REPLIEKREDE

zonder rcadere toelichtinig volgen.

Het antwoord, dait de miniisters 'gegeven hebben, heeft mij er allerminst van kunnen overtuigen, dat er ten aanzien van het echtpaar Meulenbelt juist gehandeld is. En ik houd mij er van overtuigd, dait velen — al zijn die zeker naat fiier in deze Kamer te vinden — er evenmin door overtuigd zullen zijn. Het is toch een feit, dat niet te weerspreken is, dat er ook onder de artsen velen zijn, die zich ten zeerste over de inbewaringsteUinig van het echtpaar Meulenbelt geërgerd hebben. Ik wijs bijvoorbeeld op het orgaan „De Vrije Artsenhribune" van 1 juni 1959, waarin aan deze zaak ©en artikel is gewijd door de heer L. Driessen, arts te Amsterdam. Hij ^beschrijft daarin, wat zich op 23 februari 1955 heeft voorgedaan, waarbij nog heel andere dingen aan het licht komen, ditiigen, waarvan 'm het verslag der vaste kommissies niet wordt gerept en die ook door de minister niet werden vermeld.

In dit artikel wordt, om maar op één enikel punt te wijzen, opgemerkt, dat het ech'tpaar onder de diagnose „folie è deux" fcnankzimnig werd verklaard, door een tiental agenten werd overweldigd, 'gewelddadig met een injekitie werd verdoofd en vervolgens naar een kranjkzianigeninriohtinig vervoerd, alwaar zij afzonderlijk in isoleercellen werden opgesloten, die van te voren besproken bleken te zijn. In het vervolg wordt in datzelfde artikel ©en opmerking gemaakt, welke boekdelen spreekt, omidat daarin door deze schrijver reeds in juni aangegeven werd, wat zich mogelijk had voorgedaan en zich ook inderdaad heeft voorgedaan. De betreffende passage luidt:

„Verweren zij zich tegen de vrijheidsberoving, dan kunnen zij ook voor leken apert krankzinnig schijnen; en gedragen zij zich uitermate rustig, dan kan de krankzirmigverklarinig volgen onder de idiagnose „dissimulatie", d.w.z. zij doen maar, alsof zij niet kraolaiirmig zijn".

Uit het verslag van de vaste kommissie blijkt inderdaad, 'dat het alzo is igegaan, want daarin wordt vermeld, dat met hen niet te praten viel, dat zij tot overleg niet bereid waren, aangezien alle ziekteinzicht ontbrak.

Ik wil voorts nog een arts noemen, die zich over deze tragische gebeurtenis heeft uitgesproken, namelijk Dr, Mr. Havermans, ite Scheveningen, die behalve medicus ook jurist is. Deze heeft zich al evenzeer ten zeerste verbaasd over de inibewaringstelling, gehjk blijkt uit een door bem geschreven artikel, waarin hij ironisch opmerkt:

„Ik begin te twdjfelen, of ooit door onpartijdig onderzoek zal worden uitgemaakt, of het artseneohtpa'air gelijktijdig door een zo voor de samenleving gevaarHjke psychose is overvallen (waardoor een inbewaringstelling onvermijdelijk was) om 6 weken later weer gelijktijdig gezond te zija".

Nu heeft de minister ons wiel iets medegedeeld van wat er met dokter Meulen­ belt do zijn werkkring is voorgevallen, dat er een komfiikt ontstond met dokter Arendsen Hein, maar over hetgeen dokter Meulenbelt heeft medegedeeld, n.1. dat er in de inrichtinig verschrikkelijke dingen gebeurden, is door de minisiter met geen woord gerept. Kortom, de achtergronden van het gebeurde op 23 februari 1955 zijn volkomen in het duister gebleven. Voorts is dooff de ministers met geen woord ingegaan op wat door mij is gezegd, namehjk dat er helemaal niet gekontrakteerd is door de overheid met de inrichting „Het Groot Graffer, zoals dit had behoren te igeschieden. Dit is echter niet gebeurd. Het was daarentegen die heer Arendsen Hein, de voormalige chef van de heer Meulenbelt, die het kootrakt met deze inrichting sloot, waarbij hij het deed voorkomen, alsof 'hij de behandelende geneesheer van het echtpaar was en ook namens het echtpaar optrad, wat echter in strijd met de waarheid was. Hierover hebben de ministers evenwel niets maai dan ook niets tegen de Kamer gezegd. Dit punt is destijds in een schrijven van het echtpaar Meulenbelt aan de vorige minister van Justi'tie, gedateerd 29 april 1958, uitvoeiiig uiteenigezet. Het opmerkelijke is echter, dat deze brief, waarvan het bewijs bestaat, dat hij ontvangen is, volgens de ons verstrekte inlichtinigen helemaal zoek isl De minister heeft voorts gezegd, dat hij geen medische rapporten kan afgeven aan het echtpaar Meulenbelt, maar ik zou toch de minister willen vragen, hoe er zich medische dossiens in het departementale dossier ikunnen bevinden.

Dr. Hoelen, zenuwarts in Den Haaig, heeft hierover zijn verontwaardiging uitgesproken, aangezien deze gegevens volgens hem niet in rechte gevoideid' kunnen worden en de wet tot het verstrekken van medische gegevens aan het departement van Justitie niet verplicht. Tenslotte wensen wij te verklaren, dat wij ©r bij blijven, dat het verslag der vaste kommissies voor ons totaal onbevredigend is. Aanvaarding er van betekent onzes inzienis — wij zijn het in deze .geheel m'Bt 'de heer van Eijokevorsel eens — het uitspreken van een oordeel over rechtmatigheid of juistheid van het ten aanzien van het echtpaar Meulenbelt gevoerde en door hen - ten sterkste bestreden 'beleid, waaraan wij onze medewerking niet wensen te verlenen.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen