Digibron cookies

Voor optimale prestaties van de website gebruiken wij cookies. Overeenstemmig met de EU GDPR kunt u kiezen welke cookies u wilt toestaan.

Noodzakelijke en wettelijk toegestane cookies

Noodzakelijke en wettelijk toegestane cookies zijn verplicht om de basisfunctionaliteit van Digibron te kunnen gebruiken.

Optionele cookies

Onderstaande cookies zijn optioneel, maar verbeteren uw ervaring van Digibron.

Bekijk het origineel

Buitenlands overzicht

Bekijk het origineel

+ Meer informatie

Buitenlands overzicht

5 minuten leestijd Arcering uitzetten

De verhouding tussen communistisch China en Rusland wordt steeds meer gespannen. Zó zelfs, dat er een openlijke breuk tussen die beide dreigt te ontstaan. Of dit alles ernstig genomen moet worden, wordt echter door velen betwijfeld. Onder die velen behoren niet alleen personen, die slechts op hun gevoelens afgaan, maar ook personen, die tot de China-kenners gerekend kunnen worden. In „De Telegraaf" van 7 september schreef de heer Goeman Borgesius een artikel over het gevaar, dat van de zijde van China dreigt, en waarin ook aan de zo even genoemde kant van het China-Rusland conflict aandacht werd gegeven. De schrijver merkte onder meer op, dat het mogelijk is, dat dit conflict niet meer uitgesteld kon worden, omdat China in Azië volkomen zijn eigen gang wil gaan, maar ook wordt volgens hem door China-keimers de nadruk gelegd op het woord ,mogelijk". Zekerheid hieromtrent bestaat er dus niet. Het is dus ook mogelijk, dat heel het Russisch- Chinese conflict in dit stadium althans niet meer is dan een schijnconflict. Een schijn-conflict om de westelijke wereld om de tuin te leiden. Ook iemand als Prof. v. Bemmelen heeft op die mogelijkheid al eens gezinspeeld, welke neiging destijds bij China-kenners grote instemming vond. Indien hier van een schijnvertoning sprake zou zijn, is ook te verklaren waarom Rusland zo vol lof is over het kernstopverdrag. Dit belet Kroetsjef wel om atoomproeven in Rusland en zijn satellietlanden te nemen, maar als hij met China onder één hoedje speelt, kunnen deze proeven in China worden gedaan, daar het nog niet mogelijk is om kemproeven, welke daar plaats vinden, te ontdekken. Of deze zienswijze nu de juiste is, valt met zekerheid niet te zeggen. Toch zullen Arnerika en de andere westerse mogendheden er goed aan doen om met de vorenbedoelde mogelijkheid te blijven rekening houden en in hun bewapening niet te verslappen. Wat nu de verscherpte verhouding tussen Rusland en China betreft, zij vermeld, dat Chinese dagbladen de vorige week opnieuw beschuldigingen naar het hoofd van de Russische leiders slingerden. Er werd in onthuld, dat Kroetsjef in 1959 Vrij China (Formosa) had willen erkennen, en voorts dat de Russische leiders gedurende enige tijd van plan zijn geweest voor de Hongaarse opstandelingen te capituleren, wat echter door de Chinese communistische partij met alle macht werd tegengehouden. De Russen waren toen met de voorstellen dezer partij accoord gegaan, maar volgens de Chinese zegslieden had dit bij de Russische leiders een diepgaanae wrok verwekt. Voorts werd onthuld, dat de Russen een paar jaar geleden getracht hebben een grensincident met China uit te lokken in de provincie Sinkiang, waarbij enkele tienduizenden Chinezen werden weggevoerd. Volgens de Russen ging het hierbij om Chinese mohammedanen, die het onder Chinees bewind zeer zwaar te verduren hadden en daarom over de grens naar Russisch gebied gevlucht waren. Ondanks het feit, dat de Chinese regering herhaalde protesten bij de Russische regering had ingediend, bleven deze zonder resultaat. De Russische leiders weigerden de Chinezen naar hun land te laten teruggaan.

Ook de degradatie van Stalin door Kroetsjef en de zijnen werd laatstgenoemden nog weer eens zwaar aangerekend. Fouten konden worden bekritiseerd, aldus de Chinese kranten, maar het was volgens deze bronnen niet nodig de leider omlaag te halen en „de dictatuur van het proletariaat door het slijk te sleuren". Voorts werd Kroetsjef laaghartig genoemd en iemand, die zich het air aanmeet van een patriarchenpartij.

Of er nu werkelijk een verbreking der diplomatieke betrekkingen zal plaats hebben, dient te worden afgewacht.

De opgewektheid, waarvan presisident Kennedy betreffende het gunstige verloop van de te Washington plaats gevonden hebbende demonstratie van blanken en negers, had blijk gegeven, heeft niet lang geduurd. Zowel hij als zijn broer, de minister van justitie, zagen zich zelfs genoodzaakt naar Washington terug te keren met het oog op de gespannen toestand in de staat Alabama met zijn goeverneur Wallace, die zich al eerder een fel tegenstander van de opheffing der rassenscheiding had doen ken­ nen. De spanningen vonden nu hun oorzaak in het toelaten van negerleerlingen tot scholen, die tot nu toe slechts voor blanken toegankelijk waren. Wallace had dit willen verhinderen, maar dit lukte hem niet. In Birmingham werden de eerste negerkinderen zonder incidenten ingeschreven, maar des avonds braken er hevige onlusten uit doordat er een dynamiet-aanslag werd gedaan op het huis van een negerleider. Deze bleef met zijn vrouw en kind gelukkig gespaard, maar in het daarop ontstane tumult, waarbij woedende negers de toegeschoten politie met stenen bekogelden, werd een 21-iarige negerjongen gedood, terwijl een achttal personen gewond werd.

Wanneer men verder verneemt, dat in een andere plaats de woning van een neger door blanken tot een ruïne werd gemaakt, dan blijkt uit dit alles wel dat het negervraagstuk in de Verenigde Staten nog ver van de oplossing verwijderd is.

In Zuid-Vietnam is het nog steeds rumoerig. Andermaal hebben studenten betogingen gehouden tegen de regeringspolitiek ten aanzien van de boeddhisten, waarbij de politie ingreep en tal van arrestaties verrichtte. De schoonzuster van de president zit echter tot op heden nog steeds stevig in het zadel. Door haar toedoen werd zelfs één der machtigste mannen, die haar uit haar vooraanstaande positie had willen verwijderen, er uit gewerkt en naar Cairo overgeplaatst. Ook zal zij het regeringsbeleid tegenover de Boeddhisten gaan verdedigen voor de Algemene Vergadering der Verenigde Naties, terwijl zij dit eerst nog in het voorbijgaan in een paar Europese hoofdsteden, o.a. te Parijs, zal doen.

Dit artikel werd u aangeboden door: Staatkundig Gereformeerde Partij

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Bekijk de hele uitgave van donderdag 12 september 1963

De Banier | 8 Pagina's

Buitenlands overzicht

Bekijk de hele uitgave van donderdag 12 september 1963

De Banier | 8 Pagina's