Buitenlands OVERZICHT

De zonde heeft geweldige verwoestingen aangericht. Zij is er de oorzaak van, dat tal van engelen voor eeuwig uit de nabijheid Gods werden verbannen en verwezen naar de plaats der rampzaligheid. De zonde bracht ook een diepe kloof tussen de mens en zijn Schepper; een kloof, die door de mens zelf in der eeuwigheid niet - kan worden gedempt. Almachtige en on wederstandelij ke genade is daartoe alleen in staat en die kanaalleen door God Zelf worden gewerkt. Zij is er ook de oorzaak van, dat in menig gezin de goede harmonie is verbroken tussen man en vrouw, tussen ouders en kinderen, tussen broers en zusters; in menig bedrijf tussen patroon en arbeider of an­ ders gezegd tussen werkgever en werknemer; in menig land tussen vorst en volk, tussen overheid en onderdanen; in de wereld tussen volkeren en volkeren. De spanningen, welke zich nu hier en dan weer daar voordoen, zij zijn gevolgen der zonde. En aan spanningen ontbreekt het heden ten dage niet.

Beginnen wij maar met Frankrijk, waar het nog steeds niet tot een bevredigende oplossing is gekomen tussen de opstandige boeren en de regering, tenminste op het ogenblik dat wij dit schrijven nog niet. Minister Debré heeft hen wel tot kalmte aangemaand, maar zonder dat dit hielp. Integendeel, het verzet werd er veeleer nog heviger door, niet alleen in kracht en driestheid, maar ook in omvang. Zo werd een stad in het noorden van Frankrijk, Douai geheten, dicht bij de grens met België, gedurende een gehele morgen door traktoren en andere landbouwwerktuigen van de buitenwereld afgesloten. Het kwam daarbij zelfs zo ver, dat de sneltrein van Parijs naar La Roebelle de reis moest onderbreken doordat de boeren bomen en palen over de rails hadden gelegd. En het bleef niet bij die ene plaats. Uit vrijwel alle delen van Frankrijk werden alarmerende berichten ontvangen. Het drukke verkeer op de hoofdweg van La Roebelle naar Bordeaux bleek te zijn lamgelegd. In Grenoble versperden de boeren de toegang tot de banken, waardoor het handelsverkeer bemoeilijkt werd. Bïuggen over de rivier de Rhone werden op verschillende plaatsen gebarrikadeerd, terwijl in de stad Brive opnieuw werd getracht het politiebureau te bestormen en te bezetten. Karrevrachten met perziken, die wegens het gunstige zomerweer in grote aantallen aanwezig waren, werden wegens de lage prijzen in de rivier geworpen. In de Pyreneën, dus tegen de grens van Spanje bleek, dat aldaar onder de boeren ook grote ontevredenheid bestond over de bouw van een Amerikaanse fabriek. Het ging er daar zelfs zo warm naar toe, dat de gendarmes nauwelijks verhinderen konden, dat de minister van industrie, die de nieuwe fabriek geopend had, een pak slaag kreeg. En toen hij na de maaltijd in een auto naar het station werd weggebracht, bleek al spoedig, dat de weg door talrijke traktoren geblokkeerd was. Aanmaningen tot kalmte hadden niet het beoogde effekt, integendeel, de stemming werd er nog slechter door. Toen men toch de minister in een politie-auto wilde overbrengen, dreigden de boeren het voertuig met de inzittenden in brand te zullen steken. Het gelukte hem echter nog bijtijds te ontsnappen, nagejouwd en uitgescholden door honderden verbitterde boeren. Intussen heeft de minister-president Debré zich bereid verklaard tot het houden van een konferentie onder voorwaarde, dat de boeren met het maken van relletjes zouden ophouden. De boerenleiders hebben dit aanvaard. Zij kondigden een wapenstilstand aan, maar desondanks kwam er geen eind aan de opstootjes. De dag vóór en ook die, waarop de konferentie met de regering zou plaats hebben, werden in het zuiden en noorden van Frankrijk toch weer wegen en spoorlijnen gebarrikadeerd. Zelfs werd er een bom gelegd dicht bij de woning van de Franse minister van landbouw, welke tot ontploffing kwam. Er vielen geen doden of gewonden, maar het huis werd zwaar beschadigd. Voorts werden bij Nuies ongeveer veertig politie-agenten gewond, ook al tengevolge van aldaar plaats gehad hebbende botsingen. De konferentie is desniettemin doorgegaan, waarbij van de zijde der regering onmiddellijke maatregelen zijn toegezegd tot steun van de landbouwprijzen. Deze steun zal betrekking hebben op vlees, gevogelte, zuivelprodukten, wijn, fruit en groenten. Daarnaast zijn nog andere maatregelen beloofd en geeist, onder meer ook deze, dat de regering de landbouwvakbonden voortdurend zal raadplegen en met hen zal beraadslagen. Aan spanningen ontbreekt het derhalve in Frankrijk niet.

Wat de verhouding met de Algerijnse opstandelingen betreft, ziet het er op het ogenblik naar uit, dat men op 5 juli het gesprek weer zal gaan voortzetten. Minister Joxe heeft echter wel de nadrukkelijke voorwaarde gesteld, dat de aanslagen en geweldplegingen beëindigd behoren te worden. Ook heeft deze minister bij voorbaat laten weten, dat hervatting der besprekingen geen zin zal hebben, indien de F.L.N. vasthoudt aan zijn aanspraken op de Sahara in de vorm, waar­ in deze zijn ingediend. In de Nationale Vergadering kreeg minister Joxe echter nog menig harde noot te kraken. De oud-minister Bidoult merkte onder meer op, dat het huidige Franse parlement in feite een schijnparlement is en dat het debatteert met een schijnregering, daar de minister-president slechts uitvoert wat hem door De Gaulle wordt opgedragen. In Algerije zelf is het volgens een verklaring van president De Gaulle thans tamelijk rustig. Wel hebben er hier en daar nog wel aanslagen plaats, maar, zo zei hij, de militaire operaties zijn er praktisch beëindigd. Hoe het nu verder met de onderhandelingen met de opstandelingen zal gaan, moet worden afgewacht. Dat de militaire operaties in Afeerije belangrijk verminderd zijn, blijkt wel uit het feit, dat De Gaulle een Franse divisie gelast heeft naar Frankrijk terug te keren, terwijl het voornemen bestaat om binnenkort meerdere divisies te laten volgen. Deze maatregel zal ongetwijfeld in verband staan met de spanningen, welke zijn ontstaan door de toestand in Europa.

In Europa toch dreigt als gevolg van de door Chroetsjef aangekondigde plannen met betrekking tot Oost-Duitsland een zeer groot gevaar. Het gevaar namelijk, dat de tot nu toe nog koude oorlog in een werkelijke oorlog zal overslaan. Hebben wij er de vorige week al op gewezen, dat president Kennedy enkelen van zijn ministers en zijn raadadviseurs had bijeengeroepen om zich over de toestand te beraden, daarna kwam de Amerikaanse nationale veiligheidsraad onder voorzitterschap van Kennedy voor hetzelfde doel bijeen. Daar deze bijeenkomst een strikt vertrouwelijk karakter droeg, is niet bekend wat er besproken en nog minder wat er besloten is. Zelfs de namen van hen, die aan de besprekingen deelnamen, werden niet bekend gemaakt. Des avonds echter hield Dean Rusk, de minister van Buitenlandse Zaken, een vraaggesprek, waarbij hij liet doorschemeren, dat Amerika bereid is tot het voeren van onderhandelingen met Chroetsjef. Blijkbaar is Amerika daartoe gekomen op aandrang van Engeland, welks premier Mac Millan de wenselijkheid daarvan reeds had kenbaar gemaakt. Nu is er tegen het voeren van onderhandelingen vanzelfsprekend geen bezwaar. Wanneer het mogelijk zou zijn hiervoor middelijkerwijs het uitbreken van oorlogsdaden te voorkomen dan zou het wel zeer onverantwoordelijk zijn deze weg niet te bewandelen. Het gevaar is echter zo groot, dat er bij onderhandelingen aan eisen wordt toegegeven, waardoor aan het gezag van het westen opnieuw een knak wordt toegebracht. En daarop wordt door Chroetsjef gespekuleerd. Of hij werkelijk zelf oorlog wil, is nog zeer de vraag. Hij weet toch zeer goed, dat als het tot een gebruik van de vreselijke kernwapens komt, ook zijn eigen land en volk geduchte klappen zal krijgen. Het is dan ook zaak, dat het westen tegenover Chroetsjef geen zwakheid toont, en al die maatregelen neemt, waaruit het Chroetsjef steeds duidelijker zal worden. dat het westen niet bereid is om West-Berlijn aan hem uit te leveren.

Terwijl Amerika en zijn Europese bondgenoten zich bezig hielden met het Duitsland-probleem, kwam uit het midden-oosten het bericht, dat president Kassem van Irak boze plannen smeedt ten aanzien van het aangrenzende Koeweit, een zeer rijk doch klein oliegebied met nog geen driehonderd duizend inwoners en een sjeik aan het hoofd. Nauwelijks was dit gebied een week tevoren door Engeland zelfstandig verklaard óf Kassem gaf te kennen, dat zijn land er krachtens de historie aanspraak op kon maken. De sjeik, die voordien goed bevriend met Kassem was, was in zijn vertrouwen op die vriendschap danig bedrogen uitgekomen. Hij noemde Kassem dan ook niet meer zijn vriend, doch zijn buurman. Sjeik Abdullah kreeg echter terstond bij - val uit de Arabische wereld, Saoedi Arable voorop, terwijl ook Engeland, dat vanwege de olie sterk bij Koeweit geïnteresseerd is, volle steun toezegde. Zodra de sjeik om militaire hulp van Engeland verzoekt, zal hem die dus geboden worden, wat wel te begrijpen is, als men bedenkt, dat Koeweit per jaar 94.500 miljoen liter olie voor Engeland opbrengt, zodat het verlies hiervan voor de gehele Britse natie onzaglijke gevolgen zou hebben. Engeland heeft dan ook direkt uitgebreide voorzorgsmaatregelen genomen, toen bekend werd dat Kassem troepen zond naar de grens van Koeweit.' In steunpunten in de omgeving van Koeweit, onder meer in Kenya en Aden houdt het ach.t bataljons Britse troepen gereed om op het eerste sein van sjeik Abdullah in te grijpen. Voorts houden zich ook twee vliegdekschepen en een drietal fregatten van de Britse marine in de buurt van Koeweit op om zodra dit nodig mocht zijn, in te grijpen. Bovendien heeft Engeland bij enkele landen uit het middenoosten, waaronder ook de Verenigde Arabische Republiek van Nasser, stappen gedaan en verzocht hun invloed bij Kassem aan te wenden om hem tot matiging inzake Koeweit aan te manen. Binnenkort zal wel blijken wat Kassem zal doen. Het is niet onmogelijk, dat Rusland ook hier weer achter de schermen stookt.

Dat doet Chroetsjef al evenzeer ten aanzien van Nieuw-Guinea. Soekarno, de wereldreiziger, die zich op zijn reizen vooral ook interesseert voor de filmdames — sterren noemt men ze! — van Hollywood in Californië, werd eerst door president Kennedy onlangs liefderijk ontvangen en begroet als de „vader van zijn volk", dat intussen verhongert en verkommert. Daarna vloog hij naar zijn boezemvriend Chroetsjef, die juist uit Wenen was gearriveerd. De begroeting tussen die twee was allerhartelijkst: ze sloegen de armen om eikaars hals, ze voerden op een soort cocktailpartij dansjes uit en Soekamo verliet zijn vriend met de toezegging, dat hij inzake Nieuw-Guinea op diens volle steun kon rekenen. Zelfs kruisers, onderzeeërs, jachtvliegtuigen en wapenen, alsmede mannetjes om Indonesiërs op te leiden, werden hem aangeboden, terwijl ook een financiële overeenkomst werd getekend. Het is echter de grote vraag of alle vooraanstaande Indonesiërs met die aangeboden hulp ingenomen zijn. Het is in elk geval opmerkelijk dat nadien de minister van defensie, Nasution, die anti-kommunistisch schijnt te zijn, naar Europa kwam om in Engeland over wapenleveranties te onderhandelen. Ook Parijs en Bonn heeft hij aangedaan. Tijdens zijn verblijf te Parijs heeft hij voorts nog een bespreking toegestaan aan de Nijmeegse hoogleraar Prof. Duynstee, die wilde trachten onderhandelingen mogelijk te maken tussen Nederland en Indonesië inzake Nieuw-Gunea. Deze hoogleraar deed dit op eigen verantwoordelijkheid evenals een aantal personen uit het industriële leven, de groep Rij kens, dit gedaan hebben, waarbij zelfs Soekamo persoonlijk door hen tijdens diens verblijf te Rome werd benaderd. Zover nu bekend is, is het met die gesprekken op niets uitgelopen. Tijdens zijn verblijf in Japan üet Soekarno weten, dat er met Neaerland alleen zou te spreken zijn onder voorwaarde, dat Nieuw Guinea aan Indonesië wordt overgedragen. Over die persoonlijke onderhandelingen is nog heel wat te doen geweest, want het merkwaardige is, dat de regering van die ontmoeting afwist, de betreffende personen (Dr. Rij kens. Prof. Duynstee) zelfs ontving, maar zich toch van hen distancieerde. Hierover zal in de Kamer te gelegener tijd nog wel een hartig woordje gesproken worden.

Wij kunnen dit overzicht niet eindigen zonder te vermelden, cat president Tsjombe, die weken lang de gevangene was van de Kongolese regering, in zijn land, n.l. Katanga, in levende lijve is terug gekeerd. Wat wij reeds vermoedden is geschied. Nauwelijks teruggekeerd, verklaarde hij, dat hij er niet a.in denkt de grenzen tussen Katanga en het overige deel van Katanga op te heffen, waarin door hem tijdens zijn verblijf in Leopoldstad was toegestemd. Hoe het nu verder zal lopen en of er van het samenkomen van het Kongolese pailement nog iets zal komen, moet worden afgewacht. Tsjombe zelf zal zich wel niet meer in Leopoldstad laten zien.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen