Beantwoording van vragen in verband met medische onderzoeken door de Sociale Verzekeringsbank

Op 23 juli j.l. werden door Ir. van Dis de navolgende vragen gesteld aan de minister van Sociale Zaken en Volksgezondheid, Dr. Veldkamp. Deze vragen luidden als volgt:

1. Is het de minister bekend, dat de Sociale Verzekeringsbank medische onderzoeken, die krachtens de sociale verzekeringswetten worden opgedragen, doet verrichten door een medicus, in aanwezigheid van nietmedische functionarissen van die bank?

2. Is het de minister bekend, dat de Sociale Verzekeringsraad, op deze gedragslijn geattendeerd, blijkens zijn brief van 31 mei 1963, zijn kenmerk 5767, dit beleid goedkeurt?

3. Is de minister niet van mening, dat een dergelijke gedragslijn in strijd is met de medische ethiek en met de hier te lande geldende opvattingen van moraal, daar immers een patiënt, die verplicht is zich aan een medisch onderzoek te onderwerpen, toch wel mag verlangen dat een dergelijk onderzoek plaats vindt buiten aanwezigheid van nietmedische leken, voor zover zij niet behoren tot de assistenten van de onderzoekende medici?

4. Is de minister niet van oordeel, dat ook de vrijheid van de medicus op ernstige wijze zou kunnen worden belemmerd, daar hij aldus zelfs tijdens zijn onderzoek zou kunnen worden gecontroleerd door niet-medische beambten van zijn opdrachtgeefster?

5. Is de minister bereid maatregelen te treffen, waardoor een einde aan deze ongewenst te achten gedragslijn wordt gemaakt, en

zo ja, welke maatregelen denkt de minister dan te nemen?

Antwoorden:

De minister antwoordde op 23 september j.l. op bovengenoemde vragen als volgt:

1. Deze vraag wordt in haar algemeenheid ontkennend beantwoord. Het is de ondergetekende bekend, dat alle medische onderzoeken in eigenlijke zin door medici van de Sociale Verzekeringsbank plaats vinden buiten aanweizigheid van niet-medische functionarissen van die bank. Er kunnen zich echter bepaalde gevallen voordoen, waarin voor de controlerend geneeskundige een gegronde reden bestaat om van deze algemene regel af te wijken. De beoordeling van de mate van arbeidsongeschiktheid is immers niet alleen een medisch vraagstuk, maar heeft ook een sterke arbeidstechnische kant. Het zal daarom soms nodig zijn, dat de controlerend geneeskundige gebruik maakt van het technische en practische inzicht van een arbeidstechnicus, ten einde tot een juiste waardering van het resterende vermogen tot arbeid te komen. In deze gevallen kan het gewenst zijn, dat de arts de technicus voorlicht omtrent hetgeen de getroffene ondanks zijn incoveniënt nog zou kimnen doen. Deze samenwerking tussen medicus en leek, welke er op gericht is een voor de patiënt zo gunstig mogelijk resultaat te bereiken, kan naar de mening van de ondergetekende slechts worden toegejuicht.

Samenwerking tussen medicus en leek zal soms ook plaats moeten vinden met betrekking tot ernstig en zeer ernstig gehandicapten, namelijk geamputeerden en verlamden (dwarslaesiepatiënten). Bij het verschaffen van apparatuur om deze getroffenen het leven dragelijk te maken en hen zo enigszins mogelijk in staat te stellen — zij het op nog zo bescheiden schaal — tot het verrichten van enige nuttige en lonende arbeid, is samenwerking noodzakelijk van de arts met de prothesebouwer en met de arbeidstechnicus om tezamen na te gaan wat in het concrete geval te bereiken zou zijn.

2. Deze vraag wordt, in het licht van de beantwoording van vraag 1, bevestigend beantwoord. Hierbij zij nog aangetekend dat in de desbetreffende brief van de Sociale Verzekeringsraad vermeld staat, dat het onderzoek, voor zover dit lichamelijk was, door een scherm aan de waarneming van de agent (niet-medicus) onttrokken was.

3. Deze vraag wordt, wederom m. het licht van de beantwoording van vraag 1, ontkennend beantwoord. Opgemerkt wordt hierbij nog, dat ook in de gevallen waarin een niet-medicus wordt ingeschakeld, de patiënt desverlangd altijd de gelegenheid heeft om de medicus alleen te spreken.

4. Deze vraag wordt ontkennend beantwoord. Van enige controle van een medicus door niet-medische beambten van de bank is uiteraard geen sprake, alleen al hierom niet, omdat de niet-medicus in de hiervoren bedoelde gevallen slechts op verzoek van de medicus kan optreden.

5. Uit de beantwoording van de vorige vragen blijkt, dat de ondergetekende geen aanleiding ziet om aan de door de Sociale Verzekeringsbank ten dezen gevolgde gedragslijn een einde te maken.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen