Buitenlands overzicht

De vorige week hielden een tweetal onderwerpen veler gemoederen bezig. Er werd in de huizen, op straat en waar al niet over gesproken, terwijl men geen krant ter hand kon nemen of men zag met één oogopslag de namen van Wallace en Profumo.

Wallace, de gouverneur van de

Noord-Amerikaanse staat Alabama en Profumo, de ex-minister van defensie van Groot-Brittannië. De eerste kreeg grote bekendheid wegens zijn tegenstand tegen de opheffing van de rassenscheiding, de tweede vanwege zijn bekentenis dat hij de regering en het Lagerhuis belogen had door te verklaren, dat er tussen hem en het fotomodel Christine Keeler van een verhouding geen sprake was.

Voor gouverneur Wallace ging het er wat betreft het doen inschrijven van een negerstudent en een negerstudente aan de universiteit van Tuscaloosa in de staat Alabama er op of er onder. Tot het laatste toe toch had hij volgehouden, dat deze inschrijving door hem niet zou worden gedeeld en dat hij persoonlijk beide studenten de toegang tot het universiteitsgebouw zou beletten. Dit deed hij zelfs nadat de rechter uitgesproken had dat de inschrijving moest plaats hebben en dat het optreden van Wallace derhalve niet kon worden gedoogd. Toen het ogenblik aanbrak, dat de uitschrijving zou plaats vinden, stond Wallace inderdaad voor het universiteitsgebouw te wachten op de komst der twee aanstaande studenten. Deze kwamen op de bepaalde tijd, vergezeld van ambtenaren van het Amerikaanse ministerie van justitie en officieren van de federale politie. Bij de ingang van het gebouw werden zij echter door Wallace tegen gehouden, niettegenstaande president Kennedy hem kort tevoren nog met alle nadruk had gelast het tweetal toe te laten. Ook had Kennedy hem laten weten, dat alle staatstroepen van Alabama op zijn bevel onder het federaal gezag van Washington zouden worden gesteld indien hij bij zijn standpunt bleef. Dit gebeurde dan ook, zodat Wallace nog slechts te beschikken had over de staatspolitie. Toen de twee studenten zich voor de tweede maal bij de deur van de universiteit vervoegden, stond Wallace wederom met opgeheven arm gereed om hen terug te wijzen. Eensklaps bedacht hy zich echter, blijkbaar onder de indruk van het zien der federale troepen, die zich tegen hem zouden keren, indien hij in zijn afwijzende houding zou volharden. Hij liet dan ook zijn arm zakken en spoedde zich naar een voor hem gereedstaande auto. Inmiddels konden de studenten naar binnen gaan en zich laten inschrijven. Hoewel de studenten der universiteit alles vanuit de ramen hunner vertrekken hadden kunnen volgen, gaven zij geen tekenen van afkeuring toen het de twee negerstudenten ten slotte gelukte het gebouw binnen te gaan. Deze kwestie, die ernstige gevolgen had kunnen hebben, liep dus nog goed af. In een rede zei Kennedy, nadat de inschrijving had plaats gehad, dat hij verheugd was over de afloop van de gebeurtenissen in Tuscaloosa, alsook omdat de blanke studenten zich rustig hadden gedragen en zodoende hadden meegewerkt aan het voorkomen van ernstige ongeregeldheden. Voorts deelde hij mede het congres te zulen verzoeken om maatregelen, die grotere waarborgen zullen geven voor de uitoefening van het stemrecht en iedere Amerikaan het recht moeten geven in openbare gelegenheden bediend te worden.

Hiermede is echter de rassenscheiding in de V.S. nog lang niet van de baan. Terwijl de inschrijving van de beide zoeven bedoelde negerstudenten goed afliep, werd reeds elders de leider van een negerorganisatie in de staat Missis­

sippi voor zijn woning neergeschoten. Na een kwartier was hij overleden. Even tevoren waren in een andere staat twee blanken door geweerschoten bij een vechtpartij tussen negers en blanken gewond. In drie bedrijven, in het bezit van blanken, braken branden uit. De moord op vorenbedoelde negerleider kan zeer ernstige gevolgen hebben. Reeds werd van de kant der negers gedreigd met een staking en het voeren van een massale actie met het doel het openbaar verkeer en het economisch leven lam te leggen, daar de rassenintegratie volgens hen veel te langzaam verloopt.

President Kennedy worden de zorgen derhalve niet gespaard. Engeland en vooral Frankrijk maken het hem moeilijk in zake de kernbewapening, waarbij nog steeds geen overeenkomst kon worden bereikt, terwijl anderzijds Rusland, China, Laos, Vietnam, Afrika voortdurend zijn aandacht vragen. Mocht hij de hand des Heeren hierin eens te zien krijgen, daar er toch geen kwaad in de stad is, dat de Heere niet werkt. Inmiddels heeft Kennedy het plan aangekondigd voor het houden van besprekingen te Moskou over het staken van kemproeven, eventueel gevolgd door een topconferentie van Engeland, Rusland en Amerika, waarbij Kennedy heeft toegezegd geen kernexplosies te zullen laten verrichten, zolang Rusland dit ook zal nalaten. Of dit het gewenste resultaat zal hebben, is wel zeer te vrezen. Reeds eerder kwam een kemstopakkoord met Rusland tot stand, dat echter door Chroetsjef werd geschonden.

De tweede kwestie, die veel stof deed opwaaien, betrof die van de gewezen minister Profumo, die plotseling ontslag nam. Zoals reeds in het vorig overzicht werd vermeld, viel er op hem ernstige verdenking van het plegen van verraad door defensiegeheimen te hebben verstrekt aan een Rus, die aan de Russische ambassade te Londen verbonden was, en tevens in zeer nauwe betrekking stond met de voornoemde Christine Keeler. De premier MacMillan was er al lang te voren voor gewaarschuwd, maar deze hield steeds zijn minister van defensie de hand boven het hoofd, afgaande op diens verklaring, dat hij niets met Christine Keeler te maken had. Ongeveer tien dagen voordat Profume zijn bekentenis deed, had MacMillan echter een commmissie ingesteld met als voorzitter lord Dilhome, de hoogste autoriteit bij justitie om te onderzoeken of Profumo schuldig is aan hetgeen waarvan men hem verdenkt. MacMillan riep inmiddels zijn kabinet bijeen om daarna besprekingen te voeren met koningin Elisabeth. Volgens min of meer officiële berichten zou het door voornoemde commissie uitgebrachte rapport uitwijzen, dat Profumo geen defensiegeheimen in handen van Russen heeft gespeeld. In het aanstaande debat in het Lagerhuis zal over deze kwestie nog wel menige harde noot worden gekraakt. Tevoren liepen er al geruchten, dat het kabinet zou aftreden, maar daartoe kwam het de vorige week nog niet.

Inmiddels is er bij dit zedenschandaai"HD~g"Tneer"aan het licht gekomen. Een zekere Dr. Ward, een medicus en tevens bekwaam schilder, die in de hoogste kringen zijn klanten en kennissen had, en in wiens huis Profimao vele van zijn ontmoetingen met het fotomodel had, is namelijk gearresteerd op verdenking van souteneurschap. Zelfs bestaan er nog ernstiger verdenkingen tegen hem, doch hieromtrent was het onderzoek de vorige week nog niet ten einde. Bovendien is hij het ook, die zowel de regering als de oppositieleiding er van in kennis heeft gesteld, dat Profumo en het fotomodel alsmede de Rus te zijnen huize kwamen. Dit heeft hij echter niet onthuld in 1961, maar nadat Profumo in het Lagerhuis ontkend had iets met Christine Keeler te maken te hebben. 't Is dus lang niet onmogelijk, dat in deze zaak chantage van de kant van Dr. Ward in 't spel is. Wat wordt in heel deze schandalige zaak, die wel eens de val van het kabinet MacMillan tengevolge zou kunnen hebben, weer bewaiarheid wat Gods Woord aangaande de vreemde vrouw ons voorhoudt, namelijk dat het laatste van haar bitter is als alsem en scherp als een tweesnijdend zwaard.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen