OVERZICHT

Aardbeving in Perzië. Bezoek De GauUe aan West-Duitsland. Engeland en de E.E.G. Plannen van De Gaulle. Strijd in Algerije gestaakt. Nieuw- Guinea in Eerste Kamer.

Wegens gebrek aan ruimte door de lange Kamerrede betreffende Nieuw-Guinea kon de vorige week het buitenlands overzicht niet warden 'geplaatst. Wij laten het dan hi'er, doch aangevuld met wat zich de vorige week voordeed, alsnog volgen, zulks met het oog op ide Iraers, die voor buitenlands nieuws uitsluitend op De Banier aangewezen zijn.

Toen wij de vorige maal 'in vertjan'd met in Italië plaafes gehad hebbende aardbevingen herinn'erden aan wat Gods Woord hierover in verband met 'de wederkomst van Ohristus verm'eüdt, hadden wij bij het schrijven van dat overziöht nliet het minste vermoeden er van, dat deze profetie zo spoedig weer bevestigd zou worden. Op de avond van 'de eerste september toch werd Perzië door een aardbeving getroffen, zo hevig als zich in 'dit lamd nog nimmer heeft voorgedaan. In één minuut tijd, 'terwijl de mensen zich In idiepe rust bevonden, werd een gebied van ruim twintig duizend vi'erkante kilometer totaal verwoest. Dorpen werden weggevaagd en volgens 'de minister, die een 'groot 'deel van het getroffen gebied heeft verkend, moet het aantal slachtoffers wel op twinög duizend worden geschat, waarvan zeker de helft 'de dood heeft gevonden, duizenden zijn gewond en zeer velen in diepe 'ellende verkeren

door 'het verlies van m'an, vrouw, kinderen en andere familieleden, alsmede van have en 'goed. Hoe blijkt uit 'dit gebeiiren weer de geduoh'theid van de 'oordelen Gods. Men mene echter niet, 'dat 'het Perzische volk zoveel grotere zondaars zijn dan 'de andere volkeren der wereld. Wie 'dit zou menen, neme maar eens kennis van de woorden, door de Heere Jezus 'gesproken: „Neen zij, maar indien gij u ni'et bekeert, zo zult gij allen desgelijks vergaan".

Van 'deze aardbevin'g 'gaat dan ook sprake uit tot 'heel dé wereld. Zij is een roepstem tot overheden en on'derdanen om zich voor God te verootmoedigen, de zoniden 'af te breken en zich aan Hem en Zijn Woord te onderwerpen. Helaas wordt 'hiervan bitter wenig, beter nog: helem'aal niets bespeurd. Een ogenblik wordt men opgeschrikt, maar al heel spoedig is men 'over de ontroering heen en wordt 'het 'leven van 'godsmiskenning, van plezier en prebmafcen voortgezet. Het loopt dan 'ook met 'deae were'ld op de 'on'dergang uiit. De aardbevingen zijn slechts tekenen, 'die aan het eindoordeel vooraf gaan en aoals Gods Woord ons leert, met allerlei an'dere 'oordelen zoals hongersnoden en pestilentiën, maar een begins'el der sm'arten.

Thans overgaande naar Frankrijk en Duitslan'd valt 'hierover als voornaamste gebeurtenis te vermelden het bezoek van president De Gaulle aan de West^Duitse bondsrepubliek. Dit is ongetwijfeld een 'geibeurtenis van grote hiisiborische toebekenis. De verhouding tussen beide volkeren toch liet vele jaren lanig zeer veel te wensen over. Bij de Fransen zat steeds een dd'epe wrok vanwege de nederlaag in de oorlog van 1870, terwijl de Duitsers hun ned'erlaag 'geleden in de eerste wereidloorlog niet konden veaikrai> pen. De Hitlerperlode met de tweede wereldoorüiog deed de oude 'haat nog te sterker 'aanwakkeren, zodat 'het er naar leek alsof er van enige toenadering ibuasen het Duitse en Franse vodk nimmermieer sprake ziou kunnen zijn. In de, loop der na-'oorlogse j'aren is hierin echter een gunstige veranderinig gekomen. Eerst heeft Adenauer een bezoek aan Frankrij'k gebracht en 'thans De Gaulle 'aan West-Duitsland, waar hij overal door de Du'itsers geestdriftig werd ontvan'gen. De Gaulle 'heeft echter een toespraak gehouden, die in de andere landen van de E.E.G., alsmede in Engeland geen geringe opschudding heeft verwekt. Hij heeft 'daarin namelijk gezinspeeld op een politieke uaile tussen Frankrijk en West-Dui'tsliand, 'dus zionder Italië en de Beneltixlanden, en ook zonder Engeland. Hij verklaarde daarbij, dat alleen hechte Frans- Duitse samenwerking Europa de macht kon geven om de Russiische dreiging te weerstaan. Tussen de reigeüs 'door waarschuwde De Gaulle zijn Duitse 'toehoor'ders, dat zij maar niet al te veel op Amerika moeten rekenen. Daarom moest er volgens hem op het oude vaste lan'd van Europa een zelfde bolwerk van macht en voorspoed bestaan als in de Verenigde Staten. Ook achtte hij 'de samenwerktn'g tussen Frankrij'k en Duitsland nodig voor een 'levende en sterke Europese gemeenschap.

Dat min'isber Luns door deze woorden van De Gaulle opgeschrikt is, zou kunnen worden afgeleid uit zijn met een week vervroegd vertrek naar Brussel, alwaar hij in tegenwoordigheid van sbaatssekretaris Van Houten met de heer Spaak, 'de Belgische minister van buiitenlan'dse zaifcen, een onderhoud had. Aangaande de heer Spaak werd niet zo lang 'geleden in de pers vermeld, dat hij vrijwel tegem; oet gekomen was 'aan de verlangens van president De GauMe, die een politi< eke uonie tussen 'de landen van 'de E.E.G. wil, ook al zou Engeland nog niet tot de E.E.G. zijn toegetreden. Dit bericht blijkt toch echter niet juist te zijn 'geweest. Met Nederland blijft namelijk België 'er 'op staan, dat niet tot de vorming van een politieke unie behoort te worden 'overgegaan, 230lang Engeland zich nog ni'et bij de E.E.G. heeft aangesloten.

Die aansluiting van Engeland bij de E.E.G. heeft 'tot op heden nog niet plaats gehad. Wel hebben er tal van besprekingen plaats 'gehad, waarbij Engelan'd zich voorlopig akkoord heeft verklaard met bepaalde voorwaarden, maar de grote moeilijkheid voor Engeland is nog steeds, 'dat 'er on'der de landen van het Britse gemenebest nog steeds een sterke 'oppositie tegen Engelan'ds toetreding tot de E.G.G. bestaat. D'it is de vorige week wel zeer iduidelijk aan het licht getreden in 'de vergadering van de eerste ministers van het Gemenebest, welke te Lon'den plaats vonid. In die vergadering werden eerst 'door 'de Engelse premier, Mac Millan, en de Engelse mjinister van buitenlandse zaken pleidooien 'ge­ houden voor Engelanids 'toetreding. Bü de hierna vodgende besprekingen kwamen echter de beBwaren los. Als 'eerste tegenstander wei^ 'het woord gevoerd door Diefenbaker, de premier van Canada. Hij merkte onder meer oip, dat Mac Millan wel 'had gezegd, dat Engeland zich met van Europa kan isoleren, maar dit 'gold voor Canada ook met 'betrekking tot de Verenig, de Staten. Voor Oaniada bestond het grote gevaar, dat 'het geheel in de Amerikaanse invloedssfeer zou worden betrokken. Ook 'de premiers van Australië en Nieuw-Zeeland, gievolgd door diie van India en Pakistan, lieten geluiden horen, die allerminst geschikt waren om 'de Engelse regering gerust te stellen. Verscheidene Afrikaanse landen sloten zich 'daarbij aan, zodat no'g niet te zeggen valt welke Invloed dit zal 'hebben op Engelands houding in zake het al of ni'et 'toetreden tot de E.E.G. Volgens Britse woord'voerders zou Mac Mill'an en zijn kol'lega's aioh door de ingebrachte bezwaren hiiervaji niet 'laten weerhouden. Voordat Mac Mölan de sprekers beantwoordde, heeft liij eerst nog persoonlijke 'gesprekken met zijn tegenstön'ders gevoerd, 'teneln'd bij hen op 'groter begrip aan te dringen voor zijn plannen. Ter'wijl hij dit 'deed, vergaderde het Britse Kabinet 'Oan een ni'euwe itaktiek te bepalen, teneinde de 'dreigende gevaren 'in vertoand m^et de oppositie der Gemenebesti'an'den 'af te wenden. Behalve 'deze oppositie heeft de regering echter nog een andere oppositie te wachten, namelijk uit het eigen land, waarin ook vele genstanders gevoerd, teneinde bij de E.E.G. worden 'aangetroffen, ook in toet parlemient en zelfs van Mac Mil'ans eigen konservatieve partij. De Engelse regering sta^t 'derhalve nog m'oeilijke ogenblikken te wachten.

Ook president De Gaulle zal nog een harde noot te kraken hebben. Het 'ligt namelijk in zijn voornemen het 'daarheen te 'leiden, dat in het vervolg de president van Frankrijk niet door een kieskoUege van vijfti'g 'duizend man zal worden 'gekozen, zoals tot nu toe gebeurde, maar redhtstreöks 'door het volk. Daartoe moet 'de grondwet worden 'geiwijzigd, wat De Gaulle ook al door een volksstemming gedaan wil 'krijgen. Het Franse parlement zou door toem aldus nagenoeg geheel aan de dijk worden geiaet. Op 20 september zal hij zich door middel van radio en 'televisie toit het Franse volk richten, terwijl voorts wordt verwacht, dat hij op 2 oktober een boodschap aan de Nationale Vergadering en de senaat zal sturen, waarin hij zijn plannen tot 'grondwetswij'zigin'g uiteen zal zetten. Dat 'deze plamneii sterk verzet 'hebben uitgelokt, is begrijpelij'k. Sommige bladen maakten reeds gewag van een onwettige schending van de gron'dwet en van het leiden tot persoonlijke miacht in fascistische stijl.

In Amerika zuilen op 6 november verkiezin'gen plaats 'hebben voor het kongres. Vandaar 'dat men nu al 'druk bezig is 'om 'de ibolans van Kennedy's 'tweej'arig bewind op te maken. Daarbij worden alerlei maatregelen ter sprake gebradht, die in deze korte 'tijd genomen zijn» zoals 'Oja. 'ten aanzien •van de belastingen en de tarieven. Ook in zake gt buiiteniianidise beteid ïdjn. er < mier de Amenifcainen veden, die iMer- , yer allesbehalve gunsiMg ooPdielen. Te laatste tijd te het - voorial tiet beeid to zake Cute, da/t toij veilen git)- 0n, tstemm'in.'g veirweilct. Men iïiidt 'het nam'ölij'k piresidenit Kennedy euvel, dat hij heef* toerelaten, dat zioh vlak bij de kust 'fgsa Amerika een basis van hieft communisme heeft gevormid, dat jractotige steun van Rusland, onitangt, zowel in 'de vorm van technici als van oorlogsmateriaal. De Wesiöent heeft echter venklaaarü, 'dat hij een AmeiJiifcaans mlliitaiir ^optreden tegen Cuba op dit ogen- 5)Uk nog ^®'' •vereist nocJh gerecht- •vaardlgd aoht. Wanneer Cuba edhter een laaid van het 'westelijk halfrond zou bedreiiigen, dan zullen snel passende m-aatregelen - worden gienomen. Diit aou volgens hem ook worden gedaan., wanneer de Sovjet-Unie de gelegenheid zou krijgen m Cuba ©en aanvalspositie op •te bouwen. Inmiddels heeft Kennedy op zijn verzoek de steun van senaat gökregen om 150.000 reserróten te mogen oproepen, indien hij dit noodaakelijk aoht. In Algerije is inmiddels de onderlinge strijd van de leiders voorlopig bijgelegd. Ben Bella te m'et zijn leger on'der de leliding vam Boume- Idienne naar Algiers opgetirokken met het resuiitaat, 'dat de veraeits- •groepen in een 'akkoord met Ben Bella's politiek bureau hebben bejrust, daar zij wel inaagen, 'dat zij tegen Boumediennes troepen het niet 'konden uithouden. De houding va< n 'het volk heeft toiertoe ook niet weinig bijgediragen. Het wilde namelijk, daA etr eindelijk eens een einde 'Zou kjomen aan de strijd tussen de leiders. Door miiddel van demonstraitajes en dreaging met een adeemene sibaMng toebben zij aan deae hun verlangens ikracht bijgezet.

Br is rm een Mesüjsit opgesibeld met 196 kandidaten. Ben Kehdda, de premier der voorlopige Algerijns© regering, komt 'Merop eohber niiet voor. Ook landere personen, diie van de voorlopige regering dJeel uitmiaakiten of aan ihiaar kant stonden, wonden er op gemist. De voorgestelde kandidaten, die op 20 september moeten worden gekozen, beiiioren derhalve voor het merendeel tiot 'de voorstanideirB van Ben Bella. In het aanstaande parlement kan deze zodoende op een zeer grote meerd'erheid rekenen.

Tenslotte zy nog in zake de overeenkomst miet Indon'esië beitireffende Nieuw-Gouinea vermeid, dat deze door 'de Eerste Kaoner met de zeer grote meerderheid van 63 tegen 3 stemmen is aanvaard. De 3 tegenstemmers wiaren 2 A.R., n.l. de heren TjaJma en Algra en één C.H., de heer Beyers. Deze uifcsteg wa^ na wat de toeOianideMng in de Tweede Kamer toad 'opgeleveird, te voorzien, Jtemieer, daar van rJk. zijde reeds eerder sterke opposiitaie j)egen het Nieuw-Guineabeleid der regering was openbaar geworden.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen