Buitenlands OVERZICHT

Indonesië—Nieuw Guinea

Zoals men zich zal herinneren stuurde Soekarno eindelijk iemand naar W'astolngton < ym. met de vertegenwoordiger van Nederland, Dr. van Boyen, een bespreking te 'hebï£> en. Hij wilde namelijk weten of Nederland werkelijk van plan is het plan-Buriker te aanvaarden. Dit ondeitooud heeft plaats gehad en blijkbaar werd het resultaat hiervan van dien aard geacht, dat Soekarno er toe kwam zijn minister van buitenlandse zaken, Soebandrio, naar Washington te laten gaan. De eigenlijke bedoelingen hiervan werden niet bekend gemaakt, maar uit wat de vorige week aan het Moht kwam, blijkt wel, 'dat Soebandrio niet zonder nadere 'Instrukties naar Wasihrn'gton is gekomen. Terwijl er als naar gewoonte in Amerikaanse kringen een optimistische stemming heerste, kwam men van Indonesische zijde al spoedig met een eiis, waardoor het hele plan-Bunker op losse schroeven Iswam te staan. Dit plan voorziet namelijk in een overdracht van Nieuw-Guinea aan Indonesië na twee jaar, maar dat duurt Soekarno veel te lang.

Herhaaldelijk reeds heeft hij in zijn redevoeringen verklaard, dat Nleuw-Guinea nog dit jaar bij Indonesië moet 'komen. De vorige week maandag zei hij dit opnieuw, boen hij een kongres van Indonesische boeren toesprak. Vóór de haan 'op 1 januari 1963 kraait, aldus zei Soekarno, zal Nieuw-Guinea deel van dit lan'd moeten uitm'aken. Deze eis nu is door Soebandrio in een onderhoud met Dr. van Royen aan laatstgenoemde voorgelegd. Het 'is te begrijpen, dat 'het 'desbetreffende voorstel voor Dr. van Boyen een punt was, waarover hij eerst met de Nederlandse regering diende te overleggen. Dit is gebeurd, met het resiiltaat, dat onze regering de eis van Soekarno heeft afgewezen. Zij wenste zich te houden aan het pla^n-Bunker, dat 'door haar in principe was aanvaard, en waarin behalve de overdracht van Nieuw-Gutnea ook inzake het zelfbeschikkingsrecht der Papoea's voorzieningen zijn opgenomen. Dat de Nederlandse regering aldus beslist heeft, is gebleken uit het antwoord, 'dat Dr. van Boyen aan 'de pers heeft gegeven, na een gesprek, dat hij juist toad gehad met de Amerikaanse minister van buitenlandse zaken, Dean Busk. Dr. van Royen zei: „Nederland houdt vast aan het plan Bunker". Hierna ging Dr. van Boyen in fconferentie met Bunker en Soebandrio. Dat in deze konferentie geen overeenstemming werd bereikt valt op te maken uit het feit, dat Soebandrio na de konferentie een bezoek ging afleggen bij president Kennedy. Het is dus zeer goed mogelijk, dat de voorspreldngen op niets uitlopen. Gezien echter de houding van Amerika, zou het niet behoeven te verwonderen, wanneer er van die zij'de nieuwe druk op Nederl'and wordt iii'tgeoefend.

Inmiddels is Soekarno echter nog weer met een andere verrassing voor de dag gekomen. Een verrassing met betrekking, tot de zich in Nieuw-Guinea bevindende parachutisten. Aangaande hen zei Soekarno, 'dat 'hij ze niet in de steek kon laten. Hij wenste ze te bevoorraden en ze dn te schakelen in een militair beheer, waarbij ze dan gedurende 'de 'overgangsperiode door de V.N. als veiligheidstroepen gebruikt zouden kunnen worden. Volgens Soekarno zou het hieribij gaan om circa tweeduizend man, maar de kommandant van de Nederlandse strij'dkractoten op westelijk Nieuw-Guinea heeft verklaard, dat er zich nog sleohts ongeveer 150 Indonesische parachutisten in vrijtoeiid op Nieuw-Guinea bevinden. Het kennelijke 'doel van Soe- karoo is het verblijf der paracliuttsten In Nieuw-Guinea uit te buiten om daarmede te betogen, diat de omstandigheden nu geheel anders zijn dan toen het plan-Bunber werd Ingediend, zodat aan het oorsinronJselijke tijdschema thans niet meer kan wco'den "vastgehouden. Bedenkt men voorts, dat men bij gevangen genomen piarachuitisten dokumenten heeft gevonden, die er op wijzen, dat Indonesië het plan koestert om een aanval te doen op Hollandia, dat de aainnemiing van nieuw pensoneei voor Nieuw-Guinea voorlopig fc gestaakt, 'dat het de vrouwen en kinderen der m Nieuw-Guiinea verblijvende Nederlanders mogelijk werd gemaakt oan bdimen twee maanden uiit Nieuw-Guinea te evacueren en naar NederOand teirug te keren, 'dan valt daaruit wel af te leiden, dat de zaak er allesibetaalive gunstig voor staat.

Over de waarborgen ten aanaien van een aanvaardbare regeling van het zelfbeschiikkiin'gsrecht is blijlkbaar helemaal nog niet gesproken. In de pers as hierover lalthans niets vermeid en door de regertog wordt hierover geen enkele mededeling gedaan. Het ziou niet behoeven te verwonderen, als Soekamo er toe overgtog om nog enige honderdMllen parachutisiten op Nleuw-Guinea neer te laten strijken, zoda* hij de 2000 benadert en wie zal ze er dan uatelaan als de regeling imsake het zelfbescOnükktagsredht, tadlen hierover al een 'gunstig resultaat zou kunnen worden toereikt, door Soekamo wordt gesaboteerd? Inmidide'ls zijn een drietal vooraansteande Pajwea's door de Nleuw- Guinea Raad naar Wasthinigton gezonden om. door de Nederlan'dse vertegenwoordigers over de stand der onderhandelingen te worden ingelicht en tevens om de heren Dr. van Boyen en Mr. Sohürmian van advies te dienen. Wij achten dit een goede maatregel, temeer daar Soebandriio een Papoeastudeiut uit Leiden, 'die er meermalen blijk van heeft gegeven, dat hij aan de kant van Indonesië staat, naar Washington heeft laten iKxmen om hem. als adviseur van dienst te zijn.

Kongo

De verstandhou'dlng tussen de president van Katanga, Tsjombe, en de voorlopige seikretarls-generaal der Verenigde Naties, Oe Thant, is de vorüige week wel iin sibeir*ke mate verslechterd. Het botwde tussen idie twee toch al niet, maar wat Oe Thant 2Sich thans veroorloofd heeft, doet de deur wel helemaal dicht. Op een persbonferentie te Helsinki heeft Oe Tlhant aioh namelijk wel zeer 'ondiplomatiek over Tsjombe en diens medeministers uitgelaten door van hen te zeggen, dat ze een „stelletje downs" zijn, en volslagen onberekenlbaar. Hij zeide m^rmalen geprobeerd te hebben ze met de centrale regering in Leopoldvilie voor onderhandelingen bij elkaar te ferijgen, maar zonder enig resultaat. Hij wist niet wat hij met dat stelletje clowns moest aanvangen. Tsjomitae heeft dit begrijpelijk niet op zich laten zitten en een Macht tegen Oe Thant ingediend.

Inmiiddels heeft Oe Thant ontkend, dat door hem voorstellen zijn gedaan inzaike een nieuw militair offensief in de Kongo om aan de afscheiding van Katanga een einde te maiken. Desniettemin bevinden zich in de buurt van Katanga nog steeds troepen der V.N., wat nog zeer kort geleden tot incidenten leidde doordat woedende Katangese vrouwen met gebalde vuisten op de Indiase soldaten toeliepen met het gevolg, dat deze begonnen te schieten en een vrouw en een kind dodelijk werden getroffen. Zoals het echter gewoonlijk gaat, werd door de andere partij de sohuM hiervan geworpen op de gendarmes van Tsjomibe.

Algerije

Hier ziet het er nog maar steeds onheilspeillend uit. De strijd om de macht tussen Ben Bella en Ben Khedda kwam in een steeds meer toegespitst stadium. Ben Bella vormde een politiek bureau, dat tot taak kreeg het lot van Afligerije in handen te nemen. In dit bureau kregen zeven Algerijnse leaders zitting, van wie er vijf in Frankrijk gevangen hebben gezeten. De onderhandelingen met vertegenwoordigers van Ben Khedda zijn dus op niets uitgelopen. Bovenidien hebben verscheidene mimigters, die eerst aan de kant van Ben Khedda stonden, hem verlaten om zich bij de groep van Ben Bella te voegen. Diens troepen zijn er voorts in geslaagd oan Oonstantine en Bone in bezit te nemen, waarbij ze de P.L.N.-soldaten, die aan de kant van Ben Khedda Staan, hebben omsingeld, isodat ze niets meer konden uitrichten. Nog één geM'ed is er waar men Ben Khedda trouw is gebleven. Dit gebied heet Kabyllë, iwaaruat Ben Khedda's vice-premler, Beibacem Knim geheten, afkomstig Is. Deze moet van Ben BeUa niets hebben en heeft zich voorgenomen zich tegen Ben Bella te verzetten. Reeds rukte een leiger van 1200 man uit het bergachtige Kabyllë op met het doel Oonstantine op Ben Bella te veroveren. Deze tracht op zyn beurt Algiers in handen te krijgen, zodat Algerije aan de rand van een burgeroorlog staat.

Dat men dit verloop van zaken in Fraiüorijk nauwlettend volgt, laat zioh denken, daar het leven en de eigendommen der zioh in Algerije bevindende Europeanen, voornamelijk Fransen, er door in groot gevaar iban komen. Om dit te voorkomen zal Frankrijk wel verplicht zijn zijn troepen in Algerije te houden.

De Europese integratie

Nog steeds hebben de zes landen van de E.E.G. elkaar nog niet gevonden wat betreft het streven te komen tot een vereniigd Europa. Wel is er 'druk gekonfereerd, waarbij Adenauer een bezoek aan Franikrijik 'bracht, minister lAtns zijn Belgische kollega Spaak bezocht en naar Rome vloog om te trachten de Italiaanse regering er van af te houden zich voor het karretje van De Gaul'le te laten spannen, terwijl Spaak naar Bonn ging om daar een nieuw plan, dat door hem. zelf bedacht 'is, bij Adenauer toe te lichten en laan te prijzen, maar het hangt ales nog in de lucht. Het eni'ge wat bereikt werd, is dat de konferentie, 'die in de tweede helft van september zou igehouden worden, idoch waartegen door de Beneluxlanden bezwaar werd ingebracht, nu toch met zeer grote waanschijnlij'kiheid wel zal doorgaan. SpaaJk schijnt de instelling te willen van een politieice kommissie, bestaande uit drie personen, die aan het hoofd der Europese Unie zou komen te staan. Twee van hen zouden vertegenwoordigers moeten zijn van de regeringen der zes landen, wa/t dus niet overeenkomstig het standpunt van De GauUe met zijn „Europa der vaderlanden" is. Op Engeland schijnt men niet meer te willen wachten, daar wel igebleken is, dat er van toetreding van Engeland tot de E.E.G. voorlopig geen sprake ban zijn. In Engeland toch wordt het verzet tegen die toetreding steeds sterker, zelfs van de zijde der Labourpartij worden er bezwaren tegen gemaakt. Daarbij komen de binnenlandse mioeiüijkheden in Engeland, waardoor de kans op toetreding van dit land tot de E.E.G. sterk verminderd is. Dit is dus wel een idikke streep door de poMtiek van de ministers Luns en Spaaik, die steeds de toetreding van Engeland als voorwaarde hadden gesteld voor en aleer zou worden overgegaan tot de opbouw van een Eiuropese politieke unie. De grote vraag is nu wat president De Gaulle van Ihet plan-Spaak denkt. Wanneer 'hij dit afwijst en op zijn standpunt blijft staan, dan zal er van een Europese poUtieke unie vooreerst wel niets Isomen. Men zal dan moeten wachten totdat Engeland er rijp voor is om toe te treden, maar dit zou wel eens heel lang kunnen duren.

Wij zien in deze hele 'gang van zaken weer zo duidelijk, dat de mens wel wSikt, maar dat het God is. Die beschikt.

Dat er bij de Europese instellingen met geld gesmeten wordt, 'is intussen weer eens duiidelijk gebleken uit het lijvige rapport van de fcontrolekommissie over de rekeningen van het begrotingsjaar 1960, dat de vorige week te Brussel werd openbaar gemaalst. Met het loog op de plaatsruimte is het ons voornemen hierop een volgend m'aal terug te komen.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen