Digibron cookies

Voor optimale prestaties van de website gebruiken wij cookies. Overeenstemmig met de EU GDPR kunt u kiezen welke cookies u wilt toestaan.

Noodzakelijke en wettelijk toegestane cookies

Noodzakelijke en wettelijk toegestane cookies zijn verplicht om de basisfunctionaliteit van Digibron te kunnen gebruiken.

Optionele cookies

Onderstaande cookies zijn optioneel, maar verbeteren uw ervaring van Digibron.

Bekijk het origineel

BUITENLANDS OVERZICHT

Bekijk het origineel

+ Meer informatie

BUITENLANDS OVERZICHT

8 minuten leestijd Arcering uitzetten

Het zijn nog immer dezelfde geschilpunten, dezelfde verdeeldheden, hetzelfde gekrakel en gekijf, die in de Algemene Vergadering van de Organisatie der Verenigde Naties, sinds zij geopend werd, worden aangetroffen. Daarin is niet de minste verbetering ingetreden. De gang van zaken is wel uitermate teleurstellend voor al degenen, die in hoogmoed des harten verklaard hebben, dat de wereld opperbest door menselijk overleg te regeren zou zijn.

Het ongefundeerde van hun beweringen wordt wel op een sprekende wijze door de onloochenbare feiten aangetoond. Men wil er wel niets van weten en men betoont zich er uitermate vijandig tegen, maar toch bieden Gods Woord en wet een richtsnoer, waarop men vast aan kan gaan en waarmede nog nooit iemand ter wereld bedrogen is uitgekomen.

Dit kan nooit genoeg gezegd worden. En ook kan nooit genoeg aangeraden en aanbevolen worden om zijn leven naar Gods getuigenis te richten, ofschoon het helaas droevig genoeg dikwerf boter aan de galg gesmeerd is. Een mens waant het in zijn verblinding en dwaasheid o zo vaak veel beter te weten dan de alleen wijze God.

Dit verschijnsel treedt ook wel aan de dag in de Algemene Vergadering van de Volkerenorganisatie. Daarin wordt het eigenbelang in menselijke redeneringen en beschouwingen braaf gediend. Vooral de Russen zijn daarin niet mis. Zij sloegen onder leiding en aanvoering van Chroestsjef zelfs met de vuist op de tafel toen de sekretaris-generaal Hammarskjoeld het standpunt, dat hij inzake de Kongo had ingenomen, uiteenzette en verdedigde tegenover Chroestsjef, die hem van partijdigheid beschuldigd had. Gans anders was Chroestsjefs gedragswijze toen de Cubaanse minister-president Fidel Castro zijn rede, welke meer dan vier uur duurde, uitsprak. Daarbij applaudiseerde hij verscheidene malen, niet het minst als Castro de Amerikaanse regering fel aanviel.

Er is heel wat tijd zoek gebracht met het uitspreken van redevoeringen, waarbij vooral de redevoering van de Engelse ministerpresident Macmillan sterk de aandacht getrokken heeft.

Deze heeft, zoals hij dat uitdrukte, een poging gedaan om het gunstige onderhandelingsklimaat, dat vóór de mislukte topkonferentie van Parijs tussen de westelijke en de oostelijke mogendheden bestond, te herstellen. Hij verklaarde een optimist van aard te zijn en daarom wanhoopte hij er niet aan. dat deze vergadering een keerpunt kan worden in de huidige verhouding tussen de volkeren.

Doch de manier, waarop Chroestsjef op deze uitspraak reageerde, gaf er allerminst aanleiding toe om dit te verwachten en optimist te zijn. Hij bestond het, voor de eerste maal, wat tot dusver nog nimmer in de Algemene Vergadering, waar overigens al zo vele hatelijke en bitse woorden gesproken zijn, was voorgekomen, een zodanig gebrek aan fatsoen te vertonen, overluid door Macmillans woorden heen te schreeuwen, waarbij hij ook weder herhaaldelijk met de vuist op zijn lessenaar sloeg. Bij dit toneel werd hij zelfs eenmaal door de voorzitter Boland wegens zijn in het Russisch uitgeschreeuwde interrupties hamerend tot de orde geroepen.

Macmillan bleef daarbij onverstoorbaar doorspreken, al keek hij wel enigszins geërgerd. Slechts één keer reageerde hij op de interrupties. Men hoorde hem toen lakoniek opmerken: Ik zou wel eens een vertaling van die opmerkingen willen hebben.

Chroestsjef werd vooral nijdig toen Macmillan sprak over Hammarskjoeld, wiens gedragswijze hij goedkeurde en verdedigde, over Oost-Duitsland en over de topkonferentie. Het was niet geheel duidelijk wat Chroestsjef toen riep. Volgens afgevaardigden die in zijn buurt gezeten waren, schreeuwde hij, toen Macmillan over de topkonferentie sprak: „Praat daar maar niet meer over! Jullie hebben agressie bedreven". En met die woorden wees hij met zijn vinger op de Britse premier. Chroestsjef was veel onrustiger dan tot dusver in de Algemene Vergadering. Hij zat geen ogenblik stil, sloeg met zijn vuist op de tafel en maakte opmerkingen tegen de andere Russische afgevaardigden.

Chroestsjefs optreden veroorzaakte een gespannen stemming in de vergaderzaal. Men rekte de halzen en stond zelfs half op om met verbazing en onverholen afkeuring naar de Russische premier te kijken.

In zijn rede erkende Macmillan het bestaan van twee blokken in de wereld en zeide, dat tussen deze twee slechts geleidelijk, stap voor stap en met praktische middelen een verbetering in de situatie gevonden kan worden. Het schijnt ons toe, dat Macmillan deze verbetering wel al te hoog aansloeg, want wat de Russen beogen, gelijk zij dat meermalen openlijk erkend hebben, is de wereld revolutie. Zij zullen deze ook beproeven, het koste wat het moge kos­ ten, te verwekken en ten uitvoer zoeken te brengen.

Macmillan wilde deze methode van stapsgewijze vooruit te gaan in de eerste plaats toepassen op (fe ontwapening. Een instelling van een kommissie van militaire en wetenschappelijke deskundigen leek hem een eerste stap daartoe Zij zouden een systeem moeten opstellen, waarbij geleidelijke ontwapening mogelijk wordt, zonder dat ook het bestaande evenwicht in strijdkrachten wordt verbroken.

Bijzonder scherp, maar op een beheerste wijze heeft Macmillan zich gekeerd tegen Chroestsjefs aanvallen op het kolonialisme. De opmerkingen, welke de Russische minister-president daarover gedaan heeft, beschouwde hij als uit de tijd. In plaats van zo veel over het zelfbeschikkingsrecht van de Afrikaanse volken te spreken, zouden de Russische autoriteiten beter doen met te verklaren waarom zij steeds dit recht het volk van Oost-Duitsland en andere volken hebben ontzegd.

Tevens legde Macmillan de nadruk op de noodzaak om de eko nomische ontwikkeling van jonge landen te steunen.

Nog eens terugkomend op de mislukte topkonferentie, verklaarde Macmillan dat de volkeren van de wereld zeer teleurgesteld waren over het mislukken van de topkonferentie. Zij verwachten dat de grote mogendheden op deze tegenslag nog eens terug zullen komen en opnieuw zullen proberen deze te houden. President Eisenhower, president de GauUe en ik hoopten — een hoop, die, naar ik meende, gedeeld werd door premier Chroestsjef — dat deze tegenslag tijdelijk zou zijn.

Aan het einde van zijn rede werd Macmillan door het overgrote deel der vergadering luide toegejuicht. Aan deze toejuiching namen Chroestsjef en de andere Russische autoriteiten en onder Russische heerschappij staande gedelegeerden en ook maarschalk Tito echter geen deel.

Daarentegen waren de westerse delegaties en ook die van de Aziatische en Afrikaanse landen vrijwel imaniem vol lof over de rede van Macmillan. Een voortreffelijke bijdrage tot het werk van de Organisatie der Verenigde Naties, was het kommentaar dat de Amerikaanse minister van buitenlandse zaken Herter gaf.

Met dat al is de kloof, welke er tussen de westelijke en de oostelijke mogendheden bestaat, door de hele gang van zaken in de Algemene Vergadering veeleer er nog groter en dieper geworden. De grote ontstemming, welke Chroestsjef aan de dag gelegd heeft over de rede van Macmillan, toont wel hoe moeilijk deze klooi te dempen zal zijn. Het zal geen grote verbazing behoeven te wekken, wanneer de koude oorlog nog in heviger mate gevoerd zal worden dan hij gevoerd is en dat de wedloop in de bewapening nog zal toenemen. Voor de toekomst ziet het er bepaald donker uit. En er zal heel wat moeten gebeuren waimeer daarin een gunstige verandering zal plaats vinden, want de partijen staan nog lijnrecht tegenover elkander en van enige toenadering tot elkander valt er althans momenteel geen spoor of zweem te bekennen.

in de Kongo is de rust nog niet teruggekeerd. President Kasavoel)oe van Kongo heeft dezer dagen officieel de door kolonel Moboetoe ingestelde kommissie van 27 man erkend. Tevens hebben de {Kongolese leiders, die zich tegen Loemoemba en voor Kasavoeboe liebben uitgesproken, de terugtrekking van de Ghanese en Guinese kontingenten van de strijd-Icrachten van de Organisatie der Verenigde Naties geëist. Dit in verband met een briefvirisseling tussen Loemoemba en president Ukroemah van Ghana, die de kommissie van 27 mannen in beslag genomen heeft en welke door haar wereldkundig is gemaakt.

President Kasavoeboe, die zich nog steeds in zijn sterk bewapende woning bevindt en het niet waagt daarbuiten te gaan, heeft de vertegenwoordigers van de wereldpers, behalve die van Ghana en Guinee, uitgenodigd om de officiële erkenning van de 27 mannen bij te wonen. Dezen hebben in groten getale aan deze uitnodiging gehoor gegeven.

President Kasavoeboe zeide daarbij: Wij hebben volledig vertrouwen in onze jonge kommissarissen. Loemoemba wilde het kommunisme in de Kongo introduceren, maar wij willen van het kommunisme niets weten en moeten er niets van hebben, omdat het alleen maar een andere vorm van slavernij is.

Gezien de aanwezigheid van tal van Kongolese leiders is het nu wel duidelijk, dat de meesten van hen, inklusief premier Tsombe van de afgescheiden provincie Katanga, zich aaneensluiten tegen Loemoemba. Doch de Ghanese president heeft verklaard Loemoemba te blijven steunen met alle hem ter beschikking staande middelen.

Met dat al verkeert Leopoldstad nog steeds in een staat van opwinding. Dezer dagen werd een taxi-chauffeur in zijn auto doodgeschoten, nadat er kort op elkander reeds vier bomaanslagen door jeugdige terreurbenden waren gepleegd.

Dit artikel werd u aangeboden door: Staatkundig Gereformeerde Partij

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Bekijk de hele uitgave van donderdag 6 oktober 1960

De Banier | 8 Pagina's

BUITENLANDS OVERZICHT

Bekijk de hele uitgave van donderdag 6 oktober 1960

De Banier | 8 Pagina's