Buitenlands OVERZICHT

Het vertoont ons de verdorven natuur van de mens, dat hij niet zoekt wat voor hem heilzaam is. Integendeel. Hij is er afkerig van de Enige, Die het waard is Wie het toekomt, dat hij Hem raadpleegt, te raadplegen. Veel en veel meer raadpleegt hij ieder ander, dan alleen Hem, Die hem heü kao bieden. Nooit is hij teleurgesteld door Zijn raad, en nochtans moet hij door onwederstandelijke genade er toe gedrongen worden om bij 'Hem aan te kloppen. Dit zegt ons ho.e aardsgezind de mens van nature is. Hij versmaadt Degene, bij Wie hij een toegenegen oor heeft. Wanneer een begenadigde dit voorbijgaan en voorbijlopen van de Heere ontwaart en het hem op 'zijn hart gedrukt wordt, zal hij met een walg en verfoeiing over zichzelf bewogen worden. Welk esn grote lankmoedigheid betoont de Heere toch, dat Hij dit voorbijgaan en verachten van Hem draagt en verdraagt! Want Hij wordt wat 'voorbijgelopen en door dit voorbijlopen veracht.

Op het ogenlblik is vrijwel heel de wereld in beroering over hetgeen in de Kongo g, eschiedt. Doch hoe bitter weinig wordt daarbij naar de Heere gezocht en omgezien. De machtigen der aarde beleggen de ene bijeenkomst na de andere, maar bij wie van hen bespeurt men het zoeken van Gods aangezicht? Dit maakt bovenal onze tijd zo zorgwekkend. Aan plannen en voorstellen ontbreekt het niet. 'De één schijnt het hierbij nog al beter te weten dan de ander, waarbij het eigenbelang vaak een machtig woord meespreekt.

Het is hierbij thans zo ver gekomen, dat de Visüigheidsraad een door de gedelegeerden van Ceylon en Tunesië ingediende resolutie heeft aangenomen, waarin België gevraagd wordt zijn troepen onmiddellijk uit de Kongolese pro'vincie Katanga terug te trekken. In deze resolutie, welke ook nog stelt dat het binnentrekken in Katanga van de troepen van de Organisatie der Verenigd© Naties noodzakelijk is, wordt beloofd dat de internationale politietroepen zich niet zullen mengen in interne konflikten in de Kongo.

De resolutie werd met 9 stemmen tegen O aangenomen. Frankijk en Italië onthielden zich van stemming. De Russische delegatie trok haar resolutie, welke in felle bewoordingen België veroordeelde en welke drie dagen wilde geven aan de sekretaris-generaal Hammarskjoeld voor een rapport over maatregelen om de Belgische troepen uit Katanga te verwijdteren, in. De sekretaris-generaal is inmiddels naar Leopoldstad vertrokken.

Heel de gang van zaken is \'oor België een uitermate zwaar gelag. Het gevoelt zich in de steek gelaten door zijn bondgenoten. Ook tegen Amerika wordt dit verwijt gericht. Men had dit kimnen verwachten, want het eigenbelang wordt door de grote mogendheden vóór alles in acht genomen. Het kleine België zinkt in 'het niet 'bij de grote Kongo. Door de grote mogendheden wordt wel hoog opgeges'sn over de rechten van kleine \'olken, doch als het eigenbelang er mee gemoeid is, dan lopen zij de kLeine mogendheden gerust onder de voet. Nederland heeft dit onder\'onden ten aanzien van Indonesië, en België ondervindt het thans ook. Men is daarover in België ontstemd in zulk een mate, dat er zelfs stemmen opgaan om uit het Noord-Atlantisch pakt te treden. Tot dit uittreden zal wel niet worden overgegaan. Nochtans sinds er invloed is uitgeoefend om de Belgische troepen uit de Kongo terug te trekken en de bases Kamina en Kitcna te ontruimen, zijn er velen, die de Belgische regering te verstaan hebben gegeven, dat zulks naar hun oordeel 'het beste middel zou zijn om uit de moeilijkheden te geraken. Als België voor het Noord-Atlantisch pakt niets betekent — zo oordeelt men in die kringen — dan zou België zijn bijdrage tot het Noord-Atlantisch pakt rustig 'kunnen verminderen, zonder dat het enige hinder zou veroorzaken. In regeringskringen wordt in elk geval openlijk gesproken over annulering van het aankoopprogram van honderd vliegtuigen van het type F—104. Daarbij werd opgemerkt, dat het overigens onmogelijk is deze zeer snelle vliegtuigen in het luchtruim boven het overbevolkte België te doen manoeuvreren.

Dezs beschouwingen zullen echter België zo goed als niets baten. De grote mogendheden zullen hun plannen ten uitvoer brengen, al verwekt dit in België nog al zo veel ontevredenheid. Het zal het kind van de rekening worden.

Inmiddels heeft ook de Belgische ambassadeur de ambassade in Leopoldstad verlaten. VrijwiUig is dit niet gegaan. Brussel heeft tenslotte het hoofd in de schoot moeten leggen. Zo heeft ook het protest van de Belgische premier tegen de huidige gang van zaken niet de minste verandering hierin gebracht. Men heeft in de Veiligheidsraad zijn protest voor kennisgeving aangenomen en daarmede heeft hij maar genoegen moeten nemen. Evenmin heeft de bij herhaling afgelegde verklaring van de premier van Katanga, Tsjombe, dat hij de komst van de troejien van de Organisatie der Verenigde 'Naties met gebruikmaking van geweld zou keren, enig effekt opgeleverd. Hij heeft een knieval voor de Organisatie der Verenigde Naties gemaakt, die hem, zonder op zijn bezwaren acht te geven, de komst van haar troepen heeft aangekondigd, waarbij macht boven recht gesteld werd. De premier van Ka^ tanga had maar tie aanvaarden wat hem werd voorgeschreven.

De sekretaris-generaal Hammarskjoeld had aan de premier van Katanga getelegrafeerd, dat er geen sprake zou IcunneB zijn van voorwaarden of een overeenkomst, maar wel van een vrije uitwisseling van inzichten, waarop Tsjombe per telegram geantwoord heeft, dat hij Hammarskjoeld en zijn gezelschap op ordelijke wijze en met de grootste hoffelijkheid zou ontvangen.

Met dat al is de rust ia de Kongo nog niet teruggekeerd. De afscheidingsbewe-'ging is nog niet tot stilstand gekomen. Zo heeft de leider van dS in de provincie Kusai wonende Baloeba's op een perskonferentie in New York de onafhankelijkheid van de mijiastreek uitgeroepen. Hij verMaards zelf president te 2ajn van de nieuwe staat, welke hij voorlopig Mijnstaat noemde. Tevens verklaarde hij zich bereid hulp van de Organisatie der Verenigde 'Naties voor de handhaving van de orde be zullen aanvaarden, wanneer de volkerenorganisatie eerst de onafhankelijkheid van de nieuwe staat erkend had.

IDaaren'boven is het dezer dagen in Leopoldstad tot eiTistige relletjes gekomen tussen de Kongolese politie en aanhangers van de Abako-partij, die tegen de regering van Loemoemba demonstreerden. Premier Loemoemba begaf zich des middags per auto naar de plaats der onlusten, om te trachten de gemoederen te kalmeren. Volgens sommige berichten werd hij hierbij licht gewond toen een steen zijn gezicht raakte.

Een dag daarna deed de Kongolese premier voor de radio Leopoldstad een hartstochtelijk beroep op zijn landgenoten om de nationale eenheid te bewaren. Laat ons het twisten staken; wij moeten de destruktieve geest laten varen — zo zeide hij. Op dezelfde dag had premier Loemoemba de vertegenwoordiger van de Organisatie der Verenigde Naties in Leopoldstad, Dr. Bunche, een ibrief overhandigd, waarin hij de voHcerenorganisatie de volledige samenwerking van de Kongolese regering beloofde bij de uitvoering van de laatste resolutie van de Veiligheidsraad. De brief was een antwoord op de boodschap van Hammarskjoeld, waarin deze de Kongolese regering verzocht hem bij de uitvoering van de resolutie te steunen.

De laatste resolutie van de Veihgheidsraad is in de Kongo als een werkelijke geruststelling ontvangen, zo luidde Loemoemba's veiklaring tegenover een groep joumahsten. Namens Kongo zou ik de Organisatie der Verenigde Naties mijn oprechte dankbaarheid willen betuigen. JEen verklaring, welke weinig om het lijf heeft wanneer men weet dat hij slechts enkele dagen tevoren zich in bittere en scherp afkeurende bewoordingen over de Organisatie der Verenigde Naties had uitgelaten. Hier is het spreekwoord; „Om der wille van de smeer likt de kat de kandeleer", wel geheel op zijn plaats. Door de gebeurtenissen in Kongo is de wereldpolitiek wel enigermate op de achtergrond geraakt. Als een soort van verrassing heeft president Eisenhower daarin weer nieuw leven zoeken te blazen. Hij heeft namelijk te kennen gegeven, dat hij bereid is de Russische premier Chroestsjef in Washington te ontvangen, wanneer deze in het najaar naar Amerika komt om zijn land te vertegenwoordigen in het ontwapeniagsdebat van de Algemene Vergadering van de Organisatie der Verenigde Naties. Als enige voorwaarde heeft hij gesteld, dat hij de overtuiging moet helïben, dat zulk een gesprek nuttig kan zijn. Een naededehng als d«ze komt neer op een verkapte invitatie, te meer waar in de bekendmaking van het Russische persbureau over Chroestsjefs voornemen om naar de Algemene Vergadering van de Organisatie der Verenigde Naties te gaan, over de mogelijklieid van een gesprek met president Eisenhower met geen woord gerept is geworden. Deze verkapte uitnodiging heeft velen verrast, omdat de Russische premier herhaaldelijk in het openbaar president Eisenhower beledigd heeft en ook in. een partikuliere brief aan de Engelse minister-president Macmillan, waarin door Chroestsjef geschreven \verd, dat hij een topgesprek pas nuttig achtte met Eisenhowers opvolger.

Aan samensprekingen tussen de autoritei­ten ontbreekt bet overigens in het geheel niet. Eerst is een samenspreking geweest tussen president De Gaulle en bondskanselier Dr. Adenauer, en nu weer één tus­ sen de 'Engelse ministerpresident Maomillan en 'Dr. Adenauer. Over deze samensprekingen is weinig uitgelekt, maar wel is er veel naar geraden en gegist, waarover nu werkelijk samengesproken is. Algemeen wordt aangenomen, dat er samengesproken is om verbetering en versterking te brengen in de bondgenootschappen, wat voorwaar geen overbodige weelde zou 'Zijn, want daarin hapert nog wel het één en ander.

Ook is er nog dezer dagen een rapport betreffende Tibet van de internationale kommissie van juristen te Geneve gepubliceerd, dat waard is dat er de aandacht op gevestigd wordt. Het is een gruwelijk relaas van moorden, martelingen, verkrachtingen, ontvoeringen en gedwongen sterilisatie door de Chinese kommunisten.

Vele Tibetanen moeten thans van het oosten naar het westen vluchten, omdat zij daar beter de strijd tegen de Chinezen zouden kunnen voortzetten en eventueel gemakkeUjk uit het land kunnen vluchten. Naar berekening van de kommissie zijn er tussen 19S5 en 1959 omstreeks 65.000 Tibetanen omgekomen.

De Cubaanse regering gaat door met de onteigening van Amerikaans bezit. Zij heeft besloten de meeste nog niet genationaliseerde Amerikaanse ihezittingen op Cuba, welke naar schatting een waarde van omstreeks 300 miljoen gulden hebben, over te nemen. Het betreft hier de elektrioiteits-en telefoonmaatschappij van Cuba, de bezittingen van de oliemaatschappijen Esso, Texaco en Sinclair en alle 36 Amerikaanse suikerondernemingen.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen