Brief uit Zeeland

CD.

Op 'de wegen staan mijlpalen, zodat gezien kan worden hoever men is gevorderd en hoeveel afstand men no'g van zijn 'doel is verwijderd.

Ook op het levenspad' van een mens staan mijlpalen. Zo heeft uw briefschrijver er ook één bereikt, want hij heeft boven de brief 400 moeten plaatsen. Het is haast niet te geloven, dat er nu ai zoveel zijn geschreven, d'us is er wat onzekerhei'd, maar nog onzekerder is het hoeveel er nog geschreven kunnen worden.

Wat is een mens toch diep, stijl afhankelij'k. Hij kan zonder Gods wil zich niet roeren noch bewegen. Het leven is maar een 'handbreed gesteld. Daarop ziende is er geen zekerheid. En dat zijn nog maar een deel zaken, die het persoonlijke aangaan. Er is nog zoveel m'eer. Er kunnen omstandigheden zijn, dat niet geschreven kan of mag worden. De lust kan ontbreken en de stof kan ontbreken. Het is niet altijd gemakkelijk om een onderwerp te kiezen, vooral aJs gelet moet •worden op een Zeeuws onderwerp. Is er dan in Zieeland' geen veranderinig? Zijn er dan geen — wat men tegenwoordig alzo gaarne aanduidt — problemen? Och, er is beiweging in Zeeland'. Er is nog leven in Zeeland, en dat brengt verandering, dait stelt vragen.

En toch is het niet steeds 'gemddcehjk een onderwerp te kiezen. Er moet mede worden gerekend, dat „De Banier" een Staatkundig Gereformeerd Weekblad is en dat het onderwerp dus met het .bestuur van ons gewest in verband moet staan.

De zomer is weer voorbij, ook al is het weer nog 'bijzonder zacht voor het jaargetijde, en die zomer zal velen biij\en hougen. Immers, de •droogte is 'bijzonder. Er zijn plaatsen waar het gewas met veel zal opbrengen. Gezien is, dat gewassen geheel niet tot ontwikkeling kwa. men en zonder dat er iets geoogst kon wordten, de ploeg in het land' gezet is. Dat zesgt toch wel wat. En wat is de opbrengst van wat nog geoogst kan worden? Ja, de wintertaarwe is goed, best zelfs. Maar hoeveel is er, dat van zeer matig tot zeer gering is? Het vee heeft ook weinig te eten. Melkkoeien moeten worden bijgevoederd met duur krachtvoer en de melkgiFt mindert en het dier gaat in vlees achteruit. Veel •wintervoer is reeds gebruikt. Het is dus niet mooi in het vooruitzicht. Moet nu gevraagd worden O'm steun aan de regering?

Het is niet zo gemakkelijk daarop een antwoord te geven. Immers, er is een streven om vrij te blijven en als steun wordt gevraagd, dan is de vrijheid er niet meer. Anderzijds heeft de regering in voorliggende jaren prijzen bepaald, zodat de opbrengst minder was dan wanneer die prijsstelling er niet geweest was. Zeeland eist krachtens de ligging, veel van de grondeigenaars voor 'het onderhoud van zeeweringen. De las'ten op de grond' zijn zeer hoog.

In andere delen van ons land kan de grondgebruiker genieten van de waterhuishouding, doordat zoet water kan wo'iden ingelaten, maar in Zeeland is er alleen te beta'len voor het buiten houden van het zeewater en voor de afvoer van water als het zoveel regent, dat de watei-stand te hoog wordt.

Uw briefschrijver aoht hier een taak voor de overheid' aanwezig, namelijk om meer gehjikheid in lasten te brenigen. Moet dat dan maar door het samenvoegen van polders en waterschappen? Dan komt er ook wel meer gelij'kheid in de streek, maar nog niet landelijk. Nu de prijzen l'andehjk bepaald worden, diende er ook landelijk geHjkheid te zijn in de mogelijkheden. En dat scheelt nu wel veel. Door de LandeBj'ke regelingen 'kan niet steeds gebruik worden gemaa'kt van het zijzondere wat Zeeland' heeft. Maar dan wordt het 'toch wel bar, dat Zeeland dan maar zelf moet lijden wat door bijzondere omstandigheden tot minder opbrengst va'U de grond leidt. E'r ligt een 'taak voor de overheid om de omstandigheden zo gimstig mogelijk te m-aken. Dan kan er vrijheid wordfen gelaten aan •de personen, maar dan mag ook verwacht wO'rden, dat de personen zelf dragen wat minder aangenaam is. Steeds meer centralisaitie zien wij, maar

Steeds meer centralisaitie zien wij, maar dat eist ook steeds meer een gehj'kmaken van 'de 'bestaansmogelij'khedten. Zeeland wil Zeeland blijven, maar wil dan ook vrij zijn. Heit wil echter niet de stoten opvangen, en als er wat uit te halen is, dat afsitaan voor 'het geheel. Dan 'dient het geheel ook 'de stoten te nemem. En 'daar vreest de Zeeuw wel voor. Uit alles blijkt, dat Zeeland 'dreigt achteraan te komen.

Uw Zeeuwse Briefschrijver

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen