke een dag tevoren niet konden gehouden worden, omdat de Russische minister Gromiko er op stond, eerst de kwestie van de onmiddellijke toelating van afgevaardigden van Polen en Tsjecho-Slowakije tot de konferentie te bespreken. 'De voorzittershamer was echter in handen van de Amerikaanse minister Herter, die van het begin af aan op het houden van de openingsredevoeringen aanstuurde. Weliswaar hield Gromiko nog eerst een uiteenzetting van bijna drie kwartier over de even tevoren genoemde toelatingskwestie, maar toen Herter daarna vroeg of nog iemand het woord hierover wilde voeren, maar niemand het woord hierover verlangde, liet Gromiko deze kwestie voor het ogenblik verder rusten en stemde hij er mee in, dat eerst de beginselverklaringen werden afgelegd. Na afloop van de vergadering gaf Gromiko dan ook toe, dat de kwesti» van de toelating van Polen en Tsjecho-Slowakije uitgesteld was tot in de nabije toekomst, hoewel hij niet wilde zeggeji wanneer deze kwestie weer ter tafel zou worden gebracht.

Opmerkelijk was, dat Gromiko in een zeer gematigde rede zeide, dat het Duits© vraagstuk uit drie afzonderlijke delen bestaat, en wel de kwestie Berlijn, het vredesverdrag met de beide Duitse rijken en tenslotte een deel, dat niet meer binnen de kompetentie van de vier grote mogendheden valt en derhalve niet op deze konferentie behandeld kan worden, namelijk de hereniging van Oosten West-Duitsland.

Dit laatste is volgens de Russische regering een zuiver Duitse aangelegenheid. De regeringen der westelijke mogendheden gaan hiermede echter niet akkoord. Voorts probeerde Gromiko in zijn rede de geschillen tussen de westelijke mogendheden tegen elkander uit te spelen.

Ook van de zijde der westelijke mogendheden werd een verklaring ingediend, en wel een vredesplan. Met deze door de kommunisten veelvuldig misbruikte term werd het pakket van voorstellen ingediend, dat de ministers Herter, Lloyd, Couve de Morville en Brentano enkele weken geleden, na het samengesteld te hebben, in Parijs zorgvuldig hebben dichtgeknoopt. De inhoud is nu bekend gemaakt en door een Russische woordvoerder meteen van de hand gewezen, waar hij het met de woorden „een onoverzichtelijke warboel" bestempelde. Het plan bestaat uit vier fases.

De eerste fase houdt in, dat er vrije verkiezingen in geheel Berlijn onder toezicht van de vier grote mogendheden of van de Organisatie der Verenigde Naties gehouden zullen worden. De regeringen der vier grote mogendheden zullen de vrijheid van de herenigde stad en de toegang naar die stad hebben te garanderen totdat 'het gehele land zal zijn herenigd. Gemeenschappelijke verklaring over de vreedzame regeling van geschillen en de belofte zich te onthouden van steun aan-een agressor en van gebruik van geweld, voor zover dit niet in overeenstemming is met het handvest van de Organisatie der Verenigde Naties.

De tweede fase bevat het navolgende. Vorming van een gemengde 'Duitse kommissie, bestaande uit 25 Westduitse en 10 Oostduitse leden, benoemd door de regeringen. Haar beslissingen moeten genomen worden met een meerderheid van driekwart, zodat de Oostduitsers niet kunnen worden overstemd. De kommissie zal voorstellen doen ten aanzien van technische kontakten tussen de twee delen van Duitsland, en de vrije beweging van personen, goederen en publikaties. Voorts zal zij waken voor de mensenrechten en in het bijzonder moet de kommissie een kieswet voor vrije verkiezingen in het gehele land opstellen. Deze zal worden onderworpen aan een volksstemming in Oost-en West-Duitsland. Komt de kommissie binnen het jaar niet tot overeenstemming op dit punt, dan zullen de Westduitse en de Oostduits© leden een kieswet samenstellen. Beide zullen dan in geheel 'Duitsland aan een volksstemming onderworpen worden.

Tegelijkertijd uitwisseling van inlichtingen over de troepensterkte in een nog te bepalen Europese zone, beperking van de mankracht van de strijdkrachten der vier grote mogendheden, bijvoorbeeld tot twee en een half miljoen voor de Verenigde Staten van Amerika en Rusland. Opslag van atoomwapens enz. in internationale gekontroleerde depots, inspektie ter voorkoming van een strategische overval, z» mogelijk door elkaar overlappende radarsystemen; afzien van de produktie van chemische, biologische en kernwapens door Oost-Duitsland en andere Oosteuropese naties, zoals ook de Westduitse bondsrepubliek in 1954 plechtig de produktie van zulke wapens heeft afgezworen.

De derde fase heeft in:

Yfije verkiezingen in geheel Duitsland binnen twee en een half jaar, en wel onder kontrole van 'Duitsers uit beide delen van het land, benevens van vertegenwoordigers van de vier grote mogendheden of van de Organisatie der Verenigde Naties. De zo gevormde assemble moet een liberale, demokraiische en federatieve konstitutie opstellen, op grond waarvan dan een regering voor geheel Duitsland zal worden gevormd, welke verantwoordelijk is voor onderhandelingen over een vredesverdrag. Tot zulk een verdrag is gesloten, zullen de vier grote mogendheden hun rechten nopens Berlijn, de hereniging en de stationering van hun troepen behouden.

Als de regering van geheel Duitsland tot stand is gekomen, wordt een Europese inspektiezone in het leven geroepen, waarin maxima zullen gelden voor alle aanwezige troepen. Vreemde troepen moeten voorts worden teruggetrokken als het land, waar zij zijn gestationeerd, zulks verlangt. De algemene mankrachtlimiet wordt verlaagd, bijvoorbeeld voor de Verenigde Staten van Amerika en de Sovjet-Unie eerst tot 2, 1 miljoen en later tot 1, 7 miljoen.

Als het Verenigde Duitsland toetreedt tot het Noord-Atlantische pakt of het pakt van Warschau, zullen de vier grote mogendheden een akkoord sluiten over wederzijdse hulp in geval van agressie, en zullen er speciale maatregelen genomen worden ten aanzien van de troepen en militaire installaties in de Duitse gebieden langs de grens tussen Duitsland en de naties, behorende tot een andere verdedigingsorganisatie. Als het herenigde Duitsland zich bij het Noord-Atlantische pakt aansluit, zullen voorts troepen van zijn bondgenoten niet in het huidige Oost-Duitsland worden gelegerd; omge­ keerd zullen de troepen van het pakt van Warschau niet in het tegenwoordige West-Duitsland worden gestationeerd als geheel Duitsland tot dat pakt toetreedt.

De vierde fase houdt in:

Een vredesverdrag met Duitsland.

In zijn toelichting erkende de Amerikaanse minister Herter, dat het verschil in sociale ontwikkeling tussen Oost-en West-Duitsland een belangrijk probleem is. Maar hij stond er op, dat het Duitse volk ook over zijn sociale status moet beslissen.

De Amerikaanse president Eisenhower heeft dezer dagen op zijn perskonferentie verklaard, dat het Amerikaanse volk en zijn regering in Geneve gaarne onderhandelingen willen, die resultaten kunnen opleveren. Zijn regering wü vermijden, dat in Geneve kwesties ter tafel komen, welke alleen propagandistische waarde hebben. Het optreden van de Russen op de konferentie deed echter vrezen, dat zij de onderhandelingen voor de propaganda willen uitbuiten.

Voorts zeide president Eisenhower nog, dat de tot nu toe verschenen berichten over een topkonferentie zuiver spekulatief zijn. Hij zei, dat een besluit over deze zaak op de ministerkonferentie in Geneve genomen moet worden. Hiermede korrigeerde de president in feite zijn uitspraken op de perskonferentie van een week geleden, toen hij over een topkonferentie als over een uitgemaakte zaak sprak. Deze uitlatingen stonden toen in scherpe tegenstelling met verklaringen van minister Herter bij zijn vertrek naar Geneve, want deze legde er bij zijn vertrek juist de nadruk op, dat het houden van een topkonferentie pas in Geneve zou worden uitgemaakt.

De Franse minister van buitenlandse zaken heeft het bij de Russische en Oostduitse autoriteiten verkorven, waar hij zich in zijn rede scherp tegen de Russische regering uitliet en ook zeide, dat men wel met twee Duitse rijken onderhandelde, maar in werkelijkheid maar één Duitse regering erkende.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen