Meditatie

Toen naderde Elia tot het ganse volk, en zelde: Hoe lang hinkt gij op twee gedachten? Zo de Heere God is, volgt Hem na; en zo het Baal Is, volgt hem na. Maar het volk antwoordde hem niet één woord. 1. Kon. 18 : 21

III.

Elia beleeft hier eveneens een (kritiek oeenhUk. Achah schreeuwt hem immeis toe: „Zijt gij die beroerder üsraëls? " Het is een oude geschiedenis. De profeten heeft men vermoord omdat zij de zonden der vorsten en des volks bestraften. Dat noemde men verraad, tegen het volk gepleegd. En wat heeft de Heere aan het kruis gebracht? Wat de apostelen in ketenen en boeien en eindelyk op toet blok? Wat was het, waarom de eerste christenen bij duizenden geslacht werden in de tijd van de Romeinse keizers? Het is altijd dezelfde beschuldiging: „Zij zijn oproermakers, zij maken revolutie". En waarom zijn vele ohristenen la de middeleeuwen ^toilterd en gemarteld? Zij willen zich, heette het, niet aan de wetten van de staat onderwerpen, de heersende roomse kerk niet erkennen. Zij zijn rustverstoorders.

Is hierin dan enige waarheid gelegen? Zeker, zij vorderen de inwendige revolutie, die wij bekering noemen, zy vorderen de overgsang van alle standen, ook van de vorsten, uit de geest der wereld tot de Geest van Jezus CShristus. Zij zegeen het lulde, dat de wereld en de volkeren niet eerder behouden zUn, voordat zij wenend en töddend de toevlucht nemen tot de Heere en zich In plaats van de zelfzuchtige geest der wereld de geest der liefde en barmharti'gheld laten schenken. De waarheid, de eeuwige waarheid, die uit God is, is ongetwijfeld revolutionair en vernietigt het slechte konservatisme.

Ik zeg, het sleohte konservatisme, dat met zichzelf tevreden is, dat echter helaas bij de liberale party bijna nog meer 'gevonden wordt dan bij die, welke zich de konservatieve noemt. Dit laatste is niet poUüek, allereerst, maar geestelijk bedoeld. Van de geestelijke liberalen heeft de kerk de meeste last. Dat is geen vlees en geen vis. Omdat ze onbekeerd zijn hebben ze geen vaste koers in het leven. Ze zigzaggen wat heen en weer en zijn altijd eerst met zichzelf bezag. Soms kunnen ze zelfs heel aardig over God en Christus praten, maar het komt niet zo ver, dat God tot hen spreekt. Daar moeten ze in de grond der zaak niets van höbben. Ze weten dat er een „omzetting" plaats moet hebben. Zij passen echter een methode toe: geen „omzetting", maar een „inzetting". En omdat het „him" bekering is, zijn ze al wat, voor de omzetting een feit was geworden.

Ze beginnen niet bij het begin, maar hebben op hun manier een „voorsprong" op de Heere, daarom „beginnen" zij met zich er bij te rekenen, er in te zetten. Zouden zulken de taal van de dichter kennen, als hij zucht en belijdt: , J!k toen tot hinken en tot zinken ieder ogenblik gereed? " Geliefde lezers, ik meen te moeten zorgen, dat zij die taal niet kennen, ja, er ver boven staan. De geestelij'k lilberale mens kent geen verootmoediging voor Gods aangezicht, integendeel, hij vertoeft zloh tegen de Heere en erkent Hem niet als de levendmakende God en Geest. Er zou in onze dagen meer acht geslagen moeten worden op dit soort mensen, omdat zij zich brutaal op de voorgrond dringen en Gods volk met hun ellebogen wegduwen.

EUa laat zich dit niet doen. Het eenvoudige, rondborstige antwoord Is derhalve dit: dat de oorzaak der ganse ellende toierln gelegen is, dat de vorstelijke familie Gods Woord verlaten, en het volk daartoe ook verleid had. Het was toen gelijk altijd: het ongeloof en het materialisme zijn boven, dat Is, zij zijn uit de hogere standen altijd doorgedirongen tot de lagere.

In één zaak zijn Achab en Elia het eens: dat Israël verward Is. Hoe zal het nu uit die verwarring verlost worden? De iconing weet daarvoor geen w^, maar de profeet wel. Na de ontmoeting met Actoaib volgt nu de vergadering van het voJk. „Ga henen en vertoon u aan Achab, want Ik zal regen geven op de aarde", zo veel en niet meer had God tegen Elia gezegd; al het overige bleef asm hem overgelaten. Niets is dwaaer dan de mening, dat de mensen, die door genade eenswillens mogen worden met God, daardoor onzelfstandige mensen zouden warden.

O, er blijft nog zeer veel plaats over voor zelfstandigheid; dit hebben we reeds in Blla opgem«nkt. Ja, juist deze mensen alleen zijn zelfstandig, omdat zij on­ afhankelijk zijn van de tijdgeest, evenals van aUe menselijke beoordeling en onafhankelijk van alle schepselen. Zelfstandig werkzaam zal EUa ook datgene regelen, wat nodig is, voordat God kan doen regenen op de aardbodem. De profeet wist wel, wat dat was: eerst bekering, inkeer tot zichzelf, afkeren van de zonden en terugkeer tot God, dan kan ook uitwendige, lichamelijike redding komen, en dan slechts is zij weldadig. Om echter het arme volk tot bekeitog te brengen, moet hy het eerst bij elkander hebben. Het moest verder, daar het zo sterk door de leugen en de wellust van de Baalsdlenst verstrürt en betoverd was, door een handtastelijk bewijs overtuigd worden, dat Jehova de söhepter van het wereldbestuur In handen heeft, en dat alle andere goden niets dan hersenschimmen of gewrochten der Terï> eelding zjjn. Zo had dan Eüa een reusachtig plan, dat slechts In zijn hoofd en toart kon ontstaan; op de berg Kannel in tegenwoordigheid van 'het vergad^xie Israël •lullen de goden spreken en wel door vuur.

Was dit denkbeeld, niet een al te gewaagde proefneming? De profeet verwacht niets meer en niets minder dan een Godsgerlcht in de verhevenste stijl. De Heere heeft niet beloofd, dat Hy Zich zó openbaren zou. Als Jona zegt; „Werpt my in het water, dan zal de zee stil worden, want God laat het slechts om mijnentwil zo stormen", als Elia hier zegt: „Bouwt twee altaren, dan zal God op het Zyne toet vutir tot een getuigenis d'oen nederdalen", dan berusten zulke beloften van een zichtbaar Godsgericht op de byzondere betrekking, waarin deze 'beide mannen tot God stonden. Wee de mens, die zo iets wilde nabootsen. Hy zou niets anders doen, dan God verzoeken, zou ook slechts een voorwerp van spot der mensen warden.

EUa deed, hetgeen hy deed, in de vaste overtuiging van zyn innige vereniging met zyn God. Daarom is het ook dwaas te vragen: „Hoe, Indien God hem eens in de steek had gelaten? " Ja, Indien? Deze gedachte kwam in het geheel niet by hem op. Omdat hy wist, dat het alleen de eer van zijn God was, en niet zyn eigen eer, idl© hy zocht, daarom wist hy ook: Hy zal my niet beschaamd laten staan. Wat echter Achab betreft, deze werd tegen zyn zin de dienaar van EUa en veraamelde het volk en de afgodische priesters op de berg. Wie dit ongelooflyk voorkomt, die denke aan het woord: nood breekt yzsr. Nood breekt ook de trotsheid van een Achab. Wanneer koning en volk aan de rand van de afgrond staan, als de mensen op het punt staan om van de honger te sterven, dan besluiten zy wel tot aUerlei, wat zy anders versmaad zouden hebben.

Ds. J. C. v. Ravenswaay ’s-Gravenhage

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen