PARTIJNIEUWS

LANDELIJK VERBAND VAN STUDIEVERENIGINGEN

Voor enige tijd terug kwamen de studieverenigingen te Utrecht bij-, een. De voorzitter. Ds. Dorsman, opende de vergadering met gebed en schriftlezing uit Psalm 119. Na het lezen der notulen werden de ingekomen stukken behandeld. De pas opgerichte studievereniging in de provincie Nrd.-HoUand (waarvan afgevaardigden aanwezig waren) had schriftelijk om inlichtingen gevraagd, welke door de sekretaris verstrekt waren. Verder een schrijven van het Jeugdverband der Statenkring Gouda, waarmee men ons er van in kennis stelde, dat men zich bij het Landelijk Verband wilde aansluiten. Verder was de pas opgerichte vereniging Petrus Datheen te Veenendaal door twee afgevaardigden vertegenwoordigd. De groei van het Landelijk Verband mag ons dus wel tot blijdschap stemmen.

Vervolgens kreeg de heer Lammers gelegenheid zijn onderwerp „Is de Reformatie revolutionair? " in te leiden. Dat de Reformatie revolutionair zou zijn, is een oude beschuldiging, met name door Rome tegen haar ingebracht. De beginselen der Hervorming waren geen „nije lere", doch slechts een terugroepen tot de oude beproefde paden, door de kerk en haar leidslieden zo trouweloos verlaten. De Reformatoren voelden zich eens geestes met de apostelen en de oud-christelijke kerk. Dit blijkt wel uit menig werk van Calvijn. Men zie slechts de talloze citaten uit werken van de oude kerkvaders, met name van Augustinus, die men veelvuldig kan aantreffen in Calvijns standaardwerk „De Institutie". De reformatoren wilden de kerk slechts haar oorspronkelijke gestalte teruggeven, zoals zij die ook bezeten had . in de tijd van haar eerste, zuivere openbaring. De Reformatie baseert zich geheel op de Heilige Schrift, die ons in Romeinen 13 zuiver tekent de juiste verhouding van overheid en onderdaan. Onze vaderen hebben op grond hiervan onderworpenheid aan de overheid gepropageerd en zich verre gehouden van oproerigheid en rebellie. Men leze aandachtig het bekende artikel 36 der Nederlandse Ge­ loofsbelijdenis. Het reformatorische standpunt ten aanzien van de overheid kimnen we kort samenvatten in de woorden van Petrus: „Vreest God, eert de koning”.

De revolutiegedachte leert, lijnrecht in strijd met het zoeven genoemde, dat de overheid haar gezag niet ontleent aan God en derhalve niet aan Hem als de hoogste Soeverein verantwoording schuldig is. Zij is dus niet Gods dienares. Zij ontleent haar macht niet aan God, doch aan het volk. De revolutie-idee kent het volk soevereiniteit toe en tevens de bevoegdheid de overheid aan te stellen, dan wel af te zetten, al naar het haar belieft. Zij loochent de erfzonde. Niet de Schrift, doch het door de zonde verduisterde verstand is het richtsnoer van het regeringsbeleid. De revolutie berust op het ongeloof. Groen van Prinsterer zeide eens: „De revolutieleer is het ongeloof in stelselmatige vorm”.

Er gaapt dus een diepe kloof tussen de Reformatie en de revolutie, Nochtans beweert Rome, dat een essentieel kenmerk van de Reformatie is haar revolutionaire gezindheid. De reformatoren waren immers tegen de paus, het hoofd der christelijke kerk en Christus' stedehouder op aarde, opgestaan! Zij pleegden dus rebellie tegen Christus Zelf. Het door de Reformatie gestrooide revolutiezaad heeft welig wortel geschoten, getuige de vele revoluties op kerkelijk, politiek en maatschappelijk gebied. Met verschillende citaten uit roomse schrijvers en encyklieken van pausen wordt deze roomse opvatting geïllustreerd.

Echter niet de Reformatie is revolutionair, maar de roomse kerk, daar zij het leergezag van de Heilige Schrift terzijde geschoven heeft en daarvoor in de plaats gesteld heeft het absolute leergezag van de kerk en de paus. Zij heeft daarmede de gehoorzaamheid aan God opgezegd en doet precies wat de satan in het Paradijs reeds deed: zij stelt haar woord in de plaats van Gods Woord en pleegt evenals satan en de gevallen mens in het Paradijs rebellie tegen de Allerhoogste.

De Reformatie stelde zich juist tegen revolutionaire bewegingen. In artikel 36 der N.G.B, stelt de kerk der Hervorming zich tegen de oproerige sekte der wederdopers. Luther keerde zich scherp tegen de opstandige boeren in Duitsland en moedigde de Duitse vorsten aan deze boerenopstand met geweld te onderdrukken. Calvijn leerde in de „Institutie" dat men zich onderwerpen moet aan harde en onrechtvaardige overheden. Men leze het laatste hoofdstuk van het vierde boek, paragraaf 25. Inleider wees er nog op, dat juist de roomse landen (Frankrijk, Spanje) het slachtoffer zijn geworden van de revolutie.

Menig protestant beweert eveneens, dat de Reformatie een revolutionair karakter draagt. Zij zou een eind gemaakt hebben aan de kerkelijke onmondigheid van df middeleeuwse mens, en de menselijke geest de vrijheid hergeven hebben om naar eigen inzicht te bepalen wat goed en wat kwaa was. Dit is een ernstige misval ting. Nergens heeft de Reformatii de mens dit recht toegekend maar integendeel hem steeds gesteld onder de tucht van het Goddelijk Woord. Zij erkent maar één vrijheid, namelijk die, welke er is in Christus Jezus.

Op dit referaat volgde een langdurige en diepgaande bespreking. Enschede vroeg nog eens naar de mogelijkheid om de reiskosten te vergoeden. Het bestuur zal zich hierop nog eens ernstig bezinnen en de verschillende suggesties overwegen. Als datum voor de volgende vergadering werd voorlopig vastgesteld D.V. 8 april '61. Na het zingen van Psalm 25 : 6 sloot de voorzitter deze goedbezochte en prettige vergadering met dankgebed.

J. J. LAMMEES, sekr.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen