Vonnis kantonrechter en W.A.-verzekering

Beantwoording van vragen van de heer Kodde

Kortgeleden hebben wij in „De Barnier" een drietal vragen vermeld, welke door de heer Ko'dde aan de ministers van Justitie en van Verkeer en Waterstaat waren gesteld in verband met een voorwaardelijk vonnis van de kantonrechter te Middelburg met - betreikking tot de W.A. (Wettelijke Aan'sprakeHjkhedd) verzekering voor een auto. Deze vragen zijn thans 'beantwoord, zodat wij nu ook de antwoorden kunnen pubMceren.

Voordat daartoe wordt overgegaan, zullen we echter eerst de vTagen no'g even herhalen. Deze luidden als voligt:

1. Hebben de m-inisters kennis genomen van het vonnis van de kantonrechter te Middelbm-g, waarbij aan een persoen, die met een auto een aanrijding veroorzaakte, een zwaardere straf werd opgelegd omdat die auto niet W.A. verzekerd was?

2. Heeft de Hoge Raad een arrest gewezen, waarbij een elders uitgesproken vonnis van gelijke strekking in stand is gebleven?

3. Achten de ministers het juist, dat, alvorens ©en wettehjke regeling is getroffen, de rechterlijke macht door middel van het opleggen van straffen tot het sluiten van een W.A.-ver-Eekering dringt?

De antwxxjrden op deze vragen luiden:1. De ondergetekenden hebben kennis gen'Omen van hat in de eerste vraag vermoedelijik bedoelde vonnis van die kantonrechter te Middelburg van 6 jan. 1960, inzake M.H. In dat vonnis staat ecbter niet te lezen, dat een zïwaardere straf werd opigelegd, omidajt de eigenaar van de auto, waarmede de verdachte reed, ni'et tegen wettelijke aanisprakeüjkheid verzekerd w: s. Wel werd bij dat vonnis uitgesproken o.a. de navoligende straf:

„Ontzieggin'g van de bevoegdheid motorrijtuigen te besturen voor de tijd van één jaar (met) bevel, diat deze bijkomenidie straf niet zal worden ten uitvoer 'gelegd, tenzij de kantonrechter later an'dere mocht biea'eJen op grond, dat de veroordeelde zi'ch vóór het eindie van de proeftijd van twee jaar aan een Etnafb'aar feit heeft schuldig gemaakt, dan wel gedurende die proeftijd aioh op andere wijze heeft misdragen of gedurende die proeftijd de hierna te nselden 'bijzondere voorwaarde niet heeft nageleefd.

Bijzondere voorwaarde: dat verdaohtie zich 'binnen één maand, na'dat dit vonnis in kracht van gewijsde zal zijn g.egaao ten genoegen van het openbaar ministerie verzekert tegen wettelijke aansprakelijkheid”.

Een soortgelijk vonnis werd igewezen •docT een kantoinrechter-plaajtsver\'ang6r •te Middelburg op 16 december 1959, waarin de bijzondere voorwaard'e ictwiat •anders werd geformuleerd. Tegen dit •vxDnnis is edht^ hoger beroep nog aanhanigig.

2. Het dn de vraag kennelijk bedoelde arrest van de Ho; ge Raad 'van 10 nov. 1959 inzake G.v.A. betrof een soortgelijke zaak. Het gin'g hier-om een besltuurder van een motoirij'tudg, die %vi6igens godsdienstige redenen zich niet •tegen zijn wefctehj'ke aansprakehjkheid had verzekerd en 'die financieel niet in staat was de schaide, weDce hij in het verkeer aan een au'der had toegebracht, te A'ergoeden. (In het Midd'slburgse •vonnis blij'kt ndet van de aanwezigheid van deze twee omstandigheden). 'De rechtbank te Dordrecht had de verdaohte gestraft o.a. met ootzegginig v^an de rijbevoegdheid ged-urende zekere tijd. Deze straf werd voorwaardelijk opgeiegd, o.a. onder voorwaarde, „•dat de •veroordeelde zich binnen drie weken na het ingaan van de proeftijd zal verzekeren en verzekerd zal blijven gedurende de gehele proeftijd tegen \\"etltelijk)9 aansprakelijk'heid met betrekking tot het besituTen en doen of laten besturen •van m'Otorrijtuigen op de voor het openbaar rij-en ander verkeer openstaanide •wegen". De Hoge Raad oordeelde, dat deze •voorwaarde niet in strijd kwam met het voorscshrift van aiükel 14c, derde üd, van 'het Wetboek van Straifredilt, aan, gezien dezie •voorwaarde „aldus zal moéten - worden verstaan, dat zij ndet wordt overtreden indien de veroordeelde zich ndet verzekert, •mits hij maar gedurende de proieftijd zich onthoudt van het besturen en doen of laten besturen van motorrijtuigen op de •voor het •openbaar rij-en ander verkeer openstaande wegen, boedanige onthouding zijn gods'ddenstiige vrijheid ni'at beperkt”.

3. De rechterlijke macht is onafhankelijk. Iin verband daarmede achten de ondergetekenden het onjuist zioh uit te laten oestrenit h'et igestelde in dezie

Uit deze antwoorden van de beide ministers blijkt dus, dat zij, die "wegens een verkeersongeval met de rechter in aanraldn'g komen en niet tegen 'wett©-Idj'ke aansprakelijikhei'd verzekerd zijn, •voor de keus gesteld kunnen - worden, om zich gedurende de pro'eftijd óf te verzekeren óf zich te onthouden van. het beS'turen en laten of doen besturen van mot'Crrij'tuigen op de openbare weg. Dit komt dus in het wezen der zaak' neer op .een ziekere dwang, zij het iniddrekte d'wang en dat, terwijl er nog geen - wet bestaat, waarin de dwang tot verzjekeren tegen wettelijke - aansprateüjkheid is voorgeschreven.

Op cjüt belangrijke pumt - worden - wij echiter - van het antwoord der ministers op de derde - vraag van de heer Kodde niets uijzer. Zij beroepen zich op de onafhankelij'kheid van de rechterHj'ke macht en zwijgen verder in alle talen. Dit ds - wel zeer onbe^Teddgend, waar het hier toch zu'lk ejen gewichtige aangelegenhedd 'betreft met het oog op degenen, •die een motorrijtuig voor hun beroep of bedrijf niet kunnen missen ea die 'bij het overkomen van een omgeval, •wann'eer zij prinoipdële, godsdienstige bezwaren tegen verzekeren hebben, in een •ui'terst moeilijke positie worden gebracht.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen