Buitenlands OVERZICHT

Zo is dan toch te langen leste de konferentie te Geneve beëindigd. Zij heeft weken tijds geduurd. De delegaties hebben zich niet kunnen beklagen, dat zij niet goed behuisd zijn geweest. Mooi gelegen en prachtig gemeubileerde viUa's hebben zij bewoond. Aan 'n weivoorziene dis heeft het hun ook al niet ontbroken. Kostbare spijzen en dranken hebben zij kunnen nuttigen. Vele woorden hebben zij met elkander gewisseld. Niet alleen hebben zij dit gedaan in openbare vergaderingen, maar ook in hun viUa's bij zogenaamde zakenlunches en diners.

Soms werd er door hen op heftige wijze gedebatteerd, soms ook op een alleszins vriendelijke wijze, niet vrij zelfs van vleiende woorden. Doch met dat al - om een klassiek gezegde te bezigen - heeft deze berg een muis gebaard. Wat daarop neer komt, dat het langdurig verblijf der delegaties in Geneve geen enkel resultaat heeft opgeleverd.

De Russische minister Gromyko heeft dit nog willen verbloemen. Hij had althans de schijn willen redden. Als het aan hem gelegen had, dan zou het kommuniqué, dat uitgegeven werd na beëindiging van de konferentie, nog ettelijke zogenaamde resultaten vermeld hebben, maar het is uiteindehjk er zo naar toe gegaan, dat erkend is door de delegaties, dat er geen enkel sukses bereikt is.

Dat is dan ook inderdaad de volledige waarheid. De delegaties zijn uit Geneve vertrokken, en niet zoals enkele weken terug om na enige tijd er terug te keren, maar althans voorlopig voorgoed, want daar is geen tijd bepaald voor een volgende bijeenkomst.

Zo zijn de delegaties dan uit Geneve vertrokken, zonder dat zij uit de impasse gekomen zijn, waarin zij al heel spoedig nadat de konferentie geopend was, geraakt zijn, en zijn zij geen stap nader gekomen tot het doel, waarom zij belegd was, namelijk om de spanning onder de volkeren te verminderen. Deze bestaat er nog en komt nu eens hier en dan weer daar zichtbaar aan de dag. Kort geleden nog uit de beslist vijandige woorden, welke president Nasser van de Verenigde Arabische Repubhek betreffende de staat Israël sprak, en nu ook weer in Laos, waarin pro-kommunistische opstandelingen gewapenderhand tegen de regering optreden. Daarin moet de opperbevelhebber van de strijdkrachten der regering de situatie slechts in zoverre beheersen, dat de regeringstroepen de steden bij machte zijn te beschermen en dat de gevechten met de opstandelingen zich voornamelijk afspelen in de wüdemis.

De toestand in Laos is inmiddels van die aard, dat onderscheidene westelijke regeringen zich ernstig bezorgd maken over hetgeen daar thans plaats vindt. In de Amerikaanse diplomatieke kringen wordt er op gewezen, dat Laos, zonder hd te zijn van het Zuid-Oost-Aziatische Pakt, toch in feite onder de bescherming van deze organisatie staat, voor zover het er om gaat de kommunistische opmars in Zuid-Oost-Azië te keren. Minister Mac Eloy heeft verklaard, dat Laos met dit doel Amerikaanse hulp heeft verkregen. De minister van defensie van Siam heeft gezegd, dat hij troepen gereed houdt om eventueel aan de regering van Laos steun te bieden binnen het kader van het Zuid-Oost-Azië pakt.

In Engelse diplomatieke kringen is men van oordeel, dat het wenselijk zou zijn een kommissie van waarnemers, uitgaande van de Organisatie der Veranigde Naties, naar Laos te zenden, terwijl in Franse diplomatieke kringen er op gewezen wordt, dat Frankrijk in Laos nog steeds een militaire basis heeft en dat er zich nog 1500 Fransen, voomamehjk als militaire adviseurs, in de laatste tijd door een Amerikaanse missie versterkt, bevinden. De hoop is er nu bij velen op gericht, dat de Rusissche minister-president Chroestsjef bereid en in staat zal zijn de kommunisten in China en Noord-Vietnam er van te weerhouden verdere steun te verlenen aan de rebellen in de twee noordelijke provincies van Laos.

Intussen slaat de pers van Noord-Vietnam een beslist dreigende toon aan. De leider van dit land, Ho Tsji Mink, vertoefde in Rusland toen de gevechten, die reeds in juni zijn begonnen, op 't hoogst waren. Kort na zijn terugkeer is hij naar China vertrokken, waar hij zich stellig naar Peking heeft begeven om met de kommunistische regering de toestand in Laos te bespreken.

Behalve dat er in Laos een wezenhjke oorlog wordt gevoerd, woedt er ook nog een koude, in zoverre dat de kommunistische bladen de Amerikanen er de schuld van geven, dat het in Laos zo ver gekomen is, dat er een opstand uitgebroken is. De Amerikanen hebben volgens deze bladen bevorderd, dat er een man in Laos aan het bewind kwam, die in februari van dit jaar verklaarde, dat de overeenkomst van Geneve van 1954 haar geldigheid had verloren. Volgens genoemde overeenkomst moest de regering van Laos in haar midden leden van de oppositie opnemen, als ook de opstandelingen in het leger.

Heel de toestand in Laos wijst er ontegenzeggelijk op, dat de spanningen bij lange na niet uit de wereld zijn, of zelfs verminderd zijn.

In zoverre als de konferentie te Geneve tot doel had de spanningen weg te nemen en de vrede op aarde te brengen, is zij volkomen mislukt. Officieel is zij nu voor onbepaalde tijd uitgesteld. In werkelijkheid echter kan men met vrij grote zekerheid aannemen, dat een konferentie van die aard voorgoed heeft afgedaan.

Het zal nu op een andere wijze geprobeerd worden om de spanningen weg te nemen en een blijvende vrede te stichten. Om dit te bereiken, heeft president Eisenhower de Russische minister-president Chroestsjef voor een persoordijk bezoek aan hem in Amerika uitgenodigd; een uitnodiging, welke door deze aanvaard is. Daarmede heeft Chroestsjef verkregen wat hij begeerd had. President Eisenhower toch, die herhaaldelijk verklaard heeft, dat hij een topkonferentie van de regeringsleiders niet verlangde indien de Geneefse konferentie geen resultaat bereikt had, heeft Chroestsjef nog meer gegeven dan hij zo dikwijls gevraagd had, namelijk een konferentie met president Eisenhower, waarvan hij verklaard heeft, dat hij deze van groter waarde achtte dan een topkonferentie met regeringsleiders.

Afgaande op de persberichten, moet deze konferentie voorbereid zijn door de vicepresident Nixon bij zijn bezoek aan Rusland. Dit is betrekkelijk in aUe stüte geschied, zodat het zeer velen zeer verrast heeft toen bekend gemaakt werd, dat president Eisenhower Chroestsjef voor een bezoek had uitgenodigd.

Overigens is Nixons bezoek nog wel eens met minder vriendehjke woorden van Chroestsjef gepaard gegaan, die herhaaldelijk zijn groot misnoegen er over tegenover Nixon uitgesproken heeft, dat er in Amerika een bidstond was uitgeschreven voor de volken, die als slaven behandeld werden, wat hem echter niet belet heeft met Nixon op de vriendschap van Rusland met Amerika te drinken en te khnken. Hierbij is het opmerkelijk geweest, dat Nixon met bhjken van sympathie in Siberië ontvangen is en dat hij bij zijn bezoek aan Warschau op buitengewone wijze is toegejuicht en onder bloemen bedolven.

Wat het bezoek van Chroestsjef aan Eisenhower betreft, daarover heeft de Russische minister-president zich al bijzonder enthousiast uitgelaten. Hij zegt in zijn boodschap, dat de Sovjet-Unie veel waarde hecht aan Eisenhowers verklaring, dat het volk van de Verenigde Staten van Amerika en zijn regering met alle regeringen viriendschapj> eHjke betrekkingen vwllen aanknopen. Hij legt er de nadruk op, dat het Russische volk en zijn regering niets liever wiUen dan een grondige wijziging van de internationale betrekkingen op korte termijn. De koude oorlog en het wederzijdse wantrouwen dienen zo spoedig mogelijk te veranderen in een blijvende vrede tussen de landen en de volkeren, die pohtieke, ekonomische, kulturele en andere vriendschappelijke banden moeten aanknopen eii tot ontwikkeling brengen. In de boodschap wordt ook de nadruk gelegd op de speciale betekenis, weDce de verbetering van de betrekkingen tussen Amerika en Rusland zal hebben voor de versterking van de vrede en het wegnemen van de vrees voor een nieuwe oorlog.

Ook heeft de Russische president Worosjilof eveneens een boodschap aan president Eisenhower gezonden. Daarin verklaart hij, dat het bezoeken over en weer van Russische en Amerikaanse staatsheden zal bijdragen tot een beter wederzijds begrip en een blijvende VTede op aarde tengevolge zal hebben. In West-Duitsland is men minder tevreden over de ontmoeting van Eisenhower met Chroestsjef. Hoewel de Westduitse regering officieel haar ingenomenheid daarmede heeft uitgesproken, blijkt het nu reeds, dat zeer vele Westduitsers deze ontmoeting met een zekere vrees tegemoet zien. Aanvankehjk had men de stelling geponeerd, dat de Geneefse konferentie voor de Russen geen sukses is geweest, omdat in Berhjn de toestand voorlopig ongewijzigd blijft, maar thans wordt er naar voren gebracht, dat Chroestsjef heeft weten te verkrijgen wat hij begeerd heeft, namehjk een topkonferentie. Hij heeft, zo wordt er opgemerkt, niet alleen weten te bereiken, dat Chroestsjef een bezoek aan Eisenhower brengt, maar ook nog, dat Eisenhower een tegenbezoek aan hem in Rusland brengt.

Ook in Frankrijk betoont men zich allesbehalve ingenomen met deze bezoeken. In een Frans blad staat te lezen: „Er is in Geneve geen voortgang gemaakt, en toch vervult zich nu Chroestsjefs droom, die hem nog dierbaarder was dan een topkonferentie. Tussen een krisis in Berlijn en in Laos in wordt hij nu door de leiders van de Verenigde Staten vaa Amerika ontvangen, die hem drie jaar geleden verantwoordelijk noemden voor de onderdrukking in Boedapest. De uitwisseling van bezoeken geeft een vals gevoel van veihgheid en schept de illusie, dat de groten problemen kunnen oplossen".

Men legt er in de Franse bladen de nadruk op, dat Eisenhower in geen geval in naam van Frankrijk zal kunnen spreken.

Aan het einde van deze maand zal Eisenhower naar Europa komen en apart de Franse en de Engelse regering bezoeken. Waar hij de Westduitse bondskanselier Dr. Adenauer zal ontmoeten, schijnt nog niet bepaald te zijn. Er zal, zo wordt in de Franse bladen geschreven, geen westelijke topkonferentie plaats vinden.

Ook schijnt het zo te verlopen, dat de Sovjet-premier geen apart bezoek aan de kommunistische regering te Peking zal brengen, wat af te ledden valt uit wat de radio Peking rondgezonden heeft, namelijlk dat de Chinese kommunistische regering buiten het overleg staat tussen de twee regeringsleiders. Wel moet vast staan, dat Chroestsjef op 1 oktober van plan is naar Peking te gaan, wanneer aldaar en in China het tienjarig bestaan van het kommunistische regime herdacht en gevierd zal worden.

Wij zullen het in dit overzicht hierbij laten, dewijl er nog zoveel onzekers is en nog zo veel te regelen valt. Alleen willen wij nog opmerken, dat wie in Gods Woord vertrouwen stelt, er geen vertrouwen in kan stellen, dat de ontmoetmgen tussen Eisenhower en Chroestsjef de vrede op aarde zullen brengen.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen