Buitenlands OVERZICHT

„Zal er een kwaad in de stad zijn, dat de Heere niet werkt? " aldus lezen wij in Amos 3 : 6. Het spreekt vanzelf, dat het woord „kwaad" hier niet moet worden verstaan in zijn etische of zedelijke betekenis. Het zedelijk kwaad toch is de zonde, opgevat als slechtheid, en die wordt door God niet gewerkt, maar gehaat. In de genoemde tekstwoorden gaat het dus om het kwaad, dat bestaat in al het lichamelijk en natuurlijk leed, als gevolg van de zonde en dat door de straffende hand Gods over ons komt. Tegenspoeden, rampen, ziekten, oorlogen, revoluties, opstandige bewegingen enz. behoren derhalve tot het kwaad, waarvan in Amos 3 sprake is. Al dit kwaad valt onder het Godsbestuur, het wordt door Hem toebedeeld. Ook zij, die tot Gods volk behoren, zijn er niet van uitgesloten. Denk slechts aan David, tot wie de Heere zeide: „Zie, Ik zal kwaad over u verwekken uit uw huis". Meerdere malen wordt er in Gods Woord ook melding van gemaakt, dat de Heere kwaad over Israël bracht vanwege de overtreding van Gods wet, zoals in Nehemia 13 met betrekking tot de ontheiliging van de sabbatdag.

Er is derhalve een zeer nauw verband tussen het kwaad, dat over een volk of over volkeren komt, en de overtreding van Gods wet, alsmede het verwerpen van Gods Woord. Het kan lange tijd ogenschijnlijk goed gaan, zodat het er naar lijkt alsof er geen kwaad te vrezen is, maar als de maat vol is, dan komt het zeker. In de beide laatste wereldoorlogen is dit wel in heel bijzondere mate ondervonden. Ook de koude oorlog, welke thans weer tussen oost en west In volle gang is, kan als een kwaad worden aangemerkt, daar een koude oorlog o zo licht in een echte oorlog kan overgaan, wanneer de Heere hen, die de leiding hebben, aan zichzelf overgeeft.

Ieder volk wordt op Gods tijd In mindere of meerdere mate door één of ander kwaad getroffen. Wat ons eigen land betreft, hebben wij slechts te denken aan de krisisjaren tussen 1930 en 1940, toen tienduizenden arbeiders werkloos als steuntrekkers rondliepen. Daarop volgden de bezettingsjaren en daarna het verbreken van de oude banden met Indië en wat daaruit voortvloeide.

België is door het verlies van de Kongo al evenzeer een zware slag toegebracht. Ook dit kwaad werd door de Heere gewerkt, waarbij echter wel bedacht moet worden, dat de mens voor al zijn daden verantwoordelijk is en blijft. Door de weerhouding Gods wordt veel kwaad tegengehouden, maar tot die weerhouding is God niet verplicht. Zij duurt zo lang als in Gods raad is bepaald en derhalve overeenkomt met het bestek, dat God ten aanzien van de wereld en elk volk in het bijzonder heeft gemaakt en ten uitvoer brengt.

Na België richten wij de blik naar Frankrijk, dat ook wel bijzonder zwaar bezocht wordt. Jaren lang bevindt het zich al op voet van oorlog met Algerije, waarbij stromen bloeds vergoten en enorme kapitalen verslonden zijn. En nog is het einde van dit kwaad niet te zien. Zoals wij de vorige maal meedeelden, zijn de onderhandelingen met de opstandelingen uitgesteld. Ze zijn nog steeds niet hervat. Volgens de berichten zou president De Gaulle de Algerijnse rebellen nog één kans willen geven om met serieuze onderhandelingen te beginnen, vóór hij zal overgaan tot het vormen van een onafhankelijk Algerije zonder de rebellen.

Inmiddels heeft het ook de vorige week aan terreurdaden niet ontbroken. Zelfs dicht in de buurt van de ambtswoning van president De Gaulle lieten de terroristen een bom ontploffen, terwijl daarna de Parij se binnenstad het moest ontgelden. Ook hierbij werden personen ernstig gewond, terwijl er bovendien grote schade werd aangericht. Dit zijn echter nog niet de enige moeilijkheden, waarmede De Gaulle en zijn ministers te kampen hebben. Sedert een paar weken is daar nog een ander „kwaad" bijgekomen, bestaande in een formele opstand van boeren. Een opstand, die ons deed denken aan de woelingen onder de boeren uit de 16e eeuw in Duitsland, waaraan de naam van Thomas Münzer verbonden Is. Ging het hierbij tegen de onrechtmatige behandeling der boeren door de adel, thans gaat het bij de Franse boeren om de prijzen der landbouwprodukten, die volgens hen veel te laag zijn. De opstandige beweging begon In Bretagne en zette zich vandaar voort in andere departementen, onder meer Normandië en de Vendee. In laatstgenoemd departement hebben zelfs de burgemeesters zich met de opstandige boeren solidair betoond door vijf dagen in staking te gaan. Gedurende die tijd werden aldaar dan ook geen huwelijken voltrokken en geen dokumenten getekend. Duizenden boeren deden aan deze woelingen mede, waarbij zij met hun traktors met aanhangwagens het verkeer ernstig belemmerden en, met hooivorken gewapend, politiebureau's belegerden. Zelfs de spoorbaan werd door hen niet ontzien. Was de gendarmerie niet juist op tijd verschenen, dan zouden de opstandige boeren de spoorbaan met allerlei voorwerpen gebarrikadeerd hebben, waardoor zeer ernstige ongevallen hadden kunnen plaats hebben. De ministerraad heeft over de toestand vergaderd en ook enkele maatregelen aangekondigd, maar deze konden de boeren niet tevreden stellen. Daarom besloten zij hun akties voort te zetten, zodat de Franse regering er nog heel wat mede te stellen kan hebben.

Inmiddels zijn twee leiders der opstandige boeren, die gearresteerd waren tijdens het bestormen van een politiebureau, vrijgesproken. De rechter maakte het hen bij het stellen zijner vragen zo gemakkelijk, dat hun advokaat er vrijwel niets meer aan behoefde toe te voegen. Het is te begrijpen, dat deze vrijspraak door de minstens 25.000 boeren, die in Morlaix bijeengekomen waren, als een overwinning op de regering werd beschouwd. De rechtbank had er volgens hen mede bevestigd, dat hun aktie gerechtvaardigd is. Indien de beide boerenleiders niet vrijgesproken waren, of niet een voorwaardelijke straf zouden gekregen hebben, indien de rechtbank straf had opgelegd, dan was zeer te vrezen geweest, dat deze zaak hiermede niet zou zijn afgedaan. De boeren hadden namelijk al gedreigd met een burgeroorlog, indien de twee leiders veroordeeld zouden worden.

Bedenken wij voorts nog, dat ook het Franse parlement zeer ontevreden is over het regeringsbeleid, omdat de regering niet toestaat dat er in het parlement over Algerije en de landbouwkrisis gesproken wordt, dan zien wij dat Frankrijk als met gesels geslagen wordt. Frankrijk, waar eens de Reformatie wortel geschoten heeft, doch waar ook het bloed heeft gevloeid van zovelen, die hun geloof met de dood moesten bezegelen. Frankrijk, waar onder beïnvloeding van de paus de Parij se bloedbruiloft plaats vond, waarbij de edelsten van zijn zonen, o.m. Gaspar de Coligny, op verraderlijke wijze werden omgebracht. Frankrijk, de oudste dochter van het pauselijke Rome, tevens de bakermat der Franse revolutie, als gevolg van het verzaken van Gods Woord en wet.

Wij verplaatsen ons thans weer eens naar de Kongo, waarover sedert enige tijd niet veel van belang te vermelden viel. Men zal zich nog herinneren, dat de president van Katanga, Tsjombe, tijdens zijn verblijf te Coquilhastad, waar de Kongolese leiders vergaderden gevangen genomen werd toen hij op het punt stond naar zijn land terug te keren. Veel werd toen niet meer van hem vernomen, behalve één keer, toen de bladen meldden, dat hij een soort zenuwinstorting had gehad. De laatste tijd echter wordt zijn naam weer genoemd en zelfs kwam het bericht door, dat hij zijn vrijheid heeft herkregen. Hij heeft daartoe de voorwaarde moeten aksepteren, dat Katanga met de an­ dere Kongolese gebieden zal samenwerken en dat ook Katanga zijn vertegenwoordigers zal zenden naar het parlement, dat zo spoedig mogelijk bijeen zal komen. Tsjombe's vrijheid was echter blijkbaar nog niet zo volkomen, dat hij al naar Katanga kon terugkeren. HJj verklaarde dienaangaande aan de pers, dat nader overleg met de centrale regering hem mogelijk nog enige tijd in Leopoldstad zou kunnen ophouden.

Niet alleen zal Katanga ekonomisch en financieel met de overige Kongogebieden samenwerken, maar ook op militair gebied. Generaal Moboetoe zou daartoe binnenkort naar Elisabethstad, de hoofdstad van Katanga, komen, om de opleiding van het toekomstige Kongolese leger ter hand te nemen. Noch Tsjombe, noch Moboetoe wenste hierbij gebruik te maken van hulp der Verenigde Naties. Zij hadden genoeg van alle Ghanezen, Indiërs en anderen, die, zoals Tsjombe zei, in hun eigen land niets te doen hebben en via de Verenigde Naties in de Kongo een goed betaald baantje hebben gekregen. Tsjombe kon zich er echter niet mede verenigen, dat Kasavoeboe ook Gizenga, die een aanhanger was van Loemoemba en onder invloed van Rusland staat, voor de aanstaande parlementsvergadering had uitgenodigd. Hij noemde dit een domheid, waarin hij wel eens gelijk kon hebben. Wij doen intussen het beste maar eens te zien hoe het daar verder gaat. Na al wat er in Kongo is voorgevallen, hebben wij niet zo veel vertrouwen in een goede afloop, vooral voor het geval Tsjombe weer in Katanga mocht terugkeren.

Terwijl de drie prinsen die bij Laos betrokken zijn, In Zurich besprekingen voerden over het vormen van een regering van nationale eenheid, bulderden de kanonnen in hun land. De kommunistlsche rebellen trokken zich van een bestand niets aan en gingen na de verovering van een bolwerk der regeringstroepen verder met vechten, met het doel een zo groot mogelijk deel van Laos in hun macht te krijgen. Dit is maar al te zeer gelukt, want het is nu reeds zo ver, dat de kommunisten drie vijfde van het land onder kontrole hebben. Onder de druk van deze kommunistischesuksessen moest de westers gezinde prins Boun Oum wel bewilligen in de vorming van een nieuwe regering, die in naam wel neutralistisch heet, maar in werkelijkheid een marionet zal zijn van Rusland en Peking. Tot premier zal wel één der twee andere prinsen worden aangesteld, de zogenaamde neutrale prins, die echter in zijn sympatieën ook al sterk naar Rusland overhelt en bij Chroestsjef goed aangeschreven staat. Het is duidelijk, dat deze gang van zaken koren op de molen van het kommunistisch blok is, en even duidelijk, dat de westelijke politiek in dit gebied een échec heeft geleden, daar niet is in te zien, dat de westelijke mogendheden op de konferentie te Geneve nog iets in hun voordeel zullen weten te bereiken. Van een scherpe internationale kontrole op de neutraliteit van Laos, zoals door het westen was voorgesteld, wilde de vertegenwoordiger van Rusland niets weten. En evenmin van westelijke pogingen om hen, die in Laos met de inspektie belast zouden worden, van materieel te voorzien.

Chroestsjef heeft de vorige week andermaal gesproken. Hij deed dit in een rede in het Kremlin ter herdenking van de Duitse inval in Rusland in 1941. Opmerkelijk was het, dat zijn kleding hierbij in overeenstemming was met zijn woorden. Hij droeg namelijk het uniform van luitenant-generaal uit de tweede wereldoorlog, met de nodige ridderorden, terwijl zijn rede met bedreigingen was doorvlochten. Hl] herhaalde, dat de Sovj et-Unie en de andere vredelievende landen, waarmede hij kennelijk de satellieten van Rusland op het oog had, vóór het einde van dit jaar een vredesverdrag met Oost-Duitsland zullen sluiten. Vervolgens verklaarde hij, dat de Sovj et-Unie zich gedwongen zal zien haar strijdkrachten uit te breiden indien de westerse mogendheden dat ook zouden doen, om daarop te laten volgen, dat de Sovj et-Russische raketeenheden een gepast antwoord aan elke aanvaller zullen geven. , Hlj dreigde voorts met vergroting der militaire uitgaven en met hervatting der kernwapenproeven als de Verenigde Staten tot een dergelijke hervatting zouden overgaan.

Algemeen wordt de bedreiging van Chroestsjef om met Oost-Duitsland een vredesverdrag te sluiten, door de westerse mogendheden ernstig opgevat. Een paar jaar geleden werd door hem reeds een ultimatum inzake Berlijn aan het westen gesteld, dat echter na het bezoek van de Engelse premier Macmillan aan Moskou in de doofpot ging, maar dat het thans weer bij woorden zal blijven, wordt over het algemeen niet verwacht. Op zichzelf zou het sluiten van een vredesverdrag tussen Rusland en Oost-Duitsland niet zulk een bezwaar zijn. De moeilijkheden zouden pas ontstaan wanneer Oost-Duitsland er toe zou overgaan de toegang tot West-Berlijn voor de westelijke mogendheden af te sluiten.

Te spreken over Oost-Duitsland is eigenlijk niet juist. Maar al te zeer wordt hierdoor de indruk gevestigd alsof Oost-Duitsland een zelfstandige staat zou zijn. Dit is echter helemaal niet het geval. Oost- Duitsland is een door Rusland bezet deel van Duitsland, dat tegen de wil van de grote meerderheid der bevolking onder kommunistisch beheer wordt gehouden. Van een vredesverdrag tussen Rusland en Oost-Duitsland kan dus eigenlijk geen sprake zijn, daar Oost- Duitsland geen zelfstandige staat is. Een vredesverdrag is slechts mogelijk wanneer Rusland zich uit Oost-Duitsland zou terugtrekken, evenals de westerse mogendheden zich uit West-Duitsland teruggetrokken hebben. Door middel van vrije verkiezingen zou de Oostduitse bevolking zich dan kunnen uitspreken en daarna zou er pas plaats zijn voor een vredesverdrag met de vroegere bezettende mogendheden. Inmiddels heeft president Kennedy leden van zijn kabinet en zijn adviseurs op het gebied van de nationale veiligheid bijeengeroepen om zich na de laatste rede van Chroestsjef over de Berlijnse kwestie te beraden.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen