Uit de Staten van Zuid-Holland

Provinciale begroting voor 1966

Bij de algemene beschouwingen over bovengenoemde begroting werd namens de S. G. P.-Statenf ractie het woord gevoerd door de heer Vlasblom.

Spreker wees er op, dat het jaar 1965 in het teken stond van: het gaat goed, het gaat beter, het gaat best. Zo dachten althans velen er over en uit hoofde daarvan werden er door de overheid gelden uitgetrokken voor allerlei objecten. Wat het loonfront betreft, is men er feitelijk niets wijzer van geworden. Men heeft wel zoveel procent meer loon of salaris gekregen, maar ten aanzien van het levensmiddelenpakket zegt dat niets. Spreker meent dan ook dat de inwilliging van zovele voorstellen op dit front een inbreuk heeft gemaakt op de financiële sector. Met de loonkoppeling aan het indexcijfer zijn we een weg ingeslagen die een nieuw stadium betekent in de evolutie van onze loonpolitiek. We zitten nu midden in de inflatie, die steeds verder terrein verovert. Vooral voor de vergeten groepen is die geldontwaarding funest. Spreker dacht aan de gepensioneerden en voorts aan de middenstand, alsmede aan zovelen, die van een klein inkomen moeten leven. Inflatie is dan ook niet anders dan diefstal. Daarbij zijn wij als provincie ook betrokken, aldus spreker. Immegs die b.v. in 1950 f 1000, - heeft belegd in obligaties, zou op deze wijze voortgaande, in 1960 daarvoor ontvangen f 767, - ! Door inflatie worden dan ook de rijken rijker, en de kleine man wordt gedupeerd. Want als wij zien, en in dit verband moet ik dit zeggen, dat de prijsstijgingen in Nederland nu 7, 3 pet. is, tegen de helft ongeveer in het buitenland, dan gaat het ons best maar wij worden er geen cent wijzer van.

Uit hoofde van deze factoren, die ter bespreking worden gegeven bij deze begroting, moeten wij aandringen op zuinig beheer. Uit dit oogpunt bezien, statelijk , , zacht bedroefd". Immers, één der ministers heeft per gesprekmedium om ideëen gevraagd, om zo nodig bezuinigingen aan te wijzen. De reactie is groot geweest, toch vind ik dit een zeer bedenkelijk streven. Ik meen, dat om als Statenlid te spreken, wij tips zouden moeten geven en G.S. moeten wijzen op onverantwoorde uitgaven, stel, dat wij daartoe instaat zouden zijn. Wij missen echter zelf het ambtelijk apparaat, dat daartoe nodig is, zodat wij nog zouden misgrijpen.

Ik meen dat ook dit jaar een keuze zal moeten gedaan worden uit het vele, dat noodwendig zal gedaan moeten worden. Een keuze, die zich zal afsplitsen tussen wegenbouw en recreatie. Want al is het waar, dat deze begroting sluitend kon worden gemaakt, dan is het geneesmiddel aanwezig geweest, doch dit zal ons een volgend jaar niet meer kunnen baten. Hebben wij andere bronnen, hebben wij een ander redmiddel, om toch dit zelfde beeld te ontvangen? Ik meen van niet. Zelfs het stootkussen van voorheen, en dan bedoel ik de reserve, is dermate aangetast, dat bezorgdheid ons toch wel bezet.

Ook buiten onze beleidssfeer ziet men nauwkeurig toe wat er met overheidsgelden zal gaan gebeuren. De Staatslening is een fiasco geworden, en die van de provincie is maar magertjes geweest. p]n dit heeft zijn oorzaak. Ik wees daar reeds op. Er is verontrusting, men vreest, en terecht, dat dit op een groot fiasco zal uitlopen. Ik noem b.v. maar de staatslening van 1964 en die van 1965.

In 1964 een overtekening van 850 maal het bedrag, dat ingeschreven moest worden, namelijk 200 miljoen, dat was driemaal het nationaal inkomen uit 1964, dat ongeveer f 55 miljard bedroeg.

Is het niet tekenend, dat in 13 jaar tijds 19.000 middenstanders van het toneel verdwenen zijn? En dan zegt men nog, dat ieder in dit verband zijn deel ontvangt. Maar ikzieiniedere verdwijning van een middenstander een stap naar het collectivisme. Wij hebben, ongevraagd, onze wenken in die richting gegeven. Ongevraagd? Dit waren wij als overheid verplicht om te doen. En wij zouden onze roeping verzaken ook ten deze, indien wij zouden handel-enals: Hans, kijk in de lucht, en als het fout liep, ons daarover verwonderen. Van het eerste optreden van onze partij ook in deze Staten hebben wij daarop gewezen, daarmede aantonend het bestaansrecht van de S.G.P. Ik wU nadrukkelijk stellen. Er zijn in deze begroting te veel posten, die, en ik geef dit onmiddellijk toe, in strijd zijn met de beginselen uit de Heilige Schrift. Ik spreek niet over mijn of ons beginsel, maar nadrukkelijk over het beginsel. Maartevens daarmede aantonend, dat dit ook nimmer tot heil van ons volk kan zijn. Van dat volk, waarvan de voornaaniste kenmerken zijn, dat ze met voorvaderlijk geloof en historie in traditioneel verband zijn.

Zo moeten wij dit zien, zoals Groen van Prinsterer het ook heeft gezien. Aan het voortbestaan van deze volkskern heeft hij en hebben wij met hem nimmer getwijfeld.

Als wij nu deze begroting zien als een vaststelling van doel en maximum van de uitgaven der uitvoerende macht, dan toch dienen wij dit in het oog te vatten. Het maximum van personeel dat benodigd is tot uitvoering van de diensten. En naarmate wij meer en meer taken gaan aantrekken, worden de werkzaamheden meer en komt dit tot uitdrukking m de maxima van onze uitgaven.

Veel taken, die eveneens door het particulier initiatief kunnen gedaan worden. Veel taken, die in wezen geen steun verdienen, zoals de sportaccomodaties en veel die in de sector kuituur zijn ondergebracht. Ik behoef daarover thans niet te spreken, om te betogen dat wij niet tegen kuituur als zodanig zijn, indien ze maar beantwoordt aan het doel, waartoe dit leiden moet. Tot Gods eer, en derhalve met handhaving van Zijn dag. Wijst het subsidie-beleid niet in die richting? Zijn daar geen evenementen, die besliste afkeuring verdienen?

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen