Meditatie

IV.

En die op de wolk zat, zond zijn sikkel op de aarde, en de aarde werd gemaaid. En een andere engel kwam uit de tempel, die In de hemel is, hebbende ook zelf een scherpe siikkel. En een andere engel kwam uit van het altaar, die maeht had over het vuur, en hij riep met een groot geroep tot degene, die de scherpe sikkel had, zeggende: Zend uw scherpe sikkel en snijd af de druiventakken van de wijngaard der aarde, want zijn druiven zijn rijp. Opento. 14 : 16-18

De grote afval, die noax Gods Woord zal komen, is reeds m voüle gang. Sekten, weOig tieirende, soms onder vrome leuiaen, veirHesiJden massa's mensen. De waariheiild, die naar de godzaligheid is, kennen de mensen niet meer, beigeert men niet meer. De mens moeit op de troon, met of zander giodsdlienst, dat is het beeld vaaa de tijd waarin wij leven. En in het ooandieel dier verlabjngen Gods en de rechtvaardige onthoudiing van de aaliigmakende bediiening des HeüQigen Geestes mogen er nog enaige weinigen zijn, 'daie een persoonlijke ziegen ontvaaigen onideir öe genademiddelen, maar vam worsibeüüngen aan Gods genadetroom. voor land en volk hoort men niet meer. Het gebed kan er niet dioor en Gods volk krijgt meer en meer die Indruk van de rechtmatigheid van Gods toom over de towoners der aarde. En zo gaat met alles de vmer^ door, maar God gaat ook door naar het eindgericht, dat nadert. Stnaiks zal de Heere roepen: Saiijdt af de 'druiftakken der aarde, wamt haar druiven zijn rijp. O, wat zal dat zijn, om voor eeuwig weg De ztoken in de poel, 'die 'brandt van vuur en sulfer. Om zonder Borg en Middelaar een heilig en rechtvaardig God te ontmoeten. Hoe vreselijk zal het zijn in het loordeel te staan met een hemelhoge schuid, en dan geen bedekking te hebben voor Hem, wiens ogen vuurvtemmen zijn. Die Zich verheerlijken zal loi Zijn recht, als alle monid voor Hem gestopt zal worden. En todh, die dag kmnt giewls, al weten wij nieft waarneer. Gewis, die dag kom, t, en wie weet hoe spoedig. Immers alles rijpt voor het eindgericht.

Christus komt met de woQfeen, en alle ogen zuUen Hem zien on Zijn heerlijkheid, tot onitzeiWding van al Zijn vijanden, die de dood zullen zoeken, zonder Hem te vimiden. Alsdan zajllen zij uitroepen: Bergen valt op ons en heuvelen bedeskt ons voor het aangezicht Desgenen, Die op die itroon ait en voor de toom des Lams. Drliewerf gelukzalig, dlie een gegronde hoop hebben op het eeuwige leven, en idle dan zuilen bekfleed zijn met de Klederen des heals en de mantel der gereclutigheiid, idlie als 'het igraan Gods zullen gieborgen worden in Chrisitus' schuur, en die de Koning zullen zien dn Zijn schoonheid, eeuwig en altoos.

Het verefist wel een zeer nauwkeurtig onderzoek of men bij het graan of bij de druiven behoort. Het kan zeer ver gaan met de algemene > verlichting en overtu'iginig. Het bedrieglijke hart en de listige verleiding des satans, die 2ich vaajk Vertoont als een engel des lichts, kan de mens doen vertrouwen, dat men genade heeft, en dat het toch niet waar is. Het W-oord Gods drinigt dan ook meermalen op nauwkeurig zelfonderzoek aan. Het Koninlkrijik van Christus bestaat m'et in woorden, maar in kracht. En toch kan de mens met ^jn 'gaven en bespiegeHing van 'de weg der zaligheid in een vaste Inbeeldtag leven, dat hij de beredeneerde zaken ook zelf waarlijk beait, zonder dat God in Christus ooit ware 'genade heeft verheeiQijfct. Immers, ware genade zetelt niet in het hoofd en het verstand, maar in het hart 'des mensen.

Het hart is de zetel der genegenheden, van waaruit de 'gangen des geestelijken levens zijn. En dat hart is van nature arglastoig, meer dan enig ding, ja dodelijk is het, W'ie zal het kennen? Jer. 17 : 9. Het hart 'des mensen is door de val in het Paradijs verdorven en onoprecht. Het verbergt en bedekt de zonde, toet is onnaspeurlijk, het Is een geheime schuilplaats, vd valse u'ibvluchiten, afgezi'en nog van de eigenliefde en de zelfhandha'ving, het moge met een 'dun laagje vernis van burgeriij'ke beleefdheid bedekt zijn, zoveel 'als het wil. De m.ens van nature is er wel gieiheel blind voor, maar de Heeie is - alwetend. Hij blikt door tot in de diepste schiiilhoek van de menselijke ziel. Hij doorgrondt 'het hart. Hij weet hoe het 'er van 'binnen uit ziet, Hij weet waar het ons om ite doen is. Hij weet of er ware ont­ dekking is van schiüid en verlorenheid, en of er ooit ware honger en dorst naar de gerechtigheid van Christus geweest os.

Hoe nodig is het toch, dat wij 'ons eerlijk afvragen, of er Godskennis en zelfkennis is, door wederborende genade. Immers, in'daen er ware genade is en kennis van de weig der zaligheid, in Christus ontsloten, dan zal er een wandel in de vreze Gods het gevolg van moeten zijn. Dus behoort bij 'het ware zelfonderzoek het overzien van de dagelijkse levenswandel in het midden vain een 'krom en verdraaid geölaoht. De levensopenbaring'en naar bulten zeggen meer dan vele gewich*ige gesprekken met een vertoorgen heulen met de wereld, idiie in het boze ligt. De Heere zal een iegelijk geven naar zijn wegen en naar 'de vrucht zijner han'delangen. Alle mensen hebben een verwachrttog, en inderdaad, alle mensen hebben ook wat te wachten, te weten, eens gaat men de zaligheid be-ërven, of gelijk de tekst spreekt, men gaat als het graan Gods in de toem.'ease schuur geborgen worden, - of men zal als de druiven geworpen worden in de wijnpersbak van die toom Gods.

De mens zal in 'het oordeel alleen maar kunnen bestaan als men deel heeft aan Hem, Die voor de Zijnen onder het oordeel gebogen heeft en het voor al Zijn volk heeft weggenomen. Zijn wij met Hem verenigd door het geloof, wij behoeven het oordeel niet te vrezen, want dan zullen wij in het gericht voor een eeuwi'gheid worden vrijgesproken van schuld en straf. Het is de moeiite waard om daar eens ernstig bij stil te staan.

Men kan wel eens een groot voordeel er door belmlen, als de 'wortel der zaaik er maar is, want dan koonit de vrije, soeverein'e genade te meer tot uiting en tot klaarheid. Het 'geloof wordt er door gesterkt, ook dat Is 'groot, want het is meestal zeer zwa/k. De hoop wordt er door verlevendigd, de liefde wordt er door opgewekt, a3s de Heere scihijnsel wil geven over Zijn eigen werk. Dan zal de wandel er ook weer ootmoediger en tederder door Afforden, en dat is aUes tot meer- •dere ere Gods en tot uitbreiding soms van Zijn kerk. Maar dan zal de ziel ook minder beven voor de wijnpersbaik van de toom Gods, of het zou moeten zijn met het oog op zijn onbefceerde medemensen en di'erbare betrekkingen. Amen.

Rotterdam

Ds. Chr. v. Dam

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen