Digibron cookies

Voor optimale prestaties van de website gebruiken wij cookies. Overeenstemmig met de EU GDPR kunt u kiezen welke cookies u wilt toestaan.

Noodzakelijke en wettelijk toegestane cookies

Noodzakelijke en wettelijk toegestane cookies zijn verplicht om de basisfunctionaliteit van Digibron te kunnen gebruiken.

Optionele cookies

Onderstaande cookies zijn optioneel, maar verbeteren uw ervaring van Digibron.

Bekijk het origineel

Fluorideren van drinkwater

Bekijk het origineel

+ Meer informatie

Fluorideren van drinkwater

7 minuten leestijd Arcering uitzetten

II.

Het is wel zeer opmerkelijk, dalt men juist to Amerika in belangrijke mate op het fluorideren van drtokwater is teruggekomen. Deze kunsbbewerktog toch werd het eersb to Amerika toegepast. Na jarenlang onderzoek was men aldaar namelijk bot de 'konklusie gekomen, 'dat een 'hoog fluoride-gehalte van heb drtokwaber de oorzaak was van heb voorkomen van 'brume vlekken en pubjes to heb glazuur van tanden, maar tevens dat 'deze ban'den overigens zeer wetoig tandbèderf vertoonden. Ook had m-en ontdekt dat in alle ge'taieden, waar fluoride in het natuurlijke water voorkwam, aanm'erkelijk minder tandbèderf voorkwam. Verder onderzoek wees uit, dat met het o'og op tandbèderf het 'getialte van 1 milligram fluoride per liber heb besbe was.

Op grond van deze onderzoektogen nu 'ging men to 1945 in Amerika er toe over heb drtokwaber van Grand Rapids en Newtaurgh en van Brantford in Oanacfei be fluorideren. Heb resul'baart; hiervan sbemde overeen meb 'de verwachtingen. De ktoderen 'die na het begto van de waterfluoriderto'g geboren werden, vertoonden 50—60 pet. mto'der door 'ban'dbederf aangebasbe tanden en kiezen dan kto'deren, die waber zonder fluoride hadden gebruikt. De eerstgenoemde kinderen vertoonden even weinig 'bandbederf als diegenen, die ta plaatsen wooniden, wa: air 'heb water van nabxire 1 m'iiligram fluoride (bevatte. Deze proef-

nemto'gen brachten het Amerikaanse 'departement van openbare gezondheid er toe het fluorideren van 'drin'kwater aan te be'velen. Het gevolg hiervan was, dat tal van medische en tan'dlieelkundige verenigingen zich 'hierachter sbeiden en 'dat tegen het etode van 1960 reeds 'to 1900 gem'eenten met tezamen 36 milj'oen towoners tot waterfluoridertog was overgegaan. Het 'is echter gebleken, da* heb entoesiasme voor de fluoridertog m Amerika, m plaats van toe te nemen, of ook maar bestendig te blijven, reeds 'danig is afgenomen en bij niet wetoigen zelfs 'gelieel is verdwenen. In toet oanjeboekje, getiteld: „Meer fliioride to het idrinkwaber", m oktober 1961 uitgegeven door de Nederlanidse „Kommissie Voorliohbtog FlU'ori'dertog Drinkwaber", zal men dit echter nieb kunnen vinden. Daarto wordt het fluorideren sterk aanbevolen, en dan komen me'dedelto'gen, die er tegen pleiten, niet van pas. Van medische zij'de 'is er edhter op gewezen, dat men in Amerika 'de ervarta'g heeft opge'daan, dat al moge het fluorideren bij jeugdigen van jaren al een gunstig effekt hebtoen, dit bij 'ouderen helemaal niet het igeval is. Bij dezen bleek het fluorideren zelfis een zeer nadelige werkmg te hebben, zo zelfs, dat werd igeikonstateerd, 'dat de helft van 'de 20- tot 40-jari'gen 'alle tan'den en kiezen miste. Voorts is het ook wel veelaeggend, dat niet m'tader d'an 61 Amerikaanse waterleidtoigbedrijven die tot fluarid'ering waren overgegaan, deze bewerkiin'g hebben gestaakt. Hierop werd onder anderen de aandaaht gevestigd door Dr. W. Ernsting, psychiater te Ermelo, dte ook deel uitmaakt van de redaktie van het op 1 oktober 1962 uitgegeven „Mededelingenblad van de Vereniging itot beschermirug van het drinkwater", een verenlgilng, die kort geleden in verband met he* fluorideren werd opgeirldht.

Dr. Ernsting heeft vóór de uitgave van dit mededellmgenblad reeds to het Nederlands Tijdschrift voor Geneeskunde van zijn ernstige bezwiaren tegen het fluorideren doen blijken, nadat hij over dit onderweip een uitgebreide studie had gemaakt. Hij wees in zijn artikel op het feit, dat in het buitenland In wetenschappedijke kringen 'herhaaldelijke grote ongerustheid geuit wordt over de verplich'te fluorkonsumptle. Hij noemde als voorbeeld Engeland, waar een proef had aangetoond, dat in een stad, waar fluoride aan het drinkwater werd toegeivoeigd, weliswaar 50 pot. vam de kinderen minder tandbederf vertoonde, maar dat dit voordeel op 15-jarige leeftijd al weer teniet was gedaan. Bij de Nederlandse proef, die te Tiel en Cuiemborg werdygedaan, bleek het uitstel slechts twee j'aar te duren. Vervolgens merkte Dr. Ernsting- op, dat het aanvankelijk uitstel later door een des te sneller verval van het gebit werd gevolgd. Als voorbeeld werd door hem genoemd, dat to een Amerikaanse stad, waar het water een boog natuurlijk gehalte aan fluor bezit, het tandbederf bij kinderen beneden het normale bleek te liggen, maar dat het abnormaal hoog was bij twintig- tot veertigjarigen. Zelfs miste de helft van deze leeftijdsgroep volgens Dr. Ernsting alle tanden en kiezen.

Deze medicus vroeg zich dan ooik in alle ernst af, welke schade de leveiïslasnge toediening van een .ykumulatief werkend gif" als hierbij in het geding 'is, in het lichaam zal kunnen veroorzaken. Dat deze vraag, aldus Dr. Ernsting, ook terdege in Amerika is gerezen, biytot zijns InzJiens uit het 'daar steeds sterker wordende verzet tegen fluoridering van het drinkwater. Hierbij wijst 'hJj er dan op, dat einde 1956 reeds 61 waterleidingbedrijven de fluoridering hadden gestopt wegens gesignaleerde schade voor de volksgezondheid, en tevens op grond van technische bezwaren. New York had het systeem reeds van meet af aan verworpen. Voorts wees Dr. Ernsting er nog op, dat het Hoge Administratieve Gerechtshof de proeven inzake fluoridering van het drinkwater, waartoe m 1952 werd overgegaan, als zijnde onwettig heeft doen stoppen. Dit hof koinstateerde ook, dat gevaren voor de gezondheid niet uitgesloten zijn.

De konkilTisie, waartoe dietae medicus kwam, was tenslotte, dat toevoeging van een fluorvertainding aan drinkwater het tandbederf niet bestrijdt, maar slechte uitstel 'betekent.

Dat waterleidingbedrijven op grond van technische beawaren de f luorldering sta.afcten, vto'dt zijn oorzaaik in het feit, dat het in het water opgeloste fluorzout de metalen delen der pompen en der leidiingen blijkt aan te tasten. Men noemt dat korrosle. Wanneer dit plaats heeft, kan het voorkomen dat de pomp op een bepaald moment niet meer goed fuufctioneert. Ook bleek het niet mogelijk de toevoeging van fluorzout zo te regelen, dat het drinkwater een konstant gehalte van cirka 1 milligram per li'ter water heeft. Een zeer treffend voorbeeld van een waterleidingbedrijf, dat met het fluorideren ophield, deed zich vrij kort geleden voor te Wi'lminigton, 'gelegen in de staat Massachusetts (V.S.). In Blsevier's Weefebiad d.d. 27 oktober 1962 stond hierover het volgende vermeld:

„Op 3 maart 1962 werd in Wilmington met ruim tweederde meerderheid besloten de fluoridering van het 'drin'icwater te sta< k'en, mede naar aanleidinig van een brief van een hoofdingenieur van het plaatselijke waterleidingbedrijf, Egmund Sarg'ent, waarin 'deze mededeelde: „Sinds 1955 was ik er verantwoordelijk voor, natriumfluoride aan ons idrinfcwater toe te voegen. Na veel en.'aring met deze giftige stof te hebben opgedaan voel ik mij verantwoordelijk voor de inwoners van Wilmington en wil ik een verslag uitbrengen voordat u zich zaterdag a.s. uitspreekt over het al dan niet voortzetten van de waterflu'oridering. Sedert de fluoriderinigslnstallatie in het pompstation werd 'geplaatst is deae herhaaldelijk uitgevallen ten 'ge'volige van con'osie van de metalen onderdelen van de installatie ... ik voel mij verplicht te melden, dat ik reeds in de gehele stad een versterkte corrosie waarnam sedert wij fluoride aan het drinikwater toevoegen.

Ik moet onze stadgenoten er eveneens op wijzen, dat het onmogelijk is gebleken de aanbevolen koncentratie van 1 milligram per liter aan te houden. Dit is een koncentratle, die wij in het pompstation toevoegen, maar steekproeven in de leidingen hebben uitgewezen, dat schommelingen optreden tussen 0, 4 en 1, 4 milligram per liter, hetgeen gevaar'lijk dicht nadert tot 1, 5 mgr. per liter, waar volgens de U.S. Public Health Services de grens ligt, waarboven water niet meer ve'Hig wordt ge'acht als drinkwater te dienen. Het is mijn persoonlijke overtuiging, dat het waterleidlngsysteem alleen moet worden ge'bruikt voor het verstrekken van zuiver water, en dat het toedienen van natrium-fluoride en andere medlkamenten moet worden overgelaten aan daartoe meer geëigende methoden".

Ook in Amsterdam bleek de direkteur van het waterleidingbedrijf tegen de fluoriderinig te zijn. Daar dit artikel te lang zou worden hierop thans in te g'aan, zullen we dit D.V. voor de volgende week bewaren.

Dit artikel werd u aangeboden door: Staatkundig Gereformeerde Partij

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Bekijk de hele uitgave van donderdag 29 november 1962

De Banier | 8 Pagina's

Fluorideren van drinkwater

Bekijk de hele uitgave van donderdag 29 november 1962

De Banier | 8 Pagina's