BUITENLANDS OVERZICHT

Konflikt Frankrijk—^Algerije nog steeds niet opgelost. Bomaanslagen in Parijs. Inzake Nieuw-Guinea nog geen oplossing. Papoea's tegen Soekarno. Als de stenen van Parijs eens konden spreken, wat zouden zij ons dan al niet kunnen vertellen. Wij zouden dan kuimen vernemen hoe aldaar in één nacht wel tienduizend Hugenoten op last van de roomse koning Karel IX en op aanstoken van diens moeder Catharina de Medici verraderlijk werden vermoord. Wij zouden voorts horen verhalen van de septembermoorden uit de tijd der Franse revolutie, toen op aanstoken van Marat meer dan veertienhonderd koningsgezinde personen werden afgemaakt. Ook zou ons worden verhaald over de Girondijnen, die door een oproer ten val werden gebracht en plaats moesten maken voor de Jacobijnen, die een waar schrikbewind voerden, waarbij duizenden slachtoffers vielen. Wij zouden voorts de naam van Robespierre horen noemen, de man van de guillotine, die in 49 dagen bijna veertienhonderd personen onder het zogenaamde „revolutionaire scheermes" liet brengen, soms 50 personen op één dag te Parijs. Gehele families liet hij uitroeien, doch hetzelfde lot viel hem in 1794 ten deel, ook zijn hoofd kwam onder de valbijl.

Zo erg als toen is het thans in Parijs wel niet gesteld, maar toch is de toestand er allesbehalve behaaglijk. De vorige week ging het er wel zeer scherp toe. Eerst werd er een bomaanslag gepleegd op het ministerie van buitenlandse zaken, waarbij de chauffeur van een bestelauto als slachtoffer viel De auto stond op een binnenplein van het ministerie, terwijl de chauffeur bezig was met het inladen van enkele postzakken. Dat het gemunt was op het leven van de Franse minister van buitenlandse zaken, Couve de Murville, is niet onmogelijk, want de auto stond op een afstand van slechts 20 meter van diens kamer. Direkt nadat de bom was ontploft, stond de auto in br^nd, waardoor enkele andere auto's in de nabijheid ook vlam vatten. Het gebouw van het ministerie werd zwaar beschadigd. vooral de afdeling waarin de voorlichtingsdienst gevestigd was. Een kamertje, waarin zich telexapparaten bevonden, welke voor het overbrengen van berichten moeten dienst doen, werd vrijwel geheel verwoest. Gelukkig vielen hier geen doden te betreuren. Wel waren er gewonden als gevolg van de rondvliegende scherven van de vele ruiten, die stuk sloegen. Behalve deze bomaanslag was er 's morgens nog iets gebeurd, wat grote konsternatie had veroorzaakt. Eén der parlementsleden namelijk, een chirurg, die aanhanger is van president De Gaulle, was uit zijn woning ontvoerd. Dit is 3chter nog goed voor hem afgelopen, daar de politie van iemand een aanwijzing kreeg, waar de ontvoerde zich vermoedelijk bevond. Het was ergens in een vUla ten zuidoosten van Parijs. Een sterke politiemacht trok er heen met als resultaat, dat Dr. Mainguy daar inderdaad kon worden bevrijd.

Het bleef de vorige week echter niet bij die ene zo even vermelde bomaanslag. In de nacht van dinsdag op woensdag hebben leden van de ondergrondse O.A.S., die op de hand zijn van de opstandige generaal Salan en tegen president De Gaulle, zich andermaal duchtig geroerd. Zij voerden negen aanslagen uit, die vooral gericht waren op kommunistische Kamer- en gemeenteraadsleden, terwijl zij het de vorige week woensdag op linkse en liberale journalisten en politici bleken gemunt te hebben. Verscheidene woningen werden in de tijd van een uur geheel of gedeeltelijk vernield. Het laat zich indenken, dat deze terreur de bevolking met angst vervult, daar men toch ieder ogenblik de kans loopt om bij zo'n aanslag mede betrokken te worden. De tegenstellingen tussen voor- en tegenstanders van De Gaulle's politiek ten aanzien van Algerije openbaren zich ook bij de leerlingen van middelbare scholen en bij de studenten. Verleden week hadden er in de studentenwijk van Parijs demonstraties van studenten plaats, waarbij het echter dank zij het taktvol optreden der politie, die in groot aantal vertegenwoordigd was, niet tot botsingen kwam. Wel hebben studenten, die tegen De Gaulle zijn, een hoogleraar, die als uiterst links bekend staat, doch van zijn gevoelens tijdens zijn kolleges nooit iets liet bemerken, tot tweemaal toe verhinderd tijdens het kollege aan het woord te komen. Uiterst linkse studenten hebben dit daarop ook toegepast op een hoogleraar, die als uiterst rechts bekend staat.

Inmiddels schijnt de Franse regering nog steeds met de Algerijnse rebellen in het geheim te onderhandelen. Daar deze onderhandelingen nu al zo lang duren, heeft president De Gaulle een ultimatum gesteld, inhoudend, dat er binnen een bepaalde tijd een akkoord moet worden bereikt. Gebeurt dit niet, dan zal er van onderhandelingen geen sprake meer zijn, en zal De Gaulle een zelfstandig Algerije buiten de opstandelingenleiders (de F.L.N.) om tot stand brengen, waarbij het zelfbeschikkingsrecht zal worden toegepast. Birmenkort zal hierover wel meer licht opgaan. Dat het Algerijnse vraagstuk voor Frankrijk een zwaar blok aan het been is, is zonder enige twijfel. Ja, het is voor Frankrijk een ware bezoeking Gods, daar er toch geen kwaad in de stad is, dat de Heere niet werkt. Van enige verootmoediging en een wederkeren tot de Allerhoogste valt echter niets te bespeuren, zoals dat trouwens ook in de andere landen in en buiten Europa het geval is. Met de besprekingen, die de sekretaris-generaal der V.N. met de vertegenwoordigers van Nederland en Indonesië inzake Nieuw-Guinea voert, vordert het niets. Er waren geruchten, dat Amerika zou hebben voorgesteld Ned. Nieuw-Guinea onder V.N. beheer te stellen, waarvoor Malakka, Birma en India zouden aangewezen zijn, maar zekerheid bestaat hieromtrent niet. Intussen heeft de Nieuw-Guinea- Raad zich de vorige week duidelijk uitgesproken door middel van een tweetal moties. In de ene werd aan de V.N. verzocht een kommissie naar Nieuw-Guinea te zenden om een onderzoek in te stellen naar de wensen der papoeabevolking. In de tweede motie werd de Nederlandse regering verzocht het papoea-vrijwilligerskorps snel uit te breiden met het oog op een hernieuwde aanval' van Indonesië. Beide moties kregen een meerderheid. Bij de diskussies kwam duidelijk openbaar, dat men van inlijving bij Indonesië niets wil weten, terwijl diepe erkentelijkheid werd uitgesproken jegens de Nederlandse marine, die Soekamo's aanval zo schitterend had afgeslagen. Het zou interessant zijn om wat bij die besprekingen nog meer werd gezegd, onder het oog onzer lezers te brengen, doch we zullen dit tot een volgende keer uitstellen.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen