Buitenlands OVERZICHT

Sedert de mens in Edens hof van God afviel, is 'de vrede van de aarde geweken en 'de onrust er op gdkomen. De rust is nog wel te bekomen, indien izij gezocht wordt in de weg, waarin de kerkvader Augaist: nus haar 'heeft mogen zoeken 'en vinden, namelijk in God, gehjk hij getuigt: , , Mijn ziel kan alleen ni'sten indien zij, 'O 'God, in U rust". Doch deze rust wordt niet gezocht, 'zelfs niet begeerd te zoeken, en dit niet door enig mens van oa'ture, hoe alleszins 'godsdienstig 'hij oVe-'rigens ook mqge zijn en in welk vroom gewaad hij zich ook moge steken en voordoen. En in geen andere weg is toch 'de rust te bekomen, hoe zeer men er ook naar moge staan en welke p'ogingen en middelen men daartoe ook moge aanwenden.

En 'daar worden wat pogingen en middelen toe aangewend om een rustig en geini'st leven te leiden naar de begeerte des harten. Onrust kan het leven van een mens zo vergallen. Met onrust bezet •te zij'n, maakt een mens zo gejaagd en stelt zijn zenuwenleven op een zware proef. Daarom is onrust 'Op zichzelf geen begeerlij'ke zaak, al is ©r een heilige onrust, welke men een ieder zonder enig onderscheid 'kan toewensen, 'daar zij uitdrijft tot God.

Doch bij al de lonrust, waarmede de wereld thans vervuld is, is 'dit maar een zeldzame parel, welke aangetro'ffen wordt. De onrast, welke bij zo velen wordt aangetroffen, is van een gans andere aard; zij 'gaat over tijdelijke en vergankelijke 'dingen. En 'dit zowel in het klein als in het groot. Hoevele duizenden mensen zijn er thans met onrust vervuld, omdat zij in hun maatschappelijk bestaan zich bedreigd gevoelen en ook al omdat zij met gevaar voor hmx leven bedreigd worden! Wat zijn er ook al vele duizenn den, 'die uit 'hun geboortelaai'd gevlucht zijn omdat zij zich daarin ten aanzien van hun leven bedreigd gevoelden. Het vluchtelingeiwraagstuk is een groot vraagstuk op zichzelf, dat niet zo 'gemakkelijk is op te lossen.

Niet minder is het een - vraagstu'k, dat duizenden 'bezet houdt, hoe zij bij een aanval in hun land hun have en bezit en 'bovenal het leven van hun 'gezin en zichzelf kunnen redden.

Onder 'deze amstandigheden verkeren er thans duizenden en nog eens duizenden in Zuid-Oost-Azië. Volgens de laatste 'berichten izijn ko'mmunistische Chinese troepen n'u O'ok in drie gebieden van Luda'kh en Kasjmir binnenigedrongen en moeten zij bovendien nog een Indiase enfclave in Tibet bezet 'hebben.

De Chinezen geibraiken twee steden in Tibet als bases voor hun aanvallen. In N'oord-Kasjmir hebben zij een vliegveld aangelegd, terwijl zij een heel wegennet naar de grens hebben aangelegd.

De minister-president van India, Nehroe, deelde dezer 'dagen in het lagerhuis van India mede, dat de minister van defensie Menon nu definitief de Indiase delegatie naar de Algemene Vergadering van de Organisatie 'der Verenigde Naties zal leiden. Door verschillende parlementsleden werd kritiek op dit besluit uitgeoefend in velband met de toestand aan de Chinees-Indiase grens, en oo'k al 'Omdat men Menon verdenkt van pro^kommunistisohe gezindheid. Dit 'hec'ffe zelfs de opperbe-'Velhebber van het Indiase leger, ontevreden als hij was 'Over het optreden van Menon, die naar zij'n gevoelen geen afdoende maatregelen tegen ide Chinese •kommunistisohe benden nam, 'aanleiding gegeven om af te treden. Deze heeft tenslotte zijn ontslagaan-vrag© O'P verzoek van en 'door bemiddeling van premier Nehroe teruggenomen. Premier Nehroe verklaarde in 'het Indiase lagerhuis betreffende het vertrek van de minister Menon, 'dat zich op 'het ogenbük aan de grens geen situatie heeft voorgeda'an, die het vertrek van 'de minister van de­ fensie naar New York zou beletten. De 'grensverdediging was in goede handen en passende maatregelen waren genomen, aldus Nehroe.

In de 'hoofdstad van India, Nieuw Defcj cirkuleerde het gerucht, dat Indiase troepen wellicht binnenkort ziullen pogen een 'in het noordoostelijke 'grensgebied door de Chinezen bezette buitenpost te heroveren. De Indiase militairen zouden •de opdracht krijgen de post te bezetten zonder gebruik van wapens. Wel zouden zij uit zelfverdediging van hun wapens gebruik mogen maken.

Van officiële Indiase zijde is inmid-delj 'gereageerd op de aan de sekretaris-generaal van de Organisatie der Verenigde Naties, Hammarskjoeld, toegeschreven verklaiin'g, dat deze Organisatie bereid is 'te pogen een, oplossing te vinden voor het Chinees-Indiase geschil. Van Indiase zijde werd echter verklaard, dat de Indiase regering dit geschil niet ter behandeling aan deze Organisatie zal voorleggen, en wel omdat de Chinese volksrepubhek niet in dte Organisatie der Verenigde Naties is vertegenwoordigd. Zij meent, dat deze Organisatie daarom niets zal kunn'en doen.

De Dalai Lama daarentegen 'heeft aangekondigd, dat hij de kwestie Tibet - wel in de Organisatie der Verenigde Naties zal brengen. Dit 'heeft in 'diplomatieke Engelse kringen enerzijds sympatic verwekt, anderzijds heeft men daarin verklaard ernstige m'oeilijkheden te voorzien, indien de Dalai Lama dit plan ten uitvoer breuigt. Volgens 'de Engelse regeringskringen zal het alleen zin hebben de kwestie Tibet in de Organisatie der Verenigde Naties 'ter sprake te brengen, indien, dit 'gedaan wordt door ©en groep Aziatische landen. De hooding van de minister-president van India, Nehroe, die reeds verklaard heeft dat hij geen heil ziet in de stap van de Dalai Lama, belooft voor hem niet veel goeds. In Engelse regeringskringen 'heeft men er op gewezen, dat de Engelse regerinig de Chinese schendingen van 'de 'grens van India uiteraard veroordeelt. Maar, aldus het een woordvoerder der 'Engelse regering zich 'uit, 'dat is een zaak, weUce Groot-Brittaenië niet direkt aangaat, daaraan toevoegende, dat de regering van India zonder twijfel 'de stappen zal nemen, 'WeHce zij ge'past voor de situatie acht.

De regering van Laos daarentegen heeft zich genoodzaakt gezien 'haar toevlucht tot 'de Organisatie der Verenigde Naties te nemen en hee'ft deze Organisatie om het zenden van tr'Oepen gevraagd. Zij heeft zelfs gevraagd om met spoed troepen te zenden, zo werd door de ambassade van Laos in Londen gemeld.

'Er waren ui' Lenden geen berichten over het tijdstip en de wijze waarop de Organisatie der Verenigde Naties werd benaderd. De verklaring van de Laotisohe ambasade te Londen luidt als volgt: Tegenover de 'karakteristieke agressie van de demokratiS'che repu'bliek Vietnam, welker troepen M'oeong Het en Hivug Kho aanvallen met gebruikmaking van artillerie op 'haar gebied, heeft 'de konin'klijke regering van Laos de Organisatie der Verenigde Naties verzocht met spoed strijdkrachten, te zenden. Dit houdt in, dat 'troepten van Vietna'm op steden in Laos schieten.

Het Laotische leger heeft inmiddels in allerijl maatregelen genomen om het garnizoen van de stad Sam Neua te verster-'ken, waartegen een 'aanval is ingezet. Acht bataljons bereiden zich voor naar 'deze stad te gaan, terwijl ook de burgerij van deze stad door de militairen bewapend wordt.

iDe komm'uni'Stische Chinese regering heeft echter verklaard, dat zij 'geen e& n--valllen inzet op grondgebied, dat niet tot China 'behoort, maar dat zij elke aanval op haar grondgebied met wapengeweld 2al beantwoorden. Zij heeft ook de regejing van India beschuldigd van enige agressie.

Uit dit alles 'blijkt wel, d'at het in Zuid-Oost-Azië verre van rustig is en dat al-(jaar duizenden in een staat van hevige onrust verfcea-en, tei-wijl het niog de vraag is of er uiteindelijk geen grote oorlog aldaar zal uitbreken.

Inmiddels is president Eisenhower, na in Eiio^land en Frankrijk een bezoek te hebben afgelegd, naar Schotland vertrok-Icen en vandaar naar Ameiika tenrgge-Iceerd. Hij vertoefde in Schotland op Calzean Castle, een kasteeltje, waar hij alle Amerikaanse regeringszaken kon behandelen. Dit kasteel was met een niet aftapibare telefoonhjn rechtstreeks met Washington verbonden.

De president heeft generaal De Gaulle twee dankbetuigingen gezonden; één iiadiografisch vanuit het vhegtuig, dat hem van Parijs naar Schotland bradht, en één per brief vlak voor : zijn vertrdc uit Parijs, Zowel in het telegram als in de ibrief sprak president Eisenhower zijn grote en hartelijke dank uit voor de gastvrijheid en de waiTne ontvangst, welke hem te beurt gevallen zijn bij zijn tweedaagse bezoek aan Frankrijk.

Aanvankelijk luidde het, dat president Eisenhower en generaal De Gaulle tot een akkoord waren gekomen. In diplomatieke ki-ingen kon men echter al spoedig een vrij duidelijke ondert-oon van twijfel waarnemen over de waarde van het akkoord, in het bijzonder over dat betreffende Algerije. Wij zullen daarover dan ook niet nader in dit overzidht handelen, maar de tijd dienen af te wachten, dat daarover meer bijzonderheden en ook betrouwbare, zijn bdcend geworden.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen