Digibron cookies

Voor optimale prestaties van de website gebruiken wij cookies. Overeenstemmig met de EU GDPR kunt u kiezen welke cookies u wilt toestaan.

Noodzakelijke en wettelijk toegestane cookies

Noodzakelijke en wettelijk toegestane cookies zijn verplicht om de basisfunctionaliteit van Digibron te kunnen gebruiken.

Optionele cookies

Onderstaande cookies zijn optioneel, maar verbeteren uw ervaring van Digibron.

Bekijk het origineel

Buitenlands OVERZICHT

Bekijk het origineel

+ Meer informatie

Buitenlands OVERZICHT

10 minuten leestijd Arcering uitzetten

Het is nog immer de topkonferentie van de regeringspersonen van de westelijke en de oostelijke mogendheden, en wat daarmede in veriband staat, welke in de binnenlandse en buitenlandse bladen aan de orde van de dag 'gesteld wordt. Men heeft ook al in sommige landen het eo voorgesteld, alsof Chroestsjef minder gesteld zou zijn dan tevoren op het 'houden van deze konferentie. Dit blijkt echter niet 'het geval te zijn. In Hongarije, waar hij op bezoek was, sprak hij de berichten in de buitenlandse pers, als zou de Russische regering het denkbeeld van een spoedig te houden bijeenkomst van regeringsleiders 'hebben laten varen, beslist tegen. De Sovjetregering — zo verklaarde hij — is bereid een dergelijke bijeenkomst op elk tijdstip en op iedere plaats, welke voor alle deelnemers aanvaardbaar is, bij te wonsn. 'Hij sprak daarbij de hoop uit, dat de komende topkonferentie en nieuwe stap vooruit zal zijn, nadat zijn bezoek aan de Verenigde Staten van Amerika een vermindering in de spanning tussen de volkeren had Ingeluid. De wens van de Franse president De Gaulle om vóór het houden van de topkonferentie een gesprek met hem te heibben, achtte hij niet onredelijk. Wellicht, zo voegde hij er aan toe, zou dit tot een beter begrip op de topkonferentie leiden. Hij 'herhaalde hierbij tevens, dat de Russische regering bereid was om met de regeringen van de westelijke mogendheden en die van Oost-Duitsland een verdrag te sluiten. Als het sluiten van een verdrag met de Westduitse regering niet zou gelukken, zou de Russische regering alleen een verdrag met die van 'Oost-Duitsland sluiten. Handhaving van de bezetting van West-Berlijn op de huidige voet achtte hij een voortzetting van de politiek van machtsposities. Als de Russische regering in haar streven naar vermindering van do spanningen onder de volken vrede wenste, dan was dat niet een teken van zwakte. Zij was edhter bereid onmiddellijk alle voorraden raketten en kernwapens te vernietigen, zodra het program voor algemene ontwapening was aanvaard. Rusland — zo heeft Chroestsjef bij een andere gelegenheid verklaard — vreest een oorlog niet uit gevoel van zwakte, omdat het sterker en beter ten oorlog toegerust is dan de westelijke mogendheden.

Uit de voortdurende campagne, welke uit het oosten in de laatste weken tegen West-Berlijn wordt gevoerd, kan worden afgeleid, dat, met Rusland voorop en ook in de Russische vazalstaten, er naar gestreefd wordt om de politieke en ekonomische veilDindingen van West-Berlijn met West-Duitsland te verbreken. Tegen elk 'bezoek van Westduitse officiële zijde aan West-Berlijn wordt hevig te velde getrokken. De aanwezig^heid van afdelingen en van centrale diensten van de Westduitse republiek wordt illegaal genoemd. Deze (bureaus hebben in West-Berhjn niets te zoeken en niet te bestaan, is een opvatting, weDce in het oosten van 'Europa in de laatste tijd herhaaldelijk geuit en verdedigd wordt. Kort geleden heeft Chroestsjef nog verklaard: Wij heibben de rechten van de Westduitse repuibliek op West-Berlijn nooit erkend en zullen deze nooit erkennen

Het jongste standpunt van de Russische regering blijkt te zijn, dat men de rechten van Amerika, Engeland en Frankrijk in B-érlijn te zijn, erkent als te zijn voortgevloeid uit de onvoorwaardelijke overgave van Duitsland in 1945. Het is volgens de Russische regering er nu niet om te doen om een land van rechten en plichten te beroven, maar een regeling te zoeken door onderhandelingen, waarbij rekening gehouden wordt zowel met de belangen van alle partijen, als met de werkelijke toestand, zoals die zich in de afloop van de oorlog 'heeft ontwikkeld. Dat West-Berlijn bij esn nieuwe regeling geen deel van de Westduitse republiek kan en mag zijn, is voor de 'Russische regering een uitgemaakte zaak, waarvan zij niet af wil wijken en ook niet afgeweken wil hebben.

De Russisdhe regering wil bij voorkeur de Berlijnse kwestie oplossen in het kader van een vredesverdrag met de beide 'Duitse staten, 'zowel met West-als met Oost-iDuitsland, naar zij beweert om rust te"ibrengen in dit deel van Europa. Maar zij houdt hierbij de stok achter de deur, met de verklaring, dat als er geen vredesverdrag , met de beide Duitse staten wordt gesloten, zij een vredesverdrag met Oost-Duitsland zal sluiten, waardoor de Oostduitse regering het recht zou verkrijgen op de kontrole op het hele verkeer tussen Berlijn en West-Duitsland.

Het is thans vrijwel op de dag af een jaar geleden, dat de Russische regering in de vorm van een ultimatum het voorstel kenbaar maakte, om van West-Berlijn een - vrijstad te maken onder garantie van Amerika, Rusland, Engeland en Frankrijk, en eventueel van de Organisatie der Verenigde Naties. Zij gaf de westelijke mogendheden een half jaar tijd om hun bezettingstroepen uit West-Berlijn terug te trekken. De regeringen van de westelij'ke mogendheden 'hebben dit voorstel niet aanvaard, maar zich zelfs er sterk tegen verklaard. De Russische regering bond in en verklaarde, dat zij haar voorstel niet als een ultimatum 'bedoeld had en tot nadere onderhandelingen over de kwestie Berlijn bereid was.

Sedert die tijd nu zijn de onderhandelingen begonnen en nog gaande. Uit de laatste verklaringen van de Amerikaanse, Engelse en Westduitse regeringen blijkt nu wel, dat er getracht wordt een regeling te vinden, welke voor die regeringen aanvaardbaar is. De jongste uitlating van de Amerikaanse minister van buitenlandse zaken, Herter, dat een nieuw akkoord over Berlijn niet slechter, maar zelfs beter zou kunnen zijn dan het bestaande, heeft begrijpelijk in de kringen van de Westduitse regering onrust verwekt.

De Westduitse 'bondskanselier Dr. Adenauer is na zijn onderhoud met de Engelse minister-president Macmillan er van overtuigd, dat op de topkonferentie met Chroestsjef een bespreking van da B'erlijnse kwestie niet kan worden voorkomen, maar hij is er op uit om de huidige bezetting door de troepen van de westelijke mogendheden te handhaven. Of dit hem gelukken zal, dient afgewacht te worden. In de westelijke regeringskringen wordt het standpunt op het ogenbKk ingenomen, dat een bezettingsstat'Uut na veertien jaar moeilijk ongewijzigd kan gdhandhaafd worden. Daar het in veler oog uitgesloten lij'kt, dat de westelijke mogendheden hun troepen geheel uit Berlijn zullen terugtrekken, zou dus een nieuwe regeling getroffen moeten worden, welke ook de Russische regering bevredigt en waaronder de westelijke mogendheden een bepaald aantal troepen in Berlijn zouden kunnen legeren.

De oplossing van de Berlijnse kwestie is derhalve bijna even moeilijk als een jaar geleden. Het Russische ultimatum is opgeheven, de rechten van de westelijke mogendheden om troepen in Berlijn ta legeren zijn nu wel enigermate door de Russisdhe regering erkend, maar zij hoopt toch haar zin door onderhandelingen te verkrijgen.

Of zij daarin zal slagen, staat te bezien, doch zij zal er wel alles op aanleggen om het zover te krijgen.

Dat 'Dr. Adenauer over de toekomst van West-Berlijn en West-Duitsland bezorgd is, laat zich onder de 'huidige omstandigheden zeer wel verstaan. Hij is na zijn reis naar Engeland ook naar Frankrijk gereisd om een onderhoud met de Franse president De Gaulle en de eerste minister .Debré te hebben. Dit onderhoud heeft ook plaats gevonden. Daarna is hij weder uit Parijs naar Bonn vertrokken. Bij zijn vertrek verklaarde hij twee goede en - vruchtbare dagen van hard werken met president De Gaulle en de eerste minister Debré gehad te hebben. Minister Debré zou in zijn onderhoud met Dr. Adenauer verklaard hebben, dat er ernstig rekening mee moet worden gehouden, dat de Amerikaanse regering haar troepen uit 'Europa zou terugtrekken. Dr. Adenauer moet op deze verklaring geantwoord hebben, dat de Europese leden van het Noord-Atlantische pakt vooral geen en'kele stap moeten nemen, welke de Amerikaanse regering tot het terugtrekken van haar troepen zou noodzaken.

Volgens de verklaring van Dr. Adenauer is hij uit Parijs teruggekeerd met overeenstemming op belangrijke punten. Het zijn punten, waarover de Westduitse en de Franse staatsheden het allang eens waren. Om er maar één van de vele, waarover er 'bij hen geen verschil bestaat, te noemen, zij zijn het er over eens, dat de Russische macht groot is en dat zij als esn kommimistisc'he staat een gevaar oplevert voor de ivrijheid van de volken van Europa, en dat daarom de defensie van de westelijke Europese landen ook sterk moet zijn. Doch er bestaan niet minder diepgaande gesdhillen tussen de Franse en de Westduitse regeringen. Dr. Adenauer wil de hereniging van Duitsland, maar daar is de Franse regering weinig, of beter gezegd fa het geheel niet op gesteld. Dat blijkt ook daaruit, dat president De Gaulle openlijk verklaard heeft, dat hij de Oder-Neisse-grens goedkeurt en gehandhaafd wil zien, wat Dr. Adenauer allerminst wil. Hij en zijn regering willen geen afstand doen van het oude Duitse grondgebied en willen de grenskwestie in het oosten van Duitsland beslist openhouden voor esn vredeskonferentie. En zo zijn er wel meer diepgaande verschillen tussen de Westduitse en de Franse regeringen, zodat het sterk te betwijfelen valt of de Westduitse regering wel door de Franse terzijde zal worden gestaan inzake de kwestie Berlijn, welke de Westduitse regering zeer ter harte gaat en waarmede de vrijheid en het bestaan van West-Duitsland zo nauw veflbonden zijn en waarover op de aanstaande topkonferentie, indien 'zij eventueel zal plaats vinden, wij wel zeker gesproken zal wordsn. Er bestaat dan ook alle reden voor bezorgdheid voor de Westduitse regering. En het is dan ook voor geheel West-Europa, naar de mens gesproken, wenselijk, dat president Eisenhower wat hij in zijn toespraak voor radio en televisie vlak vóór zijn vertrek voor zijn wereldreis tot het Amerikaanse volk zeide, namelijk: vrede en vriendschap is niet genoeg, het behoort vrede en vriendschap in vrijheid te zijn, ook op een eventuele topkonferentie goed in gedachtenis houdt en overeenkomstig die leuze handelt. Zijn leuze hield een duidelijke wenk aan de kommunistisohe wereld in. „Onze leus is „vrede en vriendschap", doch deze is niet volledig zonder de toevoeging: in vrijheid". Hij voegde daaraan toe: „Ik zal, overal waar ik kom, de mensen proberen te overtuigen van de welgemeendheid der Verenigde Staten bij hun streven om de spanningen tussen de volkeren te verminderen, welke het mensdom verdeeld houden. Ik hoop op mijn reis voor vrede en goede wil een beter begrip voor Amerika te wekken en meer van onze vrienden te leren".

Hij vervolgde: „Men heeft de Verenigde Staten van Amerika wel eens beschreven als een slechts materialistische doeleinden nastrevende natie, die meer naar rijkdom en het bezit van machines streeft dan naar het hooghouden van idealen, en die oorlog boven vrede stelt. Deze beschrijving is onjuist Ik hoop deze waarheid duidelijk te maken: Niet overal op deze aarde is Amerika er op uit eigen doeleinden te bevorderen".

President Eisenhower heeft in deze de steun zowel van zijn eigen partij als die van de demokratische. Het is in deze zo jammer, dat het streven geheel buiten de Heere omgaat.

Frankrijk is door een zeer ernstige ramp getroffen. De ergste, welke in 25 jaar er plaats gevonden heeft. Er is in de rivier Reyran een 70 meter hoge stuwdam doorgebroken en door het wild stromertde water geheel verdwenen, zodat er van de weggeslagen stuwdam geen spoor meer is te bekennen. Het aantal dodsn bij de ramp is tot dusver 270, terwijl er oog vrees bestaat, dat het getal omgekomenen nog met 200 vermeerderd zal worden; het aantal gewonden bedraagt 70. De bange verwachting is intussen, 3at het aantal doden en gewenden nog eal toenemen, aangezien behalve de havenstad Fréjus aan de Franse Rivièra, welke er thans uitziet alsof zij zwaar gebombardeerd werd, nog vele dorpen rijn, die eveneens overstroomd zijn en geïsoleerd zijn geraato, zodat daaruit op het ogenblik nog geen berichten zijn binnengekomen.

Dit artikel werd u aangeboden door: Staatkundig Gereformeerde Partij

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Bekijk de hele uitgave van donderdag 10 december 1959

De Banier | 8 Pagina's

Buitenlands OVERZICHT

Bekijk de hele uitgave van donderdag 10 december 1959

De Banier | 8 Pagina's