BUITENLANDS OVERZICHT

„Er is maar als een schrede tussen mij en tussen de dood"! Teen David deze woorden tot zijn vriend Jonathan sprak, besefte hij, dat zijn leven vanwege de vijandschap van koning Saul, die het op zijn leven gemunt had, als aan een zijden draad hing.

Deze woorden zijn echter ook op elk mens van toepassing, daar toch ieder ogenbhk zijn levensdraad kan worden afgesneden. Hoe weinig wordt dit echter door de mens bedacht. Hij stelt het uur van zijn dood maar liefst zo ver mogelijk van zich af, en hij in de rechten en was gedurende de laatste jaren van het leven van zijn vader vice-premier, zodat hij niet vreemd tegenover de staatszaken staat. Desniettemin kan hij nog voor menig moeilijk ogenblik komen te staan, want het is van hem bekend, dat hij vrij sterk aan de kant van het westen staat. Met zijn vader was dit de laatste tijd anders, onder invloed van de Frans-Algerijnse politiek. Deze had hem meer en meer in het kielzog van Rusland gebracht, dat er op uit is om de banden, die er nog tussen Afrikaanse landen en het westen bestaan, zo veel mogelijk los te weken. Het was reeds zó ver, dat Rusland aan Marokko de toezegging van de levering van straaljagers deed, waarvan kort geleden de eerste exemplaren in Marokko zijn aangekomen. Verwacht wordt, dat koning Hassan II wat dit betreft een andere koers zal gaan volgen, wat echter de revolutionaire, machtige vakbonden wel niet naar de zin zal zijn. Deze waren sterk gesteld op de overleden koning, die steeds zo wist te maneuvreren, dat hij zowel bij de linkse als bij de religieus-mohammedaanse groepen en de plattelandsbevolking in de pas bleef. Het was ook onder invloed der linkse groepen, dat de overleden koning destijds aan Amerika verzocht de bases, die dit land tot dan toe in Marokko bezat, op te ruimen. Hierna kwam er wel een kentering, doordat de linkse regering door een regering, bestaande uit onafhankelijke konservatieven en gematigde linkse figuren vervangen werd, maar dit neemt niet weg, dat men van de kant van de vakbonden het de nieuwe koning nog zeer moeilijk zal kunnen maken. Dit klemt te meer als bedacht wordt, dat de maatschappelijke en ekonomische toestand in Marokko verre van rooskleurig is. Een aantal werklozen van 500.000 spreekt ten deze reeds genoeg voor zichzelf. Ook het nog steeds niet ingelost zijn van de door de overleden koning gedane belofte, dat de door de verschrikkelijke aardbeving verwoeste stad Agadir binnen een jaar na de ramp weer opgebouwd behoorde te zijn, draagt er toe bij, dat de stemming onder het volk in Marokko niet al te best is. Koning Hassan II heeft dan ook blijkbaar heel goed begrepen, dat hij niet mocht aarzelen onmiddellijk de nodige maatregelen te nemen om eventuele aanslagen te voorkomen. Hij gaf namelijk aan het leger bevel de openbare gebouwen en het radiostation van de residentie Rabat door de troepen te laten bezetten, en ook Casablanca, één der grootste steden van Marokko, te versterken. Algemeen wordt dan ook verwacht dat koning Hassan II de aanknoping van banden met Rusland, waarmede zijn vader begonnen was, niet zal voortzetten.

Al heel spoedig werd de 31-jarige vorst betrokken in de kwestie Algerije. Zoals bekend, stelt president De GauUe van Frankrijk alles in het werk om tot een toestand van vrede te komen met de Algerijnse opstandelingen, die in het kort worden aangeduid als de P.L.N. Daartoe heeft hij president Bourguiba van Tunesië in de arm genomen, die bekend staat als de meest gematigde der Noord-Afrikaanse leiders en die ook sympa-

tiek tegenover Frankrijk staat, al liet de verhouding tussen hem en Frankrijk tengevolge van de Algerijnse kwestie de laatste tijd wel veel te wensen over. Na het onlangs plaats gehad hebbend referendum en de tegemoetkomende houding van De Gaulle zijn de banden echter weer aanmerkelijk verstevigd. Bourguiba was ook juist daarom zo zeer de geschikte persoon voor De GauUe, omdat hij in kontakt staat met de leiders der opstandelingen, waarvan Ferhat Abbas de voornaamste is.

Het is dan ook zover gekomen, dat Bourguiba naar Parijs is gekomen en daar in het kasteel Ramboillet op 50 kilometer van Parijs met De Gaulle een onderhoud heeft gehad, dat een zeer gunstig verloop heeft gehad. Volgens het kommuniqué toch, dat na dit onderhoud werd uitgegeven, vielen er mogelijkheden en verwachtingen voor een positieve en snelle ontwikkeling van het Algerijnse vraagstiik te konstateren. De beide staatslieden waren het er over eens geworden, dat de oplossing moet gezocht worden in het vormen van een nauwe verbinding van Marokko, Tunesië, een zelfstandig Algerije en Frankrijk, die dan gezamenlijk de Sahara voor hun rekening moeten nemen.

Over dit plan moet dus onderhandeld worden zowel met Marokko als met de Algerijnse opstandelingengroep, de F.L.N., die volgens Bourguiba vrij veeleisend is onder andere door de Sahara met zijn oliebronnen voor Algerije op te eisen. Reeds had Bour­

guiba kontakt met Ferhat Abbas, die evenals hij naar Rabat was' gekomen om de begrafenis van koning Mohammed V bij te kunnen wonen.

Ook koning Hassan van Marokko nam deel aan de besprekingen, waarvan het resultaat was, dat overeenstemming werd bereikt over hun houding in de Algerijnse kwestie. Ferhat Abbas was het er mee eens, dat er nu niets meer in de weg mag staan van rechtstreekse onderhandelingen tussen Frankrijk en de F.L.N. Afgewacht moet nu echter worden wat hiervan komt, daar Ferhat Abbas eerst nog met de andere leiders der F.L.N. de voorgestelde plannen moet bespreken en onder deze zijn ook extremisten, die het Ferhat Abbas nog zeer moeilijk kunnen maken.

Wat de toestand in de Kongo betreft, zij vermeld, dat de Kongolese leiders Tsjombe, Ileo en Kalondji besloten hebben een topkonferentie te houden om de toekomst van de Kongo te bespreken. Wel zeer merkwaardig is, dat zij daartoe ook Gizenga, die een aanhanger van hun vijand Loemoemba is, hebben uitgenodigd. Verder is de toestand in de Kongo nog erg onoverzichtelijk, alleen staat het vast, dat er weer duchtig gemoord is. Inmiddels is van de zijde van Amerika verklaard, dat de Verenigde Staten geen enkele buitenlandse inmenging in Kongo zullen dulden, dus noch van de Sovjet-Unie noch van enige der andere Afrikaanse staten.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen