Digibron cookies

Voor optimale prestaties van de website gebruiken wij cookies. Overeenstemmig met de EU GDPR kunt u kiezen welke cookies u wilt toestaan.

Noodzakelijke en wettelijk toegestane cookies

Noodzakelijke en wettelijk toegestane cookies zijn verplicht om de basisfunctionaliteit van Digibron te kunnen gebruiken.

Optionele cookies

Onderstaande cookies zijn optioneel, maar verbeteren uw ervaring van Digibron.

Bekijk het origineel

Fluorideren van drinkwater

Bekijk het origineel

+ Meer informatie

Fluorideren van drinkwater

5 minuten leestijd Arcering uitzetten

Reeds eerder hebben wy hierover in , J)e Banier" geschreven, waarbü wtj de aandacht vestigden op het oordeel van een tweetal artsen, die ernstige bezwaren tegen de toepassing van deze kunstbewerking op het drinkwater Inbrachten. Om de lezers zoveel mogeUJk volledig in te lichten, in het bijzonder hen, die niet weten wat de bedoeling is van het fluorideren van drinkwater en waarmede dit geschiedt, zy vermeld, dat dit wordt toegepast om het tandbederf tegen te gaan. Aan het drinkwater wwdt daartoe een kleine hoeveelheid van een stof to^evoegd, waarin zich fluor bevindt, zodat ieder, of men dit wenst of niet wenst, genoopt wordt dit te accepteren. Fluor is een element, dit wil zeggen een stof, die zonder zijn efeenschappen te verliezen, niet verder in eenvoudiger komponenten (bestanddelen) kan worden gesplitst. Het behoort met de elementen chloor, bromium of broom en jodium tot de zogenaamde halogenen, wat zoutvormers betekent. Men mene evenwel niet, dat het fluor als zodanig aan het drinkwater wordt toegevoegd. Evenals het element chloor is fluor namelijk een gekleurd gas, dat in water gebracht, daarop direkt ontledend inwerkt onder de vorming van fluorwaterstof en zuurstofgas. Dit fluorwaterstof is op zichzelf een gas met uiterst prikkelende geur, dat bij inademen zeer gevaarlijk is. In water opgelost, tast het glas sterk aan, vandaar dat het uitgebreide toepassing vindt bij het etsen van glas. De oplossing moet daarom In flessen van lood of caoutchoue worden bewaard. Fluor komt in de natuur voor in gebonden toestand. Evenals chloor, broom en jodium vormt fluor met metalen nameUjk zouten. Zo bestaat er een mineraal onder de naam fluoriet of vloeispaat, waarbij fluor gebonden is aan calcium. Voorts komt het voor gebonden aan alimiinlimi en aan natrium in het mineraal kryoliet. In gebonden toestand heeft het zijn onaangename eigenschappen echter totaal verloren. Het is er mede als bi) chloor, dat op zichzelf ook een zeer vergiftig en prikkelend gas is, maar gebonden aan het metaal natrium het gewone door ons dagelijks genuttigde keukenzout (natriumchloride) vormt. Zo is het OQk bij fluor. Zodra dit met een of ander metaal chemisch verbonden is, vormt het een stof met geheel andere eigenschappen. Pluorzouten komen dan ook voor in beenderen en in het tandemail. Het optreden van tandbederf nu wordt to^eschreven aan gebrek aan fluorzouten in de voedingsmiddelen, en om dit te kompenseren, is men er toe gekomen aan het drinkwater fluor toe te vo^en in de vorm van een fluorzout, namelijk het natriumfluoride. Men heeft hierbij dus hetzelfde als bij jodozout, dit is zout, waaraan een geringe hoeveelheid jodiimizout is toegevoegd om hiermede het gebrek aan jodium, waaraan het optreden van kropziekte wordt toege­ schreven, aan te vullen. Het grote verschü met jodozout is echter, dat niet aUe voor de konsumptie bestemde keukenzout gejodeerd wordt, doch slechts beperkte hoeveelheden, zodat ieder vry is jodozout al ol niet te kopen en te konsumeren. Bü het fluorideren van drinkwater staat de zaak echter geheel anders. Wanneer een gemeenteraad besluit tot fluoridering van het drinkwater over te gaan, wordt deze bewerking op al het drinkwater toegepast, zodat hiermede feitelijk een dwang op de verbruikers wordt gelegd om dit water te gebruiken. Afgedacht nog van de gevaren, die, naar gebleken is, aan dit gefluorideerde drinkwater verbonden zijn, moet alleen reeds vanwege deze opgelegde dwang het fluorideren ten sterkste worden afgewezen. Zijn er mensen, die fluorzout in kleine hoeveelheden wensen te gebruiken, dan stelle men dit verkrijgbaar in de vorm van tabletten met een bepaald gering percentage natrimnfluoride, waarbij het ook dan echter sterk aan te raden is dat dit geschiedt op voorschrift van een arts.

Wat nu het gevaar van gefluorideerd drinkwater betreft, zij er allereerst op gewezen, dat al bezit natriumfluoride heel andere eigenschappen dan het element fluor, dit nog niet wU zeggen, dat het gebruik ongevaarlijk is. Dit geldt zelfs ook van natriumchloride (keukenzout). Hoewel dit aan de spijzen wordt toegevoegd om de smaak te verbeteren, is het toch niet aan te raden om grotere hoeveelheden keukenzout te nuttigen. By bepaalde ziekten, b.v. verhoogde bloeddruk, wordt zelfs een zoutloos dieet voorgeschreven. Het gebruik van keukenzout in de gebruikelijke, geringe hoeveelheid blijkt dan reeds schadelijk te werken.

Bij natriumfluoride, dat heel andwe eigenschappen heeft dan natriumchloride, ligt het nog weer anders. Zelfs zij, die sterke voorstanders van het fluorideren van drinkwater zijn, zijn het er over eens, dat aan het drinkwater hoogstens 1 milligram natriumfluoride per liter mag worden toegevoegd. Zou men die hoeveelheid opvoeren tot 1, 5 milligram per liter, dan is gekonstateerd dat zich vergiftigingsverschijnselen voordoen, welke zich in donkere vlekken in het tandglazuur manifesteren. Men ziet hieruit, dat de marge tot de vergiftigingsgraad zeer krap is. Daarbij komt, dat niet ieder evenveel water gebruikt. Terecht werd door Dr. Dymond, minister van gezondheid te Ontario, in de Canadian Press van 29 december 1958 opgemerkt, dat fluorideren een gokmethode is, omdat de één tien glazen, de ander één glas water per dag zal drinken. Deze arts schreef voorts, dat als hy zyn patiënten behandelt, hy hen een bepaalde dosis voorschryft, welke mogelijkheid uitgesloten is wanneer een fluoride aan het drinkwater wordt toegevoegd. Een andere medicus uit Boston (V.S.), Dr. Shadman, verklaarde zich ook al vier­ kant tegen fluoridering, omdat hy dit de levensgevaariykste, onzinnigste en mis, dadigste methode vond om het drinkwai ter te vergiftigen. Dr. Brush uit Cambridge in de staat Massachussets verklaarde ten overstaan van een enquête-kommissie, dat fluorhoudend water de hersenen beschadigt, diabetes (suikerziekte) verergert, voortydige ge. boorte bevordert en verlamming van d» zenuweinden ten gevolge heeft. De hier genoemde gevo^en kon hy door medici van naam doen bevestigen. Ook niet-medici, direkteuren van waterleidingbedrijven, bevinden zich onder de tegenstanders van het fluorideren. Niet alleen in Amerika, doch ook hier te lande zoals nog onlangs bleek, toen in de Aia.1 sterdamse gemeenteraad het voorstel in. zake fluoridering aan de orde was, zoals D.V. in het vervolg zal biyken.

Dit artikel werd u aangeboden door: Staatkundig Gereformeerde Partij

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Bekijk de hele uitgave van donderdag 22 november 1962

De Banier | 8 Pagina's

Fluorideren van drinkwater

Bekijk de hele uitgave van donderdag 22 november 1962

De Banier | 8 Pagina's