Meditatie

I.

En zij kwamen nabij het vlek, daar sij naar toe gingen; en Hij hield Zich alsof Hij verder gaan zou. En zij dwongen Hem, zeggende: Blijf met ons, want het is bij de avond, en de dag is gedaald. En Hij ging in om, bij hen te blijven. En het geschiedde als Hij met hen aanzat, nam Hij het brood, en zegende het, en als Hij het gebroken had, gaf Hij het hun. En hun ogen werden geopend, en zij kenden Hem; en Hij kwam weg uit hun gezicht. Lukas 24 : 28-31

AAN DE PAASAVOND

Christus is opgestanden uit de doodse banden!

Dat is een blij, eeuwenoud Paaslied, stammend uit de 12e eeuw na Christus' geboorte. Pasen en blijdschap horen wezenlijk bij elkaar. En anders is het voor u nog niet echt Paasfeest geweest.

Het kan in het hart toch zo vaak donker zijn; even donker als de nacht zich spreidt over de velden en wouden. Zo donker was het bij het avondschemeren In het binnenste van twee eenzame wandelaars, die van Jeruzalem een lange tocht naar hun geboortevlek Emmaüs maakten. Het genadelicht van de Zon der gerechtigheid was — zo meenden zij — voorgoed ten onder gegaan op de kruisheuvel Golgotha. En ondanks allerlei geruchten, als ware Hij opgestaan, groeide het donkere ongeloof, de boze twijfel in hen, en vroegen zij: „Wie staat er nu op uit een graf? Wie keert er nu terug uit de doden? "

Een Derde heeft Zich intussen naast hen gevoegd en is een eindweegs met hen gegaan. Hij ziet hun betrokken gelaat. Hij hoort hun van droefheid, ja van wanhoop vervulde gesprek: „Wij dachten, dat Hij Degene was, Die Israël verlossen zou, en nu is het al de derde dag en (willen ze zeggen) nog is Hij niet ten leven herrezen!"

„O onverstandigen en tragen van hart om te geloven", luidt het bestraffende antwoord. „Moest de Christus niet al deze dingen lijden en alzo in Zijn heerlijkheid ingaan? " Moest het voor Hem niet wezen: door lijden tot heerlijkheid; langs het kruis tot de troon?

Aan die stille, gezegende Paasavond bespeuren we daar voor en in Emmaüs drieërlei. Allereerst: liefdedwang. Aan de zijde namelijk van die Derde, Die Zich onbekend hield, en Die — wanneer Zijn medewandelaars bij hun schamele woning zijn aangekomen — Zich houdt als wilde Hij nog verder gaan. Maar Hij kan niet verder; Hij moet heden in dit huis zijn. Hij heeft met de trekkingen Zijner liefde dat begenadigde tweetal reeds onontknoopbaar vastgesnoerd aan Zijn Middelaarshart. En nu oefent Hij genadedwang uit. Hij laat die liefdeband trekken, opdat ook zij die zullen gevoelen. Ja, Hij heeft door Zijn Heilige Geest hun harten in liefdegloed voor Zich doen ontbranden. Zó zelfs, dat zij het later belijden: „Waren onze harten niet brandende in ons, toen Hij op de weg met ons sprak? "

Onschatbaar voorrecht, wanneer de gekruiste en verrezen Zaligmaker zo ons levenspad, dat van nature ten dode neigt en ten verderve helt, wil kruisen; en ons, door instorting van een leven, dat nooit meer sterven kan, uit vrucht van Zijn sterven en opstanding, trekken wil uit de macht der duisternis tot Zijn opstandingslicht; ja, onze van nature zo steenkoude harten vervullen gaat met de vuurgloed Zijns Heiligen Geestes! Want dan blijft die liefdedwang van de zijde van de Levensvorst van Pasen nimmer zonder uitwerking in de Zijnen! Ook daar wordt dan wederliefde gewekt; en ook van daar uit wordt liefdedwang geoefend.

Jtoort het maar wat Lükas ons meedeelt: „En zij dwongen Hem, zeggende: „Blijf met ons, want het is bij de avond, en de dag is gedaald!"

Let wel, deze mannen kenden de Verrezene nog niet als zodanig, en toch gevoelden en wisten zij het van binnen: Hij is het! En daarom: „Blijf met ons!" Zalig nodigen, onstuitbare liefdedwang, die zelfs tot een zacht dwingen overgaat : „B1 ij f met ons!" Zij waren tehuis gekomen, en toch niet waarlijk tehuis, wanneer Hij niet met hen inging; wanneer Hij niet aan hen bekend maakte Wie Hij was. Zij gevoelden het: zonder Hem ging het niet, durfden zij de nacht niet in. Ook gij niet, lezer(es)? Want een dag vol boosheid en zonde ligt weer achter u; en hoe — onverzoend met God — de nacht in te gaan en een nieuwe dag, morgenlicht in te wachten?

En eenmaal, komende van uw akker < als gij er van komt en als ge er niet op behoeft te sterven!), geroepen uit uw levensgang van huis en hof, van school en huwelijk enz., dan eenmaal die bange nacht van het sterven, en dan zonder dageraad des heils hier in beginsel reeds te hebben zien gloren, vanwege Jezus' verrijzenis uit de doden, ook voor, ten behoeve van u persoonlijk? Want eenmaal valt onherroepelijk uw levensscherm neer; eenmaal woï'dt de doodswade zware gespreid ook over uw stoffelijk om­ hulsel ; eenmaal (en wie weet hoe spoedig reeds) daalt de avond en is de eeuwige nacht nabij, indien wij namelijk onverzoend met God, onbekeerd afreizen naar de eeuwigheid.

O gepaste bede: „Blijf met ons!" Het kan, het mag gebeden worden door een arm, alles missend mensenkind, alleen in en om Immanuël. God met ons, want buiten Hem is God eeuwig tegen. En Immanuël, Jezus Christus, laat Zich verbidden. Hij neemt intrek in dat huiske van het verachte Emmaüs, in tegenstelling tot de trotse paleizen te Jeruzalem. Mocht het ook nu eens zo wezen. Mocht door genade de Heere Christus gedwongen worden te blijven.

Want dan gaat Hij in. Als de blanke Bruidegom der zielen tot Zijn zwarte bruid. En in uw hartewoning behoeft ge hem niets voor te zetten; maar evenals in Emmaüs, Hij geeft Zichzelf te eten en te drinken; dan neemt Hij dus Zelf de rol van gastheer waar.

St. Maartensdijk

Ds. J. v. d. Haar

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen